KÖYLÜLERİM

 

 KÖYLÜLERİM KATILIMCI ARKADAŞLARIM

BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN...

BAYRAMLAŞMA.!!!Bayram namazından sonra köy camii avlusunda Cemaatin en yaşlısı en başa durur.yaş sırasına göre şekil (A)da görüldüğü gibi tüm cemaat bir biriyle bayramlaşır küskünler barışır son dualarla bayram namazı ve bayramlaşma biter.daha eskilere gidersek.Köyümüze bağlı Bağılca ve Kareşer mahallerimizden gelenler olurdu cemaat evlere paylaştırılırdı yemek verilirdi Bunada GOLONGA denirdi.!!GOLONGA yemeğide genelde.Keşkek .Mıhlama..Dolma..Yahni..Börek ve Baklavadan oluşurdu.

 

KÖYÜMÜZDE ZİYARET (ZIYRAT) GELENEĞİ.

Bu sene Covid 19 sebebiyle yapılamıyordur sanırım.

Dini bayramlardan bir gün önce arife günü yapılan bir gelenektir.eskilere gidersek şöyle. o gün evlerde yufkalar açılır "BİŞİ"yapılır Mısır unundan helvalar yapılır.yada iki yumurtadan Gaygana Bişilerin içine konur öğle namazına mütaakip mezarlığa gidilir .Ziyrat alanımızda köylüler toplanır .getirilen içinde helva gaygana konulmuş Bişiler alana konur bir biriyle harmanlanır usulu böyledir senin getirdiğin bişi helva gaygana sana denk gelemez.

Köyün imamı Kuran okur sezsizce dinlenir Bu arada köyün orta yaş delikanlıları bellerine ekmek poğu bağlarlar Bişileri Ziyrata iştirak eden köylülerimize dağıtırlar

Son dualara okunduktan sonra Zıyrat alanı dağılır Köylülerimiz yakınlarının kabirlerini ziyaret eder göz yaşlarıyla dualarla Zıyrat biter.

Günümüzde şekil (A) da görüldüğü gibi "bişi" geleneği yok bunun yerine bazar ekmeği samun ekmeği ile bu gelenek sürdürülmektedir..(Arife gününüz mübarek olsun köylülerim)

 

BENMİ.MİTHAT.......

Köpek kayası gibi HEYBETLİYİM.

Ortenecek gibi YÜREKLİ.

Tabakevi gibi GURURLUYUM.

Killik gibi ASİL.

Ayranco doruğu gibi GÖRKEMLİYİM.

Kuzdanyanı gibi ÇAĞDAŞ.

İyük bağları gibi TABİİYİM.

Ortalık gibi SICAK.

Yenibugar gibi HIRÇINIM.

Arpalık gibi ÇALIŞKAN.

Yukarıdüz gibi ŞEREFLİYİM.

Toprak yakası gibi MEDENİ.

Delehmet çamlığı gibi ONURLUYUM.

Depedağı gibi YİĞİT.

Çünkü ben ILBARITIM ILBARIT.

Mithat DEMİRSÖZ (İSTANBUL)

şiir değildir arkadaşlar.köyümüzdeki yerlerimizi hafızalarımıza anımsatan öylesine bir yazıdır.

GÜNAYDIN KÖYLÜLERİM:GÜNAYDIN ARKADAŞLAR.

24 Yorum

 KOMŞU KÖY HACILAROBASI.

Şöyle hafızamı 40 yıl gerilere götürdüm gerçek adlarını bilmediğim Lakaplarıyla hafızamda kalan ne insanlar ebediyete göç etti.

VALİ..MÜDÜR...BÖDÜR...MEDDEN.CAMCO..CADAR..AGUP..YAREN MEMEDİ. ECİR...GIPGIŞ. ..AMAN ÖMER....İMRİZONUN AKİF...GABAKÇI..GENİŞ..TAHSİLDAR::HÜLÜK:.BATTAL..KEDİ BEKİR...ŞEYTANELİ...NANA...HELLA

DELİOSMAN..CÜLÜ...PÖLEZ....ELİBAZ....DABAZ..DEYDİ...POTUK.....KÖSE....AYICI.HANÇER...!daha niceleri çoğu Sarıkayanın eteklerinde yatıyor hepsine allah rahmet eylesin......LAKAP insanların bir insan vurduğu damgadır istesekte bunu silemeyiz.ve Kırsal kesimlerde köylerde lakap bir adrestir.bizler kendimizi Dedelerimizin Babalarımızın lakaplarıyla tanıtırız bu yüzdende asla gocunmamalıyız..

MİTHAT DEMİRSÖZ

1970 ve 1980 li yıllara gittim Köyümüzden birçok bakkal esnafımız vardı.Hafızamı zorlayıp şöyle bir listesini çıkarayım dedim..

Ali ÖZCAN...Haşim gil..KÜÇÜKYALI.

Tahir TANGÜL.Hatıpgil.FATİH .ÇARŞAMBA.

Burhan TANGÜL...Hatıpgil ..FATİH .ÇARŞAMBA.

Mustafa KALKAN..Softagil. FATİH .DRAMAN.

Hüseyin KALKAN..Softagil...BALAT.

Kemal KALKAN..Softagil..BALAT.

Osman MUTLU..Havaşgil..BALAT.

Refik AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Bekir AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Mehmet AVCI..Zaim gil..BALAT.

İsmail AKGÜL.Acımukgil.FATİH DRAMAN.

Güngör MUTLU..Havaşgil.BALAT.

Cafer MUTLU..Havaşgil.FATİH.ÇARŞAMBA.

Yılmaz YILMAZ..Keleşgil.BALAT.

Yakup(ilhan)GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

İbrahim GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

Erdal SAYGIN .Alibıdıkgil.BALAT

Ahmet YAŞAR..Eminegil.BALAT.

Salih YAŞAR..Eminegil..BALAT .FENER.

Sabri YAŞAR.Eminegil.BALAT.

Emin AKGÜL.Kareşer mahallamiz. BALAT.FENER.

Necati.KARA..Yanukgil..BALAT.

Recep ERİŞ.Akkuşgil..KARABÜK.PEMBE EVLER.

Rıdvan SATILMIŞ.Delehmetgil.KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin SATILMIŞ.Delehmetgil..KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin ESEN..Kirazgil..SAFRANBOLU..Halen bakkallık yapıyormuş.

Ramazan TUNCAY..Guruseyingil.SAFRANBOLU.

Ruşen AYDIN..Çavuşgil.BALAT.

Remzi AYDIN..Çavuşgil.BALAT.FENER.

Emin AYDIN..ÇAVUŞGİL.FATİH .DRAMAN.

Osman AYDIN.Çavuşgil.BALAT.

Hsan KAYA

ismail .AYDIN.Çavuşgil.BALAT.FENER.

Kala kala küçük RUŞEN AYDIN kaldı FATİH.DRAMAN.

onada hayırlı işler diliyoruz

BİR ÇOĞUMUZ DEDE BİLE OLDU..

Yıl 1983...38 yıl önce aylardan Temmuzun ilk haftası sıcakmı sıcak Köylüler Irgatlık derdinde.

Her Türk genci gibi bizimde askerlik çağımız geldi.o yıllarda 3 Devre gidilirdi askere .1.Devre Mart ayı..2..Devre Temmuz ayı..3.Devrede Kasım ayında giderdi ve 20 aydı 610 gün.

Bizler ben Mithat DEMİRSÖZ..Sabri YAŞAR..Hasan ÖZLÜ..İsmail ÖZ..Şevket ERİŞ..Mustafa KALKAN..Osman YILMAZ.

Köyümüzden askere giden 1963./ 2 devre askerlerdik.önce gidildi Toprakcuma Jandarma karakolundan Sülüsler alındu Şube düğülümüzde 6 Temmuz olarak belirlendi.

6.Temmuz sabahı caminin onü ana baba günü ağlayanlar oğlum askere gidiyor diye gururlananlar.Meyrem gilin Gara Memet amcamız dua ediverdi.Bindik Bilgin abinin minibüse Safranbolu Askerlik şubesi sülüsler kaşelendi askerlik yol paraları verildi.o zamanın parasıyla tren ücreti.otobüsle ancak Ankaraya kadar yetti.hepimiz dağıldık bir yerlere.Ben ve Sabri .Jandarma olarak Diyarbakır Silvana gitmiştik.birde Ramazan bayramı haftasıydıki ne meşagatlerle ulaşmıştık birliğimize .bir anımızdan.(mihat

 

SON BAKKAL.......

Elimize 25 kuruş geçse sana gelirdik.

Sakız Akıde şeker Bisküvi alırdık.

Kapandı dediler inan delirdik.

Rahmetle anıyoruz Mehmet amca Hatıp ana.

Paramız yoksa Irgatlık sonu derdik.

Satılan basmalardan Entari fistan dikerdik.

Mantar tabancası Çatapatla oynar gülerdik.

Rahmetle anıyoruz Mehmet amca Hatıp ana.

ILBARIT.ın çok kahrını çekti Hemit Katırı.

Boğazıma düğümlendi zor yazdım iki satırı.

Günümüzde sorulmaz oldu kimsenin hali hatırı.

Rahmetle anıyoruz.Mehmet amca Hatıp ana.

Mithat DEMİRSÖZ..İSTANBUL.

 

DEDELERİMİZ

LAKAPLARIYLA) Köyümüzde bir çok hane adıda bu Dedelerimizin lakabıyla anılır..

1..Mustafa ERİŞ..(Dela)..2..Ali ÖZCAN..(Kör Ali.) 3..Ali ALTIN..(Pelfanın Ali.).4..Ali AKGÜL..( Acumuğun Ali)..5..Mehmet KALKAN.(Hobu)..6..Hüseyin KARA..(Gurubiş.).7..Hasan AVCI..(Garakaş) 8..Hasan KAYA..( Ayrancı)..9..Hasan ERDEN..(Hasan efendi.) 10.Hüseyin YILDIRIM..(Sarı muhtar)...11..Mustafa GÖKMEN.(Yamak)..12..Mehmet YILDIRIM..(Göde Memedi)..13..Yusuf KARA.(Kör Yusuf)..

 

BAĞLICA MAHALLESİ

Bu sabahta üç görsel foto ile BAĞLICA mahallemizden GÜNAYDIN arkadaşlar diyorum.GÜNAYDIN..

Dün yine köyüm ile ilgili bir slayt filmi yapmış oluşmu diye izliyordum.

Benim Mimar oğlum ÖZGÜR pandemiden dolayı evden çalışıyor fon müziğinden rahatsız olmuş hışımla geldi.

ya baba senin gibi bir köy sevdalısı daha varmıdır bilmiyorum .seni köyünde kaç kişi tınlıyor merakta ediyorum dedi..

Gerçekten bazen hafızamı 50 yıl gerilere götürüp bir şeyler üretmeye çalışıyorum .Dün akşam başımı yastığa koydum yine gittim 50 yıl gerilere.Bağlıca mahallemizide o yüzden paylaştım.

Köylerimiz bu kadar göç vermeden önce bir birlerinden kız alıp vermelerden dolayı birazcık debertleseniz mutlaka akrabalıklar çıkar .günümüzde artık her yöreden kızda alıyor kızda veriyoruz.

Örneğin.!!! Ibarıttan Karaşer mahallemize kızda alınmış kızda verilmiş.

Ilbarıttan Sarıyana kız alıp verilmiş.

Geren köyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Sallar köyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Hacılarobasından Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Çavuşlardan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Bürnükten Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Kuzyakadan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Çerçenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Satköyünden Ilbarıta kız alıp verilmış.

Konarıdan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Yörükköyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Akverenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Davutobasından Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Pelitörenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Kadıbükünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Toprakcumadan ve Çıraklardan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Yayla mahallesinden llbarıta kız alıp verilmiş.

Çok düşündüm ben bulamadım.Bağlıca mahallemize Ilbarıttan gelin giden olmuş ama Bağlıca mahallemizden Ilbarıta hiç gelin olan olmamış acaba kısmetmi olmamış Bağlıcalı arkadaşlar birde siz düşünün bakalım varmı yada yeni nesillerden vardır ben bilmiyorumdur.Mutlu Pazarlar arkadaşlar.

 

GEÇMİŞE YOLCULUK

Şöyle kırk yıl gerilere götürdüm hafızamı.bizimde böyle bağ yollarımız vardı köylerde bu tür yollara sokak derdik.

Tarlalar ekilince Emirehmet boğazı Emüstegilin boğazı Gödegilin Tarla boğazları Aşaköydede bazı tarla boğazları kapanınca yük hayvanlarına kapanırdı tarla yolları ve bu sokaklardan gidilirdi.

Bir tanesi Değmencigilin evinin yanından Dölüktaşdan başlar.Gülpınarı Eylekmeşe.Çalıiçi .Goccuğazı takiben Dömürcü bağında çıkardı..

Diğeri Aşağı mahallede Taş önü pınarının altından başlar.Taşlıtarla .Sokakkenarı tarlalarında ikiye ayrılır biri Fındıklı tarafından Yenipınara gider.diğeri Karaşerden tarafa gider Karaşer .Öte bugarı takiben Goccuğazda yukarıdan gelen sokakla birleşirdi.

Bir başka sokakta Asma başından başlar İyuk doruğundan çıkardı.

Günümüzde ise bırakın bu sokakları.arpalıklardaki bağ yollarını bulamaz olduk nereden nereye demek geliyor içimden.

Komşuluk” diye bir güzellik tanırdık...Nereye taşındı, bilen var mı?

Bizim zamanımızda komşu denince akan sular durur; ekmeğini, çorbanı, aşını ve gözünden akan yaşını bile paylaşırdın. Üzüntünü, sevincini, acını, yani yaşamını paylaşırdın. O günleri çok özlüyorum.

Günümüzde doğalgazlı evlerde yaşıyoruz.Ocak yakmayan soba yakmayan.nereden bilsin KOMŞU KOMŞUNUN KÜLÜNE MUHTAÇ OLDUĞUNU.

1.Mustafa YILDIRIM.(ALAGÖZ).2..Satı DEMİRSÖZ .(EMÜSTO).3..İbrahim KOÇ.(İBREMA)..4.Hasan YILDIRIM.(GÖDE HASANI)..5.Süleyman TUNCAY.(SÜLO).

 

ÜÇBÖLÜKKÖYÜ İLKÖĞRETİM OKULU.

Yazıkkı koruyamadık yalnızca fotosu kaldı elimizde.

Şöyle hafızamı 45 yıl gerilere götürdüm okulumuzun arka bahçesi vardı ve burda teneffüslerde çeşitli oyunlar oynardık.

FUTBOL.

MENDİL KAPMACA.

ESİR ALMACA.

BİRDİRBİR.

KÖREBE.

UZUN EŞŞEK.

TOPBİK.

ÇİZGİ.

SEKSEK.

TOPAÇ ÇEVİRME.

BEŞ TAŞ.

ÜÇ TAŞ.

MİLLİ BAYRAMLARDA.

YUMURTA YARIŞI.

CUVAL YARIŞI.

İYNE YARIŞI

KAŞIK YARIŞI.

HALAT ÇEKME.

ÇÖMLEK KIRMA.

YOĞURT YEME.

hey gidi bizim yıllar.

BİZİM KÖYDE..(ILBARIT AĞZIYLA)

Tombul çocuğa POTUK.

Üzüm omcasına ÇATUK.

Sarımsaklı Yoğurda GATIK.

Harman yığıntısına TINAR.

Gaşağı ile kaşımaya TIMAR.

Köy çeşmesine BUGAR.

Oggalı tokada ŞAMAR derle bizim köyde.

Yarı aralamaya GIYGAŞUK.

İki yüzlüye DOLAŞUK.

Bahaneye MAHNA

Boş boş gezene SALAHNA derle bizim köyde.

Beceriksiz gelinlere SÜFLÜ.

Evde kalmış kızlara KÜFLÜ.

Yer yatağına DÖŞEK.

Çocuklara UŞAK DEVŞEK derle bizim köyde.

Fanilaya GÖYNEK.

Gölgelik yere EYLEK.

Kiren sopasına DEYNEK.

Saban çizisine EVLEK derle bzim köyde.

Çok uyanığa GURNAZ.

Biraz saf olana AHRAZ.

Galbur üstünde galana ÇÖPEL.

Fırlatmalık yapana GÖBEL derle bizi köyde.

Kalın oduna KÜTÜK.

Örme çoraba ÇETÜK.

Avla direğine GAZUK.

Mithat bu nasıl Şiir YAZUK sana YAZUK derle bizim köydeYöresel köy ağzıyla gülmek için yazılmıştır arkadaşlar.(mithat)

 

KÖYÜMÜZ  (ILBARIT ) ÜÇBÖLÜKKÖYÜ Muhtarlığımıza bağlı ikide mahallesinden oluşur.Bunlardar bir taneside BAĞLICA mahallemizdir bugün bu mahallemizi taşıdık sayfamız.hane sıralaması

1-Hasanağagil

2-Hacıhamzagil

3-Elibeşgil

4-Hamdigil

5-Niyazıgil

6-Hötelekgıl

7-Mollagil

8-Ortakçıgil

9-Mollagil

10-Cam

YER İSİMLERİ

 

AKKUŞGİLİN ÇAMLIĞI.

AKYOL.

ALAGÖZÜN SUYU.

ARPALIK.

ASMA ALTI BAĞLARI.

ASMA BAŞI.

AVULCUK DERESİ.

AVULCUK.

AYRONCO DORUĞU.

BALLIKAYA

BAŞPINAR.

CANIMANA.

ÇALIİÇİ.

ÇARDAK KAYA.

ÇATALKAYA

ÇAVUŞUN ÇAMLIĞI.

ÇEHİL.

ÇIRALI DERE.

ÇİP DAMLA.

ÇÖLTE PINAR.

DAĞBAĞI.

DELEHMET ÇAMLIĞI.

DEPE SAMANLIK.

DEPEDAĞI.

DOMUZ PINARI.

DÖBELEN DÜZÜ.

DÖLÜKTAŞ.

DÜZ TARLA.

EMİREHMET BOĞAZI.

FINDIKLI.

GANDAZIN SUYU.

GARAAĞACIN DİBİ.

GARAŞARBAŞI.

GARDEYİGİLİN ÇAMLIĞI.

GINCIRDAK KAPI.

GIZILKUYU.

GOZCUĞAZ VE BAĞLARI.

GÖÇ DERESİ.

GULLUKKAYA..

GUZDAN YANI

HACI MEMET.

HARMANLAR DÜZÜ

HECEL DÜZÜ.

HERE KAYA.

İKİ AHLAT.

İNCİRLİTAŞ.

İYÜK DORUĞU VE BAĞLARI.

KAYPANCAK TAŞ.

KANDAZIN SUYU

KARAŞAR BAŞI

KAYRANPINAR.

KIR TARLANIN DORUĞU.

KIZIL KUYU

KIZ KAYASI

KİLLİK.

KİREZLER.

KİRİZME BAĞLARI.

KOZCUĞAZ

KÖLEAHMET SUYU.

KÖPEK KAYASI.

KUZDANYANI.

KUZSUYU.

MANDIRA.

MEME YAKASI.

MEYREM GİLİN ÇAMLIĞI.

ORTALIK.

ORTANECEK.

ORTENECEK SUYU.

PAKLAK TAŞ.

PAŞA PINARI

PINAR AYAĞI

SAKAKÖYÜ.

SARI MEŞELİK KAHI.

SEMERCİ.

SIRACEVİZLER.

SIRAN GARAAĞAÇLIK.

SİVRİKAYA.

SU ÇIKAN TAŞ.

ŞEREMET DORUĞU.

ŞIKKIDININ SUYU.

TABAKEVİ.

TAŞLI TARLA.

TAŞÖNÜ.

TEPE DAĞI

TOPRAK YAKASI.

YANGALKAYA.

YASLIKAYA.

YENİ PINAR.

YENİYOL.

YILANLIKAYA

YONCALI DORUK.

YUKARI DÜZ. (MİTHAT)

 

KÖYÜMÜZDE BAZI ADETLER.

1-Görselledeki gibi bir kağnı arabası görüldüğünde önünden geçilmez beklenirdi.

2-Bir köy kadını uzaktan bir erkeğin geldiğini görünce yaşmak kurar erkeğin geçmesini beklerdi.

3-Yeni köye gelen gelinlere at üstünde türbe dolandırılırdı.

4-Mezberelik yerlere asla kül dökülmezdi.

5-İncir ağacının odunu yakılmazdı.

6-Mezarlıktan türbelerden odun edilmezdi.

7-Evlenemeye niyetlenen delikanlılar Babasının ayakkabısını ev merdivenine çakardı.

8-Güveyi giren damat adayına çılık yumurta atılırdı.

9-Hodalayla beslenen Kaz.Oklavanın üstünden atlatılırdı.atlayamazsa beslenmiş sayılırdı.

10-Dini bayramlarda yakın köyler birbirine yemek verir bunada "GOLANGA"denirdi.

11-Köpek uluyunca hoş karşılanmaz köyden bugün yarın bir cenaze çıkacağına inalılınırdı.

12-Baykuş ve Alakargaların evin etrafında ötmeside uğursuzluk bazende müjdeci haber sayılırdı.

13-Aynı hafta içinde doğum yapan kadınlar bebeğin Kırkbasuğu olmaması için 40 gün birbirini görmemeye çalışırdı.(Mithat demirsöz)

 

BIZİM KÖYÜN..............

Koyunları vardı Sığırı vardı.

Merası vardı Çayırı vardı

Birde Yukarıdüz bayırı vardı

Bizim köyün, bizim köyün.

Tabakevi vardı Killiği vardı.

Düzeni vardı Dirliği vardı.

İmecesi vardı Birliği vardı

Bizim köyün bizim köyün.

İbisi vardı Kazı vardı.

Baharı vardı Yazı vardı.

Babam Emistonun Sazı vardı.

Bizim köyün bizim köyün...(mithat)

 

KADIBÜKÜ KÖPRÜSÜ .

Bir adıyladaMollaosman Köprüsü.
Kimbilir kimler geçti üzerinden.
Davutobasından GAYTAZ.
Yayladan GANDAZ
Kadıbükünden GOGO.
Bağcılardan ZABUNO.
Gartalaçdan HEPPO
Çerçenden TOPÇO..TANGIRO..DİLAVERO.
Ilbarıttan.PİSRİRO..EMÜSTO.
Sallardan HACO.
Karakoyundan GASABO.
Hacılarobasından CAMCO.
Çavuşlardan TATARO. GOYNESTO
Sarıyandan KÖKEN.
Gerenden KÜPLÜ.
daha niceleri.Yöre Köylülerimizin lakapları.rahmetle yad edelim .

Mekanları cennet olsun..(MİTHAT)

NEREDEN GELDİK

Yaptığım araştırmalar sonucunda iki sülalenim Nevşehir’den geldiğini öğrendim. Musul’dan,

Çerkeş’ten, Ordu(Akkuş kazası)dan, Tandır’dan ve Giresun (Görele)den gelmişler.

 

    MERKEZ MAHALLE

 

1)     HACI ÖMERGİL (Nevşehir’den gelmişler)

a)- Karadayıgil (Mehmet Aklan,Yakup Aklan,Adnan Erden,Hüsnü Akdoğan,Ahmet Demiralp)

b)- Yanıkgil (Osman Kara)

c)- Yusufgil (Mustafa Aksoy,İlhan Günal,Kadir Özer,Ata Doğan,Bayram Kara)

ç)- Ayrancıgil (Hasan Kaya, Şükrü Kaya.Yılmaz Kaya)

d)- Karakaşgil (Bekir Avcı,Ramazan Avcı,Satı Avcı,Şinasi Avcı)

e)- Sabrigil (Ahmet Yaşar)(Salih Yaşar)

f)-  Çıtakgil )Satı Şenlik)

g)- Sodirigil(Aligüllügil)(Hüseyin Öz)

h)- Dokzangil (Hamide Hüsam)

ı)-  Kirazgil (Hasan Esen)

i)-  Değimencigil (Hüseyin Koç,Osman Koç)

 

 

2)     HACI ALİGİL (Nevşehir’den gelmişler)

      a) –Deyiseyingil (Hüseyin Şahin,İsmet Şahin,Mehmet Şahin)

b) –Hürügızgil(Hüseyin Şahin)

ç) –Çavuşgil (Mustafa Aydın,Haşim Özcan,Rıfat Özcan,Hacer Öztürk,Osman Saygın,Turgut Saygın,Ruşen Aydın)

d) –Keleşgil Hasan Yılmaz.Yılmaz Yılmaz)

e) –Şıkkıdıgil (Mehmet Sarı,Mustafa Kütükçü)

f) – Pürdegil (Nevzat Sarı,İskan Sarı)

g)- Havaşgil (Hasan Mutlu,Cafer Mutlu)

 

 

3)     MUSLUGİL (Musul’dan gelmişler)

a)     –Alagözgil (Bilgin Yıldırım)

b)    –Kuruseyingil (Ahmet Tuncay,Süleyman Tuncay,Ramazan Tuncay)

c)     –Emustagil (Satı Demirsöz,Recai Demirsöz)

d)    –Gödegil (Ahmet Yıldırım.İrfan Yıldırım)

 

4)     KÜTÜKÇÜGİL

a)     –Hatıpgil (Tahir Tangül,Emin Tangül)

b)    –Hüsükgil(Mustafa Kütükçü)

 

5)     GÖKMENGİL

a)     –Yamakgil (Mustafa Gökmen)

b)    –Behiyegil (Şükrü Gökmen)

c)     –Körraşitgil (Raşit Gökmen)

 

 

6)     İYİPGİL (Ali Özlü,Hasan Özlü,Hüseyin Özlü)

AKKUŞGİL( Kuruhaliloğlugil ) (Hasan Eriş,Sezai Eriş, Mehmet Ali Eriş)

 

 KARAŞAR MAHALLESİ (Tandır’dan gelmişler)

a–Alibey gil(Ali Karatekin)

b–Berber gil(Mehmet Kara)

c–Topal Ahmet gil(Abdullah Gürleyik)

d- Kara Mustafa gil(Mustafa Kara)

e- Acumuk gil(Mustafa Akgül,Erol Akgül,Hasan Akgül)

BAĞLICA MAHALLESİ (Giresun Görele’den gelmişler)

1)     İbrahimustagil

2)     Civişgil

BİLGİ KAYNAĞIM

Satı DEMİRSÖZ -  Hasan KAYA  - Bilgin YIDIRIM  - Reci DEMİRSÖZ – Mustafa AKSOY

Şaziye DEMİRALP – Yakup ALKAN – Adnan ERDEN  -

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

KARYE-İ ILBARIT TABİ KAZA-İ ZA'FERANBORLU...

BUNDAN YAKLAŞIK İKİ ASIR ÖNCESİ,PADİŞAH 2.MAHMUT DÖNEMİNDE, NÜFUS SAYIMI YAPILMIŞ.BİLİNDİĞİ GİBİ 2.MAHMUT,OSMANLI İMPARATORLUĞUNUN EN ACIMASIZ PADİŞAHLARINDANDIR.YENİÇERİ OCAĞINI KAPATIP (ASAKİR-İ MANSÜRE)ADI ALITINDA BİR ORDU KURUP,ASKERLİK YAŞINI 16 YA İNDİRİYOR.

İKİ ASIR ÖNCESİ,ILBARIT KÖYÜ,MERKEZ ILBARIT,BAĞLICA VE KARAŞAR DAHİL 49 HANE OLUP,DAHA SONRA BABAM SATI DEMİRSÖZ'LE TÜRKÇELEŞTİRDİĞİMİZ,1908 YILINA KADAR TUTULMUŞ KÖY KAYIT DEFTERİNDEKİ İNCELEMELERİME GÖRE,İKİ ASIR ÖNCESİ,KÖYÜMÜZ ESAMESİNDE BULUNAN (Dalkıranoğulu) (Nakioğlu) (Hacışabanoğlu) ve (Hoşafçıoğlu) YA DEVŞİRMEYE UĞRAMIŞ YADA,SÖYÜNMÜŞTÜR.

YİNE İKİ ASIR ÖNCESİ,BAĞLICADA (Hacıhasanoğlu-civişgil) KARAŞAR'DA (Akmustafaoğlu-Gıdavagil) (Akmustafaoğlu_Kistirliçavuşgil) YOK

MERKEZ ILBARIT KÖYÜNDE (Mollabekiroğlu-Karakaşgil,Değirmencigil ve Dabazgil), DÖNDÜGİL (Tankıroğlu-iki sülale) , (Kütükçüoğlu- Hatıpgil ve Hüsükgil) (İbrahimbeyoğlu-yukarı meyremgil) (Karadelioğlu-Aşağımeyremgil) GİBİ SÜLALER YOK.

YİNE O YILLARDA, NÜFUS SAYAMANDI KADINLARI YOK SAYDIKLARINDAN DOLAYI,EV KADINLARI VE KIZLARI KAYIT ALTINA ALMAMIŞLAR.

ÖRNEĞİN (Akkuşgil,Kuruhaliloğlu,baba Halil ve oğul Abdullah ve birde anneyi sayarsak,üç kişiler,daha sonra Abdullah'ın Mustafa diye bir oğlu olmuş,bu günkü esami,Mustafa'dan doğup,bu günlere gelenlerdir.)

İKİ ASIR ÖNCESİ 49 HANENİN NÜFUSU ERKEKLER BAZINDA 180 BUNA KADIN VE KIZ ÇOCUKLARINI EKLERSEK 300 YAKIN.GERİYE DÖNÜP BAKTIĞIMIZDA İSE,ILBARIT KÖYÜ ESKİ BİR YERLEŞİM YERİ OLMASINA RAĞMEN TÜRKLERİN BURAYA GELİŞİ 17 ASIRIN ORTALARI VE SONLARI OLABİLİR.ÇÜNKÜ BİZİM SÜLALE (Musluoğuları,üç kardeşten ibaret,Ahmet 1751 doğumlu,Ahmet'ten,Feyzullah ve Hüseyin oluyor.Feyzullah'tan -Emistogil,Hüseyin'den,Kuruhüseyingil) Musluoğlu,Mehmet bin Hasan, 1791 doğumlu,oğlu Mustafa 1806,doğumlu (Zorluhüseyingil ve Gödegil) Ve Musluoğullarından bir sülale söyünmüştür. O söyünmüş evin yerine,Gödegilden,Hasan Yıldırım ev yapmıştır

RECAİ DEMİRSÖZ

ILLBARIT KOYÜ

 

ILBARİT     KÖYÜ

 Değerli köylülerim,Google'da Ilbarıt Köyü hakkında şöyle bir bilgi,düşülmüş. 'Ilbarıt'Moğolca bir terimdir.İlberler ve ılbarlar çağrışımı ile ilintilidir.Sonundak i'ıt' eki çoğuldur.Fakat bu bilgiyi yazan kişi,kimse kendisini belirtmemiştir.Güya ünlü tarhiçi İlber Ortaylı,da moğol asıllı olduğundan,onun soyisimi ile ilintilidir.

Yukarıdaki,tanımlamayı kaleme alan kişi,ilkönce kendisini de belirtmesi gerikiyor.Kim veya kimler tarafından yazıldığı belli değil.Bir kere,bizim köyde moğollara benzeyen yüz ifadesine rastlanmadığı gibi,benim çocukluğumda Hacılarobası Köyünde çekik gözlü insanlar vardı,ama bizim köyde yok.

Birde köylerin,böyle siper yerlere gelmeleri,çeşitli tehlikelerden korunmak amaçlı,çünkü köyler yağmalanabiliyor veya salıdırıya uğrayabiliyor,örneğin Ilabrıt'ın haricinde,iki yerleşim yerinin adı daha geçiyor.'Saka Köyü' 'Sarı Ahmet Köyü' Yalnız yol çalışmaları sırasında dikkatimi çekti,Sarı Ahmet Köyü, dediğimiz yerde dozerin önünden yanmış toprak ve çanak çömlek parçaları çıktı.

Köyde yaşayanların nerden ve nasıl geldikleri hakkında herhangibi bir kayıt yok.Yalnız bizim sülale olan,Musluoğullarının Ordu'dan geldiğini babam Satı Demirsöz'den öğrenmiştim. araştırdım.Ordu,Fatsa ve Korgan gibi yerlerde Musluoğulları esamesi var.Diğerleri hakkında herhangi bir bilgiye sahip olsam zaten yazarım.

Kaymakamlık arşivlerinde,ülkemizdeki tüm köyleri incalediğimde,yaklaşık 43 bin köy var. 'Ilbarıt'adı altında hiçbir köy yok...Üçbölük adında,Kars ili Digor ilçesi ve Karman ili Ermenek ilçelerinde iki köy var ve onlarından isimleri bizim gibi sonradan değişmiş.

 

AİLE LAKAPLARI

ELİ BIDIK GİL

ALİ GÜLLÜ GİL

ALİ BEY GİL

AKKUŞ GİL

APTİPOŞO GİL

ACUMUK GİL

AYRANCI GİL

ALAGÖZ GİL

BEHİYE GİL

BEŞİR HOCA GİL

BERBERGİL        

CIDIK GİL

ÇİVİŞ GİL

ÇAVUŞ GİL

ÇITAK GİL

DEYİSEYİN GİL

DELİ AHMET GİL

DÖNDÜ GİL

DEĞİRMENCİ GİL

DOKSAN GİL

ELİŞ GİL

EMİNE GİL

EMÜSTO GİL

FASLIGİL

GASALAK GİL

GIDI MEHMET GİL        

GÜDÜK GİL

GILDIR GİL

GIDAV GİL

GÖDE GİL

HAFIZ NURİ GİL

HASAN EFENDİ GİL

HAŞİM GİL

HATIP GİL

HAVAŞ GİL

HECELLİ GİL

HÜSÜK GİL        

HÜRÜ KIZ GİL

İBRAHİM MASTAFA GİL

İPİÇÜRÜK GİL

İYİP GİL        

İRABE GİL

KARA MEHMET GİL

KARA BÖCEK GİL        

KARADAYI GİL

KARAGAŞ GİL

KAHVECİ GİL

KELEŞ GİL

KİRAZ GİL

KOSPATAR GİL

KURU HALİLOĞLU GİL

KARA BEKİR GİL

KOCA MEHMET GİL

KURU SEYİN GİL

KURU OĞLAN GİL

KARA MUSTAFA GİL

KULA GİL

KAPSUZ GİL

KÖR RAŞİT GİL

MAKARYOS GİL

MEYREM GİL

MUSLU GİL

OSMAN ÇAVUŞ GİL

OSMAN EFENDİ GİL

OKUMUŞ GİL

PELVAN GİL

PÜRDE GİL

SABRİ GİL

SÜLO GİL

SOFTA GİL

SODURU GİL

ŞİŞMAN GİL

ŞIKKIDI GİL

ŞEŞON GİL

TOPAL AHMET GİL

YANIK GİL

YUSUF GİL

YAMAK GİL

ZAİM GİL

ZORLU SEYİN GİL

 

BIZİM KÖYÜN

Koyunları vardı Sığırı vardı.

Merası vardı Çayırı vardı

Birde Yukarıdüz bayırı vardı

Bizim köyün, bizim köyün.

Tabakevi vardı Killiği vardı.

Düzeni vardı Dirliği vardı.

İmecesi vardı Birliği vardı

Bizim köyün bizim köyün.

İbisi vardı Kazı vardı.

Baharı vardı Yazı vardı.

Babam Emistonun Sazı vardı.

Bizim köyün bizim köyün...(mithat

 

ŞÖYLE KÖYÜMÜZÜN DAĞLARINDA BAĞLARINDA BİR TUR ATALIM YERLERİMİZİ ANIMSAYALIM.Mithat DEMİRSÖZ Kaleminden.....

TOPRAK YAKASI.

GINCIRDAK KAPI.

YUKARI DÜZ.

TABAKEVİ.

KİLLİK.

KUZDANYANI.

SIRACEVİZLER.

AYRONCO DORUĞU.

YONCALI DORUK.

GARAAĞACIN DİBİ.

EMİREHMET BOĞAZI.

AKYOL.

ÇEHİL.

KİREZLER.

HARMANLAR DÜZÜ.

SAKAKÖYÜ.

FINDIKLI.

TAŞLI TARLA.

SIRAN GARAAĞAÇLIK.

ORTANECEK.

DEPEDAĞI.

SARI MEŞELİK KAHI.

ŞEREMET DORUĞU.

ÇIRALI DERE.

BALLI KAYA.

YENİ PINAR.

GARAŞARBAŞI.

HACI MEMET.

AVULCUK.

ORTALIK.

HECEL DÜZÜ.

DÖBELEN DÜZÜ.

HARMANLAR DÜZÜ

İYÜK DORUĞU ve BAĞLARI.

ASMA BAŞI.

ASMA ALTI BAĞLARI.

KİRİZME BAĞLARI.

GOZCUĞAZ ve BAĞLARI.

ÇALIİÇİ.

ARPALIK.

SİVRİ KAYA.

ÇATAL KAYA.

KÖPEK KAYASI.

HERE KAYA.

YANGAL KAYA.

ÇARDAK KAYA.

BALLI KAYA.

YILANLI KAYA.

KAYPANCAK TAŞ.

TAŞÖNÜ.

İNCİRLİ TAŞ

DÖLÜKTAŞ.

PAKLAK TAŞ.

ÇİP DAMLA.

MEME YAKASI.

YENİYOL.

GÖÇ DERESİ.

DÜZ TARLA.

İKİ AHLAT.

DEPE SAMANLIK.

SU ÇIKAN TAŞ.

DELEHMET ÇAMLIĞI.

GARDEYİGİLİN ÇAMLIĞI.

ÇAVUŞUN ÇAMLIĞI.

MEYREM GİLİN ÇAMLIĞI.

AKKUŞGİLİN ÇAMLIĞI.

KIR TARLANIN DORUĞU.

KÜRESEL ISINMADAN ETKİNEN

VEYA AKAN SULARIMIZ.

GIZILKUYU.

CANIMANA.

MANDIRA.

DAĞBAĞI.

KAYRANPINAR.

ALAGÖZÜN SUYU.

ŞIKKIDININ SUYU.

KUZSUYU.

KÖLEAHMET SUYU.

GANDAZIN SUYU.

ORTENECEK SUYU.

DOMUZ PINARI.

SEMERCİ.

ÇÖLTE PINAR.

YENİ PINAR.

BAŞPINAR.

AVULCUK DERESİ.

DÜĞÜN ADETLERİ

KIZ İSTEME

Köyümüzde eskiden evlilikler görücü usulü ile yapılır.oğlan tarafı kızı beğenirse dünür gidilir. Nişan ve düğün olarak iki aşamalı olarak gerçekleştirilirdi. Günümüzde ise gençler anlaşarak evlenmektedir. Kız beğenmeden sonra evlenecek gencin yakınlarından birkaç hanım kız evine gider. Bir süre sohbetten sonra kız evine geliş nedenleri açıklanır. Gelenler şunu söyler:”Çiğdemleri kaza kaza, yolları toza toza, Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile oğlumuz………için kızınız…………..’ya dünür geldik.”derler. Bunun üzerine kız annesi hanımlara söyle cevap verir:” Kısmet olursa gelir Hint’den Yemen’den, kısmet olmazsa ne gelir elden” diyerek kız tarfı birkaç gün izin ister.
Cevap uygun olursa, iki aile bir araya gelerek söz kesme günü belirler.
Söz kesme günü gencin yakınlarından oluşan bir grup kız evine gider. Sohbetten sonra yaşlılardan biri kız babasına “yükümüzü sırtımıza salıver”der.

URBA GÖRME

Kız ve erkek ailelerinden oluşan grup, kızın çeyizini almak üzere alışverişe çıkar.

DÜĞÜNE DAVET

Düğüne davet edileceklerin yakınlık derecesine göre 15-20 gün önce hediyeler dağıtılır.

ÇEĞİZ

Gelinlik kıza gidecek eşyalar erkek evinden katıra yüklenir. Koç ve kısır bir koyunda düğünde yenmek üzere katıra yüklenir.

KISIR KINA

Kızın çeyizleri görülmek üzere kız evinde sergiye açılır.

KINA

Kız evine gidilir ve orada kıza kına yakılır. Kınayı kızın en yakın arkadaşı yakar. Kına yakılan eller özel torbalara sarılır. Bu torbalardan biri beyaz diğeri kırmızıdır. Bunun anlamı “al gelinliğinde gelin ol, gelin olduğun evden beyaz kefenle çık ”tır.

DÜNÜRLÜK

Oğlu evlenecek çağa geldiğinde aile oğullarını evlendirmek için harekete geçer. Oğulları için öncelikle bir kız bulunması gerekir. Oğlanın ilgi duyduğu ya da sevdiği bir kız olup olmadığı öğrenilir. Eğer oğullarının sevdiği yoksa, uygun bir kız aramaya başlanır. Öncelikle oğullarının evet diyebileceği bir kız bulunur. Kıza talip olunur. Ancak kıza talip olan aile kız tarafında bir aracı gönderir. Bu aracı kız tarafını haberdar eder ve kız tarafının ağzını arar. Sonuç olumlu ise, oğlan tarafının ileri gelenleri kıza bakmaya giderler. Aradan birkaç gün geçtikten sonra kız tarafına gidilir ve dünürlük edilir. Burada doğrudan Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile oğullarına dünür gittikleri evin kızını isterler. Kızın babası erkek tarafından süre ister. Sonra kızını vermeye karar verirse, oğlan evine haber gönderir. Oğlan evinden tekrar kız evine gidilerek, dünürlük anılır. Kız verildikten sonra kaynana ve kayınpederinin ellerini öper, kız verildikten sonra yakınları oğlanın kulağını çeker ve o da “avatin başım üzerine” der. Söz

NİŞAN

Kız alındıktan sonra duası yapılır. Bu arada köye ve dışarıdan gelen misafirlere oğlan tarafı yemek verir. Kaç sofra yemek vereceği oğlan evinin doğrudan ekonomik durumuna bağlıdır. Böylece sözleri kesilin, dualarla edilen oğlan ve kız nişanlanmış olurlar. Nişanlılık süreci içerisinde oğlan kıza “kavuşmaya” gider. Bu gidiş için “kavuşmak” tabiri kullanılır. Oğlan ilk gidişinde bohça ile gider. Bohçasında bisküvi, lokum, diğer yiyecekler, ayna, tarak, esans gibi şeyler bulunur. Diğer gidişlerinde de eli boş gitmez, ancak zengin bohça götürmez. Zengin tabirini kullandım. Eskiden kavuşmaya gidenlerin bohçasında turp varmış. Turp yerini bisküvi – lokuma; bisküvi – lokum da yerini kaliteli çikolata ve yaş pastaya bıraktı. Şartların değişmesi ile “kavuşma” da tarihe karıştı. Bundan böyle gençler birbirlerini istedikleri zaman görebilmekte ve tabiri caizse “kaçamak yapmaya” ihtiyaç duyulmamaktadır.

 

DÜĞÜN HAZIRLIKLARI

Belirli bir süre nişanlılı kalındıktan sonra düğün konuşulur. Düğünün günü belli olduktan sonra çalışmalar hızlanır. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün yapacağını, kaç gün davul çaldıracaklarını, köçeğin olup olmayacağını netleştirir. Böylece düğün başlar. Caminin kenarında erken, öğle ve yatsıdan sonra davul çalınır, köçek oynatılır. İkindi namazından sonra delikanlı düğün evine gider ve orada odun yarar. O odunlar hayvana sarılarak caminin yanına getirilir. Yassı namazından sonra ateş yakılır ve davulcular, köçekler bir süre oynadıktan sonra “sinsin oyunu” oynanmaya başlar. Bir saat kadar sinsin devam ettikten sonra delikanlıbaşı paydos ıslığı çalar ve delikanlı olan aşağı odaya diye çağırır.
Delikanlı odaya gider. Muhabbet ve köçek oyunu başlar. Bu muhabbet sabaha kadar sürer. Bu arada ileri gelen delikanlılardan gelmedik varsa, üç dört delikanlı gönderilir, evinden apar topar alınır, eşeğe ters olarak bindirilir, odaya getirilir. Bu durumda olanlar “köçek parsa parası” öderler.
Çevre köylerden düğüne okuyuntu davet edilir. “Okuyuntu” düğüne çağrılan misafire verilen addır. “Okuma” ise, çağırmadır. Okuyuntu gelirken davulcular onları karşılarlar ve davulcular onlardan bahşiş alırlar. Altı, yedi delikanlı katırları alarak, düğün evine oduna giderler. Odundan önce gelen oduncunun hayvanına bayrak asılır. Bu oduncuya bahşiş verilir. Düğün böyle devam eder. Gelini almadan bir gün evvel kız evine yük gider. Bu yükte yiyecekler ve gelinin eşyası vardır. bu yük bir katıra sarılır, yanında birkaç, bir erkeğin alnına altınlar takılır. Bunları iki erkek bir kadın kız evine götürür. Kız evinin erkekleri siz sopaya iyi dayanırsınız diye şaka yaparlar. Orada yemek yenir ve yükle gidenlere birer havlu kız tarafından verilir. Oradan dönülür. Yanı günde birkaç delikanlı güye evinde “maşalama” hazırlar. Maşalama denilen uzun bir sırığın üstüne bir demir saç çakılır. Bunun üstüne kül ile mazot karıştırılır ve çokça çıra konur, geceye hazır hale getirilir. Artık kına yakma zamanı gelmiştir.

