BİR SANAT-EVİ

 

BİR SANAT-EVİ...

 

'shakepeare' şöyle der; 'büyük bir ateş elde etmek için,ilkönce küçük bir saman çöpünü ateşlemek gerekir' safranbolu'nun kiş aylarinda kuş uçmaz kervan geçmez bir köyünde,29.ekim.1999'da işte küçük bir saman çöpü ateşlendi.bir avuç sanatseverle,atil durumdaki köy ilkokulundan biri ilkönce restore edildi, sanat-evi ve etnoğrafya müzesi olarak hayata geçirildi.mitolojik adi ilbarit olan bu köy,yikilan evlerine rağmen,yörük köyünden sonra,safranbolu'nun en bakimli köy konumunda...her şeyden önce biz sanatçilar yalniz zaman insanlariyiz ve bundan asla gocunmayiz.daima kapimiz dostluğa açiktir.belki bunu algilamayanlar olabilir,ama bu yeryüzünde kural ne yazik ki böyle işliyor.1990 yilindan bu yana medya,tarafimi haber yapmaktadir.her geleni geri çevirmiyorum.çünkü istanbul'dan ankara'dan kalkip geliyorlar . beni ve köyümü haber yapiyorlar ve bu haberden ekmek yiyip çoluğuna çocuğuna ufakta olsa bir rizg veriyorlar.tek istediğim ise,beni bir malzeme olarak görmesinler bir iğne ucu kadar da olsa saygi göstersinler.çünkü sanat acilarla yoğrulan bir uğraştir.'gombrich' 'sanatçilar vardir ömrü boyunca kan kusmuşlardir'der yüzlerce basima ulaşmiş,'sanatin öyküsü' yaptinda...

bir su değirmeninin tahılı nasıl öğüttüğü gibi,biz insanlarıda öğütmektedir.64 yıllık yaşantımda,yaklaşık 400 yakın köylüm bu dünyadan göçmüş...sadece anımsadıklarımdan söz ediyorum.uzun süre elimdeki olanaksızlıklardan dolayı, bir şeyler yazamıyorum.fakat bir yıl içinde kayıp ettiklerimizi yazmak isdedim. kayıplarımız...

1)osman tanık (1933)

2) fatma yıldırım (1956)

3) osman kara (1926)

4) ayşe tangül (1941)

5)salih yaşar (1937)

6) ruşen aydın (1926)

7) nuri işık (1934)

8) hanife kara (1946)

9) erdoğan günal (1953)

10) yakup oğuz (1946)

11) lütfiye eriş (1940)

12) mustafa klıç (1931)

13) ali öz (1946)

14) mustafa gökmen (1956)

15) hasan esen (1932)

hepsine rahmet diliyorum.