KINA GECESİ

Yatsı namazı kılındıktan sonra, köyün delikanlısı davul köçek eşliğinde güyenin evine giderler. Gençler kına türküsü söylerken bir bekar oğlan güyenin kınasını karar bu sırada maşalama yakılır. Her taraf aydınlatılır. Kına ve kefiye tepsinin üzerine konur. Bekar bir oğlan tepsiyi kafasının üstüne kor. Güye ve sağdıç büyük bir toplulukla aşağı caminin önüne getirilir. Caminin yanı okuyuntu ve büyük bir toplulukla dolmuş ve halka halinde alanda yerlerini almışlardır. Burada güye ile altı-yedi yaş arasında olan sağdıç ortaya oturtulurlar. Erbabı olan bir kişi gelerek kınayı güye ve sağdıcın eline yakar. Kefeyeyi boynuna dolar. Güye orada bulunan babasının elini öper. Burada erkek kına gecesi biter. Kefiyenin güyenin omuzlarına örtülmesi güye olduğunu ispat eder .

KIZ KINASI

Kız kınasına okuyuntu çağrılarak kınaya davet edilir. Kız kınasına kaynanayla birlikte oğlan tarafından gelenler olur. kadınlar kendi aralarında oynar, eğlenirler. Belirli bir süre sonra kız kınasının yakılma işlemine geçilir. Kıza kına “başı yarım olmayan”, yani kocası ölmemiş biri tarafından yakılır. Kına yakılırken kaynana gelinin avucuna para koyar. Bu para hatıra olarak saklanır. Kına yakılırken kına türküsü söylenir, kız ve anasını ağlatmak için koşmalara yer verilir

GÜVEYİ BAŞI DOLAMA

Düğünün son günü sabah güyeyi traşa götürürler. Güye davul zurna eşliğinde traş olur. güye berbere bahşiş verir. Tratşan sonra toplu halde davul, zurna, köçek eşliğinde güye evine gider. Bir sini baklava güyenin birkaç parça giyimi ve yine kefiyeler sininin üstüne konur. Bir bekar oğlan kafasının üstüne kor. Güye sağdıcın elinden tutar. Büyük bir kalabalıkla aşağı caminin yanına gidilir. Yine oradakiler alanda halk oluşturmuş haldedir. Güye ve sağdıç ortada sandalyelere oturtulur. Uygun bir adam güye ile sağdıcın yanına gelir. Getirilen güyeyi giydirmeye başlar. Şunları söyler: Sallü ala Muhammet, sallü ala Muhammet. Güye giydirilirken şu tekerlemeler söylenir:
Kim dokudu bunun bezini
Şit aleyhisselam dokudu bunun bezini
Şit aleyhisselam aşkına
Salavat diyelim salavat
Aşağıdan gelir Tatar
Tozu dumana katar
Bir yiğite bir gelin yeter
Salavat diyelim salavat
Güyenin ipekten saltası
Boynundadır halkası
Geldi çattı düğün haftası
Salavat diyelim salavat
Diyelim düğününüz KUTLU OLSUN
Gelin, güye mutlu olsun
MUHAMMET aşkına salavat
Salavat diyelim salavat
Bunları söyledikten sonra güyenin babasını çağırır. Güyenin şapka başına gelmiyor der. Güyenin babası falanca yeri verdim der. Güye ile giden sinide baklavayı çoluk – çocuk yerler. Güye yine babasının elini öper. Oradan sevdiği bir arkadaşının evine gider. Orada güyeyi eğlendirirler.

GELİN ALMAK

Kız evinde aynı gün sabahı çeyiz takılır ve kardeşi tarafından çeyiz beklenir. Beklediğine karşılık bir başörtüsü alır. İkindi namazına kadar bu şekilde devam eder. İkindi namazı kılındıktan sonra hoca ile birlikte kız evine gidilir. Çeyizin önünde dualar yapılır. Mehri müeccel konuşulur. Mehir kızla oğlan anlaşamayıp ayrıldıklarında kıza verilmesi gereken beledir. Bu para belirli bir süre onun hayatını sürdürmesini sağlar. Mehr-i müeccelle ilgili olarak, oğlan tarafı bin bir der, kız tarafı on bin der. Hoca Allah mehire muhtaç etmesin der. Amin denir. Dua edilir. Sonra davul zurna çalınır. Kızın oğlan kardeşi kıza kuşak kuşatır. Kapı baca diye kapıyı kapatır. Oğlan tarafından bahşiş aldıktan sonra kapıyı açar. gelini indirip, ata bindirirler. Gelinin çeyiz eşyasını delikanlılar sırtında oğlan evine taşırlar. Gelin oğlan evine getirilirken camiyi dolaştırılır. Şayet gelin köyden değil de komşu köyden getiriliyorsa, oğlan tarafından giden atlı hakçılar eşliğinde at üzerinde getirilir. Burada hakcılar genç kızlardır. Gelin oğlan evine getirilip attan indirilirken, tepesine bir miktar para ve şeker saçılır. Gelin attan inmiyor denir. Kaynana geline mal ya da bir miktar para bahşiş verir.

NİKAHIN KIYILMASI

 Resmi nikah önceden halledilir. Buna “izinname” denir. Ayrıca imam nikahı kıyılır. Düğün günü akşamı iki arkadaşıyla güye yatsı namazına gider. Caminin dışında güyenin ayakkabılarını bir arkadaşı tutar. Güye namaz kılar. Güyenin ayakkabıları aksi takdirde saklanır. Yatsı namazından sonra üç dört arkadaşı güyeyi eve götürürler. Güye odanın kapısına vardığı zaman götüren arkadaşları sırtına birer ikişer yumruk vurarak gelinin yanına koyarlar. Böylece bu ilk geceye “gerdek gecesi” denir.

DUVAK

Düğün gününden sonraki gün kadınlar duvak için toplanır. Duvağa gelenlere oğlan evi yemek verir. Burada kadınlar oyunlar oynarlar, eğlenirler. Gelin merasim yerinin ortasına getirilir. Başına iki tülbent bağlanır. Uygun bir kişi elindeki oklava ve kucağındaki oğlan çocuğu ile gelinin duvağını sağdan – sola ve soldan – sağa savurur. Buna “duvak serpme” denir. Duvak serpmesi yapılırken şu manzum sözler söylenir:
Al dereden alını getdüm
Pul dereden pulunu getdüm
(Mehmet Ağa)’nın kızını
(Omar Ağa)’nın oğluna gelin getdüm
Kutlu olsun den komşular
Kutlu olsun diyenin imanı bütün olsun
Akşamın bulaşığını sabaha kurutma
Kaynananın yüzüne sırıtma
Ayağında çizme, sokakları gezme
Kaynananın gücünü üzme
Dediğini deme, koyduğunu yeme
Doğradığın yağ olsun
Doğurduğun oğlan olsun
Hayırlı, uğurlu olsun
Gelinim düğünün KUTLU OLSUN
Kutlu olsun den komşular
Kutlu olsun diyenin imanı bütün olsun
Bu manzum başka köylerde de söylenmektedir. Bizdekinden biraz farklılık göstermektedir. Muhtemelen aynı köke dayanmaktadırlar. Bu farklı söyleşiyi de kültürel zenginlik adına burada veriyorum: Söğüt gibi dallı olsun,
Geven gibi köklü olsun,
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Dört oğlunla dört kızın olsun
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Ayağında çizme, mahalleyi çok gezme
Kaynananın gücünü üzme
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Elinde orak
Her huyunu ananın evinde bırak
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Akşam bulaşığını kurutma
Kaynananın karşısında sırıtma
Bu manzum sözler söylendikten sonra gelinin avuçlarına para ile yemiş konularak saçtırılır. Ayrıca karşısında oynayan kişi de saçar. Duvakla birlikte düğün son bulmuş olur .

DÜĞÜN SONRASI
Yeni çiftler damadın yakınlarına el öpmeye giderler. El öpmeye giderken gelinin çeyizinden içi dolu bohça hediye olarak götürülür. Buna “dürü” denir. Gelin el öptükten sonra eline para verilir. Gelin babasının evine ziyarete aşağı yukarı bir hafta sonra gider.

DELİKANLI PARASI
Köyde delikanlılar özel bir topluluktur. Birlikte gezerler, yerler, içerler, eğlenirler. Delikanlıların kendi aralarından seçtikleri delikanlı başı bu topluluk adına yetkilidir. Köyden dışarıya bir kız verildiğinde kızı alan taraf delikanlıbaşını görmek zorundadır. Burada “görmek” delikanlıbaşının istediği parayı vermektir. Çünkü yabancıya verilen kıza karşılık bir miktar para verilir. Burada aslolan az verip çok yalvarmak ya da çok verip çok yalvarmak ya da çok verip hiç yalvarmamaktır. Delikanlı başının, dolayısıyla delikanlının gönlünün hoş edilmesi gerekir. Burada kız büyüyünceye kadar o korunmuştur, ona hiç kimse yan gözle bakmamıştır, güzelce yabanca verilmiştir. İşte buna karşılık delikanlıya bir miktar para vermek gerekir. Buna “delikanlı parası” denir. Bu bir töre olduğundan doğruluğu ve yanlışlığı tartışılmaz. Ancak kendi köylüsüne verilen kızlar için böyle bir delikanlı parası söz konusu değildir. Delikanlı başının eline geçen para, delikanlı tarafından eğlencelerde yenir. Kendilerini ziyafet çekerler.

MİLLİ BAYRAMLAR
Çuval Yarışı : Yarışa katılanlar, birer çuvalın içine girip, bellerinden çuvalı bağlarlar. Bu işaretle koşarak hedefe varmaya çalışırlar. Bu arada dengesini kaybederek düşenler olur. Burada mücadele birinci gelmek içindir.
Yumurta Yarışı: Çocuklar birer tahta kaşık ve birer yumurta alıp başlangıç noktasında sıra olurlar. Yumurta kaşığın içerisine konur ve sapından ısırılır. İşaret ile ağızlarında kaşık olduğu halde yumurtayı düşürmeden koşmaya çalışırlar. Düşüren yarışa devam edemez. Burada asıl olan yumurtayı düşürmeden birinci gelebilmektir.
İğne iplik Saplama Yarışı : Bu yarışmaya kız öğrenciler katılır. Ellerine iğne ve iplik alarak başlama noktasında sıra olurlar ve işaret verilince koşarak ellerindeki ipliği iğneye sokmaya çalışırlar. İpliği saplayıncaya kadar ağır hareket ederler, sapladıktan sonra hızlanırlar ve hedefe koşarlar. Burada da iğneye ipliği saplamış olarak birinci gelmek esastır.
Yoğurt Yeme Yarışı : Yarışa katılacak öğrenciler birer sahan yoğurt getirir. Ve seyircilere karşı diz çökerler. Yoğurt sahanına metal bir para konulur. Başlama işareti ile yarışmacılar, ellerini değmeden sahandaki yoğurdun içinde bulunan parayı ağızlarıyla bulmaya çalışırlar. Bu arada yüzleri bembeyaz olur. Burada parayı ağzına ilk alan yarışı kazanmış olur.
Elma Yeme Yarışı: Bir urgana belirli aralıklarla ipler bağlanır. Bu iplerin ucuna da elmalar bağlanır. Urgan iki öğrenci tarafından hafifçe yüksekten tutulur. Yarışmacılar urgana bağlı elmaların altına sıralanırlar. İşaret verilince ellerini değmeden elmaları yemeğe çalışırlar. Elma yeme işini arkadaşlarından önce başaran birinci gelir.

ASKER UĞURLAMA
Askerlik en kayda değer kutlu görevlerdendir. Yetişkin delikanlının askere gitmek için sabırsızlanmasının yanında, başta askere gidecek kişinin anne ve babası askerlik çağına gelmiş evlat yetiştirmekten büyük mutluluk duyarlar. Bu mutluluk, kendileri ay-yıldızlı bayrağın gölgesinde gönül rahatlığıyla uyurlarken, evlatlarının ecdat kanıyla sulanmış vatan topraklarında gözlerini kırpmadan nöbet tutmalarıdır. Çünkü vatan gençlere emanet edilmiştir. bu emanetin yılmaz bekçileri askerlerdir. Askerlik denilince milli ve dini duygular birleşerek bütünleşir. Asker ocağı “Peygamber ocağı” olarak tanımlanır. Orada hasta gençlerin iyileşeceğine, zayıfların şişmanlayacağına inanılır. Hatta askerliğini yapmamış bir delikanlıya kız verilmez, “o askerliğini yapmadı” denilir.
Bu kutlu görev için öncelikle askerlik muayenesi yapılır. Muayene bir seçimdir. Burada kimse evladına askerlik yapamaz diye “çürük raporu” verilmesini arzulamaz. Muayene aynı yaşta olanların muayenesidir. Bunlar askere birlikte giderler, birlikte dönerler. Aynı dönem askere gidenlere “tertip” denilir. Onlar normal arkadaşlıklarının yanında asker arkadaşı, yani “tertip”tirler. Bu durum şüphesiz onlar için farklı bir duygudur.
Askere gitmeden hiç değilse, iki hafta önce hazırlıklara başlanır. Bu arada askere gidecek olan delikanlı akrabaları tarafından yemeğe davet edilir. Bu arada asker adayları da çeşitli davetlere katılırlar. Hatta bir araya gelerek mesire yerlerinde de ziyafetler verilir. Şüphesiz bu ziyafetlerde askerler gönüllerince eğlenirler. Böylece askere gitme bir düğün havası içerisinde kutlanır. Elbette asker bir milletin evlatlarına da böyle kutlamaları yakışır. Çünkü onlar için “vatana hizmet” herşeyin üzerindedir. Asker adayının askere gideceği gün geldiğinde uğurlama yapılır. İşte buna “asker uğurlaması” denilir. Asker adayı bütün tanıdıklarına Allahaısmarladık der. Tanıdıkları da ona güle güle git, yolun açık olsun, şimdiden hayırlı tezkereler derler. Hayırlı tezkereler ibaresi askerliği hayırlısıyla bitirip gelmesi temennisidir. Askere giden kişiye tanıdıkları para verirler. Bu paranın miktarı önemli değildir. Asıl olan paranın verilmesidir. Bu parayı harçlıklarından çocuklar dahi verirler. Askere giderken verilen bu paraya “uğur parası” denilir.
Asker adayının güle güle gidip gelmesi dileğinin güzel örneği bu “uğur parası”dır. Asker evden ayrılırken arkasından su dökülür. Bu onun sağ-salim evine dönmesi dileğinin bir sonucudur. Böylece büyük bir coşku içerisinde aday askere uğurlanmış olur. Asker, vatani görevini tamamlayıp, evine ulaştığında sevinçle karşılanır. Evde tatlı bir telaş başlar, asker için yemekler hazırlanır. Askeri evinde akraba ve komşuları ziyaret ederler. Yani “Hoş geldin”e gedilir. Bu ziyareti gerçekleştirenlere kına başta olmak üzere, birer hediye paketi verilir. Özellikle “asker kınası”na büyük önem verilir. Burada kına sevinci ifade eder. Çünkü delikanlı askere gitmiş, vatani görevini tamamlamış ve sağ-salim evine dönmüş, hasretle bekleyiş bitmiştir. Bu asker kınasını sevincin bir ifadesi olarak kadınlar ellerine yakarlar.
Türkler’de askerlik, ordu ve ordugâhın köklü bir geleneği vardır. bu anlayış geçmişten günümüze süzülerek gelmiştir.

HACI UĞURLAMASI
Hac, İslam’ın beş şartından birisidir. Bu ibadet ekonomik durum iyi olanların üzerine farzdır. Diğer ekonomik durumu iyi olmayanların bu ibadeti yerine getirmeleri gerekmez. Genelde ekonomik durumun iyi olmasının yanında “oğlunu everip, kızını çıkarmayanlar” hacca gitmezler. Burada geride her hangi bir “takanağın” olmaması anlayışı söz konusudur .
Eskiden hacca gidecek kişinin yemek vermesi adettendir. Buna “hacı ekmeği” ya da kişi bütün komşuları bu yemeğe davet eder. Aynı zamanda yemeğin yenilmesi ile hacı adayı ile yemeğe katılanlar helalleşirler. Hacı adayıyla hiç kimsenin kırgın ya da küs olmaması gerekir. Hacı adayının evine de hediyelerle gidilerek, güle güle gitmesi, hayırlısıyla gitmesi temennisinde bulunulur. Hacca gitmek “büyük yola” gitmek olarak tanımlanır.
Hacca gidilip, hac görevi yerine getirilip dönüldükten sonra hacı olan kişinin evine hoşgeldine gidilir. Çünkü o “büyük yol”dan gelmiştir. Hacılar genelde yaşlı kişilerden oluştuğu için avuç içi öpülür. Buradaki anlayış kutlu emanetlere el sürülmesiyle ilgilidir. Haccın nasıl geçtiği sorulur. Haccın nasıl yapıldığı taze bilgilere dayalı olarak hacı tarafından anlatılır.
Hacı olanlar birinci derecede akrabaları başta olmaz üzere, bütün tanıdıklarına hediyeler getirilir. Hoşgeldine gelenlere özellikle zemzem ve hurma ikram edilir. Zemzem adabına uygun olarak, kıbleye yönelmek ve besmele çekmek suretiyle içilir. Kısa zaman süreci içerisinde içki içenler zemzem içemezler. Zira zemzem ve (affınıza sığınarak) “zıkkım” aynı anda gitmez. Hacı evinden ise, genelde namazla, tespih, takke, başörtüsü, yüzük ve kınadan oluşan hediye paketleri hoşgeldine gidenlere verilir. Hacca gidenlerin Hacılıklarını yadetmek için çevresindekiler tarafından “Hacı”, “Hacım”, “Hacı baba”, “Hacı anne” gibi tabirler adeta isimlerinin önüne geçer. Ya da isimleriyle başa getirilen Hacı tabiri birlikte kullanılır. (ALINTI)

DİNİ GELENEKLER
Dini gelenekleri mübarek gün ve gecelerdeki uygulamalar oluşturur. Bu kutlu gün ve geceler arasında üç aylar kandil geceleri ve bayramlar yer alır . Mübarek üç aylar insanların kendine dikkat etmeleri için bir fırsat olarak görülür. Bu üç ayların ilkini Recep, ikincisini Şaban ve üçüncüsünü Ramazan oluşturur. Recep ayı içerisinde huşu içerisinde Regaip kandili kutlanır. Aynı şekilde Miraç Kandili ise Recep ayı içerisinde kutlanır.
Ramazan’ın başlaması ile manevi haz doruk noktasına ulaşır. Çünkü tan yeri ağarırken başlayan açlık akşam ezanına kadar sürer. İslamın beş şartından biri olan oruç ibadeti aklı başında ve sağlıklı herkese farzdır. Gece yemek yemek için kalkmaya sahur ya da temşüt denir. Akşam oruç açmak içinse iftar tabiri kullanılır. İftardan sonra Ramazan boyunca yatsı namazı ile kılınan namaza ise, teravih namazı denilir. Yirmi rekat teravih namazıyla yatsı namazı birleşince otuz üç rekat namaz yatsı vaktinde kılınır. Bu ibadetler diğer zamanlardan daha büyük coşku içerisinde gerçekleştirilir.
Mübarek günlerin, özellikle Ramazan ayının çok bereketli bir ay olduğuna inanılır. Ramazanda “iftara çağırma”, ya da “iftarcı alma” en önemli geleneklerdendir. Zengin Ramazan sofraları böylece davetlilerle daha da zenginleşir.
Sahura kalkmak için davul çalınırdı. Davulcu davul çalarak ve çeşitli deyişlerle insanları uyandırmaktaydı. Özellikle çocuklar davul çalınmasından büyük ölçüde etkilenmekte ve davul sesini duymak, davulcuyu görmek için uyandırılmaktan zevk almaktaydılar. Daha da önemlisi kendileri de büyükleri gibi oruç tutacaklarından sahura kalkarak geleceğe hazırlık yapmaktaydılar.
Ramazan ayının her günü bir birinden önemlidir. Ancak kadir gecesi bütün gün ve gecelerden daha da önelidir. Bu gecede Allah ve kul arasındaki yakınlık en üst dereceye ulaşır. Ramazan bitmeden önceki son gün arife günüdür. Daha sonra ise, Ramazan Bayramı coşkuyla kutlanır. Aynı şekilde Kurban Bayramı’ndan bir önceki günde Kurban Bayramının arifesidir.
Mübarek gün ve geceler Kurban Bayramıyla bitmez. Muharrem ayı içerisinde Hicri yılbaşı kutlanır. Yine aynı ay içerisinde Aşure gönü vardır. geleneksel olarak “aşure” pişirilir ve bütün komşulara dağıtılır. Gözleme, çörek türü yiyeceklerin dağıtılması da esastır. Buna “ocak kokutması” denilir. Rebiülevvel ayı içerisinde de Mevlid Kandili kutlanır. Bu kandillerin hepsinin yarı bir ehemmiyeti vardır. Bu mevlitlerde mevlit okutulması, gül suyu ve külah içinde lokum ve naneli şeker ikram edilmesi de söz konusudur. Çoğu kere bu mevlitler ölen kişinin ruhu için yakınları tarafından da okutulur.

BAYRAMLAR BAYRAMLAŞMA
Milli ve dini bayramlar önemli bir yere sahiptir. Milli bayramlardan Cumhuriyet ve 23 Nisan Milli Egemenlik ve Çocuk Bayramı büyük coşku içerisinde kutlanırdı. Kutlanırdı diyorum, çünkü köyden büyük ölçüde dışarıya göç olması ve köyde genç nüfus ve onların okul çağında çocuklarının bulunmaması, milli bayramların maalesef kutlanmalarına engel oluşturdu. Köy ilkokulu kapandı, çocuklar günümüzde Belde olan Yeşilöz İlköğretim Okulu’na taşımacılık sistemiyle götürülmeye başlandı. Aşağı yukarı 1940’lı yıllarda eğitime başlanılan 1980’li yıllarda yeterli öğrenci yokluğundan eğitim faaliyeti durdurulan Akçakese Köyü ilköğretim Okulu’ndan bizden büyükler, bizler ve bizim küçüklerimiz diploma aldılar. Şu anda ise, okul binaları köyün sosyal tesisi olarak hizmet vermektedir.
Köy ilkokulunun açık olduğu yıllarda milli bayramlar büyük bir coşku içerisinde kutlanırdı. Adeta Cumhuriyet yeni kurulmuş, Türkiye Büyük Millet Meclisi yeni açılmış gibi heyecan ve coşku söz konusuydu. Okul önündeki düzlüğe sıralar çıkarılır, sıralara yaşlılar oturtulur ve çocuklar bütün maharetlerini ortaya koyarlardı.
Çocukları izleyenler içerisinde Balkanlarda, Çanakkale’de, Kafkaslar’da Yemen’de, İnönü’de, Sakarya’da düşmanla göğüs göğüse çarpışmış, vatan topraklarına temiz al kanlarını akıtmış gaziler de vardı. Onlar bizzat dönemin acılarını yaşamış, sıkıntılarını çekmiş ve zor şartlarda Cumhuriyeti kurmuş nesil olduklarından ayrıca gururlu, heyecanlı ve gelecekten umutlu kişilerdi. Okunan bir Cumhuriyet şiirinden ya da Cumhuriyetle ilgili bir piyesten herkesten daha fazla haz alıyorlardı.
Bayramlara günün önemini belirten konuşmalarla başlanırdı. Sırasıyla şiirler okunur, piyesler oynanırdı. Şüphesiz teliz içerisine girip yarışma, ağızda tutulan kaşık üzerinde yumurtayı düşürmeden yarışma, kap içerisindeki yoğurttan ağızla madeni parayı bulma gibi erkekler arasında yaptırılan yarışlardan başka, kızların koşarken ince iğneye iplik saplamaları da izleyenlerin heyecanlı dakikalar geçirmesine zemin hazırlardı.
Dini bayramların coşku ve heyecanı da başkaydı. Bayramdan bir gün önce bayram hazırlıklarına başlanılmış olurdu. Çeşitli yemekler hazırlanır, özellikle tatlılardan baklava yapılırdı. Arife günü temizlenmek ve arife suyuyla yıkanmak adettendi. Bayram sabahı erkenden kalkılır. En iyi elbiseler giyilir. Bu elbiselere “gerilik elbiseler” denilir. Bunlar özel günlerde, yani daha çok düğün ve bayramlarda giyilen elbiselerdir. Abdest alıp sabah namazı kılındıktan sonra bayram namazı kılınır. Cuma namazlarında olduğu gibi bayram namazlarının kılındığı yer aşağı camidir. Aşağı Camide kılınan Ramazan bayram namazından sonra bütün camiden çıkanlar cami kapısından başlamak üzere yaşlıdan küçüğe doğru dizilerek dışarıya doğru halka oluştururlar. Bu halkada üç nesli, yani yaşlı, genç ve çocuk görmek mümkündür. Yaşlıların eli öpülerek sıra uzar gider, bütün camide bulunanlar, doğrusu köyün erkekleri birbirleriyle bayram namazı çıkışı bayramlaşmış olurlar.
Kurban bayramında ise namazı takiben camiden çıkanlar kurban kesmeye giderler. Kurban kesme işleminde işin ehli olan kişiler kurbanları keserler. Başlangıçta üç defa Allahüekber Allahüekber, Lailahe illallahuvallahü ekber, Allahü ekber velillahamd dedikten sonra kurban duası okunup bismillah allahüekber denilerek kurban kesilir, yüzülür, parçalanır ve hissedarlara dağıtılır. Çünkü dana türü hayvanlar büyüklüğüne göre yedi hisseye kadar kesilebilirler. Koyun ve keçi türü havyanlar ise yalnız bir kişi tarafından kurban edilirler.
Genelde, kurban kesilip, ciğeri çıkarılıp, kavruluncaya kadar kurban kesenler bir şey yemezler. Bu ciğer kavruluncaya kadar ki zaman adeta kurban orucudur. Kurbanın boynu kesilip, kanı akıtılınca adına kurban kesilen kişiler iki rekat şükür namazı kılarlar. Bayramlaşma kurban kesilip, ciğeri yenildikten sonra başlar. Öncelikle ailede küçükler büyüklerle bayramlaşırlar ve onlara para vermek adettendir. Buna “bayram harçlığı denir. Ramazan bayramında tatlı ve şeker ön plana çıkar. Bundan dolayı şeker bayramı da diyenler olur. aslında büyükler için ramazan, çocuklar için ise şeker bayramı demek belki uygun olabilir. Kurban bayramında ise, kurban eti ön plana çıkar. Kurban etinin tüketilmesinde genel prensip üç parça gibi düşünülmesidir. Bunun bir parçasının aile fertleri tarafından, diğer parçanın eş-dost-akrabayla birlikte tüketilmesi ve diğer bir parçanın ise kurban kesemeyenlere dağıtılması esasına dayanmasıdır. Bu dağıtılması gereken üçte birlik kısım en az yedi eve, yani en az yedi kurban kesemeyen aileye dağıtılır. Bu her bir hisse için geçerlidir. Kurban kesemeyenlere dağıtılan hisselere “pay” ve bu işleme de “pay dağıtma” denir.
Kurbanda en önemli geleneklerden birisi “Meydan yeri” geleneğidir. Kurban kesen evlerinden her birinden bir sofra çıkar. Sofranın önemli yemeği “kapama”dır. Yani testide pişmiş et ve testinin etrafına et suyuna salınmış pirinçten oluşan pilav sofrayı süsler. Evlerden çıkan bu sofralar genelde köy odalarına, bazı evlere getiriler. Buradaki ince ayrıntı konu-komşu eş-dostla yenilmesi gereken etin bir kısmının pratikte ikram edilmesidir. Nasıl ki camide zengin ve fakir ayrı safta namaz kılıyorsa, bu gelenek sayesinde aynı sofrada kurban kesen ve kesemeyenin yemek yemesidir.
Hatta bu “meydan yeri” geleneği belirli bir süre iki güne yayılarak uygulandı. Bayramın ikinci ve üçüncü günlerinde kurban kesenlerden sofra çıkartılır. Aşağı mahallede oturanlar bayramın ikinci gününde, yukarı mahallede oturanlar bayramın üçüncü gününde sofra çıkarırlardı. Hem böylece israf önlenir, hem de kurban kesenlerle kesemeyenler iki gün meydan yeri adı verilen sofralarda bir araya gelirler. Kurban kesemeyenler mahsun bırakılmazlardı. Bu gelenek farklı şekillerde yüzyıllardan beri süzülüp gelen Türk geleneğinin bir canlı göstergesidir. Çünkü beylik almakla değil, vermekle, yemekle değil, yedirmekle olur. son yıllarda ise bu geleneği, canlı tutmak için gayret sarfedilmektedir. Bu meydan yeri geleneği köyün hayratı olan sazak ve köyün sosyal tesisi olan okul binalarında sürdürülmekte, eskiden farklı olarak erkeklerden başka kadınlar da bu yemeğe katılmaktadırlar.
Bayramlarda bayramlaşmayı biraz daha açarsak, hep büyüklere bayramlaşmaya gidilir. Onların elleri öpülür. Nişanlılı gençler kaynanalarına, yine evli delikanlılar kaynanalarına bayramlaşmaya giderler. Bayramlaşmaya gidilirken eskiden “öteberi” alınırdı. Bunlar fındık, fıstık, leblebi, şeker vb. şeylerden oluşmaktaydı. Toplu olarak bayramlaşmaya gidenler kaynananın evinde yerler, içerler, eğlenirlerdi. Şimdi ise bayramlaşma eskisinin acı bir görüntüsü haline geldi. Eğlenme, toplu halde gitme, böyle öteberi götürme yerini sade bir gidiş çikolata ve yaş pastaya bıraktı.

(DÜĞÜN ADETLERİ BAŞLIĞI ALTINDAKİ YAZILAR ALINTIDIR. BİLGİ AMCIYLA KONULMUŞTUR.ÇOĞU KISIMLARI BİZİM KÖY ADETLERİNE UYMAKTADIR.İYİ GÜNLER SİZİNLE OLSUN.) SELAMİ ALKAN(SND)SAFRANBOLU 2008)Prof. Dr. İlhami Durmuş

CAMİMİZ

Cami hakkında tarihi bir belge yoktur. 1860 sonrası doğanlar geçmişte caminin yaklaşık 1870 yılında yapıldığından bahsetmektedirler.

Daha önceleri iki katlı bir binanın alt katı mescit, üst katıda mektep olarak kullanıldığı ve bu binanın bugünkü camii külliyesinde, köy odası olarak işlevini sürdürmektedir.

Cami, yerden tavana kadar kesme taş ile örülmüş, iç kısmı isesıvai le sıvanmıştır. Çatı ahşap üzeri kiremitle örtülüdür. Cami değişik zamanlarda tamirat görmüştür. 1978 yılında caminin dış cephesi sıvanmış, 1990 yılında ise caminin ahşap minaresi yıkılarak yerine iki şerefeli betonarmeden bir minare yapılmıştır. 2002 yılında da ise cami tamamen restorasyondan geçirilmiştir

Selami ALKAN(SND)Safranbolu 2010 SEVGİLERLE.

 

Dernek İsmi:Karabük İli Safranbolu İlçesi ÜÇBÖLÜK KÖYÜ

Sosyal Yardımlaşma,Dayanışma ve Kalkındırma Derneği

Kütük No:34/103/099

Kuruluş Tarihi:05/04/2001

Dernek Adresi:Esentepe Mah.2850 Sokak No:131 Akdoğan Apt. G.O.PAŞA/İST.

DERNEĞİN İLK KURUCULARI

1-Beşir Kemal AKDOĞAN  (BAŞKAN)

2-Mehmet Adnan ERDEN  (Bşk.YARDIMCISI)

3-Turgut SAYGIN  (GENEL SEKRETER)

4-Mehmet KOÇ  (MUHASİP)

5-Cavit SARI  (VEZNADAR)

6-Ramazan AVCI  (ÜYE)

7-Mehmet TANIK  (ÜYE)

YÖNETİM KURULU YEDEK ÜYELER

1-Murat ÖZLÜ

2-Ahmet YAŞAR

3-Hüseyin ÖZ

4-Salih SARI

5-Servet AKDOĞAN

DENETİM KURULU ASİL ÜYELER

1-Mehmet Ali ÖZLÜ

2-Mustafa KAYA

3-Turgut SAYGIN

DENETİM KURULU YEDEK ÜYELER

1-Güngör MUTLU

2-Hüseyin KALKAN

3-Osman AYDIN

FAALİYETTEKİ YÖNETİM KURULU

1-Beşir Kemal AKDOĞAN  (BAŞKAN)

2-Hasan MUTLU  (Bşk. YARDIMCISI)

3-Yakup OĞUZ  (SAYMAN)

4-Osman TUNCAY  (SEKRETER)

5-Mithat DEMİRSÖZ  (VEZNE)

6-İsmail ÖZ  (Yönetim Kurulu Asil)

7-Cavit SARI  (Yönetim Kurulu Asil)

8-Murat ÖZLÜ  (Yönetim Kurulu Yedek)

9-Ahmet YAŞAR  (Yönetim Kurulu Yedek)

    Deneğimizin kuruluş amacı,köylülerimizle birlik beraberliği sağlamak,geriden gelen yeni nesil gençlerimizin bir araya gelip birbirleri ile tanışmalarını ve kaynaşmalarını sağlamak.Köyümüz için birlikteliğimizle güzel ve kalıcı hizmetler yapmak.Acı ve iyi günlerimizde bir araya gelerek paylaşımı sağlamak.Daha bir çok sosyal faaliyetler içersinde hep birlikte mücadele vermek amacı ile derneğimizi kurmuş bulunduk. Tabiki dernek kurmakla dernekçilik olmadığı,şahsım olarak malumatım olduğu gibi bunu çok kıymetli sizler ve değerli köylülerimin bilmesini ve derneğimize sahip çıkılması durumunda tüm köylülerimize çok yararlı ve faydalı olcağına inancım tamdır.İstanbul’dakiler elimizden geldiği kadar caba sarfetmeye çalışıyoruz.Fakat oralarda faaliyet yapılmadığı için İstanbul’dakilerde derneğimize şikayetçi oluyorlar.Bunun için seni bu konuda öncülük yapıp, derneğimiz adına başlatmış olduğun çalışma ve düşüncelerine şahsım olarak yürekten kutlar sonsuz teşekkürlerimi bir borç bilirim.Saygı ve sevgilerimle herkese selamlar diliyorum.

İŞ TEL:0212 475 9554-0212 501 2576-0212 565 5321

CEP:0532 312 2278   (KEMAL AKDOĞAN)

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

 

EVLERİMİZİN YAPILIŞ TARİHİ/(ILBARIT)ÜÇBÖLÜK KÖYÜ

Bilindiği gibi, köylerin kurulma aşaması ve birlikte olması,geçmiş itibarıyla 'imece' toplu yaşama ve toplu zor işleri başarma üzerinedir. Dolasıyla her şey ilkeldir. Kapitalizmin makineyi keşfetmesi ile insanların yaşamları kolaylaşırken, ap ayrı bir güç çıktı ortaya...Bir yandan fabrikalar vs.ler insan yaşamına geçince, köylerimizde makinelerle tanıştı. Örneğin bir traktör birden çok canlının sürebileceği bir tarlayı bir kaç saatte sürerken, neredeyse her evde bulunan öküz gibi emekçi hayvanlar artık kullanılamaz oldu. Bir yandan da köylerden şehirlere göçlerde başlamış oldu ve bu göçe 1960 yıllardan sonra, Ilbarıt Köyüde maruz kaldı. Nedeni bağların kuruması ve ekilenlerin astarı yüzünden pahalı olması...

Selami Alkan, hocam köydeki evlerin tarihini yazarmısın dediğinde düşündüm. Çünkü çoğu evlere tarih yazılmamış. Geçmişten gelen çoğu ev yıkılmış, örneğin bizim eski ev Kuruseyingilinen eskiden ortakmış, 1915 yılında bir kış günü yıkılmış ve içinde insan varken, ama hiç kimsenin burnu dahi kanamamış. Kafama göre bir tarih çıkarmaya çalıştım. Çünkü en büyük aile bireylerinden yola çıkarak. Derler ya 'Söz uçar yazı kalır.' Köyümüz bilindiği gibi, 1831,Padişah 2.Mahmut döneminde yapılan nüfus sayımında, 49 hane ve bu hanelerden beş sülale şu anda yok...Nedeni söyünmüş. Yukarı mahalleden itibaren, köyün günümüze ulaşan yapılış tarihi...

1) Değirmencigil (Mollabekiroğulları) İlk ev 1865 yıklmış,2 ci ev 1870 yıkılmış 3 cü ev 1951 yıkılmış 4 cü ev 2018

2) Kuruseyingil 1892 yıkıldı.

3) Kuruseyingil 'Ömer Tuncay' 1963

4) Yamakgil 'Mustafa Gökmen' 1880

5) Yamakgil 'Raşit ve Hasan' 1878

6) Sarımuhtargil 1895

7) Emüstogil 1918

8) Gödegil 1845 yıkıldı

9) Gödegil 'Hasan Yıldırım' 1970

10) Karakaşgil 1895

11) Deliahmetgil 1885

12) Döndügil 1884

13) Faslıgil 1887 yıkıldı.

14) Aşağımeyremgil 1875

15) Yanıkgil 1953

16) Kapsuzgil 1935

17) Kapsuzgil 2 ci ev 1997

18) Huriye, Ayhan Karaman 1993

19) Gardeyigil 'Hafız Nuri ve Hasan Erden 1909

20) Yukarı Havaşgil 1959

21)Yusufgil 'Mehmet Özer' 1919

22) Osman Akdoğan 2009

23) Beşir Algan 1882

24) Yukarı Meyremgil 1897

25) Hamdi Sarı 2002

26) İhsan Sarı 2002

27) Güdükgil 1904

28) Güdükgil 2 ci ev 1935

29) Gardeyigil 'Ahmet Demiralp' 1943

30) Yusufgil 'Salih Kara' 1840 yıkıldı.

31) Yusufgil 'Mehmet ata Doğan' 1895

32) Karabacakgil 1870

33) Acumukgil 1901

34 ) Kosbatargil 'Mehmet Tanık' 1955

35) Kosbatargil 'Ekrem Tanık' 1979

36) Hecelligil 1887

37) Softagil 1838

38) Elişgil 1896

39) İrabegil 1957

40) Zaimgil 1858

41) Aşağıkeleşgil 1870

42) Yukarıkeleşgil 1890

43) Deliseyingil 1947

44) Eminegil 1954

45) Pehlivangil 1894

46) İpiçürükgil 1896

47) Hürükızgil 1870

48) Yukarıçavuşgil 1954

49) İyipgil 1860

50) İyipgil 'Karanuk' 1956

51) İyipgil 'M.Ali Efendi' 1923

52) İmam Lojmanı eski 1895

53) Kirazgil 1862

54) Hatıpgil 1900

55) Ayrancıgil 1855

56) Kahvecigil 1901

57) Dokzangil eski ev 1860

58) Aligülügil 1875

59) Aligülügil 'İsmail öz' 2017

60) İbrahim Özcan 2016

61) Hüsükgil 1980 yeni ev...

62) Şıkkıdıgil 1895

63) Akkuşgil 'M.ali Eriş' 1968

64) Akkuşgil 'Osman eriş' 1968

65) Aşağı Havaşgil 1879

66) Osmançavuşgil 1894

67) Fısfıshafızgil 1893

68) Çavuşgil 1875

69) Keleşgil 1868

70) Haşimgil 'alimollagil' 1873 yıkıldı.

71) Haşimgil 'Rıfat Özcan' 1953 yandı.

72) Hatıpgil 'Perihan Tangül' 2019

73) Sarımuhtargil 'Bilgin Yıldırım' 2019

74) Kuruseyingil 'Ramazan Tuncay' 2017

75) Gödegil 'Ahmet,Ercan Yıldırım 2010

BAĞLICA MAHALLESİ;

76) Okumuşgil 1920

77) Kacoseyingil 1900

78) Cıdıkgil 1940

79) Okumuşgil 'Saim Kara' 1980

80) Cemal Oğuz 1982 yeni ev...

81) Cemükgil 1922

82) Tulumagil 1912 eski ev

83) Tulumagil 1958 yeni ev

84) Kostakgil 1910

85) Ramazan Oğuz 1935

86) Civişgil 1908

KARAŞAR MAHALLESİ...

87) Alibeygil 1879

88) Berbergil 1890

89) Topalahmetgil 1908

90) Gıdavagil 1887

91) Kistirliçavuşgil 1886 yıkıldı.

92) İbrahimçavuşgil 1914

93) Karabekirgil 1894 yandı.

94) Alibeygil 'Ali Karatekin' 1993

95) Berbergil 'Mustafa Kara' 1977

KÖY ODASI YANAN ODA 1835 YENİSİ 2009 YILINDA YAPILMIŞTIR.KÖY CAMİSİ 1870 YILINDA YAPILMIŞTIR.

'ÜÇBÖLÜK KÖYÜ 'KÜLTÜR VE SANAT MERKEZİ,YAPILIŞ TARİHİ (1981,KÜLTÜR MERKEZİNE DÖNÜŞ TARİHİ...29.EKİM.1999...'

Kısaca tüm Ilbarıt Köyünü Mahalleri ile birlikte özetlemeye çalıştım. Umarız ki köyümüz geleceğe ışık tutmaya devam eder

RECAİ DEMİRSÖZ(RESSAM)  EMEKLİ  ÖĞRETMEN SELAMİ ALKAN

 

 

Ilbarıt-Karaşar Mah'de taş üzerine bir hat çalışması...Rumi (1336) Miladi(1920) yılında, İsmail Gürleyik tarafından yaptırılan evin giriş, avlu kapası üstüne yerleştirilmiş,ibrik şeklinde 'maşallah' ibaresi vardır. Ev daha sonra Abdullah Gürleyik tarafından betonarmeye çevrilmiştir.

Ev 1831 kayıtlarında yer almayan,Yamakgil olarak bilinen,Raşit ve Hasan,a aittir.Raşit tarafı söyünmüş olup,Karakaşgilden,Mehmet Avcı,ya,evin damadı,Mehmet Ali Özlü tarfından satılmıştır.llbarıt köyünün ilk öğretmeni,Mehmet Cemil Efendi,Raşit tarafında ikamet etmiştir.Raşit'in aynı zamanda,Bağlıca mah.de Kostak ve Kofur Hasangil olarak bilinen ailde bir kızı vardır ve Yunus Oğuz'un annesidir.Aynı zamanda Raşit,Karaşar Mah.den İbram Cavuş olarak bilinen İbrahim Kara'nın bacanağıdır.Birde bunların büyük abileri vardır İbrahim,Yamak Mustafa'nın 1894 babasıdır ve üç kardeş,İbrahim,Raşit ve Hasan,uzun süre İstanbul,Tophane semtinde ciğerci dükkanı işletmişlerdir.

Ev Musluoğullarından,Hüseyin tarafından yapılmıştır.Yapılış tarihi kesin bilinmesede,1840 yıllarına ait olup,Ilbarıt Köyünün en eski evlerindendir.Hüseyin,Musluoğullarından,Mustafa'nın oğludur.Mustafa,1791,oğlu Hüseyin 1827 doğumlu olup,Dendün lakaplı,Sarımuhtarın babası Mustafa 1850 ve kardeşi Göde lakaplı Ahmet'in 1864 babalarıdır.Hüseyin ve evi yoksulluk içinde bir katırla yaptırmış olup,Musluoğullarının Gödegil ve Sarımuhtargil fertleri bu evde doğmuştur.Daha sonra Göde Ahmet 1895 yılında bu günkü Sarımuhtargilin evini yaptırmış ve bağ değişiminde,yaptırdığı evi Sarımuhtargile vermiştir.Aile Musluoğullarının diğer fertleri Ahmet 1751 doğumlu ve Emistogil ve Kuruseyingili temsil eder ve Hüseyin,büyük ihtimalle Göde ve Sarımıhtargili temsil eden Mustafa ile ikiz kardeştir ve doğumları 1791 dir ve Hüseyin tarafı,Sülüğün Sarıoğlangil olarak bilinir,ama şu anda söyünmüştür.Küçük bir anekdot...

Çocukluğumdan beri boş olan evlerden biri,Ahmet Demiralp'ın evi...1940 yıllarda yaptırmıştır.Safranbolu'dan Rum taş ustaları gidince,bu ustalık yöre ustalarına kalmış...Temel yöre ustalarına ve ahşap kısım,yine Gayazalı Mehmet usta,bir oda hariç...Gayazalı Mehmet usta,7 kuşak bu mesleği sürdürmüş,en son oğullarından Mustafa usta,1990 yıllarda,Ayhan Karaman'ın evini yaptı...Ahmet Demiralp,gittiği Kastamonu Öğretmen Okulun'da,Şair ve Yazar Rıfat Ilgaz'la yolları kesişir ve birlikte öğretmen olurlar.Fakat Rıfat Ilgaz,daha sonra tekrar imtihana girerek,Gazi Üniversitesi,Türkçe Bölümü okuyarak,lise öğretmeni olur.1984 yılında,Safranbolu,Kavaklar Kahvesinde,Ahmet Demiralp,Şükrü Kaya ve Mustafa Alkan,bir araya gelrek eski günleri yad ederler.Bilindiği gibi,Ahmet Demiralp,Hababam Sınıfındaki,sözü geçen 'İnek Şaban' Rıfat Ilgaz'da boyu 180cm.ye yakın olmasına rağmen,Güdük Necmi'dir.

  

ILBARIT köyünde,bir evin kitabesi...Yaptıranlar,Ahmet ve İzzet kardeşler...Gardeyigil...Yapıldığı tarih,rumi 1325,mildi 1909...

ÜÇBÖLÜK(ILBRIT)KÖYÜ /SAFRANBOLU /2020

Bu tanıtım levhasını üzülerek çaktım.Nedini,temelden gayrı geriye hiçbir şey kalmadığı için.Oysa 'Kirazgil' 'Hacıömeroğullarına ' mensup bir aile...Benim çocukluğumda,ekip biçerlerdi ve Emine teyze köye yeni gelmişti.1960 yıllardan söz ediyorum ve Safranbolu'ya göçtüler.Oğul Hasan Esen evi yıkma kararı aldı ve yıktı,ahşap kısmını bir kamyona yükleyerek Safranbolu'ya getirdi.1963-64 seneleri olabilir.Oysa bi evde üst katta yanılmıyorsam iki oda bir çardak denilen salon ve alt katta bir oda daha vardı,babam Satı Demirsöz'ün anlatımı ile burada,kemaneci isiminde eşi ile birlikte biri yaşarmış ve kardeşi Cırtosman,lakaplı Osman Bağlıca Mah.ne içgüveyi gitmiş,her iki kardeş,ileri derecede keman icra ederlermiş ve nereden nereye...

 

Yaklaşık bir asıra kadar yaşadı.Hayata küsmedi.36 ay askerlik,İkinci Dünya Savaşı çıktığında,bir yıl Zonguldak'da ihtiyat askerliği ve 18 ay İmralı'da hapis yatmış 1948 yıllarında.Adam filan öldürmemiş,sırf çalgı icra ettiği için evinde dahi çalgı icra etmesine,bazı komşular karşı çıkmış.Çalgı icra etmemesi için,sağa sola şikayette bulunmuşlar,ama babam sürekli haklı çıktığı halde,babama pusu kurmuşlar,dahası saldırıya geçmişler tek başına kendini korumaya çalışmış,ama arkası olmadığı için suç üzerine yüklenmiş ve 18 ay hapis...Yeğenime bu dünyaya doymadan gidiyorum demiş.Her çalgıyı kendi kendine öğrenmiş.Bağlama,keman ve zurnanın yanında davul yapım ustası...Çocukluğumda çevre köylerden davul yaptırmaya gelirlerdi.Kucağındaki bağlamayı,1950 yılında yapmış ve halen icra ediliyor.Fotoğrafı 1976 yılında Van-Erciş'te askerken bana göndermişti ve 66 yaşındaydı.O kadar çekmesine rağmen saçlarına ak henüz düşmemişti.1930 yıllarında Aşık Veysel,Erzincan'lı Şerifi tanımış...İstanbul Hasköy semtinde fırın işçisiyken,o Yıllarda İstanbul'un Beldiye Başkanı ve Valisi olan Porf.Dr.Fahrettin Kerim Gökay,kendisi ile sohbet etmeye gelirmiş.2 yıl yatalak yattı ve 09.Temmuz.2009'da yaşama veda etti...Babam Satı Demirsöz...Saygı ile anıyorum.

 

 

YUSUFGİL başta maşallah ve hemen altında rumi 1335,miladi 1919 ve Hicri 1338,o yıllarda rumi ve hicri yıl arasında 3 yıl fark varmış,şu anda bu sayı 6 yıl...En altta ise evi yaptıran kişi Hafız Mehmet yazmaktadır.

Sökülüp bir yerden,bir yere mote edilebilen bir tahıl ambarı...ILBARIT KÖYÜ...1890 yılında,Katırcı Hüseyin tarafından yaptırılmıştır.

Rum taş ustaları tarafından yapılmış bir pah...Değirmencigilin evi...

Rum taşustaları tarafından yapılmış bir pah,Akkuşgil,Hasan Çavuşun evi,1890 lı yıllar...

Safranbolu,Ilbarıt Köyünde,Aşağıpınar Köy çeşmesi ve Karamehmetoğullarına ait iki ev Yusufgil,solda yıkılmadan önceki ev ve sağdaki,yusuf efendi tarafından 1895 yılında tek katlı olarak yapılan ve öğretmen Mehmet Ata Doğan'ın 1930 yıllarda yaptırdığı ikinci katlı hali...

 

Aslen İbrahimbeyoğlu bilinen ve İbrahimbeyoğlu Abdullaha ait olan ev,dede Hüseyin Avni Aksoy'un bu eve içgüveyi girmesi ile ev Karamehmetoğlu,Hüseyin Avni Aksoy adı ile anılmaktadır.

Muslugil ait üç ev,solda Sarımuhtargil,(Zoryuseyingil)sağda Emistogil,arada görünen,Kuruseyingilin yıkılan evi...

Dışının sıvası hariç,tamamen taş duvar dahil Ilbarıt ustalarının 1954 yılında yapmış olduğu,aslen Hacıömeroğullarından olan,Sabri Yaşar'a ait ev...

Karadeliğullarına,Aşağı 'Meyremgil' ve ilerde Mollabekiroğlları 'Karakaşgile' ait iki ev...

 

Yer Hacılarobası, Çatal in diye bilinen,poflagonya dönemine ait bir kaya mezarı...Yaklaşık 2500 yıllık...Sağ olsunlar define kaçakçıları,yıllardır kendi kendini koruyan kaya mezarını oldukça tahrip etmişler.Üst kısımında heykelimsi ve kulak biçiminde bir görüntü vardı,onu dinamitle düşürmüşler ve gövde kısmına hilti ile delik açarak dinamitlemişler.

Safranbolu ,Ilbarıt Köyünde,Mehmet Eli Efendilerin evinin kitabesi, Rumi 1339,miladi 1923 ve Hicri 1341...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yukarıdaki tarih, bir zamanlar Ilbarıt Köyünün,Çamaşırhanesi olan 'Asma' nın yapılış tarihidir. Babam Satı Demirsöz'ün anlatımı ile buradaki su bir insan bacağının kalınlığı kadar akmakta iken, şimdi oldukça azaldı. Biz ilkokula giderken, okulda köyün ortak mallarından söz edilirdi. 1)Köy Çeşmesi 2) Çamaşırhane 3) Köy Koruluğu 4) Köy Mezarlığı gibi...Bu bazı köylerde, Köy merası ve Köyün Yaylası olarak değişmektedir. Doğal olarak bunlardan geriye fazla bir şey kalmadı, Köy Çeşmesi ve Köy Mezarlığı dışında...Asma üstü kapatılarak bir iki ailenin aynı anda çamaşır yıkayacağı konumuna 1937 yılında yapılmıştır ve köylüler sıra ile burada çamaşırlarını yıkarlardı...Bizim çocukluğumuzda...

 

ILBARIT (ÜÇBÖLÜK)KÖYÜ SÖZLÜĞÜ

BİTKİLER ALEMİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Çükündür	Şeker pancarı
Maniye	Domates
Badılcan	Patlıcan
Erük	Erik
Kirez	Kiraz
Kiren	Kızılcık
Bük	Böğürtlen
Sellep	Salep
Gızamuk	Kızamık
Ahlat	Armudun küçüğü
Argun	Mayhoş armut türü
Göksulu	Tatlı armut cinsi
Gökcüz	Yer altı bitkisi
Çetlemük	Çitlembik
Karamuk	Çitlembiğin meyvesi
Aluç	Alıç
Efin	Ardıçın meyvesi
Pölüt	Meşe palamudu
Mazı	Meşe ağacının meyvesi
Gıcı	Çam palamudu
Susam	Zambak
Koruk	Ham üzüm
Kelek	Ham kavun
Çatuk	Üzüm asması,omca
Döngel	Muşmula
Ekşikara	Karadut,ahududu
Aşlak	Ağacın aşılanmış hali
Badem	Çağla
Hıyar	Salatalık
Cöğüz	Ceviz
Karapakla	Bakla
Ispatan	Hardal
Evelük	Üvleyik
Yılaf	Yulaf
Danagöz	Kara üzümün irisi
Yalamuk	Çam ağacından çıkan sıvı
Fışkın	Bitkide yeni süren filiz
Cöpre	Üzümün çöpü
Döbelen	Mantargillerden bir bitki

EV GEREÇLERİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Yaslağaç	Üzerinde yufka açılan tahta
Oklağaç	Oklava
Bişleyeç	Yufka ekmek pişirmekte kullanılan ince tahta
Tekne	Hamur yoğurulan derince oyulmuş ağaç
Sacıyak	Ocakta üzerine kap konulan 3 bacaklı ev gereci
Gözer	Bir cins elek
Naşpa	Maşrapa
Kaşuk	Kaşık
Güğüm	Su kabı
Upruk	İbrik
Çıkrık	İp eğirme aracı
Mengenez	“
Filke	Küçük musluk
Yaygu	Sofra altına serilen bez
Çotura	Çam ağacından yapılan su kabı
Götürge	Oturak
Poğ	Yazma
İşlik	Pamuklu gömlek
Deymen	Değirmen
Sübek	Bebeklerin beşiğine konulan bir alet
Suruk	Uzun ceviz dokuma sopası
Şipşibi	Yufka yağlamaya yarayan bir alet
Tapla	Köy sofrası

HARMAN YERİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Yığın	Tarladan gelen ekinlerin bir yere yığılması
Sap saçma	Yığının bozulup dövenle sürülecek şekilde saçılması
Tınar	Harman dövülüp,ekinler kıyıldıktan sonra bir yere yığılması poyraza karşı savrulma haline getirilmesi
Kesmük	Dövenin dövemediği tınar artığı
Çec	Tınarın samandan ayrılan ürün kısmu

KÖY YİYECEKLERİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Bekmez	Pekmez
Malak	Mısır unu pekmez karışımı bulamaç
Gözleme	Torba yoğurdu veya ıspanakla yapılan yiyecek
Çörek	Mayalı hamurdan yapılan yiyecek
Urup	Kızılcık şerbetliği
Cizleme	Cıvık hamurdan saca dökülüp yapılan yiyecek
Bandurma	Kaz hindi yağına bastırılan yufkadan yapılan yiyecek
Bişi	Ziyrat günleri yufkanın yağlanmış halinden yapılan yiyecek
Pıt pıt	Mısır unu hamurundan yapılan yufka türü yiyecek
Gavurga	Patlamış mısır
Gavut	Patlamamış mısırın havanda veya değirmende çekilmiş toz hali
Ezme	Erikten yapılan bir tür yiyecek
Pilavlık	Erişte
Tafşut	Hoşaf

TARIM ALETLERİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Kağnı	Köylünün yük çekme arabası
Döven	Harmanda ekinin ezilmesinde kullanılan altı dişli alet
Boyunduruk	Öküz koçumluğu
Zövle	Boyundurukta bulunan bir çubuk
Hamut	At eşek koşum takımı
Öğrendire	Öküzleri yönlendiren ucu çivili uzun sopa
Gırbaç	Kırbaç
Kara saban	Çift sürme aleti
Taban	Çift sürdükten sonra tarlayı düzleme aleti
Anadut	3 parmaklı tarım aleti
Diğren	2 parmaklı tarım aleti
Yaba	5 parmaklı tınar savurma aleti
Dırmuk	Tırmık
Gurebi	Orak şeklinde diken kesme aleti
Tara	Orak şeklinde ot kesme aleti
Tırpan	Ekin biçme aleti
Orak	Tarlada ekin toplama aleti
Bıçkı	Bir tür kesici bıçak
Helek	Fasulye diplerine konulan uzun sopa
Avla	Bahçe etrafına çekilen dikenli korumalık
Tıkıra	Kaybolan inekleri bulmak için boyna asılan bir tür zil

 EV HALİ

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Avlı--- Avlu	Evin giriş bölümü
Dam- ahır	Hayvanların konulduğu yer
Basak	Merdiven
Tüstavan	Çatı altı
Çardak	Köy evinin holü
Yüklük	Yatak,yorgan konan yer
Oyma	Küçük ev gereçlerinin konulduğu yer
Sergen	Raf
Gunluk	Balkon
Hambar	Ambar
Kemrelik	Hayvan dışkısı atılan yer
Kemre	Hayvan dışkısı
Bedavra	Kiremit altına konulan ince tahta
Kiremüt	Kiremit
Yonga	Ağaçtan çıkan kabuklar
Yanır	Çam ağacı reçinesi
Temek	Ahır penceresi
Fışkı	Eşek gübresi
Hodala	Köfte şeklinde kepekten yaplıan kaz hindi yiyeceği

HAYVANLAR ÂLEMİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
İnek	Dişi sığır
Öküz	Erkek sığır
Buzağı	İneğin küçük yavrusu
Dana	İneğin erkek yavrusu
Düğe	İneğin dişi yavrusu
Beygir	At
Tay	At yavrusu
Sıpa	Eşek yavrusu
Goyun	Koyun
Goç	Erkek koyun,koç
Davar	Keçi koyun sürüsü
Teke	Erkek keçi
Kuzu	Koyun yavrusu
Oğlak	Keçi yavrusu
İbi	Hindi
Gaz	Kaz
Vidik	Kaz yavrusu
Civciv	Tavuk yavrusu
Horuz	Horoz
Toğuk	Tavuk
Mınnak	Kedi yavrusu
Govlez	Köpek yavrusu
Gocen	Tavşan yavrusu
Govercin	Güvercin
Gırlanguç	Kırlangıç
Gartal	Kartal
Garga	Karga
Akbuba	Akbaba
Davşan	Tavşan
Tıktıkçı	Ağaçkakan
Guğuk	Guguk kuşu
Tocu	Tocuhasan kuşu
Kömüş	Manda,camış
Çökürge	Çekirge
Karabakal	Karatavuk kuşu
Tirik	Sincap
Merkep	Eşek
Çulluk	Dağ tavuğu
Vizviz	İlkbaharda arı tarafından sokulan hayvanların kaçışması

ILBARIT DİLİ

 

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
Bıldır sene	Geçen yıl
Gıran guyulası	Soyu kuruması
Hora geçmek	Makbul geçmek
Dağnamak	Kınamak
Yüze sırtarmak	Çemkirmek
Dengilmek	Devrilmek
Dibildemek	Kıpraşmak
Nesbetsüz	Patavatsız
Gade	Yenge
Debertlemek	Karıştırmka
Dekmük	Tekmelemek
Ağnanmak	Yerde yuvarlanmak
Gıygaştu	Yarı aralamak
Melhe	Çamur
Şaşumuş	Şaşırmış
Gıdacuk	Çok az
Çokmak	Havlamak
Apışak	Bacakların yana açılması
Ne diyon	Ne yapıyosun
Öte	İleri
Götü Götü	Getir Getir
Elet Elet	Götür Götür
Yapış Yapış	Tut Tut
Netcüz	Ne yapıcağız
Ondan Gayrı	Ondan Sonra
Anih Nediyin	Eyvah Napıyım
Gara habarı gelesi	Kötü haberi gelesi
Yas tutmak	Ağıt yakarak sesli ağlama
Gaynama	Eziyet etme
Fışırdama	Şımarma
Gızım	Kızım
Oğlanım	Oğlum

 

 

İNSAN İSİMLERİ

KÖY AĞZI	ŞEHİR AĞZI
AŞA	AYŞE
ELİ	ALİ
ŞERİF	ŞERİFE
SEYİN	HÜSEYİN
FADİM	FATMA
ERCEP	RECEP
HATÇE	HATİCE
EHMET	AHMET
HEMİDE	HAMİDE
GADİR	KADİR
MEMED	MEHMET
IRMAZAN	RAMAZAN
ISMAYIL	İSMAİL
SÜLEYMEN	SÜLEYMAN
YUNİŞ	YUNUS
ÜRFET	RIFAT
İBREM	İBRAHİM
MISTIK	MUSTAFA
IRZA	RIZA
MEMEDELİ	MEHMET ALİ
ELİRZA	ALİ RIZA
ELETTİN	ALAATTİN
SELETTİN	SELAHATTİN
SAZAK	SEZAİ

 

ILBARIT (ÜÇBÖLÜK)KÖYÜ SÖZLÜĞÜ

Aluç              : Alıç

Ahlat            : Armudun küçüğü

Argun          : Mayhoş armut türü

Aşlak           : Ağacın aşılanmış hali

Anadut        : 3 parmaklı tarım aleti

Avla             : Bahçe etrafına çekilen dikenli korumalık

Avlı--- Avlu : Evin giriş bölümü

Akbuba     : Akbaba

Ağnanmak       : Yerde yuvarlanmak

Apışak           : Bacakların yana açılması

Anih Nediyin  : Eyvah Napıyım

Aşa                  : ayşe

Abıca   :Amca

Badılcan  : Patlıcan

Bük          : Böğürtlen

Badem     : Çağla

Bişleyeç  : Yufka ekmek pişirmekte kullanılan ince tahta

Bekmez    : Pekmez

Bandurma  : Kaz hindi yağına bastırılan yufkadan yapılan yiyecek

Bişi             : Ziyrat günleri yufkanın yağlanmış halinden yapılan yiyecek 

Boyunduruk : Öküz koçumluğu

Bıçkı      : Bir tür kesici bıçak

Bedavra     : Kiremit altına konulan ince tahta

Basak       : Merdiven

Buzağı    : İneğin küçük yavrusu

Beygir  : At

Bıldır sene       : Geçen yıl

Cöğüz      : Ceviz

Cöpre      : Üzümün çöpü

Civciv      : Tavuk yavrusu

Cizleme      : Cıvık hamurdan saca dökülüp yapılan yiyecek

Çatuk       : Üzüm asması,omca

Çetlemük   : Çitlembik

Çükündür : Şeker pancarı

Çotura   : Çam ağacından yapılan su kabı

Çec        : Tınarın samandan ayrılan ürün kısmı

Çıkrık        : İp eğirme aracı

Çardak      : Köy evinin holü

Çokmak         : Havlamak

Çulluk        : Dağ tavuğu

Çökürge   : Çekirge

Çörek       : Mayalı hamurdan yapılan yiyecek

Döngel      : Muşmula

Danagöz  : Kara üzümün irisi

Döbelen  : Mantargillerden bir bitki

Deymen  : Değirmen

Döven       : Harmanda ekinin ezilmesinde kullanılan altı dişli alet

Diğren    : 2 parmaklı tarım aleti

Dırmuk    : Tırmık

Dam- ahır  : Hayvanların konulduğu yer

Dana     : İneğin erkek yavrusu

Düğe     : İneğin dişi yavrusu

Davar   : Keçi koyun sürüsü

Davşan   : Tavşan

Dağnamak        : Kınamak

Dengilmek        : Devrilmek

Dibildemek       : Kıpraşmak

Debertlemek    : Karıştırmk

Dekmük           : Tekmelemek

Erük         : Erik

Efin           : Ardıçın meyvesi

Ekşikara   : Karadut,ahududu

Evelük   : Üvleyik

Ezme        : Erikten yapılan bir tür yiyecek

Elet Elet          : Götür Götür

Eli                     : ali

Ercep            : recep

Ehmet            : ahmet

Elirza        : ali rıza

Elettin        : alaattin

Fışkın      : Bitkide yeni süren filiz

Fışkı       : Eşek gübresi

Filke           : Küçük musluk

Fadim             : fatma

Fışırdama       : Şımarma

Gaz    : Kaz

Gadir              : kadir

Gızım            : Kızım

Gara habarı gelesi  : Kötü haberi gelesi

Gıdacuk         : Çok az

Gıygaştu         : Yarı aralamak

Gade                : Yenge

Gıran guyulası  : Soyu kuruması

Guğuk    : Guguk kuşu

Garga     : Karga

Gocen      : Tavşan yavrusu

Govercin   : Güvercin

Gırlanguç  : Kırlangıç

Gartal       : Kartal

Govlez     : Köpek yavrusu

Gocabuba :Dede

Gocaana : Nine

Gözer     : Bir cins elek

Güğüm  : Su kabı

Götürge  : Oturak

Gözleme   : Torba yoğurdu veya ıspanakla yapılan yiyecek

Gavurga    : Patlamış mısır

Gavut        : Patlamamış mısırın havanda veya değirmende çekilmiş toz hali

Gırbaç           : Kırbaç

Gurebi     : Orak şeklinde diken kesme aleti

Goyun  : Koyun

Goç       : Erkek koyun,koç

Gızamuk  : Kızamık

Göksulu    : Tatlı armut cinsi

Gökcüz     : Yer altı bitkisi

Gıcı         : Çam palamudu

Gunluk      : Balkon

Götü Götü     : Getir Getir

Gaynama        : Eziyet etme

Gunluk      : Balkon

Hıyar       : Salatalık

Hamut          : At eşek koşum takımı

Helek     : Fasulye diplerine konulan uzun sopa

Hambar     : Ambar

Horuz      : Horoz

Hora geçmek    : Makbul geçmek

Hatçe              : hatice

Hemide           : hamide

Hodala     : Köfte şeklinde kepekten yaplıan kaz hindi yiyeceği

Ispatan      : Hardal

Ismayıl          : ismail

Irmazan        : ramazan

Irza      : rıza

İşlik          : Pamuklu gömlek

İnek          : Dişi sığır   

İbi       : Hindi

İbrem  : ibrahim

Kirez        : Kiraz

Kiren        : Kızılcık

Karamuk  : Çitlembiğin meyvesi

Koruk       : Ham üzüm

Kelek       : Ham kavun

Karapakla  : Bakla

Kaşuk  : Kaşık

Kesmük : Dövenin dövemediği tınar artığı

Kağnı       : Köylünün yük çekme arabası

Kara saban  : Çift sürme aleti

Kemrelik    : Hayvan dışkısı atılan yer

Kemre       : Hayvan dışkısı

Kiremüt     : Kiremit

Kuzu    : Koyun yavrusu

Kömüş     : Manda,camış

Karabakal : Karatavuk kuşu

Maniye     : Domates

Mazı        : Meşe ağacının meyvesi

Mengenez  : İp eğirme aracı

Malak       : Mısır unu pekmez karışımı bulamaç

Mınnak    : Kedi yavrusu

Merkep      : Eşek

Melhe             : Çamur

Memed          : mehmet

Mıstık  : mustafa

Memedeli  : mehmet ali

Netcüz          : Ne yapıcağız

Ne diyon        : Ne yapıyosun

Nesbetsüz       : Patavatsız

Naşpa   : Maşrapa

Oklağaç   : Oklava

Orak      : Tarlada ekin toplama aleti

Oyma      : Küçük ev gereçlerinin konulduğu yer

Oğlak  : Keçi yavrusu

Oğlanım          :   Oğlum

Ondan Gayrı  : Ondan Sonra

Öğrendire   : Öküzleri yönlendiren ucu çivili uzun sopa

Öküz    : Erkek sığır

Öte                : İleri

Pölüt        : Meşe palamudu

Poğ         : Yazma

Pıt pıt         : Mısır unu hamurundan yapılan yufka türü yiyecek

Pilavlık      : Erişte

Sellep       : Salep

Susam      : Zambak

Sacıyak  : Ocakta üzerine kap konulan 3 bacaklı ev gereci

Sübek     : Bebeklerin beşiğine konulan bir alet

Suruk      : Uzun ceviz dokuma sopası

Sap saçma : Yığının bozulup dövenle sürülecek şekilde saçılması

Sergen      : Raf

Sıpa      : Eşek yavrusu

Seyin                : hüseyin

Süleymen      : süleyman

Selettin     : selahattin

Sazak        : sezai

 

Şipşibi  : Yufka yağlamaya yarayan bir alet

Şaşumuş       : Şaşırmış

Şerif                  : şerife

Tekne   : Hamur yoğurulan derince oyulmuş ağaç

Tapla     : Köy sofrası

Tınar          : Harman dövülüp,bir yere yığılması, savrulma haline getirilmesi

Tafşut       : Hoşaf

Taban         : Çift sürdükten sonra tarlayı düzleme aleti

Tara        : Orak şeklinde ot kesme aleti

Tırpan    : Ekin biçme aleti

Tıkıra         : Kaybolan inekleri bulmak için boyna asılan bir tür zil

Tüstavan   : Çatı altı

Temek     : Ahır penceresi

Tay       : At yavrusu

Teke    : Erkek keçi

Toğuk      : Tavuk

Tıktıkçı   : Ağaçkakan

Tocu       : Tocuhasan kuşu

Tirik          : Sincap

Upruk   : İbrik

Urup           : Kızılcık şerbetliği

Ürfet  : rıfat

Vidik        : Kaz yavrusu

Vizviz         : İlkbaharda arı tarafından sokulan hayvanların kaçışması

Yılaf        : Yulaf

Yalamuk    : Çam ağacından çıkan sıvı

Yaslağaç : Üzerinde yufka açılan tahta

Yaygu   : Sofra altına serilen bez

Yığın     : Tarladan gelen ekinlerin bir yere yığılması

Yaba      : 5 parmaklı tınar savurma aleti

Yüklük       : Yatak,yorgan konan yer

Yonga       : Ağaçtan çıkan kabuklar

Yanır        : Çam ağacı reçinesi

Yüze sırtarmak  : Çemkirmek

Yapış Yapış    :  Tut Tut 

Yas tutmak      : Ağıt yakarak sesli ağlama

Yuniş              : yunus

 

Zövle            :  Boyundurukta bulunan bir çubuk

 

MİTHAT DEMİRSÖZ’E TEŞEKKÜRLER.

ELİNE,DİLİNE SAĞLIK

SELAMİ ALKAN (SND) SAFRANBOLU / 2008

 

 

 KARABÜK DEMİR ÇELİK(KARDEMİR )
 FABRİKASINDA ÇALIŞANLARIMIZ

  1- SATIMEHMETKARA                  
  2 METİNYILDIRIM                        
  3- EMİN TANGÜL                             
  4- HAFİZE ÖZDEMİR                       
  5- AHMET TUNCAY                         
  6- RAMAZAN TUNCAY                    
  7- NURİ ALKAN                                  
  8- TUNCER ALGAN                            
  9- EROL AKGÜL                                  
  10- MUSTAFA AKGÜL                      
  11- ABDULLAH GÜRLEYİK              
  12- RUŞEN GÜRLEYİK                     
  13- YAŞAR ÖZTEKİN                        
  14- TAHİR OĞUZ                               
  15- MUSTAFA KILIÇ  

  16- YILMAZ KAYA                             
  17- HASAN ERİŞ                                
  18- MUSTAFA KARA                        
  19- AHMET KAYA                             
  20- MUSTAFA ÖZLÜ                        
  21- HASAN ÖZLÜ
  22- OSMAN TANIK
  23- RAMAZAN ÖZDEMİR

 24- BİLGİN YILDIRIM

 25- HÜSEYİN ŞAHİN

 26- MEHMET ÖZDEMİR

 27- HÜSEYIN YILDIRIM

 28- MUSTAFA YILDIRIM

 29- HÜSEYİN KARA

 30- CİHAN KARA

 31- MUSTAFA ÖZEN

 32- BİLGİN ÖZEN

 33- SEZAYİ ERİŞ

 34- NECATİ KARA

 35- RIDVAN SATILMIŞ

36- İBRAHİM SATILMIŞ

37- KADİR DOĞAN

38- HASAN AVCI

39- ŞİNASİ AVCI

40- MEHMET ALKAN

41- MEHMET TANGÜL

42- TAHİR OĞUZ

43- EKREM AKGÜL

44- RECEP DEMİRSÖZ

Selami ALKAN (SND)

Safranbolu 2007

 

 

DİKİLİTAŞ

İNCİRLİTAŞ

OKUL YANI

GÜLPINARI

TAŞPINAR

YUKARI HARMAN

ILBARIT KÖYÜ KAYA MEZARLARI

Köyümüzde beş tane kaya mezarı yer almaktadır.

1-Taş Pınar :

Köyün aşağısından giren yolun kenarında ve tam köyün bitişiğinde yer almaktadır.
Önünde eni: 2m, yüksekliği: 1,5m, derinliği: 1.20m olan at nalı şeklinde bir giriş yeri vardır. dikdörtgen şeklindeki bir kapıdan mezar odasına girilmektedir. Odanın boyu: 2,80m, eni: 2,10m’dir.İçinde üç tane arkosolium vardır. Bunların boyları: 2m.enleri: 0.90m, yüksekliği: 0.50m’dir. Duvarları düz ve kubbemsidir.

2- Yukarı Harman mağarası:

Bu mezar köyün üst tarafında ve yolun kenarındadır. Düzgün olmayarak açılan bir kapıdan eni:2.0m. boyu2.10m ve yüksekliği 2m olan mezar odasına girilmektedir.
Tavanı tonozlu olan bu odanın arka duvarında boyu 2,10m,yüksekliği 2m, eni 0.90m olan ölü sedir vardır.

3- Üzümlü İn :

Bu mezar Yukarı Harman mevkiinde bir evin bahçesinde yer almaktadır.Eni:2m., yüksekliği: 2.10m., derinliği:1m olan at nalı şeklinde bir girişi vardır. Girişin üstünde bağ yaprağı , üzüm , bağ bıçağı ve bağ gömme çekici bulunmaktadır.Dikdörtgen şeklindeki kapıdan içeri girildiğinde eni:2m,boyu:2m mezar odası vardır..Odada üç tane arkosolium bulunmaktadır Bunların boyları:2m,enleri:0.90m,yükseklikleri:0.70m’dir. Mezarda çok iyi bir işçilik vardır.

4- İncirli Taş Kaya Mezarı 1 :

Bu mezar köyün batı yönünde okulun yakınında yer almaktadır.İki tane kapısı vardır.Bunlardan biri güneyden, diğeri batıdan açılmıştır.Her ikisinde önünde at nalı şeklinde girişi vardır.Güneydekinin kapısı kırılmış olduğundan şekli hakkında bilgi edinmek olanaksızdır.Batıdaki kapı dikdörtgen şeklindedir. Odada sedir yoktur.

5 - İncirli Taş Kaya Mezarı 2:

İncirli taşta ikinci mezar okulun batısında yer almaktadır Eni:2m, yüksekliği:2m,derinliği:0.70m’dir.
At nalı şeklinde bir girişi vardır.Bu mezarın içinde ve kapısının üzerinde üzüm ağacı kabartısı vardır.Giriş yerinden eni:0.60m,yüksekliği:0.70m. olan bir kapı ile mezar odasına girilmektedir.
Odanın boyu 2.20m,eni:2.10m,yüksekliği:2m’dir. İçinde üç tane arkosolium vardır.Bunlardan yandakilerin boyları 2.20m,arkadakinin boyu:2.10m.,enleri:0.90m.,yükseklikleri:0.60m’dir.Tavanı kubbemsidir.

6-Gül Pınarı Kaya Mezarı:

Ilbarıt köyünün 300m batısında sivri bir kayaya oyulmuş olan mezarın giriş yeri yoktur. Dikdörtgen biçiminde bir kapısı vardır.Bu mezarın güneyinde büyük bir mezar odası var olduğu görülüyor amma zamanla kaybolmuş,arka duvarı kalmıştır. 

                Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

 

KAYIKCI KUL MUSTAFA

17. yüzyıl halk şiirimizin asker ozanlarından biri Kayıkçı Kul Mustafa. Cezayir’den Bağdad’a dek çeşitli beldeler dolaşmış, savaşmış, savaşlara destanlar, yenilgilere, şehitlere ağıtlar düzmüş bir Yeniçeri ozanı. Kayıkçı Kul Mustafa’nın doğum ölüm yıllarını bilemiyoruz. Yaşamı üzerine de açıklayıcı bilgilerden yoksunuz. Ölümünün, Abaza Hasan Paşa’nın ayaklanmasını dile getiren destandan, 1659′dan sonra olduğu sanılıyor. Böylece Kayıkçı Kul Mustafa’nın 17. yüzyılın ilk yarısında yaşadığı ileri sürülüyor. Kayıkçı Kul Mustafa’yla ilgili bilgilerimiz, onun şiirlerinden çıkarıldığınca şöyle özetlenebilir:

Murat Reis’in ölümü (1609) dolayısıyla söylediği ağıt. Buradan “Kayıkçı” sanını Cezayir’de bulunduğu sırada, görevinden ötürü aldığı sanılıyor. Padişah 2. Osman’ın bir ayaklanma sonucu öldürülmesini anlatan şiiri, Şah 1. Abbas’ın Bağdad’ı ele geçirişi, 4. Murat’ın 1630′da Bağdad’ı kuşatması üzerine yazdıkları Murat Reis’in ölümünden sonra 4. Murat’a “kul” olduğu, olayların içinde yaşadığını, yaşadığı olayların da şiirini söylediğini açıklıyor. Bunların içinde en ünlüsü “Genç Osman Destanı”dır. “Genç Osman”, 4. Murat’ın Bağdad’ı kuşatmasında bir birlik komutanıdır. Yapılan saldırı sırasında kaleden atılan oklarla yaralanıp, Dicle’ye düşmüş, boğularak ölmüştür.

Kayıkçı Kul Mustafa’nın bu olayla ilgili olarak söylediği “Genç Osman” destanı kısa sürede bütün Anadolu’ya yayılmış, büyük ün kazanmıştır. Bugün bile “Genç Osman Destanı”nın etkisinin tümüyle silindiği söylenemez. Aslında, tarihlerin yazdıklarına göre Bağdad ancak 1638 yılında ele geçirilebilmiş, kale bedenlerine sancağı da Zor Mustafa Paşa dikmiştir ama bu olay kamuoyunda, Kayıkçı Kul Mustafa’nın dile getirdiği “Genç Osman Olayı”nın geniş etkisini silememiştir.
Şiirlerinde kimi söylemelerde zorlamalar görülüyorsa da, döneminde halk beğenilerini zorlamayan, yalınlığı, içtenliğiyle geniş etki bırakmış, ozanları da bir ölçüde bu etki altına alabilmiştir

Halk Aşıkları

Kayıkçı Kul Mustafa :

Yörede 1940 yılında yapılan araştırmalara göre Kayıkçı Kul Mustafa Ilbarıt Köyünde doğmuştur. Şair tabiatlı olan Kul Mustafa delikanlı çağında köyüne sığmayan bir yürek bütünlüğü ile ver elini İstanbul diyerek gurbet yoluna düşmüştür. Kayıkçı Kul Mustafa’nın Bağdat seferine çocuk yaşta gönüllü olarak katılan ve kahramanlıklar gösteren Genç Osman için yaptığı destan, sonraları bütün yurt çapında çalınıp çağrılmaya başlanmıştır.
Bu ünlü ozanımızın nerede öldüğü ve nereye gömüldüğü belli değildir.

Kuloğlu :

Hayatı hakkında bir bilgi yoktur. Bizim araştırmalarımıza paralel olarak (Bizim Safranbolu Gazetesinde Kuloğlu başlıklı bir yazıda Safranbolu’da tapu kütüklerinde yapılan bir araştırmaya göre 30 sayılı defterde Bulak Köyünde Kuloğlu Doruğu adlı bir yer bulunduğu görülmüş, buna göre Kuloğlu’nun Bulaklı olduğu hakkında bir ipucu olabileceği düşünülmüştür. Kuloğlu’nun 4.Murat’ın Bağdat Seferine katıldığı ve ordu ozanları arasında özellikle Kayıkçı Kul Mustafa ile bulunduğu tahmin edilmektedir. Bu kısmen de olsa Kul Mustafa’nın bir deyişinden anlaşılmaktadır. Deyiş şöyledir :

Kul Mustafam bunu böyle söyledi.

İndi aşkın deryası boyladı,
Kuloğlu da muhannetlik eyledi,
Açıl dağlar Sultan Murat geliyor.
(abone.superonline.com)

Şaire ait 12 şiir bulundu

Arzıhâl Eylesem Ettiğin Cevri

Arzıhâl eylesem ettiğin cevri
Muhabbet arzolur yüze gelince
Âşık öldürmekte akranın yoktur
Bir dem işve ile nâza gelince

Kaşların çatarsın gözün süzersin
Her bakışta ciğerciğim üzersin
Yâdlar ile yiyip içip gezersin
İstiğnâ satarsın bize gelince

Kaşların yay olmuş kirpikler oktur
Korkarım sevdiğim âşıkın çoktur
Peyitaht altında akranın yoktur
Keman kaşın ile göze gelince

Sen de mi öğrendin cefâ kılmayı
Hançer alıp dertli sînem delmeyi
Tenezzül etmesin bize gelmeyi
Ya koçulur musun size gelince

Kul Mustafa eydür bekler yolunu
Rakipler de dermiş gonca gülünü
Yâd eller de koçmuş ince belini
Ya koçulmam derdin söze gelince
Kayıkçı Kul Mustafa

Bugün Ben Bir Güzel Gördüm

Bugün ben bir güzel gördüm
Yeşiller giymiş ağ üzre
Bir bakışta aklım aldı
Dururken ben ayağ üzre

Mah yüzüne mi bakılır
Bakanlar yanıp yakılır
Her söyledikçe dökülür
Leblerin balı yağ üzre

Beni mesteden canıdır
Zülfü gönüller damıdır
Her biri birer haramidir
Kirpikleri kapağ üzre

Der Mustafa geldi ise
Hak inayet kıldı ise
Ferhat dağı deldi ise
Koyam ben dağı dağ üzre
Formun Üstü
Kayıkçı Kul Mustafa

Canım Sen Güzel Olmağa

Canım sen güzel olmağa
Sana bir ben gerek bir ben
Âşıkın gönlün almağa
Sana bir ben gerek bir ben

Ben hocamdan okurum da
Bülbül gibi şakırım da
Al yanağın çukurunda
Sana bir ben gerek bir ben

Mustafa’m der çaresi ne
Merhem eyle yarasına
İki kaşın arasına
Sana bir ben gerek bir ben
KAYIKCI KUL MUSTAFA

Çünkü Dilber Bana Meylin Yoğ İdi

Çünkü dilber bana meylin yoğ idi
Ezelinden ikrar vermiye idin
Muhabbettir güzelliğin nişanı
Uğrun uğrun bakıp gülmiye idin

Hani benim ile yiyip içtiğin
Yiyip içip ak göğsünü açtığın
Simden sonra fayda etmez kaçtığın
Soyunup koynuma girmiye idin

Siyah zülfün mâh yüze etmiş perde
Sen uğrattın beni bin türlü derde
Ben kendi hâlimde gezdiğim yerde
Arayıp bergüzâr vermiye idin

Kul Mustafa’m eydür canadır kastım
Çok ağlattı beni gözleri mestim
İncitme sevdiğim severim dostum
İncitirsem güzel olmıya idin
Kayıkçı Kul Mustafa

Eğer Sorarsan Hâlimden

Eğer sorarsan halimden
Bir cansız ölüyüm şimdi
Aldanıp gönlüm alal’dan
Divâne, deliyim şimdi

Geceler girer düşüme
Başım erişmez yaşıma
Buyruk değilim başıma
Bir beyin kuluyum şimdi

Benim çektiğim kim çeker
Gözlerim kanlı yaş döker
Bulanık bulanık akar
Dağların seliyim şimdi

Ben yâre n’ettim n’eyledim
Aşkın deryasın’ boyladım
Yüzümü türap eyledim
Geçenin yoluyum şimdi

Kul Mustafa eydür coştum
Aşkın deryasına düştüm
Çok şükür yâre buluştum
Âleme uluyum şimdi
Kayıkçı Kul Mustafa

Gece Gündüz Uyku Girmez Gözüme

Gece gündüz uyku girmez gözüme
İntizarım ela gözlü yar deyu
Gündüz hayalimde gece düşümde
Selamı çok bir efendim var deyu

Ben bilirim yar sevgisi candandır
Yarsız bana fena dünya zindandır
Benim ulu korkum hemen şundandır
Gayrılara gönül vere yar deyu

Ne mümkündür yüzüm yardan döndürem
Yeri göğü aşk oduna yandıram
Bir sırdaşım yoktur yare gönderem
Var cananın hatırını sor deyu

Kul Mustafa kulluğunu bilmez mi
Varıp dostun bahçesine girmez mi
Dilber bize bir destimal vermez mi
Ağladıkça çeşmin yaşı sil deyu
KAYIKCI KUL MUSTAFA

Gele Dilber Gel Alllahı Seversen

Gele dilber gel Allahı seversen
Gel ağlatma beni eller içinde
Ne acayip olur şu halk-ı alem
Söyleşirler bizi diller içinde

Bunca zaman hasretinden gülmedim
Böyle zalim olacağın bilmedim
Çok yerleri gezdim amma görmedim
Bencileyin geda kullar içinde

Bedir olur doğar artık dulunmaz
Akar çeşmim yaşı bir dem silinmez
Umarım ki şunda asla bulunmaz
Sencileyin gonce güller içinde

Mustafa söyler sözünü saz ile
Süregür devranı şevkce şaz ile
Kırmızılar giy de salın naz ile
Ko ben görüneyim çullar içinde
Kayıkçı Kul Mustafa

-Genç Osman Destanı-

İptida Bağdad’a sefer olanda
Atladı hendeği geçti Genç Osman
Vuruldu sancaktar kaptı sancağı
İletti bedene dikti Genç Osman

Eğerleyin kır atımın ikisin
Fethedeyim düşmanların hepisin
Sabah namazında Bağdad kapısın
Allah Allah deyip açtı Genç Osman

Sultan Murat eydür gelsin göreyim
Nice kahramandır ben de bileyim
Vezirlik isterse üç tuğ vereyim
Kılıcından al kan saçtı Genç Osman

Kul Mustafa karakolda gezerken
Gülle kurşun yağmur gibi yağarken
Yıkılası Bağdad seni döğerken
Şehitlere serdar oldu Genç Osman
Kayıkçı Kul Mustafa

Kara Gözlü Dilber Lebin Lezzeti

Kara gözlü dilber lebin lezzeti
Sükker midir şerbet midir bal mıdır
Dökülmüştür ak gerdanın üstüne
Kakül müdür sırma mıdır tel midir

Kudretinden eğnine hulle biçilmiş
Gerdanına siyah benler saçılmış
Hüsnünün bağında çiçek açılmış
Lale midir sümbül müdür gül müdür

Gönlümdür aşk ile arayup süzen
Ağyar olur yarin ardınca gezen
Söyledikçe kara bağrımız ezen
Ağız mıdır dudak mıdır dil midir

Alçakları koyup yüksekte uçmak
Rakib-i naşiye sırrını açmak
Yadlara meyledip fakirden kaçmak
Adet midir kanun mudur yol mudur

Mustafa der acep gördüğüm düşü
Dilbere meyletmek aşıkın işi
Yolunda harcolan gözümün yaşı
Derya mıdır ırmak mıdır göl müdür
Kayıkçı Kul Mustafa

Kuşlar İçinde Bir Ak Kuş

Kuşlar içinde bir ak kuş
Eşim yok deyi çağırır
Bu çarh-ı gerdun elinden
Sinem çâk deyi çağırır

Kumru eder canım hasta
Gönül dosta gider dosta
Ömrüm geçer bir kafeste
Kurtar Hak, deyi çağırır

Kartal eder dünya fani
Alır bir gün tenden canı
Kendi kanadımdır beni
Vuran ok, deyi çağırır

Bülbül eder ben söylerim
Hafiften mânâ anlarım
Öten kuşları dinlerim
Enelhak deyi çağırır

Leylâ’m eder Mecnun sayrı
Düştüm âşinadan ayrı
Baykuş yapılardan gayrı
Viran çok deyi çağırır

Deli gönül kaldı gamda
Zira bazıları nemde
Kul Mustafa iyi demde
Yâran çok deyi çağırır
Kayıkçı Kul Mustafa

Sabâ Selâm Eyle Gül Yüzlü Yâre

Sabâ selâm eyle gül yüzlü yâre
O mübarek hatırcığı hoş mudur
Ben bendesi ayrı olalı gözden
Kadrin bilmezlerle hâli hoş mudur

Cânân bizim kıymetimiz bilmedi
Bu çeşmimden akan yaşı silmedi
Çok zamandır bir selâmı gelmedi
Bilmem o zalimin bağrı taş mıdır

Mustafa’m da yollarını gözetir
Rakip açmış zülüflerin düzetir
Olur olmaz sitemlerin bizedir
Adülarla bâde içmek iş midir
Kayıkçı Kul Mustafa

Sevdasını Başımızda

Sevdasını başımızda
Görür nazlanı nazlanı
Sülün gibi karşımızda
Yürür nazlanı nazlanı

Gözümden akan kan gibi
Güzellere sultan gibi
Hublar üstünde han gibi
Durur nazlanı nazlanı

Âşıkı mest eder sözün
Bin kan eder elâ gözün
Kâkülüyle ol mah yüzün
Burur nazlanı nazlanı

Mustafa metheder seni
Terk ediben gitme beni
Takip boynuma zülfünü
Sürür nazlanı nazlanı
Kayıkçı Kul Mustafa

(ww.şiirdefteri.com)dan alınmıştır.

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

 

ADI VE SOYADI	TELEFON	İŞİ	YAŞA YER
Adnan ERDEN	0505725 14 36	İşletmeci	İstanbul
Ayhan KARAMAN	0532236 58 88	TABELA	İstanbul
Ali Rıza DOĞAN	0370735 5057	Fırıncı (Emekli)	Üçbölük
Abdullah GÜRYİK	0537741 05 01	D.Ç.F.(Em)	Karabük
Ahmet ALTUN	0370735 5073	Çukulata (em)	İstanbul
Ayşe ÖZTÜRK	0370735 5167	Ev Kadını	Üçbölük
Aysel MUTLU	0545337 97 23
Ayhan MUTLU	0532345 09 96
Aydın YILMAZ
Ali ÖZLÜ	0538436 94 12	Bakkaliye(Em)	İstanbul
Ahmet YIDIRIM	0542286 87 08	Türkçe Öğretmeni	Safranbolu
Ahmet ERİŞ	0535984 89 20	Fırıncı	İstanbul
Ahmet KAYA	0536666 66 32	D.Ç.F (Emekli)	Üçbölük
Ali OĞUZ	0533257 38 99	Oto Döşemeci	Karabük
Ali TUNCAY	0212222 7056	Müşam Fab.(Em.)	İstanbul
Altan TUNCAY	0532574 02 54	Bigisayar	İstanbul
Ahmet YAŞAR	0536385 07 59	Bakkaliye(Em)	İstanbul
Ahmet ŞAHİH	0370424 35 62	Kırtasiye	Karabük
Ahmet TUNCAY	0370725 15 74	D.Ç.F(Şoför)Em	Safranbolu
Ahmet ÖZÇETİN	0542380 19 16	Özel Demir Çelik	Karabük
Alpay SAYGIN	0532765 13 24
Ali SAYGIN	0532417 32 74
Alaattin ERİŞ	0538726 19 77		Safranbolu
Ali ÖZTÜRK	0506902 37 92		İstanbul
Abdullah GÜNAL	0212641 1513	Emekli Öğretmen	İstanbul
Barış ALKAN	0532597 80 75	Dr. Ortapedi uz.	Ankara
Bilal AYFER	0536507 04 75
Bilal ÖZEN	0544583 14 25	Avukat	Ereğli
Bilgin ÖZEN	0542428 72 30	D.Ç,Fab.(Em.)	Safranbolu
Bilgin YILDIRIM	0532576 61 52	Servisçi	Safranbolu
Bekir AVCI	0212535 4350	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
Bekir KARA	0212211 42 61	Banka(Memur)	İstanbul
Bayram KARA	0370712 78 68	Taksici(Em)	Safranbolu
Bayram AVCI	0542319 23 05	S.bolu Bel. İşçi	Safranbolu
Cemil DOĞAN	0544636 60 69	Kırtasiye	Karabük
Cengiz AYDIN	0538508 45 12	Fırıncı	İstanbul
Celal KAYA	0533593 49 31		Karabük
Cafer MUTLU	0536894 78 10	Emekli	İstanbul.
Cavit SARI	0532347 15 68		İstanbul
Cavit DOĞAN	0544636 60 69	Kırtasiye	Karabük
Çetin ERDEN	0533423 51 47		İstanbul
Dursun  AVCI	0212426 2360		İstanbul
Emrah ALKAN	0505456 85 38	Medikal	Karabük
Emin AKGÜL	0537242 76 68		İstanbul
Emin TUNCAY	0532702 46 69
Emin AYDIN	0537897 76 98
Enver KAYA	0535512 92 53	Emekli	Safranbolu
Ercan YILDIRIM	0542651 78 03	İnşaat	Safranbolu
Ekrem ÖZ	0535668 31 40
Erol AKGÜL	0370735 5056	D.Ç.F.(Em.)	Karabük
Erdoğan GÜNAL	0532614 00 64	Elektrikçi	İstanbul
Erdal SAYGIN	0212621 9016	Fırıncı	İstanbul
Erdoğan AVCI	0212531 0422	Bakkaliye	İstanbul
Fehmi ÖZEN	0532668 42 67	Fırıncı(Em)	İstanbul
Güngör MUTLU	0538651 92 78	Bakkaliye(Em)	İstanbul
H. Avni AKSOY	0532415 73 20	Saf.Tıp. Mer.dr.	Safranbolu
Hasan OĞUZ	0216592 84 09	Maliye(Memur)	İstanbul
Hüseyin YILDIRIM	0370712 1139	D.Ç F. Emekli	Safranbolu
Hüseyin SATILMIŞ	0370735 5078	Fırıncı(Em)	Karabük
Hasan ESEN	0370712 4710	Marketçi	Safranbolu
Hasan KAYA	0370735 5086	Fırıncı(Em)	Üçbölük
Hasan YILMAZ	0370735 5062	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
Hasan ÖZLÜ	0542456 24 38	D.Ç.F.	Karabük
Hasan SAYGIN	0370735 5068	Fırıncı	İstanbul
Hüseyin ÖZTÜRK	0370712 55 93	Kahveci(Emekli)	Safranbolu
Hüseyin ÖZLÜ	0370735 5089	fırıncı	İstanbul
Hüseyin TUNCAY	0533643 16 09
Hüseyin AVCI	0542720 62 81	Valilik(Memur)	Karabük
Hüseyin ŞAHİN	0370735 5092	D.Ç.F.(Emekli)	Üçbölük
Hasan YAŞAR	0532491 11 65	Mali Müf.	İstanbul
Hasan SARI	0212462 2304	Fırıncı	İstanbul
Hasan AKGÜL	0212432 2077	Fırıncı(Emekli)	Üçbölük
Hasan AVCI	0212621 4424	P.T.T.(Emekli)	Üçbölük
Hüseyin KALKAN	0537475 11 08	Bakkaliye(Em)	İstanbul
Hüseyin KOÇ	0370433 03 18	Saat Tam.(Em)	Karabük
Hüseyin ŞAHİN	0536464 44 51
Haydar KOÇ	0535557 8442
Hüseyin KÜTKÇÜ	0537884 16 66	Şoför,Aşcı,Lok.	İstanbul
Hasan ÖZEN	0535356 85 60
Hasan MUTLU	0505267 1458	Sınav Der.	İstanbul
Hüseyin  ÖZ	0536950 17 47	Fırıncı	İstanbul
Haşim ÖZCAN	0216388 0800	Şoför	İstanbul
Hasan ÖZEN	02164252556	Fırıncı	İstanbul
Hatice ÖZLÜ	0544443 86 10	Ev Kadını	Ücbölük
Hüseyin AYDIN	0564766 25 21
Hakkı TANGIR	0535950 49 45	Fırıncı	İstanbul
İksan SARI	0537568 02 21	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
İbrahim AKGÜL	0546271 78 33	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
İsmail AYDIN	0537359 77 34	Bakkaliye	İstanbul
İrfan ERDEN	0542266 45 01	İşletmeci (Em)	İstanbul
İlyaz ÖZTÜRK	0370725 47 77	Almanya(Emekli)	Safranbolu
İbrahim GÜNAL	0536378 8469	Bakkaliye(Em)	Safranbolu
İlhan GÜNAL	0535716 46 72	Bakkaliye(Em)	Üçbölük
İsmail ÖZ	0532482 51 29	Matbaa	İstanbul
İbrahim AKGÜL	0212631 20 40	Fırıncı(Em)	İstanbul
İsmail AYDIN	0537359 77 34	Bakkaliye	İstanbul
İbrahim DİLAVER	053324105 01	TTKK.Güv. Gör.	Zonguldak
İrfan ERDEN	0542266 45 01	İşletmeci (Em)	İstanbul
İlyaz ÖZTÜRK	0370725 47 77	Almanya(Emekli)	Safranbolu
İbrahim GÜNAL	0536378 8469	Bakkaliye(Em)	Safranbolu
İsmail ÖZ	0532482 51 29	Matbaa	İstanbul
İbrahim SATILMIŞ	0370725 24 52	D.Ç.F.(Emekli)	Safranbolu
İsmet ÖZDEMİR	0535567 68 47	Şoför	İstanbul
İbrahim C. KARA	0555566 62 74
İbrahim ÖZCAN	0537296 33 42
İbrahim ŞAHİN	0532261 92 56	Maliyeci	İstanbul
İsmet ŞAHİN	0533415 16 87	Züccaciye	Karabük
Kemal KAKAN	0545322 43 48
Kemal AKDOĞAN	0532312 22 78	Hırdavat	İstanbul
Korkut AKDOĞAN	0212501 25 76	Hırdavat	İstanbul
Kenan ÖZDEMİR	0212617 1258	Çorap Fab.(Em)	İstanbul
Mehmet ALKAN	0370735 5095	İnşaat (Emekli)	Üçbölük
Mustafa KÜTKÇÜ	0370735 5097	Çukulata fb.(Em)	İstanbul
Mustafa ÖZLÜ	0370735 5064	D.Ç.F.(Emekli)	Üçbölük
Mehmet MUTLU	0370735 5069	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
Metin DOĞAN			Karabük
M. Ali ERİŞ	0370735 5058	Fırıncı(Emekli)	Üçbölük
Mustafa KARA	0370735 5090	D.Ç.F.(Emekli)	Üçbölük
Mükerrem ÖZÜRK	0370735 50 09	Ev Kadını	Safranb
Mehmet TANIK	0370735 50 85	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
Mintaze TAŞAR	0370735 50 66	Ev Hanımı	Karabük
Mustafa KILIÇ	0370735 50 61	Fırıncı(Emekli)	Üçbölük
Mustafa YAŞAR	0533761 11 64	Gümrük müd.	Bursa
Mehmet KARA	0555463 70 97	Emekli Memur	Karaşar
Mustafa ALTUN	0212291 17 60
Mehmet AVCI	0535500 40 72	Spor Mag.	İstanbul
Mehmet AVCI	0212694 13 30	Fırıncı	İstanbul
Mithat DEMİRSÖZ	0538295 29 71	Tekstil(Emekli)	İstanbul
Mithat ÖZEN	0532283 32 67
Mustafa ERİŞ	0536985 63 15
Mustafa ERİŞ	0370725 12 33	Ayakkabıcı(Em)	Safranbolu
Mehmet ÖZER		Maliye (Memur)	İstanbul
Mehmet GÜNAL	0537789 98 71	Elektrikçi	İstanbul
Mehmet KALKAN	0532560 20 61	Kuyumcu	İstanbul
Mustafa KAYA	0532312 87 73	P.T.T. Memur	İstanbul
Mehmet KOÇ	0536577 78 81	Doğal Gaz	İstanbul
Mustafa ÖZDEMİR	0532485 19 20	Galerici Oto.	İstanbul
Mehmet ÖZER	0212534 6017	Maliyeci	İstanbul
M.Ali ÖZLÜ	0533489 83 34	Fırıncı	İstanbul
Murat ÖZLÜ	0533664 91 23	Turizm Şir..	İstanbul
Mustafa SAYGIN	0212437 2380	Fırıncı	İstanbul
Mustafa ŞAHİN	0536879 57 77	Fırıncı	İstanbul
Mehmet ŞENLİK	0505677 13 44	Öğretmen	Bursa/İst
Mehmet TANIK(b)	0539417 75 90	Fırıncı(Em)	İstanbul
Mehmet TANIK(k)	0535249 13 17	Döşemeci	İstanbul
Mehmet YILDIRIM	0505676 51 79	Öğretmen	İstanbul
Mehmet SARI	0212429 0545	Fırıncı(Em)	İstanbul
Mustafa GÖKMEN	0370412 29 57	Toptancı(Em)	Karabük
Mustafa ESEN	0370712 47 10	Marketçi	Safranbolu
Mustafa TAŞAR	0542711 07 40	Taksici	Karabük
Mehmet IŞIK	0212536 39 09
Mehmet TANGÜL	0532301 83 06
Mustafa AKSOY	0537421 27 39	Marangoz(Em)	Safranbolu
Metin AKSOY	0505733 40 57	Memur	Karabük
Nuri ALKAN	0370415 73 94	D.Ç.F  Emekli	Karabük
Necati KARA	0506419 91 64	Fırıncı(Emekli)	Üçbölük
Necati KARA	0532595 00 21	SSK(Memur)Em	Safranbolu
Nevzat SARI	0370725 45 40	İnşaat Mal. Satışı	Safranbolu
Nermin MUTLU	0505054 05 34
Nuri IŞIK	0370735 5103	Karabük Bl.(Em)	Bağılca
Necmi ÖZ	0535249 10 20		İstanbul
Osman TANIK	0370735 5080	D.ç.f.(Emekli)	Üçbölük
Osman KARA	0370735 5059	Fırıncı(Emekli)	Üçbölük
Osman AKDOĞAN	0532317 03 29	Kuyumcu	Kemer
Osman AYDIN	0537595 06 66	Bakkaliye	İstanbul
Osman COŞKUN	0212563 8585	Kırtasiye	Çıraklar
Osman YILMAZ	0535942 37 27	Gazeteci	İstanbul
Osman TUNCAY	0535551 48 48		İstanbul
Osman SAYGIN	0533514 38 44	Servisçi	İstanbul
Osman GÜNAL	0535428 14 29		İstanbul
Orhan ALKAN	0505820 40 98	İmam	Safranbolu
Oğuz KAYA	0212231 88 86		İstanbul
Ömer ERİŞ	0370725 20 39	Kunduracı (Em)	Safranbolu
Özcan TANGÜL	0532346 8071		İstanbul
Ruşen AYDIN	0533337 35 06	Bakkaliye	İstanbul
Ramazan AVCI	0532776 81 50
Ramazan AYDIN	0370712 44 79	Aydın Çeyiz	Safranbolu
Ramazan ÖZDEİR	0370725 05 66	İnşaat İş(Emekli)	Safranbolu
Rıfat ÖZCAN	0544801 73 79
Recai DEMİRSÖZ	0370735 5081	Ressam	Üçbölük
Recep ÖZCAN	0538386 04 46
Ramazan YILIRIM	0533458 24 60	Hava alanı Gör.	İstanbul
Ramazan KOÇ	0534617 47 11	İmam (Emekli)	Bursa
Recep ALTUN	0532667 71 24
Ramazan TUNCAY	0536784 60 38	Marketci	Safranbolu
Ramazan DURSUN	0532496 49 45
Selami ALKAN	0536725 84 34	Emekli öğretmen	Safranbolu
Sezai ÖZDEMİR	0370712 41 08	S.bolu Bel.(Em)	Safranbolu
Sezai ERİŞ	0542425 97 29		Safranbolu
Satı ŞENLİK	02163996200	Emekli	İstanbul
Servet AKDOĞAN	0532626 36 93	Kırtasiye	İstanbul
Satı AVCI	0212614 13 30
Selahattin AVCI	0546215 55 17	Fırıncı(Emekli)	Safranbolu
Serkan AVCI	0542507 10 12	Güvenlik Gör.	İstanbul
Salih KARA	0537554 26 16	Kasap	İstanbul
Salih SARI	0538952 90 50	Kaportacı	İstanbul
Selahattin TANGÜL	0531778 40 73
Selahattin SARI	053793380 37
Sabri YAŞAR	0537856 03 78	Bakkaliye(Em)	İstanbul
Salih YAŞAR	0212532 51 89	Bakkaliye(Em)	İstanbul
Sinan ÖZEN	0544330 7162	İstanbul Bl.(İtfa)	İstanbul
Sedat YILMAZ	0532246 10 32	İthalat,İhracat,B	İstanbul
Serdar ERDEN	0212253 5950	Muhasebe	İstanbul
Şahin ÖZÇETİN	0544321 69 03	Özel Demir Çelik	Karabük
Şinasi AVCI	054346768 99	D.Ç.F.(Emekli)	Safranbolu
Satı ÖZ	0535667 63 87
Şaban SARI	0370712 21 50	D.Ç.F.(Emekli)	Safranbolu
Şaziye DEMİRALP	0370712 50 47	Ev Kadını	Safranbolu
Tuncer ALĞAN	0370412 26 20	Mühendis(DÇF).	Karabük
Tahir TANGÜL	0541905 06 08	Servisci	Karabük
Turgut SAYGIN	0532337 09 43	Fırıncı(Emekli)	İstanbul
Uğur TUNCAY	0536233 88 11
Uğur AVCI
Ünal GÖKMEN	0532286 00 95	Banka Müfettişi	İstanbul
Ümit MUTLU	0533410 20 46		İstanbul
Vedat ÖZLÜ	0212582 1693	Mobilyacı	İstanbul
Vural GÖKMEN	0532583 43 25	Prof.Dr.(H. Ün)	Ankara
Yakup ALKAN	0370712 8174	Fırıncı (Emekli)	Safranbolu
Yakup OĞUZ	0532762 67 28	P.T.T. (Emekli)	Karabük
Yaşar KOÇ	0212482 6965	Fırıncı	İstanbul
Yusuf KARA	0532633 69 10	Kuyumcu	İstanbul
Yavuz KAYA	0542397 16 49	Tornacı (Emekli)	İstanbul
Yaşar YILMAZ	0536218 75 95	Beldiye Zab Gör.	Karabük
Yılmaz ALGAN	0216366 36 89	Subay ( Topcu)	İstanbul
Yahya KOÇ	0535557 84 43
Yusuf ÖZER	0532365 72 30		Ankara
Bu sayfada köyümüzde ve dışında ikamet eden hemşerilerimizin nerede?
ne işle meşgul olduğu , telefon   bilgileri yer alacaktır.Bu sayfada yer
almak isteyenler veya istemeyenler aşağıdaki adreslerden bana  ulaşabilirler.
Gerekli düzeltmeler yapılır.
SAFRANBOLU: Selami ALKAN TEL:   0 536 725 84 34

 

 

 

 

SAFRANBOLU ÜÇBÖLÜK KÖYÜ TELEFON NO:

ADI VE SOYADI	TEL. NO:	ADI VE SOYADI	TEL. NO:
Adnan ERDEN	735 5076	Mehmet ŞENLİK	4642172488
Ayhan KARAMAN	735 5002	Satı   ŞENLİK	2163996200
Ali Rıza DOĞAN	735 5057	Osman AKDOĞAN	2428144033
Ahmet KALKAN	735 5065	Hasan AKGÜL	2124322077
Abdullah GÜRLEYİK	735 5102	İbrahim AKGÜL	2126312040
Hüseyin SATILMIŞ	735 5078	Ahmet ALTUN	2122344948
Ahmet ALTIN	735 5073	Mustafa ALTUN	2122911760
Ayşe ÖZTÜRK	735 5167	Recep ALTUN	2126253160
Ali ÖZLÜ	735 5093	Bekir AVCI	2125354350
Bilgin YILDIRIM	735 5110	Dursun  AVCI	2124263260
Hasan KAYA	735 5086	Hasan AVCI	2126214424
Hasan YILMAZ	735 5062	Mehmet AVCI	2126941330
Hasan SAYGIN	735 5068	Ramazan AVCI	2125243106
Hüseyin ÖZLÜ	735 5089	Satı AVCI	2126141330
Hüseyin AVCI	735 5060	Selahattin AVCI	2125336912
Hüseyin ŞAHİN	735 5092	Cengi AYDIN	2122942844
Hasan TAŞAR	735 5105	Emin AYDIN	2125329704
Erol AKGÜL	735 5056	İsmail AYDIN	2125325129
Mehmet ALKAN	735 5095	Osman AYDIN	2125328816
Meliha MUTLU	735 5165	Ruşen AYDIN	2126318368
Mustafa KÜTÜKÇÜ	735 5097	Mithat DEMİRSÖZ	2122220151
Mustafa ÖZLÜ	735 5064	Adnan ERDEN	2122377504
Mehmet MUTLU	735 5069	Çetin ERDEN	2122501072
M. Ali ERİŞ	735 5058	İrfan ERDEN	2122739174
Mustafa KARA	735 5090	Ahmet ERİŞ	2125694118
Sezai KARA	735 501	Mustafa ERİŞ	2163716679
Mükerrem ÖZTÜRK	735 5009	Erdoğan GÜNAL	2125547247
Mehmet TANIK	735 5085	İbrahim GÜNAL	5363788469
Nuri IŞIK	735 5103	İlhan GÜNAL	2125324600
Osman TANIK	735 5080	Mehmet GÜNAL	2125239794
Osman KARA	735 5059	Ömer GÜNAL	2125313075
Ruşen AYDIN	735 5099	Yakup GÜNAL	2125324600
Ramazan ÖZDEMİR	735 5189	Hüseyin KALKAN	2125242826
Rıfat ÖZCAN	735 5074	Salih KARA	2126411734
Recai DEMİRSÖZ	735 5081	Yusuf KARA	2125699689
Sezai ERİŞ	735 5098	Mehmet KALKAN	2124421825
Satı ÖZ	735 5063	Ayhan KARAMAN	2164884314
Süleyman TUNCAY	735 5079	Ahmet KAYA	2124626130
Yakup ALKAN	735 5191	Celal KAYA	2124853968
Mintaze TAŞAR	735 5066	Mustafa KAYA	2126578683
Hasan TAŞAR	735 5105	Yavuz KAYA	2128810029
Mustafa KILIÇ	735 5061	Mehmet KOÇ	2163700429
Cemal OĞUZ	735 5067	Haydar KOÇ	5355578442
Mehmet KARA	735 5109	Hüseyin KÜTÜKÇÜ	2122325855
İksan SARI	735 5217	Mustafa KÜTÜKÇÜ	2122302992
Hasan SAYGIN	735 5068	Ayhan MUTLU	5323450996
Satı ŞENLİK	735 5092	Cafer MUTLU	2163291002
Osman AKDOĞAN	735 5087	Güngör MUTLU	2126214591
Kemal AKDOĞAN	2122201373	Hasan MUTLU	5052671458
Servet AKDOĞAN	2122221504	Hüseyin  ÖZ	2126478663
Hasan SARI	2124622304	İsmail ÖZ	2126462064
Yakup OĞUZ	2124520446	Satı  ÖZ	2125683131
Ümit MUTLU	2125256209	İbrahim KARA	2163628381
Yaşar KOÇ	2124826965	Bekir KARA	2122114261
Murat KARA	2125537177	Nuri IŞIK	3727355103
Selami  ALKAN	3707128174	Osman GÜNAL	2124023294
Haşim  ÖZCAN	2163880800	Abdullah GÜNAL	2126411513
İbrahim ÖZCAN	2122818152	Ali TUNCAY	2122227056
Recep ÖZCAN	2122118417	Osman TUNCAY	2125622155
Rıfat ÖZCAN	2122790383	Uğur TUNCAY	2126113675
İsmet ÖZDEMİR	2122345277	Ahmet YAŞAR	2125325043
Kenan ÖZDEMİR	2126171258	Yılmaz YAŞAR	2163417216
Mustafa ÖZDEMİR	2166515116	Sabri YAŞAR	2126316965
Fehmi ÖZEN	2126573287	Salih YAŞAR	2125325189
Hasan ÖZEN	2164252556	Mehmet YILDIRIM	2125325664
Mehmet ÖZER	2125346017	Ramazan YILDIRIM	2126527318
Ali ÖZLÜ	2125337401	Osman YILMAZ	2124225140
Hatice ÖZLÜ	2126317783	Sedat YILMAZ	2126543183
M.Ali ÖZLÜ	2122102928	Necmi ÖZ	2125342003
Murat ÖZLÜ	2125742242	Celal KAYA	2122439080
Vedat ÖZLÜ	2125821693	Hasan AVCI	2126214424
Cavit SARI	2122118373	Ahmet ŞAHİN	3727125293
İhsan SARI	2163124705	İsmet ŞAHİN	3727127269
Salih SARI	2122118346	Yaşar TAŞKIN	2122484215
Selahattin SARI	2124290543	Hüseyin SATILMIŞ	3724121258
Erdal SAYGIN	2126219016	Mehmet SARI	2124290545
Mustafa SAYGIN	2124372380	Serdar ERDEN	2122535950
Osman SAYGIN	2165218193	Ramazan DURSUN	2124525516
Turgut SAYGIN	5323370943	Cavit DOĞAN	3727128182
İbrahim ŞAHİN	2125460047	Osman COŞKUN	2125638585
Mustafa ŞAHİN	2126268015	Erdoğan AVCI	2125310422
Mehmet ŞENLİK	4642172488	Hakkı TANGIR	2164130479
Satı ŞENLİK	2163996200	Özcan TANGÜL	5323468071
Osman AKDOĞAN	2428144033	B.Mehmet TANIK	2122311855
Hasan AKGÜL	2124322077	K.Mehmet TANIK	2125323016

Bu sayfada köyümüzde ve dışında ikamet eden hemşerilerimizin

nerede? ne işle meşgul olduğu ,telefon   bilgileri yer alacaktır.

Bu sayfada yer almak isteyenler veya istemeyenler aşağıdaki

adreslerden bize ulaşabilirler.Gerekli düzeltmeler yapılır.

SAFRANBOLU: Selami ALKAN TEL:   0 536 725 84 34

ÜÇBÖLÜK KÖYÜ: Bilgin YILDIRIM :  0 532 576 61 52

KİŞİ LAKAPLARI

Alkan İsmail (Kapsuz)

Alkan Beşir(Körbeşir)

Algan Mustafa(Mınık)

Avcı Satı(Karasatı)

Avcı Emin(Karaemin)

Avcı Mehmet(Gocamehmet)

Avcı Mehmet(İyice)

Avcı Hasan(Karakaş)

Avcı Hüseyin(Kuruoğlan)

Avcı Selahattin(Selek)

Avcı Bekir(Kedibekir)

Akgül Hüseyın(cinci)

Akgül İbrahim(Dırt)

Akgül İsmail(Acumuk)

Aydın Mustafa(Bolpaça)

Aksoy Mustafa(Zanguç)

Altın Ayşe(Manaş)

Aydın Ruşen(Çatal)

Çelik Mustafa(Göbü)

Çelik Satı(Kuruöküz)

Çelik Satı(Doksan)

Çelik Hasan(Kamyon)

Demirnalp Ahmet(Kocakafa)

Demisöz Mehmet(Güdüla)

Esen Hasan(Kirez)

Erden Hasan(Kel Hasan)

Eriş Osman(Körosman)

Eriş Mustafa(Delia)

Eriş Abdullah(Sadık)

Eriş M.Ali(Kahya)

Eriş Ali(Soğanali)

Eriş Ömer(Topalömer)

Gökmen Şaban(Kürtşaban)

Gökmen Mustafa(Yamak)

Günal Mehmet(Karamehmet)

Gürleyik Abdullah(Apti)

Kaya Mustafa(Kahveci)

Kalkan İsmail(Dişiibi)

Kalkan Mehmet(Hobu)

Kara Hüseyin(Kurubiş)

Kara Yusuf(Köryusuf)

Kılıç Mustafa(Tuluma)

Koç Mehmet(Maylaş)

Koç Osman(Körosman)

Koç Emin(Hamo)

Koç Mehmet(İzmirli)

Kütükçü Mustafa(Hüsük)

Mutlu Mehmet(Fısfıs)

Mutlu Mehmet(Gıldır)

Mutlu Hasn(Makaryoz)

Mutlu Osman(Mervan)

Maraza

Maraz Ali

Öz İsmail(Sodiri)

Öz Satı(Şeşon)

Öz Hamza(Gavuçhamza)

Özcan Rıfat(Gasalak)

Öztürk Ömer(Gıcıömer)

Özcan Ali(Karali)

Öztürk Emine(Kadıkarısı)

Öztürk Abdullah(Doruk)

Özer Mehmet(Gıldır Mehmet)

Özdemir Hüseyin(Horoz)

Özdemir Ali(Yaybacak)

Özdemir Hanife(Huçuhanife)

Özlü Mustafa(Ataşa)

Özlü Hasan(Karanuk)

Özlü Ahmet(Kelahmet)

Özlü Ramazan(Köse)

Özen Mehmet(Hecello)

Satı Demirsöz(Emüsdo)

Satılmış Ahmet(Deli Ahmet)

Sarı Hasan (Efe Hasan)

Sarı İbrahim(şıkkıdı)

Saygın Ali(Alibıdık)

Saygın İsmail(Pistiro)

Şahin Hüseyin(Holiz)

Şahin Hüseyin(Cinseyin)

Şenlik Mehmet(Çıtak)

Taşar Hasan(Şagali)

Tangır Hasan(Döndo)

Tangül Burhan(Alaman)

Tangül Mehmet(İyiba)

Tuncay Süleyman(Sülo)

Tuncay Hüseyin(Maraza)

Tuncay Ömer(Deliömer-Bahriyeli)

Tanık Osman(Çakalosman)

Vural Mehmet(Topala)

Yılmaz Osman(Şıkşıkosman)

Yılmaz Hasan(Karacuk)

Yıldırım Hüseyin(Sarı muhtar)

Yıldırım Mustafa(Alagöz)

Yıldırım Mehmet(Kel Mehmet)

Yıldırım Mehmet(Göde)

Yıldırım Fadim(Hopbilli)

 

KOLANGA

Arife günleri öğle namazından sonra mezarlığa gidilirdi. Helva ve pişi(Yağlı ekmek) dağıtılırdı.Hoca Yasin okur, dualar ederdi. Sonra herkes kendi mezarının başına gider. Dualar ederdi.Bayram namazından sonra bayramlaşma yapılır. Cami çevresindeki evlerden getirilen kahvaltılık verilirdi. Daha sonra muhtar Kolanga yemeğinin nasıl verileceğini ilan ederdi. 

BAYRAMLAR, TÖRENLER, KUTLAMALAR

ÜÇBÖLÜK(ILBARIT)KÖYÜ   SAFRANBOLU

Safranbolu İlçemizde Ramazan Bayramı ile ilgili önemli geleneklerden birisi, bu mubarek ayın 15’inden sonra çocuklar tarafından yaşatılır. Çocuklar gece sokağa çıkar ev ev dolaşarak “Albayrak” adı verilen deyişlerle bahşiş toplarlardı.

Albayrak ırmazan
Dün gece yattım bir daş idi
Hak bağa yoldaş idi
Sölölömölmöl

Aşağı çarşı çamur olmuş
Paklavılar hamur olmuş
Paklavının içi şeker
Davulcunun goötü şişer
Sölölömölmöl

Aşağıdan gelir arı
Ayakları sarı sarı
Alam sağa koca garı
Almadım göörmedim
Sölölömölmöl

Bu şarkıyı söyleyen çocuklara da her evden ceviz, dut kurusu, çörek vb. hediyeler verilir.
Bayramlardan bir gün önce arife günüdür. Arife günü mezarlığa gidilir. Herkes yakınlarının başında Kur’an ve dualar okur. Köylerde ise bişiler, helvalarla mezarlığa gidilir. Bunlar orada toplananlara dağıtılır. Ziyaret günü gecesi köy evlerinde ocaktaki ateşe yağ dökülür.. Bu gelenek, o ev halkından ölmüş insanların ruhlarının ziyaret günü akşamı evin bacasına geleceği, eğer yağ kokusunu alırsa yakınların bayram yaptığını anlayarak sevineceği; yağ kokusunu alamazsa bayram yapılmadığı hükmüyle ağlayacağı inancı ile yerine getirilir.

Ramazan Bayramı’nda tekbir bayram namazı ile girer bayram namazı ile çıkar. Kurban Bayramı’nda ise arife günü sabah namazı ile başlar, bayramın son günü ikindi namazı ile çıkar. Tekbir süresince yaş kesmek, ot koparmak, çift sürmek, dikiş dikmek günah sayılır. Bayram sabahı namazdan çıktıktan sonra büyükten küçüğe doğru dizilerek bayramlaşılır. Bayram süresince akrabalar, dostlar, yakınlar ziyaret edilip, bayramlaşılır. Gelenlere baklava, börek, şeker ikram edilir.

Kurban bayramlarında kurban, genellikle ilk gün kesilir. Köylerde mahalleler arasında veya köyler arasında bayram süresince yemekler hazırlanır, sırayla yenir. Buna Safranbolu’da özellikle Yörüklerde “kolanga” adı verilir. Aynı gelenek Eskipazar, Ovacık ve diğer ilçelerimizde bayram nöbeti olarak anılır.

Kurban Bayramlarında Yenice’de “Hoymola” geleneği önemli etkinliklerdendir. Hoymola gençler tarafından oynanan bir oyundur. Dört genç altta halka şeklinde omuz omuza tutunurlar, diğer dört gençte onların omuzlarının üzerinde ayakta yine halka şeklinde omuzlarını birbirlerine tutarak bayramlaşmak için gitmek istedikleri eve doğru ağır ağır hoymola türküsü söyleyerek giderler. Eve vardıklarında üstteki grup pencereden alttakiler ise merdivenlerden eve girerler.

Her yıl 6 Mayıs günü Hızır Aleyhisselam ile İlyas Aleyhisselam’ın buluştukları gün olarak kabul edilen Hıdırellez gününde çeşitli inançlar sergilenir. Yenice’de Hıdırellez akşamı özellikle gençler bir araya toplanarak çeşitli dileklerde bulunurlar. Herkes dileği ile ilgili bir eşyayı(Yüzük, küpe, mendil) bir kutunun içine koyarak toprağa gömerler. Sabah olduğunda dilek kutusu bulunduğu yerden bir kişi tarafından çıkarılarak, içindeki eşyaları dua ve manilerle tekrar sahiplerine dağıtılır. Hıdırellez günü pikniğe çıkılır, yaş kesilmez, ot koparılmaz.

Safranbolu’da, Hıdırellez akşamı bahçede dikili olan soğanın yaprakları eşit olarak kesilir. Kesilen yapraklardan birine beyaz, diğerine siyah iplik bağlanır. Sabah olup bakıldığında, beyaz ipin bağlı olduğu, yaprak uzamışsa “sefası büyümüş” denir ve o yılın sefa ve mutluluk içinde geçeceğine inanılır. Siyah ip bağlanan yaprak uzamış ise “cefası büyümüş” denir ve o yılın cefa içinde geçeceğine inanılır. Su içinden 41 taş toplanır, okuharak bir torbaya konur. Taşlar niyet üzerine bir dahaki Hıdırellez’e kadar bekletilir. Tutulan niyet olsa da olmasa da taşlar alınan yere okunarak atılır.Hıdırellez’de üç gün süresince folluktan yumurta alınmaz. Folluktan yumurta alınırsa taş yağacağına inanılır. Hıdırellez gecesi Hızır Aleyhisselam görsün, evim olsun diyerek gül dibine taştan, kiremitten oyuncak ev yaparlar. Hıdırellez gecesi tabaklara un konarak ambara konur. Hızır Aleyhisselam’ın elini sürerse bolluk bereket olacağına inanılır.

Safranbolu’da havaların kurak gittiği zamanlarda, halk çocuklarında gelmesini teşvik ederek yağmur duasına çıkardı. Çocuklar bir sırık üstüne kabalak yaprağı takarak kalabalık halde ev ev dolaşarak şu tekerlemeyi söylerlerdi:

Yağ yağ yağmur
Teknede hamur
Ver Allahım ver
Bol bol yağmur

Göde göde göl olsun
Evin önü sel olsun
Arpa buğday bol olsun
Tavuklara yem olsun
Köpeklere yal olsun
Allah Allah bir Allah
Yağmurumuzu ver Allah

Hu dedim huuu
Bi denir suuu
Gökte rahmet
Yerde bereket
Ver Allahım ver
Bol bol yağmur(alıntı)

KÖYLÜLERİM MEZARLIKTA


DUALAR EDİLİYOR.

HELVALI VE YAĞLI EKMEKLER HAZIRLANIYOR.

Ramazan Bayramı'nın 1. 2. 3. günleri, kolanga 
verilirdi. Birinci gün yukarı mahalle. İkinçi gün aşağı mahalle. Üçüncü gün Karaşar ve Bağlıca mahalleleri verirdi

Kurban Bayramı'nın 1. 2. 3. 4. günleri kolanga verilirdi, Birinci gün kurbanlar kesilirdi. İkinci gün Yukarı mahalle. Üçüncü gün Aşağı mahalle. Dördüncü gün Karaşar ve Bağlıca mahalleleri verirdi

Üç gün boyunca sırayla bir mahalle, diğer iki mahalleyi yemeğe davet eder. Yemekler 15-20 kişilik büyük tablalarda verilir. Yemekten sonra sofra duası topluca yapılır. Bayanlar, erkekler yedikten sonra sofraya oturur. Kolanga adeti hem bayramlaşmaya vesile olur, hem mahallelerin haberleşmesi sağlanır, hem de insanların kaynaşması açısından önemlidir.
Verilen yemekler her mahallede aynıdır.( Çorba, et, pilav, dolma,ayran, börek, baklava.)

Mübarek gecelerde yemek verlirdi.
Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

                                                                                                                                            

 

 

 

 

 

KANSERDEN VEFAT EDEN KÖYLÜLERİMİZ.

Mustafa TUNCAY (gır Mısdık) GURUSEYİNGİL.

Osman MUTLU.(mervan) HAVAŞGİL.

Hamdi SARI.PÜRDEGİL.

Ali ÖZDEMİR.GÜDÜKGİL.

Ahmet ALTIN.PEHLİVANGİL.

Hasan ÖZLÜ.(garanuk) İYİPGİL.

Mustafa ÖZLÜ.(ateşa) İYİPGİL

Hüseyin ÖZLÜ.(seyina)İYİPGİL

Hasan ERİŞ(AKKUŞGİL).

Mehmet AVCI(iyice)ZAYİMGİL.

Cemal ÖZ.SODİRİGİL.

Hüseyin ÖZ(Kalo)SODİRİGİL

Tahir TANGÜL.(tahira)HATIPGİ.

Emin TANGÜL(emina)HATIPGİL

Burhan TANGÜL.(alaman)HATIPGİL.

Hüsnü SAYGIN.İRABEGİL.

Hatice MUTLU(HAVAŞGİL)

Necla YILMAZ (KELEŞGİL)

Haşim ÖZCAN(HAŞİMGİL)

Ömer GÜNAL(MEYREMGİL)

Şerife GÜNAL(MEYREMGİL)

Satı AYDIN.(güre satı)ÇAVUŞGİL.

İrfan ERDEM(GARDEĞİGİL)

Çetin ERDEM(GARDEYİGİL).......Hepsini rahmetle anıyoruz

KÜLTÜR MERKEZİ

Kültür Merkezinde, küçük bir mekan, talaka ķağnı tekeri,Kağnı tekeri,Karasaban,Kerpiç kalıbı.Kerpiçler ve Tınar Makinesi...Makine 1960 yıllarında,köyümüzden,Mustafa Kemal Aksoy tarafından yapılmıştır.Mustafa Kemal Aksoy, Tınar Makinesinin projesi için.Adapazarı Ziraai Donatım Fabrikasına gider ve makinenin ilk projesini burada çizer ve köye gelip atölyesini kurar ve üretime başlar.İyi hatırlıyorum 1960 yıllarının başında, Ovacık-Pürçükören -Karakoyunlu mahallesine 4 adet makine yapmıştı.Makineler kağnı arabalarına yuklenerek,Karakoyun'luya getirilmişti.Görmüş olduğunuz makine ise,yine 60 yıllarda,Mustafa Kemal Aksoy, tarafından,Kuzyaka Hacılar köyünde bulunan,amca kızı Rabia Ünsal'lara yapılmış olup, makine daha sonra,Ilbarıt köyü,Bağlıca Mahallesinden Nuri Işık tarafından satın alınmıştır.Kültür Merkezi açıldıktan sonra, makineyi satın alıp,Kültür Merkezine taşıdım.

Ilbarıt köyü bu makine ile 1920 yılında tanışmıştır. İstanbul'da Fırıncı Mustafa Remzi Özlü, bu makineyi,İstanbul'da yaptırarak deniz yoluyla Bartın ve daha sonra ,Bartın'dan manda arabası ile Ilbarıt köyüne ulaştırılmıştır.Daha sonra makine icin senlik benlik tartışmaları çıktığı için,makineyi köy muhtarlığı,Hacılarobası köyüne satmıştır.Makineyi İstanbul'da Esadoryanlar Biraderler diye adı geçen, sanırım Ermeni ustalar,yapmıştır.

BAKKALLAR  ·

1970 ve 1980 li yıllara gittim Köyümüzden birçok bakkal esnafımız vardı.Hafızamı zorlayıp şöyle bir listesini çıkarayım dedim..

Ali ÖZCAN...Haşim gil..KÜÇÜKYALI.

Tahir TANGÜL.Hatıpgil.FATİH .ÇARŞAMBA.

Burhan TANGÜL...Hatıpgil ..FATİH .ÇARŞAMBA.

Mustafa KALKAN..Softagil. FATİH .DRAMAN.

Hüseyin KALKAN..Softagil...BALAT.

Kemal KALKAN..Softagil..BALAT.

Osman MUTLU..Havaşgil..BALAT.

Refik AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Bekir AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Mehmet AVCI..Zaim gil..BALAT.

İsmail AKGÜL.Acımukgil.FATİH DRAMAN.

Güngör MUTLU..Havaşgil.BALAT.

Cafer MUTLU..Havaşgil.FATİH.ÇARŞAMBA.

Ali ÖZLÜ..iyipgil.FATİH.DRAMAN.

Yılmaz YILMAZ..Keleşgil.BALAT.

Yakup(ilhan)GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

İbrahim GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

Erdal SAYGIN .Alibıdıkgil.BALAT

Ahmet YAŞAR..Eminegil.BALAT.

Salih YAŞAR..Eminegil..BALAT .FENER.

Sabri YAŞAR.Eminegil.BALAT.

Emin AKGÜL.Kareşer mahallamiz. BALAT.FENER.

Necati.KARA..Yanukgil..BALAT.

Recep ERİŞ.Akkuşgil..KARABÜK.PEMBE EVLER.

Rıdvan SATILMIŞ.Delehmetgil.KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin SATILMIŞ.Delehmetgil..KARABİK KAYABAŞI.

Hüseyin ESEN..Kirazgil..SAFRANBOLU..Halen bakkallık yapıyormuş.

Ramazan TUNCAY..Guruseyingil.SAFRANBOLU.

Ruşen AYDIN..Çavuşgil.BALAT.

Remzi AYDIN..Çavuşgil.BALAT.FENER.

Emin AYDIN..ÇAVUŞGİL.FATİH .DRAMAN.

Osman AYDIN.Çavuşgil.BALAT.

ismail .AYDIN.Çavuşgil.BALAT.FENER.

Kala kala küçük RUŞEN AYDIN kaldı FATİH.DRAMAN.

onada hayırlı işler diliyoruz.

'SATI DEMİRSÖZ'E SAYGI İLE

, ILBARIT,BAĞLICA,KARAŞAR ESAMİLERİ...'

Kısa bir bilgi,burda ailelerin ilkleri yazılmıştır. Bu şecere defteri 1983 yılında ,İlköğretim Müfetişi,Abdülkadir Özer tarafından bize verildiğinde üzerinden 75 yıl gibi bir zaman geçmişti. Şimdi ise son tutulduğu tarihin üzerinden 111 yıl ve ilk tutulduğu tarih 169 yıl...Defter 1850 yılları ve 1908 yılları arasında tutulmuş olup,belkide Türkiye'nin hiçbir köyünde böyle bir kayıtın kaldığını sanmıyorum. Daha önce defter başkalarına gösterilsede sonuç alınamamış ve babam Satı Demirsöz'le 1983-87 yılları arasında türkçeleştirdik. Sadece iki aileyi belirleyemedik.Saygılarımla....

HACIÖMEROĞULLARI;ILBARIT

1)Hacıömeroğlu Hüseyin (1841) Dokzangil.

2)Hacıömeroğlu Satılmış (1880) Aligülügil

3)Hacıömeroğlu Mehmet (1829) Bilinmiyor

4)Hacıömeroğlu Süleyman (1862) Eminegil

5)Hacıömeroğlu Mehmet (1852) Kahvecigil

6)Hacıömeroğlu Ahmet (1869) Ayrancıgil

7)Hacıömeroğlu İzzet (1874) Beşirgil

8)Hacıömeroğlu Ahmet (1833) Gardeyigil

9) Hacıömeroğlu Mehmet (1857) Kulagil

10) Hacıömeroğlu Mustafa (1856) Faslıgil

11) Hacıömeroğlu Ali (1859) Kazıkaligil

12) Hacıömeroğlu Mustafa (1842) Kemanecigil

13)Hacıömeroğlu Osman (1832) Cırtosamgil- Bağlıca

14) Hacıömeroğlu Ali (1874) Kirazgil

15) Hacıömeroğlu Osman (1864) Yanıkgil

16) Hacıömeroğlu Hüseyin (1865) Sarıhüseyingil

HACIALİOĞULLARI ;ILBARIT

1) Hacıalioğlu Mustafa ( 1844 ) Çavuşgil

2) Hacıalioğlu Hasan ( 1882) Keleşgil

3) Hacıalioğlu Ali ( 1830) Alimolalgil

4) Hacıalioğlu Mustafa ( 1822) Güngörmezgil

5) Hacıalioğlu Emin (1838) Fısfıshafızgil

6)Hacıalioğlu Hasan (1839) Havaşgil

7) Hacıalioğlu Osman (1864) Elişgil

Hacıalioğlu Hüseyin (1879) Güdükgil

9) Hacıalioğlu Osman (1830) Osmançavuşgil

10) Hacömeroğlu Mehmet (1868) İrabegil

11) Hacıömeroğlu Mehmet (1862) Delihüseyingil

HASANOĞLU ;BAĞLICA

Hasanoğlu Mustafa (1845) Hasangil

Hasanoğlu Mehmet (1874) Gostakgil

Hasanoğlu Ramazan (1852) Hacıhamzagil

MOLLAHASANOĞLU ;BAĞLICA

Mollahasanoğlu Halil (1842) Cıdıkgil

Mollahasanoğlu Mustafa (1852) Tulummıstangil

Mollahasanoğlu İsmail (1858) Bilinmiyor

Mollahasanoğlu Şakir (1864) Cemükgil

KARAMEHMETOĞLU : kARAŞAR

Karmehmetoğlu Hüseyin (1852) Karabekirgil

Karamehmetolu Mehmet (1866) Alibeygil

Karmehmetoğlu Mustafa (1855) Berbergil

Karamehmetoğlu Ahmet (1844) Kocagözg

KARAMEHMETOĞLU : ILBARIT

Karmehmetoğlu Yusuf (1862) Yusufgil

Karamehmetoğlu Salih (1864) Körzeligil

ORTAKÇIGİL :BAĞLICA

Ortakçıoğlu Hamide (1874) Ortakçıgil

MOLLAMUSTAFAOĞLU : ILBARIT

Mollamustafaoğlu Ahmet (1860) İyipgil

Mollamustafaoğlu Hüseyin (1862) Mehmetaliefendigil

SÜLEYMANBEYOĞLU :ILBARIT

Süleymanbeyoğlu Hüseyin (1842) Hürükızgil

Süleymanbeyoğlu Süleyman (1864) Kepçegil

Süleymanbeyoğlu Süleyman (1862) Sülüğünsarıoğlangil

Süleymanbeyoğlu İsmail (1868) Acumukgil

Süleymanbeyoğlu Kadir (1872) Kelkadirgil

Süleymanbeyoğlu Hüseyin (1842) Fiyseyingil

Süleymanbeyoğlu Mustafa (1842)Karbacakgil

TANKIROĞLU : ILBARIT

Tankıroğlu Salih (1855) Döndügil

Tankıroğlu Halil (1862) Esami bilinmiyor

GÖKMENOĞLU ILBARIT

1)Gökmenoğlu İbrahim (1858) Yamakgil

2) Gökmenoğlu Raşit (1864) Körraşitgil

3)Gökmenoğlu Hasan (1867) Yamağınhasanıgil

KÜTÜKÇÜOĞLU : ILBARIT

Kütükçüoğlu Emin (1847) Hatıpgil

Kütükçüoğlu Hüseyin (1831) Hüsükgil

HACIHAMZAOĞLU : ILBARIT

Hacıhamzaoğlu Mehmet (1838) Zaimgil

KARAİBRAHİMOĞLU :BAĞLICA

1)Karaibrahimoğlu Mehmet (1855) Kocaseyingil

2)Karaibrahimoğlu İbrahim (1862) Okumuşgil

KURUHALİLOĞLU :ILBARIT

Kuruhaliloğlu Mustafa (1837) Akkuşgil

MUSLUOĞLU : ILBARIT

Musluğlu Mustafa (1850) Sarımuhtargil

Musluoğlu Ahmet (1864) Gödegil

Musluoğlu Mehmet (1856) Emistogil

Musluoğlu Osman (1836) Kuruseyingil

Musluoğlu Ömer (1865) Deliahmetgil

AKMUSTAFAOĞLU : KARAŞAR

Akmustafaoğlu Mustafa (1795) Gıdavagil

Akmustafaoğlu İsmail (1842) Kistirliçavuşgil

MOLLABEKİROĞLU :ILBARIT

Mollabekiroğlu Emin (1821) Karakaşgil

Mollabekiroğlu Osman (1825) Değirmencigil

Mollabekiroğlu Mustafa (1830) Dabazgil

SARIİBRAHİMOĞLU :ILBARIT

Saribrahimoğlu Mehmet (1867) Şıkkıdıgil

Sarıibrahimoğlu Salih (1861) Pürdegil

KADOĞLU :ILBARIT

Kadıoğlu İsmail (1879) Softagil

Kadıoğlu Ahmet (1852) Pehlivangil

Kadıoğlu Mustafa (1863) Hecelligil

Kadıoğlu İbrahim (1953) Kosbatargil

İBRAHİMBEYOĞLU : ILBARIT

İbrahimbeyoğlu Abdullah (1852) Mıstabeyoğlugil

KARADELİOĞLU :ILBARIT

Karadelioğlu İbrahim (1855) Meyremgil

HACIHASANOĞLU :BAĞLICA

Hacıhasanolu Mehmet (1891) Civişgil

MUSAOĞLU :ILBARIT

Musaoğlu Haşim (1872) Haşimgil

TAVŞANCIOĞLU :ILBARIT

Tavşancaıoğlu Abdullah (1826) İpiçürükgil

iKİ ASIR ÖNCESİ ILBARIT KÖYÜ

KAYITLARINDA OLUP BU GÜN ESAMESİ OLMAYAN DÖRT AİLE

HOŞAFÇIOĞLU :ILBARIT

Hoaşafçıoğlu Ahmet (1806) Esamisi bilinmiyor

HACIŞABANOĞLU : ILBARIT

Hacışabanoğlu Satılmış (1861) Esamisi bilinmiyor

Hacışabanoğlu Mehmet (1786) Esamisi bilinmiyor

NAKİOĞLU :ILBARIT

Nakioğlu Hasan (1796) Esamisi bilinmiyor

DALKIRANOĞLU : ILBARIT

YUKARI KELEŞGİL ·

Görmüş olduğunuz ev, Yukarı Keleşgil olarak bilinir.Aslında ev Ilbarıt köyünün ilk kurucularından,Hacıhamzaoğullarından Kara Muhtarın misafirhanesidir.Hacıhamzaoğullarının bir koluda Bağlıca Mahallesini kurmuş olup,daha sonra Hasanoğlu diye esamisi değistirmiştir.

Ev iki odalı olup,Acumuğun Kardeşi Kel Kadir'e geçmiştir.Kel Kadir 1872 doğumlu olup,üç oğlu olmasına karşın söyünmüştür.Hacıhamzaoglu ailesine gelince 10 yakın erkek olmasına karşın zamanla, bu evde söyünmüş olup, Hecelligilden torun Ayşe ve Karakaşgilden Hüseyin evlat alınarak ,ev ayakta tutulmustur. Ev geçmiş itibarıyla,Karamuhtargil, Zorogil,Zaimgil ve en son Kuruoğlangil olarak birden çok adla anılmıştır.Ilbarıttan herkese günaydın.

KÜLTÜR MERKEZİ

BAKKALLAR  ·

1970 ve 1980 li yıllara gittim Köyümüzden birçok bakkal esnafımız vardı.Hafızamı zorlayıp şöyle bir listesini çıkarayım dedim..

Ali ÖZCAN...Haşim gil..KÜÇÜKYALI.

Tahir TANGÜL.Hatıpgil.FATİH .ÇARŞAMBA.

Burhan TANGÜL...Hatıpgil ..FATİH .ÇARŞAMBA.

Mustafa KALKAN..Softagil. FATİH .DRAMAN.

Hüseyin KALKAN..Softagil...BALAT.

Kemal KALKAN..Softagil..BALAT.

Osman MUTLU..Havaşgil..BALAT.

Refik AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Bekir AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Mehmet AVCI..Zaim gil..BALAT.

İsmail AKGÜL.Acımukgil.FATİH DRAMAN.

Güngör MUTLU..Havaşgil.BALAT.

Cafer MUTLU..Havaşgil.FATİH.ÇARŞAMBA.

Ali ÖZLÜ..iyipgil.FATİH.DRAMAN.

Yılmaz YILMAZ..Keleşgil.BALAT.

Yakup(ilhan)GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

İbrahim GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

Erdal SAYGIN .Alibıdıkgil.BALAT

Ahmet YAŞAR..Eminegil.BALAT.

Salih YAŞAR..Eminegil..BALAT .FENER.

Sabri YAŞAR.Eminegil.BALAT.

Emin AKGÜL.Kareşer mahallamiz. BALAT.FENER.

Necati.KARA..Yanukgil..BALAT.

Recep ERİŞ.Akkuşgil..KARABÜK.PEMBE EVLER.

Rıdvan SATILMIŞ.Delehmetgil.KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin SATILMIŞ.Delehmetgil..KARABİK KAYABAŞI.

Hüseyin ESEN..Kirazgil..SAFRANBOLU..Halen bakkallık yapıyormuş.

Ramazan TUNCAY..Guruseyingil.SAFRANBOLU.

Ruşen AYDIN..Çavuşgil.BALAT.

Remzi AYDIN..Çavuşgil.BALAT.FENER.

Emin AYDIN..ÇAVUŞGİL.FATİH .DRAMAN.

Osman AYDIN.Çavuşgil.BALAT.

ismail .AYDIN.Çavuşgil.BALAT.FENER.

Kala kala küçük RUŞEN AYDIN kaldı FATİH.DRAMAN.

onada hayırlı işler diliyoruz.

KOCA  MEŞE

Koca Meşe ve eski bir mezar başlığı...Ilbarıt köyü mezarlığında bulunan ,Koca Meşe belki bin küsur yaşında,anıt ağac olma özelliği taşıdada ilgi yok...Birde ,Ilbarıt köyünde yaşı ilerleyenler...Artık Koca Meşenin dibine gitme vakti geldi derlerdi. Eskiden mezarlığın giriş kapısı,buraymış...Ekili tarlalar çiynenmemek üzere apayrı bir güzargahı varmış.Tarihi mezar taşına gelince onunda üzerinden yüzyıllar geçmiş olup, heykeltraş inceliği ile yapılmış...Üzerinde herhanki bir yazı yok...Yazı kullanılmamış.

KÜLTÜ MERKEZİ

Kültür Merkezinde, küçük bir mekan, talaka ķağnı tekeri,Kağnı tekeri,Karasaban,Kerpiç kalıbı.Kerpiçler ve Tınar Makinesi...Makine 1960 yıllarında,köyümüzden,Mustafa Kemal Aksoy tarafından yapılmıştır.Mustafa Kemal Aksoy, Tınar Makinesinin projesi için.Adapazarı Ziraai Donatım Fabrikasına gider ve makinenin ilk projesini burada çizer ve köye gelip atölyesini kurar ve üretime başlar.İyi hatırlıyorum 1960 yıllarının başında, Ovacık-Pürçükören -Karakoyunlu mahallesine 4 adet makine yapmıştı.Makineler kağnı arabalarına yuklenerek,Karakoyun'luya getirilmişti.Görmüş olduğunuz makine ise,yine 60 yıllarda,Mustafa Kemal Aksoy, tarafından,Kuzyaka Hacılar köyünde bulunan,amca kızı Rabia Ünsal'lara yapılmış olup, makine daha sonra,Ilbarıt köyü,Bağlıca Mahallesinden Nuri Işık tarafından satın alınmıştır.Kültür Merkezi açıldıktan sonra, makineyi satın alıp,Kültür Merkezine taşıdım.

Ilbarıt köyü bu makine ile 1920 yılında tanışmıştır. İstanbul'da Fırıncı Mustafa Remzi Özlü, bu makineyi,İstanbul'da yaptırarak deniz yoluyla Bartın ve daha sonra ,Bartın'dan manda arabası ile Ilbarıt köyüne ulaştırılmıştır.Daha sonra makine icin senlik benlik tartışmaları çıktığı için,makineyi köy muhtarlığı,Hacılarobası köyüne satmıştır.Makineyi İstanbul'da Esadoryanlar Biraderler diye adı geçen, sanırım Ermeni ustalar,yapmıştır.

Görmüş olduğunuz ev, Yukarı Keleşgil olarak bilinir.Aslında ev Ilbarıt köyünün ilk kurucularından,Hacıhamzaoğullarından Kara Muhtarın misafirhanesidir.Hacıhamzaoğullarının bir koluda Bağlıca Mahallesini kurmuş olup,daha sonra Hasanoğlu diye esamisi değistirmiştir.

Ev iki odalı olup,Acumuğun Kardeşi Kel Kadir'e geçmiştir.Kel Kadir 1872 doğumlu olup,üç oğlu olmasına karşın söyünmüştür.Hacıhamzaoglu ailesine gelince 10 yakın erkek olmasına karşın zamanla, bu evde söyünmüş olup, Hecelligilden torun Ayşe ve Karakaşgilden Hüseyin evlat alınarak ,ev ayakta tutulmustur. Ev geçmiş itibarıyla,Karamuhtargil, Zorogil,Zaimgil ve en son Kuruoğlangil olarak birden çok adla anılmıştır.Ilbarıttan herkese günaydın.

  ·

ILBARIT KÖYÜ KURULUŞ AŞAMASINDA HACIALİOĞLU ESAMESİ,İKİNCİ AİLE VE DAĞLIMI...

HACIALİOĞLU OSMAN DOĞUM TARİHİ 1756

OĞLU ALİ DOĞUM 1801

DİĞER OĞLU RUŞEN DOĞUM 1816

TORUN MEHMET DOĞUMU 1821

" " İBRAHİM " " 1828

" " HALİL " " 1826

Burada Ruşen'den yola çıkıldığında,sözü edilen Ruşen, Çavuşgil'i temsil etmektedir. Daha sonra oğlu Mustafa doğar ve Mustafa ili birlikte üç kız,Mustafa'nın Osman ve Hatice isminde iki çocuğu olur.Osman 1889 doğumlu olup,1956 yılında Demircibağ mevkiinde attan düşer,bu esnada elindeki baston gözüne saplanır ve orda yaşama veda eder.Hatice 1882 doğumlu olup,Kulagilden,Şakir'le velenir.Şakir Çanakkale Savaşında şehit düşer.

Ruşen'in kızlarından biri Karaşar Mah'de Ahmet oğlu Hasan'la evlenir.İsmi Ayşe'dir 1857 doğumludur.Bu evlilikten iki oğlu bir kızları olur.İsmail (Jandarma) 1889 doğumlu.Abdullah 1891 doğumlu ve kızkardeş Habibe 1888 doğumlu olup,Yörük Köyünden Muratoğlu ile evlenir.Muratoğlu, cumhuriyetin kurulduğu yıllarda, büyük ihaleler alır ve Elazığ,Malatya arası demiryolunu yapar.1940 larda,eşenin yeğeni olan Ruşen Gürleyik'i bu teren yolunda bir kısım işçinin başına ekip başı yapar.Hatta Muratoğlu ihaleye girdiği bir sırada,ihale kızışır ve iş adamı Vehbi Koç'a iki tokat aşkeder.Amerika'da vefat eden Muratoğlu için,Yörük Köylüleri,gıyabi bir mezar yaptırır.Köydeki büyük konakda,Yörük Köyü Derneğine bağışlanır.

Ruşen'in diğer kızı Şerife 1847 doğumludur.

Kospatargil'den Kadıoğlu Osman'la evlenir.Bu evlilikten Mehmet 1889 ve İbrahim 1897 iki oğlu doğar.Mehmet genç denilecek yaşata vefat eder.Yusuf filden Mehmet Özer'in eşi Akile,ilk evliliğini,Osman oğlu Mehmet'le yapmıştır.

Diğer kızı Akkuşgilden Osman'la yapmıştır isimi Havva'dır ve oğlu Süleyman olmuştur.Süleyman 1878 doğumludur ve Balkan Savaşında şehit olmuştur.

Hacıalioğlu Osman torunu İbrahim, 1828 doğumlu olup,Keleşgil'i temsil etmektedir.Oğlu Hasan olur.Köy kayıt defterinide vefat ettiği için Hasan'ın doğumu ile bilgi yoktur.Hasan'ın Osman ve Mehmetali adında iki oğlu olur.Osman'ında doğum tarihi hakkında bir bilgi yoktur,Osaman oğlu Hasan doğumu 1882.Diğer oğlu Mehmetali 1862 doğumlu olup,Deliseyingil'e içgüveyi girer.Mustafa 1897 ve Ahmet 1901 doğumlu iki oğlu olur.

Hacıalioğlu 1756 doğumlu Osman'dan Alimollagil ve Güngörmezgil diye iki aile esamisi daha olmasına rağmen,Alimollagil çocukları olmadıkları için söyünür.Fakat Alimollanın eşi Ovacık'lı olup,Ovacık Ekincik Köyü, Esenler Mah.den kızkardeşinin oğlu Haşim'i 5 yaşında evlat edinir.Büyüyüp askerliğini filan yaptıktan sonra, geri göndermez.Saftagilden,Hotuz Lakaplı,İsmail'in kızı Ayşe ile evlendirir.bu Evlilikten,Şükriye 1891,İbrahim 1900,Fatma 1904 ve Ali 1908 doğumlu dört çocuğu olur.Burada sözü edilen Ali,Hasan Mutlu Hocanın anne tarafından dedesidir.

Güngörmezgil'e gelince bu aile 1850 yıllarında,köyü terk ederek Safranbolu'ya yerleşirler.Köydeki geriye dönük yerlerini yurtalarını,daha sonra Katırcı Hüseyin'e satarlar.

Toker soyadını alan bu aileye mensup,Safranbolu'da ve Karabük'te işadamları olsada,artık kuyumuculuk dışında çoğu iş hayatından çekildi ya da vefat etti.80 lıi yıllarda tanıdığım bazı yaşlı konumdaki kişilerle sohbet etme şansım oldu.Hatta bu yaşlı kişiler,köyümüzden öğretmen Şükrü Kaya'nın cenaze merasimene katılmışlardıAdına Safranbolu'da Fakülte açılan,Porf.Fethi Toker,bu aileye mensuptur.

Yaşadığımız süreç içersin de, geriye baktığımız anlar yakın bir tarih gibi gelir bizlere...Oysa bir bakarsın ömründen çeyrek asır, yarım asır geçip gitmiş...Sadece 2018-2023 arası Ilbarıt köyünden 54 insanımız ebediyete göçmüş...O halde yaşam denilen şeyi sabitlemek çok zor...

Fazla uzağa gitmeye gerek yok 1955-1956 yıllarına ve Ilbarıt köyü, İlkokulunda okuyanlardan geriye kim kalmış oraya getirmek istiyorum. Ne yazık ki o yıllarda okulda okuyanların ve hayatta olanların çok azı hatırlıyor okudukları öğretmenlerini. Örneğim 1931-1950 arası köy öğretmeni,Mehmet Ata Doğan, Ilbarıt köyünden1950-51 Mustafa Günal,1951-52, Ilbarıt Köyünden, 1951-52 Ziya Taşdöğen, aynı zamanda oğlu Selahattin Taşdöğen, sinema ve dizi oyuncusudur. Erzurum-Narman'lı...1952-54 Yılları Mustafa Öğünç, Hacılarobası Köyünden, 1954-55 yılları Hafize Altın,Kadıbükü Köyünden,1955-56 M.Hilmi Çınar Konarı Köyünden ve 1955- 56 yıllarında Ilbarıt İlokulunda okuyan öğrenciler.

BİRİNCİ SINIF;

1) İsmail Akgül 9 yaşıda, hayatta değil...Acumukgil...

2)Ayşe Kaya 9 ****** Hayatta...Kahvecigil....

3)Hüseyin Öz 9****** Hayatta değil....Aligülügil...

4)Süleyman Eriş 13 ***** Hayatta değil...Akkuşgil....

5)Fatma Vural 10 ****** Hayatta ...Karabacakgil...

6)A.Osman Tuncay 14*****Hayatta...Kuruseyingil...

7)Cemile Tangül 9 ***** Hayatta değil...Hatıpgil...

8)Emine Yaşar 9 ******Hayatta değil...Eminegil...

9)Gıyasettin Demirsöz 8 ****Hayatta...Emüstogil...

10)Yüksel Aksoy 8**** Hayatta...Yukarımeyremgil...

11)Ramazan Avcı 7******Hayatta...Sorogızgil...

12Hatice Tuncay 7 *****Hayatta...Kuruseyingil...

13)Osman Akdoğan 7*****Hayatta....gardeyigil...

14)Hasan Sarı 8******* Hayatta değil....Berbergil...

15)Melahat Avcı 8*****Hayatta....Sorogızgil....

16)Şefika Mutlu 8 *****Hayatta...Havaşgil.....

17)Sahavet Kara 7*****Hayatta....Berbergil...Karaşar...

18)Erol Akgül 7*****Hayatta...Gıdavagil...Karaşar...

19) Abdullah Gürleyik 8*****Hayatta değil...Kocagözgil....Karaşar...

İKİNCİ SINIF:

20)Rıdvan Satılmış 9 Yaşında...Hayatta değil...Deliahmetgil...

22)İsmet Şahin 9******Hayatta....Deliseyingil.....

23)Güngör Mutlu 8 ****Hayatta değil...Havaşgil...

24)Hüseyin Kara 9*****Hayatta değil...İbramçavuçgil...Karaşar...

25)Mustafa Akgül 11*****Hayatta...gıdavagil....Karaşar...

26)Habibe Yaşar 12*****Hayatta değil...Eminegil...

25)Şahizer Özlü 12******Hayatta....İyipgil...

26)Bekir Avcı 12*****Hayatta değil....Sorogızgil....

27)Ali Öz 10*****Hayatta değil....Aligülügil....

28)Mehmet İyice (Avcı) 10****Hayatta değil...Kuruoğlangil....

29)Satı Şenlik 10*****Hayatta....Kulagil....

30)Necati Kara 9*****Hayatta değil...Yanıkgil...

31)Mehmet Sarı 12*****Hayatta değil...Berbergil....

32)Yılmaz Yılmaz 10*****Hayatta değil...Keleşgil....

33)İlyas Öztürk 12*****Hayatta...İpiçürükgil...

34)Remzi Aydın 11****Hayatta değil...Çavuşgil...

35)Feride Saygın 10*****Hayatta...İrabegil...

36)Yaşar Koç 10*****Hayatta...Değirmencigil...

37)Selami Alkan 8*****Hayatta...Gardeyigil...

38)Hasan Çetin Erden 8****Hayatta değil...Gardeyigil....

ÜÇÜNCÜ SINIF;

39) Satı Aydın 14***** Hayatta değil...Çavuşgil....

40)Sevim Kaya 11****Hayatta...Ayrancıgil....

41)Ayşe Gürleyik 12*****Hayatta...Kocagözgil....Karaşar...

42)Mustafa Saygın 11****Hayatta değil...Osmançavuşgil....

43)İrfan Erden 10****Hayatta değil...Gardeyigil....

44)Ayten Aksoy 10*****Hayatta...Yukarımeyremgil...

45)Burhan Tangül 11****Hayatta değil...Hatıpgil...

46)Orhan Kara 12*****Hayatta değil...Körmehmetgil...Karaşar...

47)Emin Kütükçü 13*****Hayatta değil...Hüsükgil....

DÖRDÜNCÜ SINIF;

48)Haşim Özcan 11 Yaşında..Hayatta değil...Haşimgil...

49)Hasan Özen 10*****Hayatta...Hecelligil....

50)Ahmet Tuncay 12****Hayatta....Kuruseyingil....

51)Kemal Kalkan 12*****Hayatta değil...Softagil....

BEŞİNCİ SINIF;

52) Yılmaz Kaya 13 Yaşında...Hayatta değil...Kahvecigil....

53) Satı Avcı 14 ******Hayatta değil...Sorokızgil....

Yukarıdaki öğrenci cizelgesi 1955-56 yıllarına ait...Öğretmen M.Hilmi Çınar....1956-57 yılında bilindiği gibi,köyümüz öğretmenlerinden,Hacer Öztürk Karadeniz,1960 yılına kadar bu görevde kalmıştır. Ne yazık ki zaman bir su değirmeni gibi biz insanları öğütmekdedir. Geride kalanlarla sağlıklı günler temenni ediyorum.

'recai demirsöz'

 

KÖYÜMÜZ ILBARIT(ÜÇBÖLÜKKÖYÜ SAFRANBOLU)

TC Mithat Demirsöz  ·

  ·

BU GÜN ŞÖYLE BİR HAFIZAMI KURCALADIM

ÇAĞIN VEBASI KANSERDEN SON YILLARDA VEFAT EDEN KÖYLÜLERİMİZ.

BUGÜNDE BİR KÖYLÜMÜZÜ BU HASTALIKTAN EBEDİYETE UĞURLADIK.

Mustafa TUNCAY (gır Mısdık) GURUSEYİNGİL.

Osman MUTLU.(mervan) HAVAŞGİL.

Hamdi SARI.PÜRDEGİL.

Ali ÖZDEMİR.GÜDÜKGİL.

Ahmet ALTIN.PEHLİVANGİL.

Hasan ÖZLÜ.(garanuk) İYİPGİL.

Mustafa ÖZLÜ.(ateşa) İYİPGİL

Hüseyin ÖZLÜ.(seyina)İYİPGİL

Hasan ERİŞ(AKKUŞGİL).

Mehmet AVCI(iyice)ZAYİMGİL.

Cemal ÖZ.SODİRİGİL.

Hüseyin ÖZ(Kalo)SODİRİGİL

Tahir TANGÜL.(tahira)HATIPGİ.

Emin TANGÜL(emina)HATIPGİL

Burhan TANGÜL.(alaman)HATIPGİL.

Hüsnü SAYGIN.İRABEGİL.

Hatice MUTLU(HAVAŞGİL)

Necla YILMAZ (KELEŞGİL)

Haşim ÖZCAN(HAŞİMGİL)

Ömer GÜNAL(MEYREMGİL)

Şerife GÜNAL(MEYREMGİL)

Satı AYDIN.(güre satı)ÇAVUŞGİL.

İrfan ERDEM(GARDEĞİGİL)

Çetin ERDEM(GARDEYİGİL).......Hepsini rahmetle anıyoruz.

 

KÖYÜMÜZ ILBARIT(ÜÇBÖLÜKKÖYÜ SAFRANBOLU)

TC Mithat Demirsöz  ·

  ·

8 MART KADINLAR GÜNÜ ANISINA

Ebediyete Göçen Analarımız hepsini rahmetle anıyoruz...!!

1.Aysel MUTLU.(havaşgil)..2.Mürüvvet AKSOY.(Garaşerifgil).3.Meliha MUTLU.(Havaşgil).4.Döndü TANIK.(Garabacakgil)..5.Şerife DEMİRSÖZ.(Emüstegil)..6..Fatma YILDIRIM.(gödegil) 7.Hanife GÜNAL.(meyremgil)..8.Ayşe ALKAN.(gardeğigil.) 9..Ayşe MUTLU.(Aşağıhavaşgil).10.Hatice SATILMIŞ.(delehmetgil).11.Fadim YILDIRIM.(sarımuhtargil).12..Emine AYDIN.(çavuşgil)..13..Fedime ÖZLÜ..(iyipgil)..14..Hanife KARATEKİN.(alibeygil)..15..Emine AVCI..(Karakaşgill).16..Rafiye MUTLU..(havaşgil).17..Cavidan ÖZER..(akilegil).18.Hatice ÖZLÜ..(iyipgil)..19..Şükran YILMAZ..(keleşgil)..20..Şerife ÇELİK.(Dokuzangil)..21..Şerife ÖZ..(sodirigil)..22.Necla YILMAZ.( keleşgil).23..Habibe YILDIRIM..(Gödegil)..24..Müyesser ÖZEN.(hecelligil) 25..Emine YILMAZ (keleşgil)..26.Hatice SARI.(pürdegil).27..Hamide TUNCAY.( guruseyingil) 28..Ayşe KALKAN..(softagil)..29.Fatma UYSAL .(dokuzangil).30..Rahime TUNCAY..(guruseyingil)..31..Ayşe ÖZTÜRK..(elişgil) 32..Hafize ÖZDEMİR..(güdükgil)..33..Satıye DOĞAN..(yusufgil.)..34..Satıye KARA..(yusufgil)...35..Hamide AVCI..(karakaşgil)

ILBARIT KÖYÜ:

Ilbarıt köyü, Anadolu köylerinden 10 yıl sonra göç alan köylerdendir. Nedeni genç nüfusun, artık köyfe daha fazla tarıma dayalı imkanlardan fayfalanamaması ve çocuklarının geleceği gibi unsurlar.Başta İstanbul,Karabük Demirçelik işletmelerinde istihdam.

Tüm bunlar, ileride Ilbarıt köylüsün birbirine yabancılaşması, yine Ilbarıt köyünün gelecekte yaşamını büyük ölçüde etkiledi. Her ne kadar köye yaz aylarında gelinsede, zamanla bu gelmelerde azalmaktadır.Bir yandan köye yeni evler yapılsada, yıkılmaya yüz tutmuş evlerin sayısıda artmaktadır.

Tüm bunları niye yazıyorum.Bir kaç gün öncesi köyde muhtarlık seçimi vardı.Köylüler ancak böyle anlarda bir araya gelebiliyor.Kısa süreliğine olsada.Dikkatimi çeken şu oldu.Belirli yaş gurubu yok denilecek kadar azdı.1936 doğumlu Mimtaze Taşar,1937 doğumlu,Mustafa Özen,1939 doğumlu Gönul Gökmem,1939 doğumlu Vasfiye Taşar. Otuz doğumlulardan bir kaçıydı.40 doğumlulardan Nazife Özen 1940, Ahmet Tuncay 1944, Hüseyin Yıldırım 1946, Sevim Alkan 1946 ve Ayşe Eriş 1947... Kaldıki bundan sonra daha genç gurubun köydr yaşama şansı oldukça az.Köylerin en büyük sorunuda,artık tarım alanlarının işlevsiz hale gelmesi...Su sorunu...Su rezevrleri hızla yok olmaktadır.

KASTAMONU  MMÜZESİ

urası, Kastamonu Müzesi Müdürlüğü sınırları içinde...Yer olarak belirtmek istemiyorum.Sağ tarafta ,Kaya Mezarında herhangi bir hadar yok.Fotoğrafı 2000 yılında, o zamanki Turizm Müdürü ve Kültür Müdürü ile gittiğimizde çekmiştim.O yıllarda normal fotoğraf makinaları vardı ve tabları sağolsun Turizm Müdürü yaptırdı.

Ve solda Kaya Mezarının şimdiki hali...Üzerindeki insan kulağını andıran heyekel dinamitlenerek düşürülmüş ve Kaya Mezaranın ön kısmı yine dinamitlenmiş...Bu yetmezmiş gibi iç kısmına sentetik boya ile yazılar yazılmış...2020 yılında.İl Kültür Müdürünün bölge haritası çıkarılması için, görevlendirdiği fotoğrafçıya rehberlik etmem için beni aradılar ve zavallı Kaya Mezarının son hali.Bu bölgede 6 tane Kaya Mezarı var ve bir yığın kayalara oyulmuş o yıllarda kullanılan envanterler var. Kastamonu Müze Müdürlüğü, buraya 140 km. Medafede.Dolasıyla burayı jandarma ve duyarlı vatandaşlar korumaya çalışıyor,ama nafile...Orman her yere yol yaptığından, Kaya Mezarlarına zarar veren kişiler araçla buraya ulaşabiliyor.Bunları niye yazıyorum.Kastamonu Müzesi Müdürlüğünün görevlendirdiği iki bayan, dolu bir şekilde gelmişler ve araçtan iner inmez, beni yaylım ateşine tuttular.Siz nasıl tarihi eserleri buraya taşıyorsunuz ne hakkınız var...İki bayanin yaşları benim bir yaşım etmese de sonuna kadar dinledim.Söz istedim, sayın bayanlar burayı kuran ben değilim.Bu taşların buraya taşınması,burayı kuran Kaymakam beyin fikiriydi.Yoksa bu taşlar zarar vericiler tarafından parçalanıyor.Bir daha böyle bir şeye karışmayın vs.ler.Zaten karışmıyorum ve burayı kuran Kaymakam beyden sonra,buraya hiçbir envanter gelmedi.Taşlar ölçüldü biçildi.Tarafıma zimmetlenmek istendi...Kabul etmedim.Yeni muhtar kabüllendi.İlginçtir tüm işlemler yapılıp bayanlar araca binerken, tüm bunları koruduğunuz için teşekkür ederiz dediler.Diyecek bir şey yok...Sokrates gibi kendi savunmamı kendim yapıyorum.

 

KÖYÜMÜZDE BİR EV

Ilbarıt köyünde,'Tavşancıoğulları'na ait ev...'Tavşancıoğulları' Ilbarıt köyüne 1840 larda intikal etmiş olup,diğer esamilerle ilgisi yoktur. Şimdiki mevcut aile reddetsede , ailenin köydeki lakapları 'İpiçürükgil'dir.Ailede iki kardadeş ismi geçmektedir.Büyük kardeş Abdullah 1826 küçük kardeş İbrahim 1839 doğumlu olup, Libya- Trablusgrap merkezinde, telgraf çavuşu görünmektedir bilgisi var.İbrahim aynı zamanda,Muslugilden, Göde lakaplı,Ahmet Yıldırım'ın kayınpederidir.

Daha sonraları bu sülale söýünmüş olup, Elişgilden, Karaoğlan lakaplı,Mehmet Öztürk,1866, Kendisi,Elişgilin,Sarı Amcanın ağbeyisidir.Tavşancıoğlu Abdullah oğlu, Hüseyin'in kızı ile ev evli olduğundan, Elişgilden bu eve taşınmıştır.Söz konusu,İbrahim ise ,askerliğini yaptığı,Libya- Trablusgarp'tan dönmemiştir.Şehit mi oldu?Bir hastalıktan mı öldü?Yaksa oralarda evlenip kaldı mı? Orası mumma...

 MEHMET GÜNAL

Mehmet Günal 'Kara Mehmet' '1901-1995' yılları arasında yaşamıştır. Uzun yıllar ,Toprakcuma'da manifaturacılık yapmıştır. Oğlu Yakup,İstanbul'a bakkal dükkanı açmaya gidince,köydeki mevcut bakkalı ve yine Toprakcuma'daki manifatura işini devam ettirmiştir.Taki sadık dostu Hamit adını verdiği 1950 doğumlu katırı 1984 yılında eceli ile ölenedek...İki oğlunun öğretmen yapmıstır.Büyük oglu Mustafa Günal...1927 doğumlu olup,Ilbarıt köyünün, ilk 'Köy Entütüsü ' öğretmenlerindendir. Kastamonu Gölköy Enstüsünü okurken,Babası Mehmet Günal,Ilbarıt Köyünden, yaklaşık 120 km. mesafedeki,Kastamonu-Gölköy'e katırı ile ogluna kışlık erzak getirmiştir.Küçük oğlu,Abdullah Günal'da, 1941, halen hayatta,kendisine sıhhat diliyorum. Kastamonu Öğretmen okulu mezunudur.

Hatıpgilden,Abdullah kızı Hanife...1911 evli olan Mehmet Günal, 4 erkek çocuk babasıdır.Sırasıyla,Mustafa...1927...Ömer...1930...Yakup...1933 ve Abdullah 1941 dir. Ebevynleri,Anne Sıdıka... Yusuf kızı...Baba Ömer...Karıtlı İbrahim oğlu...Rahmetle...

MUTLU TÖNBEKİCİMUTLU.TONBEKİCİ@GMAİL.COM

Memleketin kuzeyini turlama harekatının sonlarına geldik artık. Daha doğrusu kendimizi buna inandırmaya çalışıyoruz. Zira bugün gezinin otuzuncu günü ve tamam gezmeyi de memleketi de seviyoruz falan filan ama insanın içine fenalıklar geliyor. Ve lakin dönemiyoruz. Her sabah “bugün İstanbul’a bastırıp gidiyoruz, tamam mı tamam” şeklinde bir anlaşma yapıyoruz sonra bir şey oluyor biz yine dağlara köylere vuruyoruz ve dönüş yoluna bir türlü giremiyoruz
Şu an Üçbölük Köyü’ndeyim. Eski adı Ilbarıt. Rumca diye değiştirmişler adını. Hayatımda ilk defa duyduğum bir yer. Bulunma nedenimiz şu: Köyde sürrealist bir ressam yaşıyormuş. Allah Allah di mi? Evet tam öyle. Biri anlattı, Manita Bey’in kafasına bir takıldı, yoldan çıkış o çıkış. Köyün yeri: Safranbolu’dan Araç yönüne giderken Yörük Köyü’nden hemen sonra sağa giriliyor, ormanın içinden yarım saat gidiliyor, tepenin arkasında. Antik Paflagonya ülkesinin başladığı yer..
İtiraf edeyim şaşkınlıktan ağzım açık kalmış durumda.. Kimsenin bilmediği bir Safranbolu minyatürü ile karşı karşıyayız! Türkiye’nin en güzel on köyüne rahatlıkla girer. Evlerin hepsi en az Safranbolu evleri kadar güzel, hepsi 3 katlı, hepsi sivri çatılı, hepsinin 3. katında ahşap bir balkon var, hepsi bembeyaz badanalı, hepsi vadiye bakıyor, hepsi pırıl pırıl ve hiçbirinde tek ama tek bir bozulma yok. Bir tanesi de eski tarz pencereyi çıkartıp yerine yeni tarz PVC pencere takmamış. Bir tanesi de balkonu bir şeyle kapatmamış. Bir tanesi de kepengini sökmemiş. “Betondan çirkin bina” kanserinin yayılmadığı belki de tek Türk köyü! Üstelik turistik de değil! (Sonradan öğrendik: Rıfat Ilfaz’ın Hababam Sınıfı romanında bizim İnek Şaban diye bildiğimiz ama romanda Öküz Ahmet diye geçen o meşhur karakter bu köydenmiş.)
Fakat köyde insanı daha da şaşırtan ressamımız Recai Bey! Bu gezide tanıştığımız en enteresan insan diyebilirim. Doğma büyüme Üçbölüklü, kendini komple sanata vermiş bir insan. Resim, heykel, müzik... Ve nasıl sempatik, nasıl mütevazı... Üstelik okumadığı kitap da yok. Tolstoy’undan Gombrich’ine her şeyi okumuş.. Sıfır eğitime rağmen (veya bu sayede) resimleri acayip başarılı. Nefis saz çalıyor, türkü söylüyor. Sazlarını kendisi yapıyor. İnat ediyor eski ilkokulu kültür ve sanat evine çevirtiyor Safranbolu Kaymakamlığına. Daha doğrusu izin alıyor, sonra da viran bir yeri kendi elleriyle sanat galerisine çeviriyor. Uyduruk muyduruk değil ciddi bir sanat galerisinden söz ediyorum! Spotlar, misinalarla tavana tutturulmuş çerçeveli tablolar, atölye falan... İstanbul’daki bir sanat galerisinden tek bir şey haricinde bir farkı yok. O tek şey de şu: İçerisi halı kaplı olduğu için galeriye ayakkabılar çıkartılıp giriliyor. Heh!
Recai Demirsöz, bizim için nefis bir sürprizdi gerçekten. Yerim dar, daha fazla yazamıyorum ama buralara gelirseniz ona mutlaka uğrayın. Yüreğine su serpmiş olursunuz.

 KONT

İsmim Kont,Safranbolu'nun Ilbarıt ķöyünde yaşıyorum ve soruyorum ?Biz canlılar insanlara ne yaptık?Yanıt veremezsiniz, çünkü siz insanlar halen birbirinize zarar vermektesiniz. Ve nereye baktığımı sormayın...İnsanlar tarafından yakılan 900 hektarlık karaçam ormanından geriye kalanlara bakıyorum.Siz insanlar ki yazık ediyorsunuz üzerinde yaşadığınız mucize gezegene...Diğer gezegenlerde hayat var mı? Olsa oraları da boklarsınız.

Sözüm duyarlı insanlara değil...Duyarlı insanlar olmasaydı, şu an ben hayatta değildim.Yaşamakta olduğum köye bir barınaktan geldim.

Merhaba...Ben Kont...Bu ismi, şuanda yaşamakta olduğum,Safranbolu- Ilbarıt köyünde koydular.Bizler insanlarla binlerce yıldır iç içeyiz.Bizleri sevip koruyanlara sözüm yok...Buraya 2017 yılında,bir barınaktan getirildim.Daha sonra beni getirenler, beni bırakıp İstanbul'a döndüler.Kış aylarında 80 hanelik bir köyde,tek bir kişi kalıyordu.Son bir umut ,onun kapısınının önünde geceyi geçirdim.Sabah beni görünce,geri döndü ve elinde yiyecekle geri döndü.Bir haftadır açtım.Karnım doyunca kendime geldim.Bana bakan kişi,sanatla uğraşıyor ve canlıları seviyordu.Kedilere ve Serçe Kuşlarınada bakıyordu.Bizlerin kedilere karşı öteden beri alerjimiz olsada,zamanla kedilere alıştım.Simdi mesafeli olsada,yan yana mamalarımızı yiyebiliyoruz.Mamam ,İstanbul'dan geliyor.Sağolsunlar, köyde beni sevenler oldu.Onlarda bakıyor.Şiddete karşıyım,kaldığım barınakta bunlara maruz kalmışım ki, gökgürültüsü ve silah sesi beni ürkütüyor.Bir süre önce kanser hastası oldum.Bir aydan fazla kemotrapi gördüm.İdrarımdan sürekli kan geliyordu.Şimdi iyiyim.2015 doğumlu olabilirim.Çünkü bizler azami 13 bilemedin 15 yıl yaşıyoruz.Bu güne kadar hicbir canlıya,zarar vermedim.Biraz köyde yaşayan Sincaplara,alerjim olsada,bu güne kadar bir Sincap dahi tutamadım.Sadece peşlerinden koşuyorum o kadar.Söylemek istediğim, 400 bin yıl öncesi gezegende var olan insan, 5000 bin yıldır,birbirleryle savaşıyor.Savaşların önüne bir türlü gecilmiyor.Çünkü silah tüccarları, yeni silahlar üreterek savaşların devamını sağlıyor.Silah borsada da en kâr getirenlerin başında geliyor.Kısaca 20 ve 21 yüzyılda siz insanlar en karanlık bir deviri yaşadıgınız gibi,en son alınan kararlarla, bizlerin uyutulmasına kadar geldiniz.Gündemler çok karanlık...Neredeyse 1 yıldır zaten yoksul olan bir ülke, zengin bir ülke tarafından bombalanıyor ve siz insanlar safece olup biteni seyrediyorsunuz.Dolasıyla paraya ve paranın güvüne tapar hale geldiniz.Sözde gelisen teknoloji aklınızı başınızdan aldı.Akıllı aygıtlara tapar hale geldiniz, ama bir gün gezegen yaşanmaz hale gelince, bocalayacaksınız...Fakat iş işten geçmiş olacak.Saygılarımla...Kont...

 

*********************************************************************

OKUL DEFTERİ

 

Yaşadığımız süreç içersin de, geriye baktığımız anlar yakın bir tarih gibi gelir bizlere...Oysa bir bakarsın ömründen çeyrek asır, yarım asır geçip gitmiş...Sadece 2018-2023 arası Ilbarıt köyünden 54 insanımız ebediyete göçmüş...O halde yaşam denilen şeyi sabitlemek çok zor...

Fazla uzağa gitmeye gerek yok 1955-1956 yıllarına ve Ilbarıt köyü, İlkokulunda okuyanlardan geriye kim kalmış oraya getirmek istiyorum. Ne yazık ki o yıllarda okulda okuyanların ve hayatta olanların çok azı hatırlıyor okudukları öğretmenlerini. Örneğim 1931-1950 arası köy öğretmeni,Mehmet Ata Doğan, Ilbarıt köyünden1950-51 Mustafa Günal,1951-52, Ilbarıt Köyünden, 1951-52 Ziya Taşdöğen, aynı zamanda oğlu Selahattin Taşdöğen, sinema ve dizi

oyuncusudur. Erzurum-Narman'lı...1952-54 Yılları Mustafa Öğünç, Hacılarobası Köyünden, 1954-55 yılları Hafize Altın,Kadıbükü Köyünden,1955-56 M.Hilmi Çınar Konarı Köyünden ve 1955- 56 yıllarında Ilbarıt İlokulunda okuyan öğrenciler.

BİRİNCİ SINIF;

1) İsmail Akgül 9 yaşıda, hayatta değil...Acumukgil...

2)Ayşe Kaya 9 ****** Hayatta...Kahvecigil....

3)Hüseyin Öz 9****** Hayatta değil....Aligülügil...

4)Süleyman Eriş 13 ***** Hayatta değil...Akkuşgil....

5)Fatma Vural 10 ****** Hayatta ...Karabacakgil...

6)A.Osman Tuncay 14*****Hayatta...Kuruseyingil...

7)Cemile Tangül 9 ***** Hayatta değil...Hatıpgil...

8)Emine Yaşar 9 ******Hayatta değil...Eminegil...

9)Gıyasettin Demirsöz 8 ****Hayatta...Emüstogil...

10)Yüksel Aksoy 8**** Hayatta...Yukarımeyremgil...

11)Ramazan Avcı 7******Hayatta...Sorogızgil...

12Hatice Tuncay 7 *****Hayatta...Kuruseyingil...

13)Osman Akdoğan 7*****Hayatta....gardeyigil...

14)Hasan Sarı 8******* Hayatta değil....Berbergil...

15)Melahat Avcı 8*****Hayatta....Sorogızgil....

16)Şefika Mutlu 8 *****Hayatta...Havaşgil.....

17)Sahavet Kara 7*****Hayatta....Berbergil...Karaşar...

18)Erol Akgül 7*****Hayatta...Gıdavagil...Karaşar...

19) Abdullah Gürleyik 8*****Hayatta değil...Kocagözgil....Karaşar...

İKİNCİ SINIF:

20)Rıdvan Satılmış 9 Yaşında...Hayatta değil...Deliahmetgil...

22)İsmet Şahin 9******Hayatta....Deliseyingil.....

23)Güngör Mutlu 8 ****Hayatta değil...Havaşgil...

24)Hüseyin Kara 9*****Hayatta değil...İbramçavuçgil...Karaşar...

25)Mustafa Akgül 11*****Hayatta...gıdavagil....Karaşar...

26)Habibe Yaşar 12*****Hayatta değil...Eminegil...

25)Şahizer Özlü 12******Hayatta....İyipgil...

26)Bekir Avcı 12*****Hayatta değil....Sorogızgil....

27)Ali Öz 10*****Hayatta değil....Aligülügil....

28)Mehmet İyice (Avcı) 10****Hayatta değil...Kuruoğlangil....

29)Satı Şenlik 10*****Hayatta....Kulagil....

30)Necati Kara 9*****Hayatta değil...Yanıkgil...

31)Mehmet Sarı 12*****Hayatta değil...Berbergil....

32)Yılmaz Yılmaz 10*****Hayatta değil...Keleşgil....

33)İlyas Öztürk 12*****Hayatta...İpiçürükgil...

34)Remzi Aydın 11****Hayatta değil...Çavuşgil...

35)Feride Saygın 10*****Hayatta...İrabegil...

36)Yaşar Koç 10*****Hayatta...Değirmencigil...

37)Selami Alkan 8*****Hayatta...Gardeyigil...

38)Hasan Çetin Erden 8****Hayatta değil...Gardeyigil....

ÜÇÜNCÜ SINIF;

39) Satı Aydın 14***** Hayatta değil...Çavuşgil....

40)Sevim Kaya 11****Hayatta...Ayrancıgil....

41)Ayşe Gürleyik 12*****Hayatta...Kocagözgil....Karaşar...

42)Mustafa Saygın 11****Hayatta değil...Osmançavuşgil....

43)İrfan Erden 10****Hayatta değil...Gardeyigil....

44)Ayten Aksoy 10*****Hayatta...Yukarımeyremgil...

45)Burhan Tangül 11****Hayatta değil...Hatıpgil...

46)Orhan Kara 12*****Hayatta değil...Körmehmetgil...Karaşar...

47)Emin Kütükçü 13*****Hayatta değil...Hüsükgil....

DÖRDÜNCÜ SINIF;

48)Haşim Özcan 11 Yaşında..Hayatta değil...Haşimgil...

49)Hasan Özen 10*****Hayatta...Hecelligil....

50)Ahmet Tuncay 12****Hayatta....Kuruseyingil....

51)Kemal Kalkan 12*****Hayatta değil...Softagil....

BEŞİNCİ SINIF;

52) Yılmaz Kaya 13 Yaşında...Hayatta değil...Kahvecigil....

53) Satı Avcı 14 ******Hayatta değil...Sorokızgil....

Yukarıdaki öğrenci cizelgesi 1955-56 yıllarına ait...Öğretmen M.Hilmi Çınar....1956-57 yılında bilindiği gibi,köyümüz öğretmenlerinden,Hacer Öztürk Karadeniz,1960 yılına kadar bu görevde kalmıştır. Ne yazık ki zaman bir su değirmeni gibi biz insanları öğütmekdedir. Geride kalanlarla sağlıklı günler temenni ediyorum.

kÖYÜMÜZÜN KURULUŞU

KÖYÜMÜZ KURULUŞ AŞAMASINDA HACIALİOĞLU ESAMESİ,İKİNCİ AİLE VE DAĞLIMI...

HACIALİOĞLU OSMAN DOĞUM TARİHİ 1756

OĞLU ALİ DOĞUM 1801

DİĞER OĞLU RUŞEN DOĞUM 1816

TORUN MEHMET DOĞUMU 1821

" " İBRAHİM " " 1828

" " HALİL " " 1826

Burada Ruşen'den yola çıkıldığında,sözü edilen Ruşen, Çavuşgil'i temsil etmektedir. Daha sonra oğlu Mustafa doğar ve Mustafa ili birlikte üç kız,Mustafa'nın Osman ve Hatice isminde iki çocuğu olur.Osman 1889 doğumlu olup,1956 yılında Demircibağ mevkiinde attan düşer,bu esnada elindeki baston gözüne saplanır ve orda yaşama veda eder.Hatice 1882 doğumlu olup,Kulagilden,Şakir'le velenir.Şakir Çanakkale Savaşında şehit düşer.

Ruşen'in kızlarından biri Karaşar Mah'de Ahmet oğlu Hasan'la evlenir.İsmi Ayşe'dir 1857 doğumludur.Bu evlilikten iki oğlu bir kızları olur.İsmail (Jandarma) 1889 doğumlu.Abdullah 1891 doğumlu ve kızkardeş Habibe 1888 doğumlu olup,Yörük Köyünden Muratoğlu ile evlenir.Muratoğlu, cumhuriyetin kurulduğu yıllarda, büyük ihaleler alır ve Elazığ,Malatya arası demiryolunu yapar.1940 larda,eşenin yeğeni olan Ruşen Gürleyik'i bu teren yolunda bir kısım işçinin başına ekip başı yapar.Hatta Muratoğlu ihaleye girdiği bir sırada,ihale kızışır ve iş adamı Vehbi Koç'a iki tokat aşkeder.Amerika'da vefat eden Muratoğlu için,Yörük Köylüleri,gıyabi bir mezar yaptırır.Köydeki büyük konakda,Yörük Köyü Derneğine bağışlanır.

Ruşen'in diğer kızı Şerife 1847 doğumludur.

Kospatargil'den Kadıoğlu Osman'la evlenir.Bu evlilikten Mehmet 1889 ve İbrahim 1897 iki oğlu doğar.Mehmet genç denilecek yaşata vefat eder.Yusuf filden Mehmet Özer'in eşi Akile,ilk evliliğini,Osman oğlu Mehmet'le yapmıştır.

Diğer kızı Akkuşgilden Osman'la yapmıştır isimi Havva'dır ve oğlu Süleyman olmuştur.Süleyman 1878 doğumludur ve Balkan Savaşında şehit olmuştur.

Hacıalioğlu Osman torunu İbrahim, 1828 doğumlu olup,Keleşgil'i temsil etmektedir.Oğlu Hasan olur.Köy kayıt defterinide vefat ettiği için Hasan'ın doğumu ile bilgi yoktur.Hasan'ın Osman ve Mehmetali adında iki oğlu olur.Osman'ında doğum tarihi hakkında bir bilgi yoktur,Osaman oğlu Hasan doğumu 1882.Diğer oğlu Mehmetali 1862 doğumlu olup,Deliseyingil'e içgüveyi girer.Mustafa 1897 ve Ahmet 1901 doğumlu iki oğlu olur.

Hacıalioğlu 1756 doğumlu Osman'dan Alimollagil ve Güngörmezgil diye iki aile esamisi daha olmasına rağmen,Alimollagil çocukları olmadıkları için söyünür.Fakat Alimollanın eşi Ovacık'lı olup,Ovacık Ekincik Köyü, Esenler Mah.den kızkardeşinin oğlu Haşim'i 5 yaşında evlat edinir.Büyüyüp askerliğini filan yaptıktan sonra, geri göndermez.Saftagilden,Hotuz Lakaplı,İsmail'in kızı Ayşe ile evlendirir.bu Evlilikten,Şükriye 1891,İbrahim 1900,Fatma 1904 ve Ali 1908 doğumlu dört çocuğu olur.Burada sözü edilen Ali,Hasan Mutlu Hocanın anne tarafından dedesidir.

Güngörmezgil'e gelince bu aile 1850 yıllarında,köyü terk ederek Safranbolu'ya yerleşirler.Köydeki geriye dönük yerlerini yurtalarını,daha sonra Katırcı Hüseyin'e satarlar.

Toker soyadını alan bu aileye mensup,Safranbolu'da ve Karabük'te işadamları olsada,artık kuyumuculuk dışında çoğu iş hayatından çekildi ya da vefat etti.80 lıi yıllarda tanıdığım bazı yaşlı konumdaki kişilerle sohbet etme şansım oldu.Hatta bu yaşlı kişiler,köyümüzden öğretmen Şükrü Kaya'nın cenaze merasimene katılmışlardıAdına Safranbolu'da Fakülte açılan,Porf.Fethi Toker,bu aileye mensuptur.

***************************************************************************

 KÖYÜÖLÜK KÖYÜ
RESSAM RECAİ DEMİRSÖZ :
Üçbölük, Karabük ilinin Safranbolu ilçesine bağlı bir köydür.
Köyün asıl adı Ilbarıt’tır. Ilbarıt kelimesi eski türkçe ve moğolca olup, Ilbarlar-İlberler-anlamına gelmektedir. Tarihçi ve yazar İlber Ortaylı’nın ismi ile aynıdır.
Karabük iline 24 km, Safranbolu ilçesine 16 km uzaklıktadır.Safranbolu’nun Üçbölük köyünde yaşıyor. Kaymakamlığın tahsis ettiği eski ilkokulu atelye ve galeri olarak düzenliyor. Bölgenin eski kültürüne ait topladığı eski objeleri de burada sergileyerek mekanı müze olarak da kullanıyor. Kendine özgü ve şaşırtıcı bir insan olan Recai Bey müzikle de ilgileniyor, saz çalıyor ve sazını da kendisi yapıyor. Tablolarından 2 tanesinde insan figürlerinin tek gözbebekleri var. Sebebini sorduğumuzda; ”Bence insanların çoğu zaten görmüyorlar, baksanıza yaşadıkları dünyayı yok ediyorlar” diyor.Yolunuz düşerse onu tanımak ve eserlerini görmek için TAŞEV’e ve Üçbölük köyüne gidiniz…..
Uzun yıllardır Safranbolu’nun Üçbölük (Ilbarıt) Köyünde yaşamını sürdüren ressam Recai Demirsöz resim çalışmalarını sürdürürken diğer yandan de köyünde oluşturduğu müze ile köyünün ve Safranbolu’nun turizmine katkıda bulunmaya devam ediyor.
Recai DEMİRSÖZ (Geleceğe Mektup)
Kelimeleri kifayetsiz bırakan insan…
*Safranbolu’ya bağlı eski adı ILBARIT olan ÜÇBÖLÜK köyünde büyük çabalar ile tek başına oluşturduğu “KÜLTÜR SANAT MERKEZİ”e sahip olan insan…
*Hiç bir eğitim görmemiş olmasına rağmen resim, heykel, ve müzik alanlarındaki çalışmaları ile özellikle üniversitelerdeki Profesör ve Doktorları hayretler içerisinde bırakan insan…
*Yokluktan çuvalları gererek oluşturduğu tuvallerde resim çalışmaları yapan insan…
*Tamamı kendi üretimi olan saz, keman gibi enstrümanlar ile müzik ziyafeti verebilen bir insan…
*Sanki yüzyıllar öncesinden yapılmış gibi duran kilden hazırlanmış heykellerin mimarı…
*Çevredeki tarihi eserleri yağmacılardan, bilinçsizlerden koruyan bir vatansever…
Ve ne yazık ki köyün delisi olarak bakılan bir insan…
Onun değeri maalesef o artık aramızda olmadığında anlaşılacak!
Şimdi yalnız başına sobasının yanında oturan ve oldukça sade bir hayat yaşayan bu insanı gelecekte konforlu, sıcak ve lüks konferans salonlarında anacak olmamız;
Ne büyük bir haksızlık!
Ne büyük yüzsüzlük!…
Bu gün bu satırları yazıyorum…
Gelecekte söylediklerim gerçekleştikten sonra bu satırları tekrar görecek olmam ne üzücü…
Cemil BELDER ~ 19-01-2014

ÜÇBÖLÜK KÖYÜ
RESSAM RECAİ DEMİRSÖZ :

************************************************************************** 

8 MART KADINLAR GÜNÜ ANISINA

Ebediyete Göçen Analarımız hepsini rahmetle anıyoruz...!!

1.Aysel MUTLU.(havaşgil)..2.Mürüvvet AKSOY.(Garaşerifgil).3.Meliha MUTLU.(Havaşgil).4.Döndü TANIK.(Garabacakgil)..5.Şerife DEMİRSÖZ.(Emüstegil)..6..Fatma YILDIRIM.(gödegil) 7.Hanife GÜNAL.(meyremgil)..8.Ayşe ALKAN.(gardeğigil.) 9..Ayşe MUTLU.(Aşağıhavaşgil).10.Hatice SATILMIŞ.(delehmetgil).11.Fadim YILDIRIM.(sarımuhtargil).12..Emine AYDIN.(çavuşgil)..13..Fedime ÖZLÜ..(iyipgil)..14..Hanife KARATEKİN.(alibeygil)..15..Emine AVCI..(Karakaşgill).16..Rafiye MUTLU..(havaşgil).17..Cavidan ÖZER..(akilegil).18.Hatice ÖZLÜ..(iyipgil)..19..Şükran YILMAZ..(keleşgil)..20..Şerife ÇELİK.(Dokuzangil)..21..Şerife ÖZ..(sodirigil)..22.Necla YILMAZ.( keleşgil).23..Habibe YILDIRIM..(Gödegil)..24..Müyesser ÖZEN.(hecelligil) 25..Emine YILMAZ (keleşgil)..26.Hatice SARI.(pürdegil).27..Hamide TUNCAY.( guruseyingil) 28..Ayşe KALKAN..(softagil)..29.Fatma UYSAL .(dokuzangil).30..Rahime TUNCAY..(guruseyingil)..31..Ayşe ÖZTÜRK..(elişgil) 32..Hafize ÖZDEMİR..(güdükgil)..33..Satıye DOĞAN..(yusufgil.)..34..Satıye KARA..(yusufgil)...35..Hamide AVCI..(karakaşgil)

KADINLAR GÜNÜ

 

*******************************************************************

 YUKARI KELEŞGİL

Görmüş olduğunuz ev, Yukarı Keleşgil olarak bilinir.Aslında ev Ilbarıt köyünün ilk kurucularından,Hacıhamzaoğullarından Kara Muhtarın misafirhanesidir.Hacıhamzaoğullarının bir koluda Bağlıca Mahallesini kurmuş olup,daha sonra Hasanoğlu diye esamisi değistirmiştir.

Ev iki odalı olup,Acumuğun Kardeşi Kel Kadir'e geçmiştir.Kel Kadir 1872 doğumlu olup,üç oğlu olmasına karşın söyünmüştür.Hacıhamzaoglu ailesine gelince 10 yakın erkek olmasına karşın zamanla, bu evde söyünmüş olup, Hecelligilden torun Ayşe ve Karakaşgilden Hüseyin evlat alınarak ,ev ayakta tutulmustur. Ev geçmiş itibarıyla,Karamuhtargil, Zorogil,Zaimgil ve en son Kuruoğlangil olarak bi

rden çok adla anılmıştır.Ilbarıttan herkese günaydın

 

*************************************************************************

 ILBARIT TARİHİ

Ilbarıt,köyünden yeni ve soğuk bir güne merhaba derken,şöyle geriye doğru bakıyorum. 1879 yılında

doğanlardan itibaren hatırlıyorum.Örneğin Maylaş,Güdüğün Seyini, Kuruseyingilin Hanife, daha bir çokları,yaşam acıları ile yoluna devam ederken,1920 lerde doğanlardan bir kaç kişinin kalması ve zaman çarkları arasında,insanların nereden nereye sürüklendiği bir realite,geleceğe doğru yol aldığımzda ve an gelecek Ilbarıt Köylüsü artık akrabalık dışında birbirlerini tanımayacak.Örneğin Meyremgilin Kara Mehmet,Mehmet Günal'ın İbrim yani ibrahim adında bir kardeşi vardı,sorsam belki akrabalarının dışında hiç kimse tanımaz.İbrahim Ünal, biri Günal soyadını alırken,diğeri Ünal soyadını almış.1929 yılında,Şükrü Kaya,Mustafa Algan ve Ahmet Demiralp'le birilikte Kastamonu Öğretmen okulunu bitiriler ve tayini Amasaya,Gümüşhacıköye çıkar ve emekli oluncaya kadar orda yaşar.İbrahim Ünal'ı iki kez gördüm.Bir 1960 yıllarında köye gelmişti.En son eniştemlerin,İstanbul,Sultanahmet'deki evlerinde.Eniştem Ömer Günal,yeğeni olur. İstanbul'da oturan İbrahim Günal'n kızı,beni televizyonda izlemiş,yeğenlerime ille dayınla beni tanıştır,ondan çok şey öğrenmek ibtiyorum demiş.İbrahim Ünal 1908 doğumludur.Bildiğim kadarı ile mezarı memeleketinden uzak,İzmir'dedir.Bu günün anekdotuda bu olsun.Herkese selamlar.

Safranbolu'nun 24 km.dogusunda yer alan Ilbarıt köyü eski bir yerleşim yeridir.17 asırın ortaları ve daha sonraları köye intikal eden Anadolunun bazı bölgelerinden gelenler 2 asır öncesi 49 haneye ulaşmışlardır.O yıllarda köyüñ ilk kurucuları ve daha sonra intikal edenler...

Dalkıranoğlu...Söyünmüştür...Feyzioğlu...Söyünmüştür...Hacıalioglu...Devamını korumaktadır.Hacıhamzaoğlu...Bağlıca mahallesinde kalanlar vardır...Hacıömeroğlu...Devamını korumaktadır...Hacışabanoğlu...İki aile söyünmüştür...Hasanoğlu...Devamını korumaktadır...Hoşafçıoğlu...Söyünmüştür...Kadıoğlu...Devamını korumaktadır...Karaibrahimoglu...Devamını korumaktadır...Karamehmetoğlu...Devamını korumaktadır...Kurhaliloğlu...Devamını korumaktadır...Madanoğlu...Söyünmüştür...Mollaoğlu...Söyünmüştür...Musluoğlu...Devamını korumaktadır...Nakipoğlu...Söyünmüştür...Ortakçıoğlu...Söyünmüştür...Sarıibrahimoğlu...Devamını korumaktadır...Süleymanbeyoğlu...Devamını korumaktadır.

1840 yıllarında köye intikal edenler...Gökmenoğlu...Devamını korumaktadır...Tangıroglu...Devamını korumaktadır...Kütükçüoğlu...Devamını korumaktadır...Mollabekiroğlu...Devamanı korumaktadır...Akmustafaoğlu...Devamını korumaktadır...Hacıhasanoğlu...Devamını korumaktadır...İbrahimbeyoğlu...Devamını korumaktadır...Yalnız sizlerinde gördüğü gibi, 8 haneye söyünmüstür yazdım,bu ailerle ilgili ön kayıtlar hariç bilgi yok...Ilbarıt köyünden başka bir yere göç etmiş olabilirler.Hatta, Hacışabanoğulları iki hanedir.Köylülerin ve ilgilenenlerin bilgisine..

 

****************************************************************************

KOYLULER VE ŞEHİR HAYATI 

suyu olmamasına rağmen,her bir gecekondu tek odaları ile birer sığınaktı, Ilbarıt'lı için, derken;bu kez 60 yılların ortalarından sonra,İstanbul ,Balat,Fener ve Çarşamba semtlerinde, Ilbarıtlı'lar bu kez bakkal işine başladılar. İleride bakkaları olanlar kimlerdi yazmaya çalışacam.

Şehirler köyleri henüz yutmadığı dönemde, başta Ilbarıt gibi köylerin insanları, bir şekilde İstanbul'a ulaştıkları gibi, İstanbul ötesine, yani Balkanlara kadar gitmişler. İstanbul'da ekmeğini kazanırken, Balkanlarda askerliklerini yapmışlar. O yıllarda askere gidenlerin ardından, tekrar geri döner umudu olmadığından, geri dönenlere bir mucize olarak bakarlarmış. Yine o yıllarda askerlik süresinin sınırı belli olmadığından, çoğu aileler yitip gitmiş. Örneğin Ilbarıt Köyünde, Hacışabanoğlu,iki sülale...Nakioğlu...Dalkıranoğlu ve Hoşofçıoğlu adlı sülaleler, artık yok...

İstanbul'a ilk gidenlerden bazıları burada iş kurmuşlar,örneğin Musluoğullarından, Emistogili ve Kuruseyingili temsil eden,kendisi 1750 doğumludur;Ahmet, İstanbul'un Tophane Semtinde 'Çinili fırın' isimli fırının işletmecesi olmuş. Yine bizim köye 1840 yıllarında gelen Gökmenoğullarından, Mustafa'nın çocukları...İbrahim,Raşit ve Hasan, yine İstanbul, Tophane semtinde, uzun yıllar ciğerci dükkanı işletmişler. Kuruhaliloğullarından, torun Abdullah (Zimbilli) İstanbul'un Çemberlitaş semtinde fırın açmıştır. Ilbarıt Köyündeki,1968 yılında yanan 9 odalı Konağı, İstanbul'dan gönderdiği para ile kardeşi Halil'e yaptırmıştır. Daha sonra elden ayaktan düşünce,Çemberlitaş fırınını,tezgahtarı, İyipgilden Mustafa Remzi Özlü'ye 1910 yılında satmıştır.

Ilbarıt Köyünden, bağ bahçe işleri sona erdikten sonra,para kazanmak için İstanbul'a gidişler devam etmiştir. O yıllarda karayolu ve vasıta olmadığı için,köyden 4 günlük yürüme ile Bartın ve Doğu Karadenizden gelen yük vapurlarının ambarlarında seyhat etmek bir iki günde denizde geçirmek üzere İstanbul. Hiç kimsenin yatacak yeri olmadığı için, çoğu,barınma yeri olan fırın işçiliği yada simitçilik gibi işlerde çalışarak, bir miktar para kazanabilmek tek ideal olan şey...

1960'dan itibaren üzüm bağlarının büyük ölçüde kuruması ile Ilbarıt köyünde yaşam git gide zorlaştı ve daha sonraları ekili alanlarda verimsizleşti. Artık köyden İstanbul'a göçler başlamış ve Okmeydanı sırtlarında ,Feriköy sırtlarında, Ilbarıtlı'lar gecekondularla tanıştılar. Elektriği

 

**********************************************************************************

BAYRAM KARA

Selami Alkan hocam, Bayram Kara ile ilgili yazı istedi.Bayram abi, 11.Nisan.2021 tarihinde, İstanbul'da o illet virüsten vefa etti...Elbette köyümüzde her insanın eski kuşak babında derin bir geçmişi var. Sürekli yazıyorum artık bundan sonra ki kuşak birbirini tanımayacak ve de tanıma şansı da olmayacak.

BAYRAM kARA

Baba Yusuf (1908-1997) ve anne Fadime'den (1916-2005) 1935 yılında Ilbarıt köyünde dünyaya gelen Bayram Kara, kendisinden sonra Şerife,Yörük Köyünde evli 1940 ve Salih (1950-2014) üç kardeşler. Çocukluğu köyde geçen Bayram Kara, 1943 yılında ilkokula başlamış ve 1949 yılında mezun olmuştur. Baba Yusuf o yıllarda köyde çiftçiliğin yanında aynı zamanda 'Çerçilik' yaparken, artık üzüm bağları ve tarlaların verimsizliğinden dolayı, 1960 yılların başında İstanbul' a gitmiş ve köylüler o yıllarda, fırın işçiliği yaparken, Yusuf Kara, galeta satarak geçimini sağlamaya başlamıştır ve İstanbul'da o yıllara revaçta olan gecekonduculuğa Yusuf Kara'da Okmeydanı sırtlarında bir gecekondu yaparak, gece kondu yaşamına başlamıştır ve Bayaram Kara,Hacılarobası Köyünden, Satiye Kara ile (1944-2017) bu gecekonduda evlilik yapmıştır ve dört çocuğu vardır, üçünü tanıyorum, Yusuf, Nebahat ve Tuba'yı...

Bayram Kara uzun yıllar İstanbul'da taksicilik yapmıştır. o yıllarda köyümüzde çoğu kişide şimdi çok değerli olan, taksi plakası vardı. Çoğu geçer fiyat bu plakaları sattı...Bayram Kara henüz sürücü kursları yokken, bir süre ehliyet işleri ve daha sonra müteahhitlik işleri ile uğraştı ve hisseli olduğu için köydeki evleri kaderine terk edilince, Çevrik Köprü mevkinden arsa alarak buraya , müstakil ev yaptırsa da bu evi oraya alışmadığı için elden çıkardı ve

Safranbolu'da yaşadı bir süre ve bu kez Yazıköy TOKİ Konutlarından yer aldıysa da burasıda onu mutlu etmedi. Bayram Kara coronavirüsten, 86 yaşında İstanbul'da yaşamını yitirdi.

 

*****************************************************************************

HÜSEYİN AVNİ AKSOY 

HÜSEYİN AVNİ AKSOY (1892-1979)

Hüseyin Avni Aksoy, Salih Ağa ve Kezban'ın ikinci çocukları olarak 1892 yılında Ilbarıt Köyünde dünyaya gelir.Karamehmetoğlu sülalesindendir.İlkokulu,Mehmet Cemil Efendi'de okuduktan sonra,Kastamonu Muallim Mektebini bitirmiştir ve askerlik sırasında rüşteye imtahanına da girerek,rüştiye mezunu sayılmıştır.

Hüseyin Avni Aksoy öğretmen olmasına karşın,öğretmenlik yapamamıştır.Nedini 1914'de Birinci Dünya Savaşı patlak vermiş ve Osmanlı,daha sonra savaşı kayıp edecek Almanlarla birlikte,Birinci Dünya Savaşına girmiştir.Ülkede 'Seferberlik'ilan edildiğinden.Askerliğini yapmış olanlarda,tekrar askere çağrılmıştır.

Hüseyin Avni Aksoy,Birinci Dünya Savaşı ile aynı anda patlak veren,Çanakkale Savaşına dahil edilmiştir.Aynı köylüsü,Hacıalioğullarından,Mustafa oğlu,öğretemen Hasan Efendi ile birlikte.Hasan Efendi,daha sonra,mesleğine dönemeden,Çanakkale'de şehit düşmüştür.

Hüseyin Avni Aksoy,Çanakkale Savaşı yıllarında,yolları Atatürk'le kesişir.Atatürk zekasına ve dürüstlüğüne güvendiği,Hüseyin Efendiyi yanına emir subayı olarak alır.Sürekli Hüseyin Efendiyi,yakın illere görevli olarak gönderir.Kütahya'ya gönderdiğinde,kendisine şu talimatı verir.Yol boyunca dinlenecen ve sık sık at değiştireceksin ve hiç kimseye müsama göstermeyeceksin.

Atatürk,Çanakkale,savaşı yılların da Türk milletinin kurutuluşu içinde planlar yapmaktaydı.Çünkü Çanakkale Savaşı,İngilizlerle yapılmaktaydı.Nedeni,Rusya'da Bolşevik Ayaklanmaları başlamış,Rus Çarı,İngilizlerden yardım istemiştir.Fakat Çanakkale Savaşında kendisinden fazla söz edilmesede Atatürk,bu savaşa ağırlığını koymuştur.İngiliz savaş gemilernin geçişine izin vermez ve savaş çok uzun sürer,her iki tarafında kayıpları büyüktür.Bu savaşı kayıp ettiğine,İngilizlerin zeka küpü dedikleri Çorçil bile şaşırır.Rusya'da 17.Ekim devrimi gerçekleşir.Daha sonra ellerini kollarını sallayarak,İngilizler boğazı geçerler ve Dolmabahçe,açıklarına savaş gemilerini demirleyip,toplarını saraya çevirirler.Bunu gören Atatürk,tarihe geçecek şu sözü kullanır. 'Geldikleri gibi gidecekler' Fakat İngilizler,İstanbul'da boş durmazlar,ilk işleri Saraçhane Kışlasında,uykuda uyumakta olan,100 yakın inzibat erimizi şehit ederler.İstanbul'un un ihtiyacını karşılayan,Ayvansaray Un Değirmeninin işlevni durdurmak isterler ve değirmeni bir çavuş eşliğinde bir manga korumaktadır.Manganın başında,Ilbarıt Köyü,Pürdegilden Efe Hasan vardır.askerlerine süngü tak emrini verir ve Un değirmeninin kuşatması engellenir.Daha sonra kendisine 10 altın mükafat verilecektir.Efe Hasan dil sürtüşmesi nedeni ile bazı kelimeleri söyleyemez. 'Altınları cuzu gibi Mastafa Efendiye yatırdım'der.Mustafa Efendi,Mustafa Remzi'dir.

Hüseyin Efendi,Birinci Düna Savaşı ve Çanakkale Savaşı bittikten sonra,bu kez 'Kurutuluş Savaşı' başladığından,tekrar subay olarak 'Kurtuluş Savaşına'dahil olur ve rütbesi teğemendir.Kendisi teşfiki mesaim olduğu için kendiz ağzından anlatıyorum.

Niğde'de levazım teğmeni idim.Girasun ve Ordu'dan gelen fındıkları,askerlere dağtıyordum.Zor günlerdi.asker bir lokma ekmeği dahi bulmakta zorlanıyor.Savaşlar ve hastalıklar ülkenin nüfusunu neredeye 12 milyonlara kadar indirmişti.Bir gün bir şey yaşadım yanıma gelen emrimdeki bir çavuş;efendim sizin Safranbolu'dan iki asker geldi ve bitkinler dedi.Hemen gittim,gördüğüme inanamıyordum.Biri kardeşim Rıza,diğeri bizim köyden Şaban'dı 'Gökmen) Her ikisinide çadırdaki revire yatırdım.Bir süre sonra iyileştiler ve kendilerine görev verdim.

Hüseyin Efendi,Çanakkale Savaşı dönüşü,İbrahimbeyoğullarından,Abdullah kızı Hanife ile evlenmiştir.Bir anlamda içgüveyi girmiştir.1890 doğumlu olan,Hanife,daha önce Yazıköy'de Abdurahman ile evli olup,bu evliliğinden,Behiye doğum tarihini bilmiyorum.Hacer 1914 adında iki kızı olmuştur.Hacer daha sonra bir hastalık sonucu 1919 yılında 5 yaşında hayatını kayıp edecektir.Mezarı Ilbarıt Köyü Mezarlığındadır.Hanife'nin ilk eşi Abdurhaman,1914 başyalan Birinci Dünya Savaşında şehit düşmüştür.

Hüseyin Efendi,Kurutuluş Savaşı sonrası Ilbarıt Köyüne döner ve çiftçilik yapmaya başlar.Kendisine,savaşa katılan diğer öğretmenler gibi,Atatürk'ün 1926 yılında çıkarttığı bir yasa ile 'İstiklal Madalyası' maaşı bağlanır.1928 yılında öğretmenlik mesleğne çağrılır.İlk görev yeri Davutobası Köyü olup,sırasıyla,Ovacuma,Safranbolu Kalealtı,Toprakcuma'da görev yaptıktan sonra,1950 yılında iktidara gelen,iktidar tarafından,Atatürk döneminin tüm öğretmenleri emekli edilir.

Hüseyin Efendinin,Hanife ile evliliğinden,Mukadder 1921 ve Mustafa Kemal 1928 doğumlu iki çocuğu vardır.1979 yılında Safranbolu'da vefat eden,Hüseyin Avni Aksoy'un mezarı Safranbolu Mezarlığındadır.Kendisini saygı ile anıyorum.

 

****************************************************************************

RESSAM RECAİ DEMİRSÖZ :

Safranbolu’nun Üçbölük köyünde yaşıyor. Kaymakamlığın tahsis ettiği eski ilkokulu atelye ve galeri olarak düzenliyor. Bölgenin eski kültürüne ait topladığı eski objeleri de burada sergileyerek mekanı müze olarak da kullanıyor. Kendine özgü ve şaşırtıcı bir insan olan Recai Bey müzikle de ilgileniyor, saz çalıyor ve sazını da kendisi yapıyor. Tablolarından 2 tanesinde insan figürlerinin tek gözbebekleri var. Sebebini sorduğumuzda; ”Bence insanların çoğu zaten görmüyorlar, baksanıza yaşadıkları dünyayı yok ediyorlar” diyor.Yolunuz düşerse onu tanımak ve eserlerini görmek için TAŞEV’e ve Üçbölük köyüne gidiniz.....

Uzun yıllardır Safranbolu’nun Üçbölük (Ilbarıt) Köyünde yaşamını sürdüren ressam Recai Demirsöz resim çalışmalarını sürdürürken diğer yandan de köyünde oluşturduğu müze ile köyünün ve Safranbolu’nun turizmine katkıda bulunmaya devam ediyor. — Serhat Dalgiç ile birlikte.

***********************************************************************

 HACIÖMEROĞULLARI

Hacıömeroğullarından,Gardeyigil 'Hasan Efendi Konağı' Yapılış tarihi 1909...Hasanoğlu Ahmet 1842 doğumlu, tarafından yaptırılmıştır. Ahmet 6 Çocuk babasıdır,sırasıyla...Fatma 1877 d.lu...Safiye 1880 d.lu...Mehmet 1882 d.lu...Nuri 1887 d.lu...Abdullah 1891 d.lu...Hasan Fehmi 1895 doğumlu olup, Hasan Fehmi efendinin gelini,Emine 1928 d.lu konakta yaz aylarında yaşamaktadır.

AB- I HAYAT diye boşuna denmemiştir,insan vücudunun % 70 ve üzerinde yaşadığımız gezegenin 3/1 biri sudur. Geçmişte Ilbarıt köyü 800 rakımda olmasına karşın, köyün içi dahil birden çok çeşme vardı.80 lı yıllarda Ekvatorun güneyinde başlayan kuraklık 90 lı yıllarda kuzeyi yani bizleri etkiledi...Nedeni küresel ısınma ve sera gazlarının yarattığı iklim değişikliği.Bir kaç çeşme halen bu kuraklığa direnmektedir.Örneğin fotoğrafta gördüğünüz Aşağıpınar.Kovayanı..

Artık köylerimizde yaşayanlar nerdeyse son müdavimler.Bundan böyle Z.Kuşagı diye tabir edilen,kuşak birbirini tanımadığı gibi, köylerimizin geleceğide dumura uğrayacaktır,yanı körelecektir.Ilbarıt köyü yukarı mahalleden,Musluoğlu sülalesinden ,Sarmuhtar eski tabirla Zorluseyingilden, Hüseyin Yıldırım '1946' Eşi Süleymanbeyoğullarından Fatma Yıldırım '1948' ve Hacıömeroğullarından, Ayrancogilden, Gökmenogulları ,Yamakgilden Gönül Gökmen, '1939' herbirine sağlıklı bir ömür diliyorum.

Allah sağlıklı uzun ömürler versin. Ne güzel bu tür resimleri paylaşıyorsunuz.yıllar oldu Dayı ve yengeyi görmeyeli.Babaannemin kardeşi çocukları oluyorlar.Bilgin dayım ve Hüseyin dayım.hepinize selamlar sevgiler.

Artık köylerimizde yaşayanlar nerdeyse son müdavimler.Bundan böyle Z.Kuşagı diye tabir edilen,kuşak birbirini tanımadığı gibi, köylerimizin geleceğide dumura uğrayacaktır,yanı körelecektir.Ilbarıt köyü yukarı mahalleden,Musluoğlu sülalesinden ,Sarmuhtar eski tabirla Zorluseyingilden, Hüseyin Yıldırım '1946' Eşi Süleymanbeyoğullarından Fatma Yıldırım '1948' ve Hacıömeroğullarından, Ayrancogilden, Gökmenogulları ,Yamakgilden Gönül Gökmen, '1939' herbirine sağlıklı bir ömür diliyorum.

Partiler köy ziyaretlerinde, Karabük milletvekili Niyazi Güneş beraberindeki partililer, Köy Odasında köyün sorunlarını dinledi.Bilindiği gibi köyün en önemli sorunu 'Su' olduğu için,suyun üzerinde duruldu.8 km. 'den gelen köyün suyu enerji sorun olduğu için,daha ucuza nasıl elde edilir, fakat maliyetin yüksekliği şimdilik böyle bir yatırımın zorluğundan söz edildikten sonra,köyün yolu için söz verilip,Köy Odasının önünde topluca fotoğraf çekildi.

Safranbolu'nun 24 km.dogusunda yer alan Ilbarıt köyü eski bir yerleşim yeridir.17 asırın ortaları ve daha sonraları köye intikal eden Anadolunun bazı bölgelerinden gelenler 2 asır öncesi 49 haneye ulaşmışlardır.O yıllarda köyüñ ilk kurucuları ve daha sonra intikal edenler...Dalkıranoğlu...Söyünmüştür...Feyzioğlu...Söyünmüştür...Hacıalioglu...Devamını korumaktadır.Hacıhamzaoğlu...Bağlıca mahallesinde kalanlar vardır...Hacıömeroğlu...Devamını korumaktadır...Hacışabanoğlu...İki aile söyünmüştür...Hasanoğlu...Devamını korumaktadır...Hoşafçıoğlu...Söyünmüştür...Kadıoğlu...Devamını korumaktadır...Karaibrahimoglu...Devamını korumaktadır...Karamehmetoğlu...Devamını korumaktadır...Kurhaliloğlu...Devamını korumaktadır...Madanoğlu...Söyünmüştür...Mollaoğlu...Söyünmüştür...Musluoğlu...Devamını korumaktadır...Nakipoğlu...Söyünmüştür...Ortakçıoğlu...Söyünmüştür...Sarıibrahimoğlu...Devamını korumaktadır...Süleymanbeyoğlu...Devamını korumaktadır.

1840 yıllarında köye intikal edenler...Gökmenoğlu...Devamını korumaktadır...Tangıroglu...Devamını korumaktadır...Kütükçüoğlu...Devamını korumaktadır...Mollabekiroğlu...Devamanı korumaktadır...Akmustafaoğlu...Devamını korumaktadır...Hacıhasanoğlu...Devamını korumaktadır...İbrahimbeyoğlu...Devamını korumaktadır...Yalnız sizlerinde gördüğü gibi, 8 haneye söyünmüstür yazdım,bu ailerle ilgili ön kayıtlar hariç bilgi yok...Ilbarıt köyünden başka bir yere göç etmiş olabilirler.Hatta, Hacışabanoğulları iki hanedir.Köylülerin ve ilgilenenlerin bilgisine...

arıyan 'Gündoğan' Köyü...Komşu köy olan Sarıyan, Ilbarıt köyünün 8 km. Doğusundadır.Bu gün yaklaşık 40 hane olan köy,2 asır öncesi 16 hane olup 1831 nüfus sayımında erkek nüfus 63,kadınlarla birlikte 150 civarında olduğu biliniyor.Yine o yıllarda Sarıyan'da 9 esamenin olduğu bilinmektedir ve sırasıyla...Abdibeşeoğlu 'Abdipaşo' ,Corukoglu,Hamzaoğlu, Hasanoğlu,Hozmuroğlu, Hüsamoglu, Kalpakçıoğlu, Kahyaoğlu ve Sarımsakçıoğlu...Esamede geçen hozmur kelimesi : Karadeniz bölgesinde eskiden, patatesin küçüğüne 'Hozmur' denilirmiş...Bilginize...

Sol başta torun,Abdullah Aksoy...1951-1982...1970.Bolu,Öğretmen Okulu mezunu ve aynı zamanda,Hacettepe Üniversitesi, yanılmıyorsam kooparatifçilik bölümü mezunu...Sırasıyla öğretmenlik yaptığı yerler: Bingöl, Kığı...Bartın,Kocığaz,Hasankadı Köyü...Üçbölüķ 'Ilbarıt Köyü, En son İstanbul, 4cü Levent,Sanayi mah. İlköğretim Okulunda Müd. Yardımcılığı...

Sağbaşta dede,Hüseyin Avni Aksoy...1892-1979...Ilk mektep, Ilbarıt Köyü, Mehmet Cemil Efendinin Öğrencisı...1905 Safranbolu Rüştiyesi ve 1914 Kastamonu,Öğretmen Mektebi. 1914'de Anadoluda Seferberlik ilan edildiği için, subay olarak askerliğe çağrılması,Çanakkale Savaşı ve Kurtuluş Savaşı...1926 yılında,kendilerine Atatürk tarafından verilen İstıklal Madalyası ve maaşı. 1928 yılında tekrar,Atatürk tarafından öğretmen olarak,ilk görev yeri,Davutobası Köyü ögretmenligı,daha sonra sırasıyla,Safranbolu ,Ovacuma ve en son Toprakcuma'da öğretmenlik...1950 yılında, o devri hükümeti tarafından tamamının emekli edilmesi...Saygıyla...

***************************************************************************

Ilbarıt köyünden herkese selamlar.Küresel ısınmaya rağmen direnen, köyümüzün Aşağıpınar çéşmesi,asılları,Anadolu ,Karaşarlılarından olan ve Karabük merkez köylerinden,Karaşar adını taşıyan ve buradan ikişerli kardeş olarak,Ilbarıt Karaşar mahallesini kuran ve bir kardeşin Ilbarıt köyüne gelmesi ve Karamehmetoğullarının burada da yaşamlarını sürdürmesi,solda 8 oğlan çocuklu yıkılan Salih ağanın evi ve sağda kardeşi Yusuf efendinin evi...2 kat 1927 yılında,Mehmet Ata Doğan tarafından yaptırılan ev...Göründüğü gibi eski evden geriye,evi bacalar ve tahıl ambarı kalmıştır.Anadolu Karaşarlılarına gelince en yoğun yaşadıkları yerler,Sivas ,Divriği, Koya,Karaman çıkarlar ve Ankara,Beypazarıdır.Ilbarıt Karaşara gelen iki sülale, Gıdavagil ve Kistirliçavuşgil,bu sülale söyünmüş, Gıdavagil halen varlığını sürdürmektedir,Ovacık ilçesinin ,Ahmetler köyünden gelmişlerdir.

****************************************************************************

GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ...

Üzerinde yaşadığımız gezegende insan adına bir değer bilinmezlik almış başını gidiyor. İnsan zamanın içindeki bir katredir ya da bir katre dahi olamamıştır. Sürekli kültür ve kültürel değerlerden konuşur, fakat her zaman insanın yıkıcı tarafı sürekli öne geçmiştir. Nedeni insanın uygarlaşmasının oldukça zor oluşundandır. Dünyanın nüfusu 16 yüzyılda 500 milyon değilken, bu gün 8 milyardan söz ediliyor ve gezegenimiz artık eski gezegen değil !

İleri ki yıllar nelere gebe olacak iklim değişikliğinin yeryüzünde yaşanılabilir alanların dar bir alana dönüştüreceğini insan algılamak bile istemiyor. Çünkü su rezervleri , tarım alanları hızla yok olmakta...

Asıl yazıma dönecek olursam 60 yılların başıydı. O yıllarda ülkemizin nüfusu 33 milyon filandı. Küresel ısınma vs.ler henüz varlığını göstermemiş, nüfusun halen köylerde yoğunluğu söz konusuydu. İnsanlar ekip biçiyor.Su değirmenleri harıl harıl çalışıyor, enflasyon canavarlarından filan söz edilmiyor. İnsanların tüketim ve benzeri şeyler o kadarda pahalı değildi. İyi hatırlıyorum etin kilosu 2 bilemedin 2,5 liraydı.

Babam eve geldiğinde, yakınımızdaki bir köyde davullu düğünün olduğunu ve dünyaca ünlü, Kastamonulu Karayılanın geleceği ve beni de düğüne getireceğinden söz etti...Düğün günün geldi annem beni yıkadı yuğdu, İstanbul'dan abimin gönderdiği teyarreci elbisemi giydirdi, yola koyulduk. Henüz 6 yaşımda olduğum için, zor yollarda babam , beni ara sıra sırtına bindiriyordu.Nihayetinde köye yaklaştık. Köy yaklaşık 8 km. mesafede Kadıbükü köyü...Düğün sahipleri, İstanbul, Yeşilköy'de fırıncıydı. Köyün girişinde, bizden önce giden köylüler okunuk bekliyordu. Okunuk davullu düğünlerde, topluca giden insanların, davul ve zurnacının gelmesi ile düğünün yapılacağı alana, davul ve zurna eşliğinde yer gösterilmesidir. Davulcular okunuğun hangi yönden gelmesini köyden birileri öne düşerek yardımcı olurlar. Bazen okunuğun yerini bilgilendirmek için silah atılır. Nihayetinde az sonra bilgi ulaşmış olacak davul ve zurna sesi gelmeye başladı. Merakla bekliyorduk. Boynunda büyük bir davul yaklaşık 160 boylarında göğsü altın madalyalarla donanmış, davulcu ve zurnacı geldi, babam bak oğlum Karayılan işte bu dedi. Genelde düğünlerde davul ve zurnacılar bir kaç bölüme bölünürler ve her yönden gelen okunukları, bir bir güreş yapılacak alana toplarlar ve her köyün yere ayrı tutulur. Hatta bu düğünde, o yıllarda ilimiz olan Zonguldak ve Kastamonu valilerinin de olduğu söylenmişti. Kısaca 1962 yılında Kastamonulu ,Karayılan diğer adı ile Mahir Dağlıoğluyu görmüş oldum. Kendisi 1940 yılında Halkevlerinin düzenlemiş olduğu bir yarışmada, Türkiye birincisi olmuş, biranda ünü tüm dünyaya yayılmış ve gittiği her ülkede, kendisine bir altın madalya takılmış ve göğsündeki altın madalyalar, gittiği ülkeleri temsil ediyordu.

Aradan 2 yıl geçmişti...O yıllarda devlet kurumu olan radyolardan şöyle bir haber geçmişti. Ülkemizin yetiştirdiği dünyaca ünlü, Kastamonulu davulcu ,Karayılan yaşam veda etmiştir. Yıl 1964...Zurnacısı, Mümtaz Ardıç'tı...Saygı ile...

****************************************************************************

Değerli dostlar burası,Safranbolu Ilbarıt köyü, görmüş olduğunuz evlerin tamamı 1 asrı çeyrek asır geride bırakmışlar.150 yıllık olanlar var.Evlerin temelleri rum ustalar tarafından yapılmış olup,ahşap kısımlar tahtacı ustalar tarafından yapılmıştır.Bu evler eğer korunma altına alınmazsa,bir bir yitip gidecektir.Aynı zamanda bu köyde,gelenler bilgilendiren 23 yıldır ayakta tutmaya çalıştığım,Kültür ve Sanat Merkezi var.Özetlersrm kendi yazgısı ile ayakta kalabilen bir yer.Kültürün ve sanatın dumura uğradığı bir zaman içersinden, herkesi selamlıyorum

*****************************************************************************

Yıl 1998,Safranbolu- Ilbarıt köyü, bizim fakirhane,soldan itibaren annem Şerife '1929-2016' Safranbolu kaymakamımızın eşi Leyla hanım,Safranbolu Kaymakamı Celal Ulusoy,aynı zamanda Atatürk'ün memleketlisi ,Karamanlı ve kızları...Babam Satı '1920-2009' Kaymakamımızın şoförü Necdet Lazoğlu ve Recai Demirsöź...Yer soframız...Köyde kurulacak 'Sanat-Evini' kouşmüştuk...

***********************************************************************

Üçbölük, Karabük ilinin Safranbolu ilçesine bağlı bir köydür.

Köyün asıl adı Ilbarıt'tır. Ilbarıt kelimesi eski türkçe ve moğolca olup, Ilbarlar-İlberler-anlamına gelmektedir. Tarihçi ve yazar İlber Ortaylı'nın ismi ile aynıdır.

Karabük iline 24 km, Safranbolu ilçesine 16 km uzaklıktadır.

*************************************************************************

BEŞİR ALGAN

Beşir Algan, İzzet ve Cemile'den olma...Bendeki tarihe göre 1306-1890,mezar yaşındaki tarihe göre, 1308-1892 doğumlu...1974 tarihinde,İstanbulda vefat etmiş olup, mezarı Ilbarıt köyündedir. Kendinden başka abi Osman 1874 ve abla Fatma 1888 vardır. Abla Fatma Fıs Fıs Hafız,Mehmet Mutlu ile evlenmiştir.Beşir Algan,Hacıömeroğullarından olup, Mehmet,Nuri,Abdullah ve Hasan Efendi ile amca çocuklarıdır.Tenor bir sese sahip olan,Beşir Algan,gerek Ilbarıt KÖYÜ,gerekse başka köylerde köy imamlığı yapmıştır.
Bir not...Eskiden , köyümüz Yokuşbaşında, boýnozla,tok tok diye bir oyun oynanırďı.Iyi hatırlıyorum bu oyunu orta yaşlılar dahil herkes oynardı.Taşın üzerine yerleştirilen koç boynuzuna bir kucak taşı hızla bırakılır. Taşın inme gücü ile boynoz, nerdeyse,Aşağıpınara kadar giderdi.Ebe oldunmu yandın.Işte böyle bir oyunda,amcam Hasan taşı bıraktığında,boyanız arkada oyun seyreden,Beşir Algan'ın gözüne isabet etmiş ve sağ gözü işlevini yitirmiştir.Fotoğrafta görüldüğü gibi...

 

******************************************************************************

ABDULLAH AKSOY

 

Sol başta torun,Abdullah Aksoy...1951-1982...1970.Bolu,Öğretmen Okulu mezunu ve aynı zamanda,Hacettepe Üniversitesi, yanılmıyorsam kooparatifçilik bölümü mezunu...Sırasıyla öğretmenlik yaptığı yerler: Bingöl, Kığı...Bartın,Kocığaz,Hasankadı Köyü...Üçbölüķ 'Ilbarıt Köyü, En son İstanbul, 4cü Levent,Sanayi mah. İlköğretim Okulunda Müd. Yardımcılığı...

Sağbaşta dede,Hüseyin Avni Aksoy...1892-1979...Ilk mektep, Ilbarıt Köyü, Mehmet Cemil Efendinin Öğrencisı...1905 Safranbolu Rüştiyesi ve 1914 Kastamonu,Öğretmen Mektebi. 1914'de Anadoluda Seferberlik ilan edildiği için, subay olarak askerliğe çağrılması,Çanakkale Savaşı ve Kurtuluş Savaşı...1926 yılında,kendilerine Atatürk tarafından verilen İstıklal Madalyası ve maaşı. 1928 yılında tekrar,Atatürk tarafından öğretmen olarak,ilk görev yeri,Davutobası Köyü ögretmenligı,daha sonra sırasıyla,Safranbolu ,Ovacuma ve en son Toprakcuma'da öğretmenlik...1950 yılında, o devri hükümeti tarafından tamamının emekli edilmesi...Saygıyla...

************************************************************************

ILBARIT'TA BİR AİLE 'HECELLİGİL'

 

Bilindiği gibi Ilbarıt köyü 30 küsur esamiden oluşmaktadır. İki asırın içinde bu esamilerden bazıları ne yazık ki varlığını sürdürememiştir.

'Hecelligil' olarak bilenen aile 'Hecel' kelimesinin nereden var olduğunu bulamadım. Fakat Ilbarıt köyü sınırları içinde, 'Heceldüzü' diye bir mevki var.

Hecelligil Kadıoğlu esamesine kayıtlı olup, daha sonraları üç haneye bölünmüştür. Sırasıyla Kosbatargil en yaşlı ferd 1801 doğumlu İbrahim (Dümensüz) lakabıyla anılmıştır. Yine Softagil Mustafa (Softo) 1813 doğumludur. Bu ailelerin en yaşlı üyesi 1791 doğumlu, Kadıoğlu hacı Halil bin Mehmet'dir. Buradaki 'Bin' tümcesi kardeş demektir.

Hecelligil Mehmet 1819 ve diğer kardeşi Feyzullah 1823 doğumlu olup, arada kayda değer bilgi 

ILBARIT'TA BİR AİLE 'HECELLİGİL'

olmadığı için, Ayşe ve Mustafa'dan olma 1863 doğumlu, aynı adı taşıyan Mustafa'dır. Diğer kardeş Mehmet 1856 doğumlu olup, 1888 yılında ortadan kayıp olduğu ve kendisinden 20 yıldır bir haber alınamadığı yönündedir. Diğer kızkardeş Hanife 1852 doğumlu olup, Musluoğlu Hüseyin (Sarımuhtar'ın) annesidir.

Mustafa ve Ayşe'den olma 1891 doğumlu Emine ,Hecello 'Mehmet Özen) 1913 , Çıraklar köyünden içgüveyi, ezmecigilden Mustafa Özen'in oğludur. Mustafa Özen Seferberlikte şehit düşmüştür. Emine Ovacık, Yığınot köyünden Kamille yaptığı evliliğinden Ayşe Avcı 1923 ve yine Çorum, Dodurga'dan İsmaille yaptığı evlilikten Emine Aydın 1928 doğmuştur,Emine Aydın,baba İsmail tarafından,Acumukgilden Ali Akgülle kardeştir.

Hecello Mehmet Özen ilk evliliğini Çavuşgilden 1915 doğumlu Ayşe ile yapmıştır. bundan sırası ile Safiye San 1935, Mustafa Özen 1937 ve Fehmi özen 1941 doğmuştur. Ayşe'nin 1945 yılında vefatı ile Mustafa Özen ,Geren Köyünden Müyesser ile evlenmiş ve bu evlilikten Hasan 1946, Ayten 1950 ve Bilgin 1958 doğmuştur.

Mustafa Özen,Geren köyünden,Sadettin kızı 1939 doğumlu Nazife ile evlenmiş ve Faik 1958,Mehmet 1962, Nezahat 1965 ve Bayram 1967 doğmuştur.

Not.Yeni nesil hakkında fazla bilgim olamadığı için,eğer gönderirlerse kayda geçecektir.

************************************************************************* 

EVLERİMİZ 

SN	ADI VE SOYADI	SÜLALESİ	LAKABI	K.NO	EV.YAP.TARİHİ	TB.A
1	HÜSEYİN KOÇ	Değirmencigil			1865-1870-1951-2018
2	RAMAZAN TUNCAY	Kuruseyingil			1892 YIKILDI
3	OSMAN KARA	Yanıkgil		NO:1	1953
4	MEHMET ALKAN	Gardayıgil	KAPSUSGİL	NO:2	1935	**
5	FATMA ALKAN	Gardayıgil	KAPSUSGİL		1997
6	AYHAN KARAMAM	Damat			1993
7	YAKUP ŞEVKİ ALKAN	Gardayıgil		NO:4	1909	**
8	ADNAN ERDEN	Gardayıgil		NO:5	1909	**
9	OSMAN AKDOĞAN	Gardayıgil		NO:6/B	2009	**
10	H. AVNİ  AKSOY	Meyremgil		NO:7	1897	**
11	HAMDİ SARI	Pürdegil		NO:8	2002
12	İKSAN SARI	Pürdegil		NO:9	2002
13	ŞAZİYE DEMİRALP	Gardayıgil		NO:10	1943	**
14	HÜSEYİN ÖZDEMİR	Güdükgil			1904
15	RAMAZAN ÖZDEMİR	Güdükgil	ŞİŞMAN		1935
16	RAMAZAN ÖZDEMİR	Güdükgil			Yıkık
17	HÜSEYİN ÖZLÜ	İyipgil			1923
18	BEKİR AVCI	Karakaşgil	GOCAMEHMET		1831
19	ŞÜKRÜ GÖKMEN	Behiyegil			1878
20	MUSTAFA GÖKMEN	Yamakgil		NO:16	1880	**
21	SÜLEYMAN TUNCAY	Kuruseyingil	SÜLOGİL		1840-1891-963YIK
22	SATI DEMİRSÖZ	Muslugil	EMÜSTOGİL	No:21	1918	**
23	ERCAN YILDIRIM	Muslugil	GÖDEGİL		1845--2010
24	HÜSEYİN  YILDIRIM	Muslugil	ZORLUSEYİNGİL	NO:20	1895
25	HASAN  YILDIRIM	Muslugil	GÖDEGİL	NO:23	1970	**
26	RAMAZAN AVCI	Karakaşgil		NO:24/1	1895
27	SATI AVCI	Karakaşgil		NO:24/2	1895
28	AHMET SATILMIŞ	Deliahmetgil		No:25	1885	**
29	MEHMET GÜNAL	Aş. Meyremgil	KARAMEHMETGİL	NO:26	1875
30	M.NURETTİN. ÖZER	Yusufgil		NO:27	1919	**
31	HASAN MUTLU	Yuk.Havaşgil	MAKARYOZ	NO:14	1952	**
32	HASAN TANGIR	Döndügil		No:29	1884
33	YIKIK EV	Faslıgil			1887 YIKILDI
34	İLYAS ÖZTÜRK	İpiçürükgil	KATIRCIGİL		1896
35	H.MUSTAFA ŞAHİN	Deliseyingil	HÜRÜGIZGİL	NO:65	1870
36	RÜŞEN AYDIN	Çavuşgil	ÇATAL	NO:58	1954	**
37	HÜSEYİN ÖZLÜ	İyipgil			1956
38	HASAN ÖZLÜ	İyipgil		NO:56	1923	**
39	AHMET YAŞAR	Sabrigil	EMİNEGİL		1954
40	SALİH KARA	Yusufgil		NO:30	1840 YIKIK EV
41	M.ATA DOĞAN	Yusufgil		NO:31	1895
42	OSMAN TANIK	Tanıkgil	KARABACEKGİL	NO:32	1870
43	HÜSEYİN ŞAHİN	Deliseyingil			1947
44	MEHMET ŞAHİN	Deliseyingil	YIKIK EV OTUR.		1947
45	OSMAN KOÇ	Değirmencigil	YIKIK EV OTUR.
46	AHMET ALTUN	Softagil	PELİVANGİL		1838
47	HASAN AKGÜL	Acumukgil	DIRITGİL		1901
48	MEHMET TANIK	Tanıkgil	KOSPATARGİL		1955
49	MEHMET ÖZEN	Hecelligil			1887
50	EKREM TANIK	Tanıkgil	KOSPATARGİL		1979
51	HASAN YILMAZ	Keleşgil			1870
52	MUSTAFA AYDIN	Çavuşgil	BOLPAÇAGİL		1954
53	HAŞİM ÖZCAN	Çavuşgil	HAŞİMGİL		1873
54	RIFAT ÖZCAN	Çavuşgil	HAŞİMGİL		1953
55	MEHMET MUTLU	Havaşgil			1893
56	MEHMET SARI	Şıkkıdıgil	BERBERGİL		1895
57	MUSTAFA KÜTÜKÇÜ	Şıkkıdıgil	HÜSÜKGİL		1980
58	HASAN ERİŞ	Akkuşgil	KUR.ALİL OĞ.		1968
59	SEZAİ ERİŞ	Akkuşgil			1968
60	MEHMET ALİ ERİŞ	Akkuşgil
61	SATI ŞENLİK	Çıtakgil	KULAGİL
62	ŞÜKRÜ KAYA	Ayrancıgil		NO:53/1	1855
63	HASAN ESEN	Kirazgil		No:	1862	**
64	YILMAZ YILMAZ	Keleşgil			1890
65	ŞİNASİ AVCI	Karakaşgil	ZAİMGİL(Kuruoğ)		1858
66	AHMET KALKAN	Softagil			1838
67	ÖMER ÖZTÜRK	ELİŞGİL		NO:61	1896	**
68	OSMAN SAYGIN	İRABEGİL			1957
69	TURGUT SAYGIN	ALİBIDIKGİL			1875
70	CAFER MUTLU	Havaşgil	GILDIRGİL		1879
71	TAHİR TANGÜL	Hatıpgil			1900
72	HÜSEYİN ÖZ	Ali güllügil	ŞEŞONGİL		2017
73	HASAN KAYA	Ayrancıgil		53/2	1855
74	HAMİDE HÜSAM	Dokzangil	GÖBÜDÜGİL		1860
75	YILMAZ KAYA	Ayrancıgil	KAHVECİGİL		1901
76	BİLGİN YILDIRIM	Alagözgil		NO:1/2	2020	**
77	SEVET AKDOĞAN	Gardeyigil		NO:6	1882	**
78	RAMAZAN TUNCAY	Kuruseyingil			2017
79	PERİHAN TANGÜL	Hatıpgil			2019
80	İBRAHİM ÖZCAN	Haşimgil			1953 yandı
81	RAMAZAN KOÇ	Değirmencigil			2018
82	LOJMAN(İMAM)	Üçbölük KÖYÜ			1895
	KARAŞAR MAH
1	MEHMETKARATEKİN	ALİBEYGİL			1879
2	RAMAZAN KARA	BERBERGİL			1890
3	ABDULLAHGÜRLEYİ	TOPALAHMETG			1908
4	İSMİL- BEKİR KARA	İSMAİLÇAVUŞ			1886-1914
5	ALİ KARATEKİN	ALİBEYGİL			1993
6	MUSTAFA KARA	BERBERGİL			1977
7	MEHMET KARA	ÖTEKİEVGİL			1894
8	HASAN AKGÜL	GIDAVGİL			1887
	BAĞLICA MAH.
1	RIFAT-ALİ KARA	OKUMUŞGİL			1920
2	NİYAZİ KARA	KOCASEYİNGİL			1900
3	İSMAİL TAŞAR	CIDIKGİL			1940
4	MUSTAFA OĞUZ	HASANGİL			1982
5	RAMAZAN OĞUZ	HACIHAMZAGİ			1935
6	YUNUS OĞUZ	KOSTAKGİL			1910
7	İBRAHİM KILIÇ	TULUMAGİL			1912-1958
8	NURİ IŞIK	CIRTOSMANGİ			1922
9	HAMDİ KUTLU	CİVİŞGİL			1908
10	YAŞAR ÖZÇETİN	ORTAKCIGİL			1980
	MERKEZ MAHALLE
1	KÖY ODASI	1835(2009) YA			2009
2	KÖY CAMİSİ				1870
3	KÜLTÜR MERKEZİ	29EKİM1999	KÜLTÜR MER.OL.		1981

 

***********************************************************

 

KÖYÜMÜZ ÇEVRESİNDEKİ

YERLERİN İSİMLERİ

(ILBARIT KÖYÜ

 

AKKUŞGİLİN ÇAMLIĞI.

AKYOL.

ALAGÖZÜN SUYU.

ARPALIK.

ASMA ALTI BAĞLARI.

ASMA BAŞI.

AVULCUK DERESİ.

AVULCUK.

AYRONCO DORUĞU.

BALLIKAYA

BAŞPINAR.

CANIMANA.

ÇALIİÇİ.

ÇARDAK KAYA.

ÇATALKAYA

ÇAVUŞUN ÇAMLIĞI.

ÇEHİL.

ÇIRALI DERE.

ÇİP DAMLA.

ÇÖLTE PINAR.

DAĞBAĞI.

DELEHMET ÇAMLIĞI.

DEPE SAMANLIK.

DEPEDAĞI.

DOMUZ PINARI.

DÖBELEN DÜZÜ.

DÖLÜKTAŞ.

DÜZ TARLA.

EMİREHMET BOĞAZI.

FINDIKLI.

GANDAZIN SUYU.

GARAAĞACIN DİBİ.

GARAŞARBAŞI.

GARDEYİGİLİN ÇAMLIĞI.

GINCIRDAK KAPI.

GIZILKUYU.

GOZCUĞAZ VE BAĞLARI.

GÖÇ DERESİ.

GULLUKKAYA..

GUZDAN YANI

HACI MEMET.

HARMANLAR DÜZÜ

HECEL DÜZÜ.

HERE KAYA.

İKİ AHLAT.

İNCİRLİTAŞ.

İYÜK DORUĞU VE BAĞLARI.

KAYPANCAK TAŞ.

KANDAZIN SUYU

KARAŞAR BAŞI

KAYRANPINAR.

KIR TARLANIN DORUĞU.

KIZIL KUYU

KIZ KAYASI

KİLLİK.

KİREZLER.

KİRİZME BAĞLARI.

KOZCUĞAZ

KÖLEAHMET SUYU.

KÖPEK KAYASI.

KUZDANYANI.

KUZSUYU.

MANDIRA.

MEME YAKASI.

MEYREM GİLİN ÇAMLIĞI.

ORTALIK.

ORTANECEK.

ORTENECEK SUYU.

PAKLAK TAŞ.

PAŞA PINARI

PINAR AYAĞI

SAKAKÖYÜ.

SARI MEŞELİK KAHI.

SEMERCİ.

SIRACEVİZLER.

SIRAN GARAAĞAÇLIK.

SİVRİKAYA.

SU ÇIKAN TAŞ.

ŞEREMET DORUĞU.

ŞIKKIDININ SUYU.

TABAKEVİ.

TAŞLI TARLA.

TAŞÖNÜ.

TEPE DAĞI

TOPRAK YAKASI.

YANGALKAYA.

YASLIKAYA.

YENİ PINAR.

YENİYOL.

YILANLIKAYA

YONCALI DORUK.

YUKARI DÜZ.

 ****************************************************************************

 

KİŞİ LAKAPLARI

ALİBIDIK

ALAMAN

ALAGÖZ

ACUMUK

ATAŞA

APTİ
BAHRİYELİ

BOLPAÇA

CİNSEYİN

CİNCİ
ÇITAK

ÇATAL
ÇAKALOSMAN

DELİA

DELİAHMET

DELİÖMER

DİŞİBİ

DIRT
DORUK

DOKSAN
DÖNDO

EMÜSDO

EFEHASAN

FISFIS

GASALAK

GILDIR

GICIÖMER

GÖDE

GÖBÜ

GÜDÜLA

HAMO

HACELLO

HOBU

HÜSÜK

HOLİZ

HOROZ

HOPBİLLİ

HUÇUHENİFE
İYİBA

İYİCE
İZMİRLİ
KADIKARISI

KAPSUZ

KAMYON

KARAMEHMET

KARAEMİN
KARASATI
KARANUK

KAHVECİ

KARACUK
KAHYA
KEDİBEKİR
KELAHMET

KELHASAN

KELMEHMET

KİREZ

KÖRBEŞİR

KÖRYUSUF

KÖROSMAN

KÖSE

KOCAMEHMET

KOCAKAFA

KARAKAŞ

KURUOĞLAN

KURUBİŞ

KURUÖKÜZ

KÜRTŞABAN

MAKARYOZ

MARAZA

MARAZALİ

MANAŞ

MAYLAŞ

MERVAN

MINIK
PİSTİRO

SADIK

SARIMUHTAR

SELEK

SOĞANALİ

SODİRİ

SÜLO

ŞEŞON

ŞIKKIDI

ŞAGALİ
ŞIKŞIKOSMAN
TOPALÖMER

TOPALA

TULUMA
YAMAK

YAYBACAK

ZANGU

 

***********************************************************

AİLE LAKABLARI

AKKUŞGİL

ALİ GÜLLÜGİL

ALİBEYGİL

AYRANCIGİL

BEHİYEGİL

BERBERGİL

ÇAVUŞGİL

ÇITAKGİL

DEĞİRMENCİGİL

DELİAHMETGİL

DELİSEYİNGİL

DOKZANGİL

DÖNDÜGİL

ELİBEŞGİL

GARDEYİGİL

GIDAVGİL

GÜDÜKGİL

HACIHAMZAGİL

HAMDİGİL

HASANAĞAGİL

HATIPGİL

HAVAŞGİL

HECELLİGİL

HÖTELEKGIL

İPİÇÜRÜKGİL

İRABEGİL

İYİPGİL

KARA BEKİRGİL

KARAKAŞGİL

KELEŞGİL

KURUSEYİNGİL

MEYREMGİL

MOLLAGİL

MUSLUGİL

NİYAZIGİL

ORTAKÇIGİL9

PELVANGİL

PÜRDEGİL

SOFTAGİL

ŞIKKIDIGİL

TANIKGİL

YAMAKGİL

YANIKGİL

YUSUFGİL

********************************************************* 

SOYADLARIMIZ

AKDOĞAN

DEMİRALP

IŞIK

KUTLU

ÖZDEMİR

AKGÜL

DEMİRSÖZ

KALKAN

MUTLU

SATILMIŞ

AKSOY

DOĞAN

KARA

OĞUZ

YAŞAR

ALKAN

ERDEN

KARAMAN

ÖZ

ÖZER

ALTUN

ERİŞ

KARATEKİN

ÖZCAN

ÖZLÜ

AVCI

ESEN

KAYA

ÖZÇETİN

SARI

AYDIN

GÖKMEN

KILIÇ

ÖZTÜRK

TANKIR

ÇELİK

GÜNAL

KOÇ

ÖZEN

ŞENLİK

SAYGIN

TANGÜL

TAŞAR

YILDIRIM

ŞAHİN

TANIK

TUNCAY

YILMAZ

GÜRLEYİK

*****************************************************************************

İNEK ŞABAN AHMET DEMİRALP

 

Bilindiği gibi, Ilbarıt köyü ilk öğretmenlerini 1914 yılında bundan 108 yıl öncesi vermiştir. Daha sora bu öğretmenlere 1929 yılında yani 93 yıl öncesi, Ahmet Demiralp, Şükrü Kaya, İbrahim Ünal ve Mustafa Algan dahil olmuştur. Daha öncekiler, Hüseyin Avni Aksoy 1892, Hasan Efendi,Osmançavuşgilden 1891, Hasan Erden 1895 ve Mehmet Ata Doğan 1896..

Hababam Sınıfı'ndaki İnek Şaban karakterinin aslen Safranbolulu olduğunu biliyor muydunuz?

Rıfat Ilgaz röportajında arkadaşının soyadını hatırlamadığını sadece Safranboluda “Öküz Ahmet” adı ile tanındığını söyler.

Muhabir de sırf 'İnek Şaban' tiplemesine ilham olan bu kişiyi bulmak için Safranbolu'ya gider ancak emekli öğretmen Ahmet beyi tanıyana rastlamaz. Ne zamanki 'Öküz' lakabını isminin önüne yerleştirir 3 çocuk 6 torun sahibi emekli öğretmen Ahmet Demiralp'i eli ile koymuş gibi bulur.

41 yıllık emekli öğretmen Ahmet Demiralp o günleri şöyle anlatıyor:

“Ben yoksul bir köylü çocuğu idim.(Safranbolu Ilbarıt -Üçbölük Köyü) Cumhuriyetin ilk yılında Kastamonu Muallim Mektebine girdim. Karşımızda Kastamonu Lisesi vardı. Bu lisenin öğrencileri daima şık ve pırıl pırıl elbiselerle dolaşırdı. Biz parasız ve yatılı olduğumuz için üstümüz başımız dökülürdü. Okul arkadaşlarımın çoğunu şimdi hatırlamıyorum. Hatırladıklarımın da çoğu öldü. Rıfat Ilgaz, iki üç yıl önce buraya geldi, Kavaklara (Safranbolu' da bir kıraathane) gittik, eskileri andık. Bu lakap bana okuldaki çalışkanlığım ve saflığım yüzünden verilmişti. Okulumuz o yıllarda Rıfat'ın yazdığı gibi değildi pek. Bir kere derslerde çıt çıkaramazdık. Disiplinli bir okuldu. Sadece öğretmenler gittikten sonra yatakhanede birbirimize şakalar yapardık. Hepimizin kilitli özel bir dolabı vardı. Köyden gönderilen yiyecekleri bu dolaba gizlerdik ama arkadaşlar bazen dolabımı gizlice açar, özellikle yaş üzüm geldiğinde yürütürlerdi. Bazıları da gece herkes uyurken üşenmez mutfağa iner bir bezle tencere diplerindeki karaları sıyırıp yatakhanedekilerin yüzlerini boyardı...”

Kaynak: https://www.yenisafak.com/.../inek-saban-karakteri-nasil...

**************************************************************************

KÖYÜMÜZDEN, LAKAPLAR

Bütün kaynaklar lakap adını verdiğimiz takma adların, dünyanın her yerinde, tüm toplumlarda, geçmişten günümüze var olduğunu göstermektedir. Türklerde ve Türkiye coğrafyasında da, özellikle köy ve kasabalarda, kişi ve sülale lakaplarının çok daha yaygın olduğu bilinmektedir.

Geçmiş yıllarda, köylerde ve mezralarda köylüler, özellikle Ramazan aylarında, ücretini kendileri ödeyerek, hane sırası ile yemek vererek, imam görevlendirirlerdi. Buna “İmam tutma” denirdi. Bu imamlar ekseriya (Doğu Karadeniz’deki Of ilçesi gibi) imam yetiştirmede öne çıkmış uzak il ve ilçelerden olurdu. Köylerden birinde, bu imamlardan birisi, bir gün namaz kıldırırken gaz kaçırmış. Bu durum köyde çok konuşulan bir olay olmuş; Hocaya “Dort İmam” lakabını takmışlar. İmam konuşmalardan ve takılan lakaptan sıkılmış ve köyden kaçmış. Yıllar sonra merak etmiş, köyü ziyarete gelmiş. Köyün girişindeki pınarın başında yetişkin bir çocuğa rastlamış. Çocuğa kimlerden ve kaç yaşında olduğunu sormuş. Çocuk “Abdestsiz Ali’ nin oğluyum. Annem, Dort İmam köyden kaçtığı yılda doğduğumu söylüyor.” cevabını vermiş. Olayın hala unutulmadığına ve kendi yakıştırması olan “Abdestsiz” lakabına üzülen imam, köye girmeden dönmüş. Bu hikâye, köylerdeki lakap takma geleneğini anlatmak için iyi bir örnek olsa gerek.

Lakap konusunun bilimsel ve sosyolojik incelemesini yapmak, bu yazıyı yazının uzmanlık alanına girmemektedir. Onun amacı, 50–60 yıl öncesi, çocukluk dönemini yaşadığı yıllarda (O zamanlar) Kastamonu İli, Araç İlçesine bağlı Aşağı Güney Köyündeki ve yakın çevresindeki lakap geleneği ile ilgili bildiklerini yazmak; bu konuda konunun uzmanlarına kaynak oluşturabilmektir.

50–60 yıl öncesinde köyler, günümüzde olduğu gibi yazdan yaza canlanan, kış olunca camisinde, kahvesinde 3-5 yaşlı, emekli kalan, az sayıda bacası tüten yerler değildi. İnsanlar şimdilerde olduğu gibi, zamanlarının büyük bölümünü profesyonel oyuncuların, türkücülerin, konuşmacıların ürettiklerini dinleyerek ya da seyrederek geçirecek imkânlara sahip değillerdi. Basit de olsa, birbirinin tekrarı, benzeri de olsa konuşma konularını, oyunlarını, türkülerini, mizahlarını kendileri üretir, kendileri yaşar, kendileri yaşatırdı. Hayat zor da olsa daha canlı daha doğaldı. Bu nedenle de folklorik değerler üretme ve yaşatma, lakap konusunda olduğu gibi her alanda daha çok olurdu.

Çocuklara şimdilerde olduğu gibi, akla gelmesi, akılda tutulması zor olan özgün isimler verme arayışları olmazdı. İnsanlar üç beş farklı sülaleden ve soyadından gelirdi. Erkeklerde Ali, Veli, Hasan, Hüseyin’ den; kadınlarda da Ayşe, Fatma, Hatice gibi bilinen isimlerden farklısına az rastlanırdı.

Ancak hayatın her alanında monotonluk, aynılık hakim olsa da, kişilerin ve ailelerin farklı bir lakabı olurdu. Ali’ yi diğer Ali’ler den, Ayşe’ yi diğer Ayşe’ler den, sülaleyi, diğer sülalelerden ayırmanın en sağlam ve kısa yolu, kişilerin ve ailelerin bu lakapları olurdu. Bazı lakaplar toplumsal ustalık ve mizah değeri de taşırdı. O yıllarda 500–600 kişinin yaşadığı çok eski uygarlıkların izlerini de taşıyan şirin bir Türkmen köyü olan 100 haneli köyümüzde de her alanda durum farksız idi.

Yine o yıllarda, köylerde, yeni doğan çocukların, ölebilir düşüncesi ile nüfusa geç yazdırılması ya da daha önce ölen kardeşinin nüfusunu kullanması; muhtarların nüfusa yazdırırken yaptıkları isim ve diğer kimlik bilgileri ile ilgili yanlışlıklar çok olurdu. Bizim köyde olmasa bile, bazı uzak dağ köylerinde askerlik, evlenme gibi resmi işler söz konusu olmadıkça, nüfusa kayıt olmayanlara bile rastlanırdı.

Bu satırların yazarı da, muhtar hatalarından nasibini fazlasıyla alanlardan birisidir. Muhtarımız hem doğum tarihimi hem de cinsiyetimi nüfusa yanlış yazdırmıştı. Doğum tarihimdeki yanlışlık pek sorun olmamış; hatta hıristiyan âleminde kutsal sayılan yılın ilk gününde doğmuş görünmem, yurtdışında bulunduğum zamanlar, bazen kolaylıklar bile sağlamıştı. Ancak ilkokula kayıt yaptırırken ortaya çıkan cinsiyet hatasının düzelttirilmesi ise ayrı bir öyküye ve kara mizaha konu olabilecek insan manzaralarına neden olmuştu.

Yine o yıllar köylerde, aynı adı, soyadı taşıyan çok sayıda insanın olması, kişilerin lakapları ile bilinmesi, tanınması, resmi tebligatların ilgilisine ulaştırılması gibi resmi işlerde ve işlemlerde zorluklara ve yanlışlıklara da neden olurdu.

Toplumun, günlük yaşamında, nüfustaki isimler yerine lakapların kullanılması; doğum tarihleri yerine “derin kar senesi” ya da hikâyemizde olduğu gibi “Dort İmanın köyden kaçtığı sene” gibi önemli sayılan doğal ve toplumsal olayların referans alınması, ortaya çıkan karışıklıkları önlemede kolay ve sağlam bir çözüm oluşturuyordu.

Bilindiği üzere, kişilerle ilgili lakapların kişiyi öveni, hoşa gideni, yücelteni, mutlu edeni ya da hoşa gitmeyeni, küçük düşüreni, inciteni olabilmektedir. Ancak, gerçek bir farklılığı yansıtsa bile, bir kişiye ya da aileye onun istemediği, onu inciten, üzen, yeren, kulağa hoş gelmeyen ya da ona toplumda hakkı olmayan bir üstünlük, ayrıcalık sağlamayı amaçlayan lakapların takılmasının doğru olamayacağı aşikârdır. Bu nedenle de, semavi dinlerde ve hukuki düzenlemelerde kişiyi incitici, alaya alıcı, ayrıcalık sağlayıcı lakaplar takmanın yasaklandığı bilinmektedir. Ancak her yerde ve yörede bu yasağa pek uyulmaz ve bir imama bile hoş olmayan bir lakap takılabilir.

Köyümüzde kişiye takılan lakapların sonuna (GİL) eki eklenerek (KellecoGİL, GuşcuGİL gibi) o kişinin sağlığında ve ölümünden sonra ailesine ve sülalesine geçtiği görülür. Bilindiği üzere, birçok yerde, lakaba “oğlu” eklenmesi ile üretilen (HacıOĞLU, ÇavuşOĞLU gibi) lakaplar ve soyadları çok yaygındır. Ancak, bizim köyde bu tür lakaplara ve “oğlu” eklemesi taşıyan soyadlarına çok az rastlanır.

Yöremizde, Güneydoğu Anadolu’daki, telefona yabancı, bir kahveci çırağının, çalan telefondaki “Alo” sesine “Hemşehrim burada Alo yoktur. Bilo, Haso, Memo vardır.” türünden kısaltmalara ve lakaplara da pek rastlanmaz. Buna karşılık Kellecioğlu, Avcıoğlu, Hacıoğlu gibi aileye, soya geçen lakabın “Kelleco, KellecoGİL; Avco, AvcoGİL; Haco, HacoGİL” şekline dönüştürülerek kullanılması yaygındır.

Diğer yandan, yine köyümüzde, kadınlara kızlık döneminde verilen lakaplara (Tokmak GIZ, Çemek GIZ, Heyeder GIZ şeklinde) “GIZ” (kız) eklemesinin yapıldığı ve evlense de bu “GIZ” lakabın devam ettiği; gelinlere de “Here (Küçük) GELİN, Kara GELİN” gibi lakapların takıldığı görülür. Gelinlik dönemi geçmiş, bazı evli kadınlara verilen lakaplara da (bazen kötülemek için) (Köylü GARI, Çilli GARI şeklinde) “GARI” (karı) eklemesinin yapıldığı da olur.

Köyümüze 3-5 km uzaklıktaki bazı civar köylerde yetişkin erkeklerin adlarının sonuna (Satılmış OĞLAN, Dursun OĞLAN gibi) OĞLAN kelimesi eklenerek kullanılsa da bizim köyde bu duruma rastlanmazdı. Buna karşın “OĞLAN” kelimesinin (Çil OĞLAN, Kara OĞLAN gibi) lakapların sonuna getirilmesi ise yaygındı.

40–50 yıl önceki öğrencilik ve gençlik yıllarımda, büyük mizah ustası, merhum Aziz NESİN’ in, okuyucularını hem güldüren hem de düşündüren, “güler misin ağlar mısın” dedirten mizah içerikli kitaplarının iyi bir okuyucusu idim. O kitapları okurken, onun, köyümdeki enteresan ve insana komik gelen lakap ve soyadları aklıma gelirdi. Onun bu soyadlarını ve lakapları bilmiş, duymuş olsa kitaplarından birisine konu yapabileceğini düşünürdüm.

Burada beni bu düşünceye sevk eden, bazı ilginç lakapları ve insanın kendi isteği ile olması, taşıması düşünülemeyecek garip soyadlarını bilmeyenlere duyurmayı da amaçlamaktayım.

Çocukluğumda köyümüzde duyduğum bazı sıra dışı, ilginç kişi ve sülale lakaplarına aşağıdaki örnekler verilebilir.(ALINTI)  Şenol KUŞCU  Şubat 2011-ZONGULDAK

 

KİŞİ LAKAPLARI

ALİBIDIK

ALAMAN

ALAGÖZ

ACUMUK

ATAŞA

APTİ
BAHRİYELİ

BOLPAÇA

CİNSEYİN

CİNCİ
ÇITAK

ÇATAL
ÇAKALOSMAN

DELİA

DELİAHMET

DELİÖMER

DİŞİBİ

DIRT
DORUK

DOKSAN
DÖNDO

EMÜSDO

EFEHASAN

FISFIS

GASALAK

GILDIR

GICIÖMER

GÖDE

GÖBÜ

GÜDÜLA

HAMO

HACELLO

HOBU

HÜSÜK

HOLİZ

HOROZ

HOPBİLLİ

HUÇUHENİFE
İYİBA

İYİCE
İZMİRLİ
KADIKARISI

KAPSUZ

KAMYON

KARAMEHMET

KARAEMİN
KARASATI
KARANUK

KAHVECİ

KARACUK
KAHYA
KEDİBEKİR
KELAHMET

KELHASAN

KELMEHMET

KİREZ

KÖRBEŞİR

KÖRYUSUF

KÖROSMAN

KÖSE

KOCAMEHMET

KOCAKAFA

KARAKAŞ

KURUOĞLAN

KURUBİŞ

KURUÖKÜZ

KÜRTŞABAN

MAKARYOZ

MARAZA

MARAZALİ

MANAŞ

MAYLAŞ

MERVAN

MINIK
PİSTİRO

SADIK

SARIMUHTAR

SELEK

SOĞANALİ

SODİRİ

SÜLO

ŞEŞON

ŞIKKIDI

ŞAGALİ
ŞIKŞIKOSMAN
TOPALÖMER

TOPALA

TULUMA
YAMAK

YAYBACAK

ZANGUÇ

 

Selami ALKAN(SND)Safranbolu 2008

******************************************

KÖYÜMÜZDEKİ  LAKABLAR

AKKUŞGİL

ALİ GÜLLÜGİL

ALİBEYGİL

AYRANCIGİL

BEHİYEGİL

BERBERGİL

ÇAVUŞGİL

ÇITAKGİL

DEĞİRMENCİGİL

DELİAHMETGİL

DELİSEYİNGİL

DOKZANGİL

DÖNDÜGİL

ELİBEŞGİL

GARDEYİGİL

GIDAVGİL

GÜDÜKGİL

HACIHAMZAGİL

HAMDİGİL

HASANAĞAGİL

HATIPGİL

HAVAŞGİL

HECELLİGİL

HÖTELEKGIL

İPİÇÜRÜKGİL

İRABEGİL

İYİPGİL

KARA BEKİRGİL

KARAKAŞGİL

KELEŞGİL

KURUSEYİNGİL

MEYREMGİL

MOLLAGİL

MUSLUGİL

NİYAZIGİL

ORTAKÇIGİL9

PELVANGİL

PÜRDEGİL

SOFTAGİL

ŞIKKIDIGİL

TANIKGİL

YAMAKGİL

YANIKGİL

YUSUFGİL

 

***************************************************************

OYUNLARIMIZ

AÇ KAPIYI BEZIRGAN BAŞI

Grup halinde 8-10 çocukla oynanır. İki kişi kapıcı olur ve aralarında kendilerine birer takma ad seçerler, bunu diğer oyuncular bilmez. Karşılıklı geçerek ellerini köprü gibi tutarlar. Bezirgân başı önde olmak üzere kuyruk olurlar. Geçmek için “AÇ KAPIYI BEZİRGÂNBAŞI!”derler. Kapıcılar “KAPI HAKKI NE VERİRSİN, NE VERİRSİN?” diye sorarlar. Bezirgân başı, “ARKAMDAKİ YADİGÂR OLSUN, YADİGÂR OLSUN!” diye yanıtlar. Kapıcıların kolları yukarı kalkar, çocuklar sırayla altından geçerler. Kapıcılar sona kalanı kolları arasına alırlar ve oyuncunun kulağına sessizce aldıkları takma adlardan birini seçmesini söylerler. Çocuk kapıcılardan hangisinin adını söylerse onun arkasına geçer. Oyun bu şekilde kuyruktaki oyuncuların hepsi seçilene kadar devam eder. Sonunda ortaya bir çizgi çekilir. İki grup birbirlerinin bellerinden tutarak karşılıklı çekişirler. Çizgiyi geçen grup oyunu kaybeder. 

ATEŞIM OYUNU

Oyun oynayacak çocuklar iki gruba ayrılır. Futbol kalesi direkleri gibi karşılıklı taştan ikişer kale dikilir. Kalelerin ara uzaklığının eşit olması için ayakla sayılır. Kaleden çıkan oyuncu karşı kaleye doğru yaklaşır. Diğer takımın oyuncuları onu yakalamaya çalışır. Kaleden en son çıkan oyuncu diğer grubun oyuncusunu yakalama hakkına sahiptir. Yakalanan oyuncu yakalayan grubun kalesinin yanında bulunan diğer taşa ayağını basar ve esir alınmış sayılır. Bu şekilde yakalananlar el ele tutarak sıralanırlar. Esir olan oyuncular kendi gruplarından bir oyuncunun kalesinden gelerek eline dokunmasıyla kurtulur. Oyuncularının hepside esir alınan grup oyunu kaybetmiş sayılır.

SAKLAMBAÇ - ÜSÜYNEN BİTTİ (SOBE SOBE)

Oyundan önce aşağıdaki şekilde sayışma yapılarak ebe belirlenir.

Üsüynen bitti, ucu yitti.

Bal ballı hoca, ballı hoca.

Şaptan şabadan, kuş dili cabadan.

Bir kale belirlenir. Ebe kalede gözlerini kapatarak belirlenen sayıya kadar (20-30 gibi) sayar. Sayma bitince "Yanın yören, sağım solum sobe, saklanmayan ebe" der ve gözlerini açar. Ebe saklanan oyuncuları bulmaya başlar. Ebe herkesi bulursa (sobelerse) içlerinden birini ebe seçer, veya en önce sobelenen ebe olur. Eğer ebe yanlış kişiyi sobelerse "Çanak çömlek patladı" olur ve oyun yeniden başlar.

BEŞ TAŞ OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Birden fazla kişiyle oynanır.
Malzemeler: Beş tane yuvarlak taşla oynanır.
Nasıl oynanır: Oyunun aşamaları şöyledir. 
A. Birler: Taşlar serbest yere bırakılır. Ebe yerdeki taşlardan uygun olanını seçer. Seçtiği taşı havaya atar. Her attığında yerden bir taş alıp havaya attığı taşı yakalar. Yerdeki taş bitinceye kadar işlem devam eder. Eğer havaya attığı taşı kapamaz veya yerden almak istediği taştan başka taşa dokunursa oynama hakkını arkadaşı kazanır.
B. İkiler: Taşlar yere bırakılır. Taşların içinden uygun olanı ele alınır. 
Yerdeki taşlar ikişerli olarak alınmaya çalışılır.
C. Üçler: Taşlar yere atılır taşın biri tekli olarak ele alınır. Diğer üçü tek seferde alınmaya çalışılır. 
D. Dörtler: Taşlardan uygun olan bir tanesi havaya atılır. Yerde kalan dört taş bir seferde alınmaya çalışılır.
F. Dedeler: Taşlar yere atılır. Başparmak ve şahadet parmağının arası açılarak bir kale görüntüsü verilmeye çalışılır. Oyuncu yerden bir tane uygun taşı eline alır. Rakip oyuncu en son parmağın arasından geçecek taşı seçer. Bu taş diğer taşların parmaklar arasından geçirilmesine engel olacak taştır. Oyuncu eline aldığı taşı havaya atar. Havaya attığı esnada yerdeki taşı kaleden geçirmeye çalışır. Bunun için iki hakkı vardır. Birinci seferde taşı düzeltir. İkinci seferde taşı parmakları arasından geçirir. Eğer bu esnada taşı başka bir taşa çarptırır veya havaya attığı taşı kapamazsa hakkını rakip oyuncuya verir. Tüm bunlardan sonra oyunun final bölümüne geçilir. Taşların tamamı avucunun içinde hafifçe yukarı doğru atılır ve avucun tersiyle taşlar tutulmaya çalışılır. 
Avucunun tersinde en çok taş kalan oyuncu oyunu kazanır.

BIRDIR BIR OYUNU

Kaç kişi oynanır: Bu oyunda belli bir kişi sınırlaması yoktur. Kişi sayısı arttıkça oyun daha zevkli bir hale gelir. 
Malzemeler: Oyunda kullanılması gereken bir şey yoktur.
Nasıl oynanır: Birdirbir dünyanın her tarafında sevilerek oynanan bir oyundur. Oyunun başında bir ebe seçilir. Ebe öne eğilerek ellerini dizlerine dayar. Diğerleri bir kaç metre arayla sıra oluştururlar. Oyuncular sırayla koşarak eğilmiş duran ebenin üzerinden ellerini sırtına bastırıp bacaklarını açarak atlarlar. Atlarken de sırayla tekerlemenin dizelerini söylerler.
“Birdirbir,
İkidir iki, olur tilki,
Üçtür üç, yapması güç,
Dörttür dört, kuş gibi öt, 
Beştir beş, aldım bir eş, 
Altıdır altı, yaptım kahvaltı,
Yedim yedi, elim sırtına değdi, 
Sekizim seksek, 
Dokuzum durak” 
Dengesini kaybeden ya da düşen oyuncu “yanmış” sayılır ve yeni ebe olur. .

BOM OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Kişi sınırlaması yoktur. En az üç kişiyle oynanır.
Malzemeler: Oyuncuların çarpım tablosu bilgisi olmalıdır.
Nasıl oynanır: Oyuncular daire şeklinde yere otururlar ve sayışarak oyuna başlayacak kişiyi seçerler. Birinci oyuncu bir diye bağırır, ikinci oyuncu iki diye saymaya devam eder ancak beş ve beşin katlarında bom diye bağırılır. Oyun çok hızlı oynanır ve duraksayanlar, yanlış yerde bom diyenler ve bom demeyi unutanlar elenir. Bir de bu oyunun baz-fiz şekli vardı ki daha da zordur. 
Oyuncular beşin katlarında baz, yedinin katlarında fiz diye bağırırlar, otuz beşte ise baz fiz diye bağırılır..

BILYE OYUNU

Top biçimindeki küçük kürelerle oynanan çocuk oyunudur. Oyuncu sayısına göre değişen boyutlarda bir üçgen çizilir. Her oyuncu üçgenin çizgileri üstüne ve içine eşit sayıda bilye koyar. Üçgenden 3-4m.uzağa bir kale çizgisi çizilir. Her oyuncu oyun bilyesi ile bu çizgiye atış yapar. Bilyelerin çizgiye yakınlığına göre oyuncuların başlama sırası belirlenir. Kale çizgisinden üçgendeki bilyelere atış yapılır. Vurulup üçgenden dışarı çıkartılan bilye, atışı yapan oyuncunun olur. Üçgendeki bütün bilyeler bitinceye değin oyun sürer.

ÇELIK ÇOMAK OYUNU

 Daha çok açık alanlarda oynanan bir oyundur. Oyuna bazen büyüklerin de katıldığı olur. Bu oyunda iki ucu yontulmuş kısa bir tahta yani çelik ile 50 – 60 cm uzunluğunda bir sopa yani çomak kullanılır. Oyun oynayacak olanlar iki gruba ayrılırlar. Her iki taraftan birer kişi seçilir ve bu seçilen kişiler çeliklerini uzağa fırlatırlar. Hangi oyuncu çeliği daha fazla uzağa atabilmişe o taraf oyuna başlar (A takımı diyelim) Oyun başlarken yere küçük bir çukur açılır veya iki taş çeliğin boyu kadar aralıklı olarak yan yana konur. B takımı oyuncuları karşı tarafa geçer. Böylece oyun başlamış olur. 
Oyuncu elindeki sopayla çukurun üzerine yerleştirdiği çeliği karşı B taraf oyuncularına doğru hızla atar ve sopayı yere bırakır. Eğer B taraf oyuncuları atılan çeliği havada "çalduruk" denilen ağaç dalı ile yakalarsa hem sayı kazanırlar hem de çeliği kaptıran A takımı oyuncusu oyundan çıkmış olur. B takımı çeliği yakalayamadıysa, çeliği düştüğü yerden tekrar yerdeki sopaya doğru atarlar. 
Sopayı vurabilirlerse karşı A takımının oyuncusu yine oyundan çıkar. 
Vuramazlarsa A takımı çelikle sopanın arasındaki mesafeye bakarak B takımının bu mesafeyi kendi belirledikleri bir adımda almasını ister. Örneğin “3 adımda al, 5 adımda al” gibi. B takımında adımını büyük atabilen ve kendine güvenen bir oyuncu bulunmazsa, ya da bu adım sayısında çomaktan çeliğe ulaşamazsa A takımı adım sayısı kadar sayı alır. Eğer bu adımda yetişebilirlerse sayıyı B takımı alır. Oyunun başında kararlaştırılan sayıya ilk ulaşan takım oyunu kazanır. Bir sonraki oyuna kazanan taraf başlar. Hangi tarafın oyuncularının tamamı ölürse bu defa diğer taraf oyuna başlar. Bir takım kararlaştırılan sayıya hiç puan kaybetmeden ulaşırsa oyundan çıkmış bir arkadaşlarını tekrar oyuna sokarlar.

DOKUZTAŞ OYUNU

Dokuztaş oyuncuların taşlarıyla bir sıra oluşturmaya çalıştığı bir oyundur. Bir yere iç içe üç kare çizilir ve kenarları orta noktalarından birleştirilir. 
Böylece 12 köşede ve 12 kenar üzerinde olmak üzere 24 nokta ortaya çıkar. 
Oyunun başında, iki oyuncu sırayla birer birer taşlarını noktalara yerleştirir. Dokuzar taş yerleştirildikten sonra sırayla hamle yapmaya başlanılır. Yatay, dikey veya çapraz bir üçlü dizebilen oyuncu rakibinin bir taşını dışarı atma yani “kırma” hakkı kazanır. Fakat bir üçlü dizi içindeki taşlar kırılamaz. Eğer tüm hepsi üçlülerin bir parçasıysa herhangi biri kırılabilir. 
İki taşı kalan oyuncu, oyunu kaybeder.
Bu oyun birçok ülkede “Morris” diye bilinir. Üçtaş, Tik Tak To, Cüz, Dokuzluk, Dokurcun bu oyunun diğer adları veya benzerleridir.

DEVE-CÜCE OYUNU

Grup halinde oynanır. Bir kişi ebe olur. Deve diye bağırınca herkes ayağa kalkar, cüce diye bağırınca herkes yere çöker. Ebe bunları ardarda ve hızlı şekilde karışık olarak söyler. Ebenin talimatlarına uymayan yanar ve oyundan çıkar. En son kalan oyunu kazanır ve ebe olur.

ELIM SENDE OYUNU

Çocuklar bir tekerleme söyleyerek aralarında bir ebe seçtikten sonra ebeden kaçarlar. Ebe ise onlara eli ile dokunmaya çalışır. Ebe kime dokunursa bu defa o çocuk ebe olur.
"Elim Sen de Elim Sende Sabaha Kel Kalk Sen de" .

EL KIZARTMACA OYUNU

İki kişilik bu oyun “El Kızartmaca” ya da “Şap Şap” olarak da bilinir. Bir çeşit refleks oyunudur. Hararetli bir oyunun sonunda eller oyunun adına yakışan bir renk alır.
Oyuncular karşılıklı yerlerini aldıktan sonra biri ellerini avuçları yukarı gelecek şekilde öne doğru uzatır. Diğeriyse ellerini avuçları aşağı gelecek şekilde arkadaşının elleri üzerine koyar. Elleri altta olan oyuncu sağ, sol ya da her iki elini aniden çekerek arkadaşının elinin üzerine vurmaya çalışır. Vurabilirse, oyuna aynı şekilde devam edilir. Iskalarsa, ellerini üste koyar ve vurma sırası diğer oyuncuya geçer..

FARFARA FILLI, YA FILLI OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Beş ya da daha fazla kişi ile oynanır. 
Malzemeler: Herhangi bir malzeme gerekmemektedir.
Nasıl oynanır: Bu şaşırtmaca ve taklit oyunu adını oyuna başlarken söylenen sözlerden alır. Grup halinde oynanan ve dikkat gerektiren bir oyundur. Önce bir ebe seçilir. Ebe oyuncuları göremeyeceği ve duymayacağı şekilde gruptan uzaklaşır. Bu sırada oyuncular arasından bir lider seçilir. Ebe liderin k,m olduğunu bilmemelidir. Oyuncular bir daire oluşturacak şekilde yerlerini alırlar. Ebe de dairenin ortasına geçer. Oyuncuların hep bir ağızdan “farfarafilli yafili” demesiyle oyun başlar. Lider mümkün olduğu kadar garip ve komik hareketler yapar; örneğin başını bir maymun gibi kaşır veya dil çıkararak zıplar. Diğerleri de hemen onu taklit ederler. Ebe oyuncuları izler ve liderin kim olduğunu bulmaya çalışır. Oyuncular, ebenin işini zorlaştırmak için hareketleri taklit ederken hızlı olmalıdırlar. Ebe liderin kim olduğunu doğru tahmin ederse, lider ebe olur; oyuncular arasından yeni bir lider seçilir ve oyuna devam edilir..

HIMBIL OYUNU

Grup halinde oynanır. Kaç kişi oynayacaksa o sayıda meyve grubu oluşturup isimlerini küçük kâğıtlara kişi sayısı kadar yazılır. Sonra bu kâğıtlar karıştırılıp oyunculara dağıtılır. Oyuncular ellerinde aynı meyve grubunu biriktirmeye çalışırlar. Sıra ile her seferinde bir meyve değiştirilir. 
Aynı meyve grubunu elinde ilk tamamlayan kişim Hımbıl diyerek elini ortaya koyar. Eli en üstte kalan hiç puan alamaz. En çok puan toplayan oyunu kazanır.

İP ATLAMA OYUNU 

Kaç kişiyle oynanır: Tek kişiyle oynanır.
Malzemeler: Oynayan kişinin boyuyla doğru orantılı olarak bir ip gereklidir.
Nasıl oynanır: Eğlenceli bir oyun olan ip atlama aynı zamanda pek çok sporcunun kullandığı bir antrenman yöntemidir. Uzunca bir ipi iki ucundan tuttuktan sonra dirseklerinizi kırarak ellerinizi omuz hizasında kaldırın. Daha sonra ipi öne doğru çevirin ve ip yere değdiği anda üzerinden zıplayın. Oyunu daha zevkli hale getirmek için bir sağ bir sol ayakla, geriye doğru veya dirsekleri çapraz yaparak atlayabilirsiniz.

İSTOP OYUNU

Bir top oyunudur. Oyuncular arasından seçilen ebe topu havaya fırlatır ve oyunculardan birinin ismini söyler. İsmi söylenen oyuncu topu yere düşmeden yakalamaya çalışırken, diğer oyuncular toptan uzaklaşmaya çalışırlar. Oyuncu topu yere düşmeden yakalamayı başarırsa“İSTOP” diye bağırır. O anda bütün oyuncular oldukları yerde durmak zorundadır. Topu yakalayan oyuncu topu havaya fırlatır ve tekrar oyunculardan birinin ismini söyler. İsmi söylenen oyuncu topu yere düşmeden yakalamayı başaramazsa, topu yakaladığı noktada“İSTOP” diye bağırır ve toptan uzaklaşan bütün oyuncular oldukları yerde dururlar. Ebe diğer bir oyuncuyu topla vurmaya çalışır. Oyuncu vurulmamak için yerinde sıçrayabilir, eğilebilir ama yerini değiştiremez. Bu oyuncu isterse topu tutmayı da deneyebilir. Topu tutabilirse, bu kez de ona top atan oyuncuyu vurmaya çalışır. Oyuncu topu tutamaz ve vurulursa yeni ebe olur. Top oyuncuya isabet etmezse, topu atan oyuncuya ceza verilir Bu ceza genellikle diğer oyuncuların bu oyuncuya sırayla top atması şeklindedir.     

İSIM - BITKI - ŞEHIR OYUNU

Grup oyunudur. Herkes eline kâğıt kalem alır. Kâğıtlara İsim-Bitki-Şehir-Hayvan-Ünlü-Ülke vs başlıklarını yazarlar. Oyunculardan biri içinden alfabeyi saymaya başlar. Diğerleri dur deyince hangi harfi söylerse o harfle başlayanları yellerindeki kâğıda yazarlar. İlk tamamlayan 10'a kadar saymaya başlar. 10 deyince herkes kalemleri bırakır. Her başlık 10 puan değerindedir. Aynı şeyleri yazanlar puanın yarısını alır. En çok puan toplayan oyunu kazanır.

KELIME OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Kişi sınırlaması yoktur. Ortalama beş altı kişiye oynanır.
Malzemeler: Malzeme gerekmemektedir.
Nasıl oynanır: Bu oyun çocukların kelime dağarcığını geliştirir. Çok çeşitli kelime oyunları vardır. Oyunculardan biri ortaya bir kelime atar ve sıradaki oyuncu o kelimenin son harfiyle başlayan bir kelime söylemek zorundadır. Bu oyunun insan adıyla oynanan sürümü de vardır. Kelime bulamayan oyuncu önce bir uyarı alır daha sonrada oyun dışı kalır.

KUTU KUTU PENSE OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: İstenen sayıda oyuncuyla oynanan tekerlemeli bir oyundur.
Malzemeler: Malzeme yoktur. 
Nasıl oynanır: Oyuncular el ele tutuşarak daire olurlar ve melodisiyle
“kutu kutu pense 
Elmamı yense
Arkadaşım -bir isim- 
Arkasını dönse” 
Tekerlemesini söylerler.
Adı söylenen oyuncu arkasını döner. Sırayla herkes arkasını döndükten sonra aynı tekerlemeyle önlerine dönerler.

KÖREBE OYUNU

 Göz bağlama oyunu da denir. Körebe gözleri bağlı olan ebenin öteki oyunculardan birini yakalaması, bazen de yakaladıktan sonra kimliğini söyleyebilmesine dayanır. Yakalanan oyuncu yeni ebe olur.

KEMIK OYUNU

Özellikle mehtaplı gecelerde oynana bu oyunda çocuklar iki gruba bölünürler. Gruplardan birisi “ak koç”, diğeri “kara koç” adını alır. Bir merkez belirlenir ve bir taş dikilir. Küçük beyaz bir kemik bulunur. 
Oyunculardan bir grup bu kemiği bir yere atar, ay ışığında her iki grup da bu kemiği aramaya koyulur. Kemiği önce bulan gruptan, örneğin akkoç grubu bulduysa, “ak koç, kara koça bindiii” diye bağırır. Ak koç grubuna dahil olanlar, kara koç grubundan kimi yakalarlarsa sırtına binerek kendilerini merkez taşa taşıtırlar. Yakalanmadan merkeze kadar koşanlar ise rakiplerini taşımaktan kurtulurlar. Oyun böylece sürüp gider..

KÖŞE KAPMACA OYUNU

Beş - altı kişi ile oynanır. Oyunda amaç köşeleri kapmaktır. Bir tane ebe vardır. Oyuncular köşeleri kapmaya çalışırken ebe köşeleri kapmaya çalışır. Dışta kalan ebe olur.

 

KIBRIT (HIRSIZ-JANDARMA) OYUNU

Her ne kadar uzun kış gecelerinde oynanan bir çocuk oyunu olsa da çoğu zaman büyükler de bu oyuna katılmadan duramazlar.
Oyun için bir masa (bu çoğunlukla yufka açmakta kullanılan sofradır), bir kutu kibrit ve en az dört oyuncu gereklidir. Masanın etrafına oturan oyuncular, kenarı boşa çıkacak şekilde masaya konulan kibrit kutusuna alttan vurarak havaya fırlatırlar.
Kutu masaya düştüğünde dik tarafı üzerine durursa atan kişi hâkim unvanını alır. 
Yan tarafı üzerine dik durursa o kişi jandarma görevini üstlenir. Düz kısmının bir tarafı davacı, diğer tarafı suçlu olarak belirlenir. Oyunculardan biri suçlu tarafı attığında jandarma onu hemen elinden yakalar ve hâkime “suçüstü yakaladım” der. Davacı da şikâyetini dile getirir.
Suçun ehemmiyetine göre hâkim bir cezaya hükmeder. Bu ceza genellikle, ceviz kırarak oyunculara ikram etmek ve patates haşlayıp sofra kurmak şeklindedir.

KURT BABA OYUNU

En az dört oyuncu ile oynanır. Yere çiçeğe benzer bir şekil çizilir. Oyuncular arasından bir ana, kurt ve çocuklar seçilir. Anne ortadaki çembere, çocuklar dışarıdaki çemberlerin içine girerler. Anne tüm çocuklarına bir renk verir. Renk seçme işlemi bittikten sonra dışarıda bekleyen kurt gelir ve evin kapısını çalar gibi yapıp “yumurtanız var mı?” diye sorar. Anne “ne renk?” der. Eğer kurdun söylediği renkte bir yavru varsa o oyuncu kaçar kurtta kovalar. Oyuncu kurda yakalanmadan tekrar yuvaya dönebilirse başka bir renk tutarak oyuna devam eder. Ama kurda yakalanırsa kurdun yerine o geçer. Kurt rolündeki oyuncuda yavru olarak yuvaya girip kendine bir renk seçer. Oyun böyle devam eder.

MENDIL KAPMACA OYUNU

İki grup halinde oynanır. Ortaya bir medil konur ve gruplar eşit uzaklıkta ikiye ayrılır. Orada, oyunu yöneten (ebe) kişinin işaretiyle gruplar, mendili öncelikle kapıp eşlerine getirmeye çalışırlar. Mendili kapan, eşlerine zamanında yetişemezse, diğer gruplar tarafından mendille sırtına vurulur ve karşı grubun adamı olur. Yenen grup, yenilen grubun sırtına binerek, önceden belirlenen yerde tur atar.     

MENEKŞE OYUNU

Çok sayıda oyuncu ile oynanır. İki grup seçilir ve bu gruplar kendi oyuncularından birini başkan olarak seçerler. Oyuna ilk olarak başlayacak olan grubun elemanları el ele tutuşurlar ve diğer grubun elemanları “Menekşe mendilin düşe, bizden size kim düşe” diye sorarlar. El ele tutuşan grubun başkanı genellikle o gruptan zayıf bir oyuncunun bir ismini söyler. Seçilen bu oyuncu koşarak gelir ve el ele tutuşan oyunculara çarpar. Bu çarpma sırasında el ele tutuşan oyuncuların elleri açılırsa, bu oyuncular karşı tarafa geçer. Elleri açılmazsa diğer gruptan çarpmaya gelen oyuncuda bu tarafa geçer. Oyun gruplardan birinde hiç oyuncu kalmayana kadar devam eder.

ORTADA SIÇAN OYUNU

Üç kişiyle oynanıp, iki kişi kenarda, bir kişi ortada olup, kenardakiler topu atıp ortadaki kişi almaya çalışır.

ON İKI TAŞ OYUNU

Dokuztaşın tüm kuralları geçerli olup, oynanan şekilde farklılık vardır. Tek farkı yatay ve dikey çizgilerin yanı sıra, çapraz çizgilerinin de bulunmasıdır.

ÜÇTAŞ OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Oyun iki kişiyle oynanır. 
Malzemeler: Her oyuncunun üçer taşı vardır.
Nasıl oynanır: En basit ve en eski tablalı oyunlardan biridir. Oyuncuların amacı, kesişme noktalarına yerleştirilen taşlarla yatay, dikey ya da çapraz yönde bir sıra oluşturmaktır. Oyuncular taşlarını sırayla ve teker teker boş kesişme noktalarına yerleştirerek oyunun başlangıç konumunu oluştururlar. Sonra her oyuncu sırayla bir taşını komşu bir boş noktaya geçirir ve üçlü bir sıra oluşturmaya çalışır. Taşlarıyla ilk sırayı oluşturan oyuncu kazanır.

 

ÜŞÜDÜM OYUNU

 Kaç kişiyle oynanır: Oyun iki kişiyle oynanır. 
Kızlar el ele tutuşarak iki sıra oluşturur. İki grup karşı karşıya sıralanır. Sırayla karşılıklı şarkı söylerler.
1-Grup- Üşüdüm üşüdüm a benim canım üşüdüm
2- Grup- Kürkünü gey kürkünü gey a benim canım kürkünü gey
1-Grup- Kürküm yok kürküm yok a benim canım kürküm yok
2-Grup- Alsan ya alsan ya a benim alsan ya
1-Grup- Param yok param yok a benim canım param yok
2-Grup- Çalansa ya çalsan ya a benim canım çalsan ya 
1-Grup- Asarlar basarlar en güzelini seçerler
söyleyen taraf diğer tarafa doğru ilerler son söyleyen grup diğer gruptan birini asılıp almaya çalışırlar. Alabilirlerse alınan kişi diğer gruba geçer. 
Alınamadığı zaman oyun diğer gruba geçer. Sonuçta hangi taraf çok oyuncu almışsa o taraf kazanmış olur.

VIZZZ OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: En az 4-5 kişiyle oynanır.

Malzemeler: Malzeme gerekli değildir. 
Nasıl oynanır: Kim vurdu olarak da bilinen bu tahmin oyunu birçok ülkede benzer kurallarla oynanır. Adını oyuncuların ebeyi şaşırtmak için çıkardıkları seslerden alır.
Önce bir ebe seçilir. Oyuncular ebenin 1-2 m gerisinde dizilirler. Ebe bir eliyle gözlerini kapatır. Ebe, gözlerini örneğin sol eliyle kapatıyorsa, sol elini de sol kolunun altından geçirir ve avucu yukarı gelecek şekilde tutar. 
Sıradaki oyunculardan biri sessizce ebeye yaklaşır. ebenin eline vurur ve hemen geriye döner. Bu sırada diğer oyuncular ebeyi şaşırtmak için hep bir ağızdan “ vızzz, vızzzz, vızzzz” diye bağırırlar. Ebe oyunculara döner ve eline kimin vurduğunu tahmin etmeye çalışır. Tahmini doğruysa vuran oyuncu yeni ebe olur. 
Ebe kimin vurduğunu bilemezse ebe olarak kalır ve oyun devam eder. 
Oyunu farklı türlerinde oyuncular ebenin eline vurmak yerine giysisini çeker ya da sırtına vururlar. Macaristan’da oynanan Dobi Dobi’de oyuncular hep bir ağızdan şarkı söylerken oyunculardan biri ebenin sırtında parmaklarıyla tempo tutar. Ebe bu oyuncunun kim olduğunu tahmin etmeye çalışır.  

YAĞ SATARIM BAL SATARIM OYUNU

Kaç kişiyle oynanır: Ne kadar çok oyuncu olursa o kadar zevkli olan bir oyundur.
Malzemeler: Malzeme yoktur. 
Nasıl oynanır: Bir ebe vardır ve diğerleri çember oluşturup yere çökerler. Ebe elinde bir mendille, “yağ satarım, bal satarım, ustam ölmüş ben satarım ustamın kürkü sarıdır satsam onbeş liradır zambak zumbak dön arkanı sıkı sıkı bak” diyerek etraflarında dolaşır. Sonunda mendili birinin arkasına koyar ve koşmaya başlar mendili bıraktığı kişi kalkıp ebeyi kovalamaya başlar. Eğer ebe yakalanmadan onun yerine geçebilirse, diğer oyuncu ebe olur. Eğer yakalanırsa tekrar ebe olur.

YAKAN TOP OYUNU

 İki grup oluşturulur. Bir grup ortada kalır diğer grubun yarı elamanı bir tarafa, diğer yarısı diğer tarafa geçer. Öyle ki ortadaki grubun önünde ve arkasında düşman grup olmuş olur. Grup elemanlarına ilaveten bir de top alınır. Top uçlardaki grup elemanlarından birine verilir ve oyun başlar. Amaç ortadaki grup elemanlarının hepsini vurmaktır.

uyu kazmanı: En az 5 kişi ile oynanan oyunda her çocuk ellerindeki sopa ile daireler çizer. 1 sopa fazla vardır ve o sopayla ebeyi seçmek için her çocuk sopayı sektirir. En az sektiren ebe olur. Oyuncular kendileirne ait dairelerden taşmadan aralarında sopayı sektirmeye çalışır, sopa kendi çemberinden taşdığında ebe sopayı uzaklaştırmaya çalışır oyuncu da onu yakalamayı hedefler; diğer çocuklar hemen dairesine yönelip sopalarıyla sopayı oyun alanına getirene kadar dairesini kazarlar. Oyun bu şekilde devam eder. Sonunda en çok kazılmış daire sahibi oyuncu oraya gömülür.

Köylü-Şehirli: 3 Kişi ile oynanan oyun bir röportaj oyunudur. Bir Sunucu şehirli ve köylü kadına yaşamları hakkında sorular sorar, köylü ve şehirli kadınların taklidi yapan çocuklar abartılı cevaplar verir.

Uçak : Bir ebeleme oyunudur, 7 kişi ile oynanır. Ebe diğer çocukları yakalamaya çalışır. Yakalanan çocuklar uçak gibi kollarını açarak dururlar. Duran oyuncu ebe tarafından yakalanmamış bir oyuncunun bacaklarının altından geçmesi ile çözülebilir. Oyun ebenin herkesi yakalaması ile biter.

Patlangaç: 1 kova çamur, en az 2 kişilik bir oyun. Çamurla toprak kap yapan çocuklar onu yere patlatır. En güçlü kim patlatırsa o yüksek bir puan alır. Sonuçta puanlar toplanır, kaybeden kazananı sırtında taşır.

Üçgen Peynir dilimleri : 2 kişilik bir oyundur. Kalem, kağıt gereklidir. İlk önce kağıdın üstüne noktalar konulur, sonra iki oyuncu noktaları karşılıklı olarak üçgen yapacak şekilde birleştirir. En fazla üçgeni yapan kazanır. Bunu anlamak için üçgen yapıldıkça içine isimin baş harfi yerleştirilir.

Yattı Kalktı: En az 6 kişi ile oynanan bu oyunda 1 cezacı vardır. Çocukların hepsi birer birer bir meyva ismi alırlar ve bunu birbirlerine söylerler. Dairede bağdaş kuran çocuklar diğer meyva isimli arkadaşının ismini söylerken yatıp kalkarlar bu şekilde hızlı olarak gelişen oyun ismi şaşıranın yanağının cezacı tarafından boyayla boyanması duraklar, sonunda en az boyanmış oyunu kazanır.

Eski minder: Gönüllü ortada çömelir, çocuklar etrafında el çırpıp tekerleme söyleyerek dönmeye başlarlar. Ortadaki gönüllü bir konu seçer ve çocuklar o konu ile ilgili taklit duruşları yaparlar.Aynı konu iki kere seçilemez.

Cırtcak: 2 kişilik bir oyundur. Tebeşirle yere içi içe 3 kare, ve karelerin orta noktasından üst dış kare yüzeyine değecek 4 adet çizgi eklenir. Çizgilerin kesiştiği noktalara taşlar yerleştirilir. Taşlar birbirlerini damada olduğu gibi yemeye çalışır.Oyun 2 taş kalana kadar devam eder.

Sıçratan Top: En az 4 kişi ile oynanan bu oyunda ipin ucuna bağlı bir top vardır, bu topu savuracak kişiyi seçmek için oyuncular aralarında tekerleme söyleyerek eleme yaparlar. Ebe seçilir. Ebe oyuncuların ayak altlarına doğru topu sallayarak oyunculardan birini ebelemeyi çalışırlar.

Alaylar: En az 6 kız ile oynanan bu oyunda, iki gruba bölünmüş kızlar alaylar adlı tekerlemeyi söyleyerek, karşı karşıya yürüşürler. Tekerlemeyi kim sonlandırır ise(tekerlemede en son kimin ismi söylenirse) o karşı takımın el ele tutuşmuş zincirini kırmaya çalışır. Son kişi kalana kadar devam eden oyunda, kaybeden kişi göbek attırılarak cezalandırılır.

41 çubuk: En az 2 kişi ile oynanan oyunda diğer çubukları kıpırdatmadan çubuk amak ana amaçtır. Bunu başaran ve en çok çubuk alan oyunu kazanır. Çubuğu alırken kıpırdatan sırayı rakibine kaptırır.

Bezirganbaşı: Bezirganbaşı tekerlemesi ile ebe seçilir. Oyuncular seçilen 2 ebe'nin kolları altından tekerleme eşliğinde geçerler. Başta verilen isimleri bilemeyenler ebelerin arkalarına geçerler ve 2 farklı takım oluşturulur. Ardından ortaya bir çizgi çizilir ve 2 takım çizinin gerisine ip ile kim düşecek çekişmesi yapar.

Deli Kız: 7 kişi daire yaparak dönerler, ortada deli kız taklidi yapan bir kız vardır, dairede dönenlerin söylediği tekerlemeye cevap verir ve akışa yön verir.

Pembe Nine: Çocuklar bir daire kurarlar, ortadaki tekerleme sonunda evleneceği kişinin ismini belirler. Tekerleme eşliğinde “Pembe nine kızını almaya geliyoruz” derler, o da evet ya da hayır ile oyunu yönlendirir.

Mendil Kapmaca: Ortada mendili tutacak biri seçilir. Sonra çocuklar aldım verdim ben seni yendim oyunuyla iki gruba ayrılırlar. Çizgilerden çıkış yapan çocuklar arasında mendili yakalayan yakalayamayanı mendille ebelemeye çalışır.

Hacı Yatmaz: Ortaya bir sopa dikilir, çocuklar çevresinde daire olurlar. Herkes bir numara alır ve sopayı diken bir numara söyler ve numarası söylenen sopayı havada tutmaya çalışır.

Çarşıya gittim: Çocuklar daire kurararak yere çömelirler,İlk başlayan oyunca çarşıya gittim ile başlayarak neler satın aldığını söyler , diğerleride sırayla bir şeyler ekler ve aynı şeyleri sırası ile tekrar ederek akışın devam etmesini sağlarlar. Sırada şaşıran veya kelimeyi söylemeyi unutan kaybeder.

Zanbur zumbur dayı: Uzun eşek oyunun farklı bir modelidir. Yastık konumunda oturan zanbur zumbur dayı üstüne atlanan çocuk için bir meslek seçer ve o meslek için gerekli olan bir alet/edevat seçer. O meslek için ne lazımsa çocukların tekerleme ile söylemesini bekler. Seçtiği kelimeyi söyleyen çocuk yanar ve oyundan çıkarılır.

Yedi Kremit: Ortaya yedi kiremit konur, 2 gruba bölünen çocuklar bunu top atıp isabet ettirerek yıkmaya çalışırlar. İlk deviren diğer grubu topla vurma hakkını kazanır. Topla en çok kişi vuran grup kazanır. 

Sek sek: Herkes tarafından bilinen sek sek oyunudur. İlk gidiş bitince sondan başa dönüş yapar. Başta çift ayak gidiş dönüşün ardından tek ayak gider ve tamamladığı karelerin içine ismini yazmaya başlar. Başkasının kutusuna basmadan gidiş dönüşü bitiren oyunu kazanır.

Sekiz kuyulu taş: 2 kişi ve 16 şar 16 şar paylaştırılmak üzere toplam 32 taşla oynanan oyunda oyuncular önlerine karşılıklı 4 er çukur kazar ve her çukurun içinde 4 taş yerleştirir. Kura ile seçilen oyuncu başlamaya hak kazanır. Başlayan oyuncu kendine ait çukurlardan 4 taş alır istediği çukurdan başlayarak sırayla her çukura 1 er taş koyar. Diğer oyuncu da aynı eylemi tekrarlar. Bu taş yerleştirme esnasında kendi çukurunda 1 taş brakmayı başaran oyuncu karşısındaki diğer oyuncunun çukurundaki bütün taşları almaya hak kazanır. Rakibin taşlarını toplamayı başaran oyuncu kazanır.

Beyaz kelebekler: Daire olarak kelebek gibi dönen çocuklar, kol kola tekerleme söyleyerek dönerler…

Çalı: İlk önce uzak bir noktaya koyulan kozalağı vurmaya çalışarak oyuncular arasından ebe seçilir. Ardından oyun başlar ve herkes kozalağı elindeki taşla vurmaya çalışır, kozalağı taşıyla isabet ettiremeyen geri dönüp taşını almaya çalışır, bu sırada ebe taşını almak için geri dönenleri ebelemeye çalışır.

Yağmur Yağıyor: Arkadaşlar bu oyunumuzu oynayabilmek için en az altı kişi olmalıyız. Oyunumuz, karşılıklı iki grubun, şarkımızla atışması şeklinde. E biraz da oyunculuk istiyor. Oyunumuz kolay. Taklit yeteneğimizi geliştirirken, kendimizi karşımızdakinin yerine koymayı da öğreniyoruz.

Topal Karga : Bu oyunumuz için en az 5 kişiyle oynanır. İlk önce ebe seçimi yapılır ve ebe seçildikten sonra ortaya bir daire çizilir. Ebe olan arkadaşımız sadece bu dairenin içinde iki ayakla basabilir. Dairenin dışına çıktığı zaman tek ayak üzerinde diğer arkadaşlarını yakalamaya çalışır.

Çat Pat Kaynana: Genelde kız çocukları arasında oynanan bu oyun için kaynana olacak çocuk dışında en az 6 kişi gereklidir. Önce çocuklar kendi aralarında bir kaynana seçerler. Karşılıklı sıralanan çocuklar “Çat Pat Kaynana” şarkısı eşliğinde oyunu oynamaya başlarlar. Bu oyunda kural, akarsu oluşturmak için birleştirilen ayaklar üzerinden yürüyen kaynananın diğerlerinin ayağına çarpmadan geçmesidir. Kimin ayağına çarparsa kaynana bu defa o olur ve oyun bu şekilde devam eder. 

Ay Gördüm: Bu oyunda bir kişi yere yatar. Ebe tarafından üzerine bir ceket örtülür. Ceketin kolundan gökyüzüne doğru bakar ve Ay`ı görüp görmediğini söyler. Sırayla herkes bu şekilde yere yatıp Ay`ı görmeye çalışır. En son ceketi tutan oyuncu yere yatar. O Ay`ı görmeye çalışırken arkadaşları ceketin kolundan içeri su döker. Oyun bu şekilde biter.

Tuz Buz : Bu oyun sıralı ya da daire şeklinde oturarak oynanır. Tempolu bir şekilde eller iki defa bacaklara vurulur. İki defa el çırpılır ve iki defa parmaklar şıklatılır. Bu sırada Tuz Buz denir. Sıradaki oyuncu ise kelimelerin yerini değiştirerek tuz buzsa buz tuz, buz tuzsa tuz buz der. Şaşıran olursa ceza olarak bir hayvanı taklit eder.

Kurt Baba : Bu oyunda Kurt baba, Anne ve yumurtalar vardır. Önce yumurtalar anne ile birlikte kendilerine birer renk belirler. Daha sonra kurt baba, anneye gelip bir renk söyler. Eğer o renkte yumurta varsa hemen kurt babadan kaçmaya başlar. Yoksa kurt baba yeni bir renk söyler. Yakalanan yumurtalar kurt babanın evinde bekler. Yakalanmayan olursa tekrar annenin yanına gelir ve birlikte yeni bir renk seçerler. Kurt baba bütün yumurtaları yakalayana kadar oyun devam eder. 

Çağlar Pıştık : Bu oyun için bir sopa yeterlidir. Önce çocuklar kendi aralarında sopayı tutacak ebeleri belirlemek için sayışırlar. “Çağlar Pıştık Kim Mıştık” diyerek elini diğerlerinden farklı tutan kişi ebe olmaktan kurtulur. Ebe olan çocuklar karşılıklı sopayı tutar ve diğer oyuncular bu sopanın üzerinden aşama aşama farklı şekillerde atlamaya başlarlar. Kural, sopaya çarpmamaktır. 
Sekizlerde herkes eline yerden aldığı bir şeyi saklar. Sopanın üzerinden atlamadan önce sorar ebeye; “Elimde ne var?” Eğer ebe bilirse tekrar sayışırlar. Oyun bu şekilde onlara kadar devam eder.

Ahiler Oyunu : Önce iki grup halinde karşılıklı sıralanırız. Gruplardan biri ahiler, diğeri ise ahilerden kız isteyen grup olur. Gruplar kendi aralarında el ele tutuşur. Kız isteyen grup şarkılarını söyleyerek ahilere doğru yürür. Yürürlerken aynı anda da istedikleri kişinin adını söylerler. Karşı gruptaki iki kişi kollarını kenetleyip bekler. Kız istenilen gruptan bir oyuncuyu kendi grubundan iki kişi karşı gruba doğru gönderir. Gönderilen kişi kollarını kenetlemiş olan çocukların kollarını çözerse onlardan istediği bir kişiyi kendi grubuna götürür. Fakat çözemezse kendisi orada kalır. Oyun böylece gruplardan biri tek kişi kalana kadar devam eder. 

Horoz Dövüşü : Önce kızlar kendine bir horoz seçer. Önceden belirlenmiş olan sınır çizgisinde karşılıklı sıralanan horozlar, ellerini arkadan bağlayarak yere çömelir ve birbirlerine doğru zıplamaya başlarlar. Horozlar karşılaştıkları noktada ayağa kalkarak horoz gibi ötüp birbirlerini omuzlarıyla iteklemeye başlar ve belirlenmiş olan sınır çizgisinin dışına çıkarmaya çalışırlar. Kim diğer horozu çizginin dışına çıkarırsa o kazanmış olur. Kazanan horozlar kendi aralarında tekrar dövüşür. Böylece birinci, ikinci, üçüncü ve sonuncu horoz belirlenir. Horoz sahipleri birinci horoz dışındaki diğer horozları cezalandırır.

Sarı Kırmızı: Bu oyun kız çocukları arasında oynanan bir oyundur. Bu oyunu oynamak için bir ip yeterlidir. İki kişi ipi ayaklarına geçirir. Diğer çocuklar da arka arkaya sıralanıp oyunu oynamaya başlarlar. İpin üstünden “Sarı Kırmızı Kupa Kupa Yıldızı” diyerek atlanır. Bütün çocuklar atladıktan sonra ip bir kademe daha yükseltilir. Böylece oyun giderek zorlaşır. Eğer ipe takılan ya da atlayamayan olursa ipin içindekilerden biriyle yer değiştirir. Oyun böyle devam eder.

Dokuz Taş: Bu oyun için bir topa ve dokuz tane yassı taşa ihtiyaç vardır. Öncelikle çocuklar iki gruba ayılır. İlk grup elemanları çizgiden topu taşlara doğru sırayla fırlatırlar. Amaç taşları yıkmaktır. Eğer hiç kimse taşı yıkamazsa sıra diğer gruba geçer. Taşlar yıkılınca taşın başındaki oyuncular taşları iyice dağıtır. Taşı yıkan oyuncular ise kaçmaya başlarlar. Kaçan kişileri diğer grup topla vurmaya çalışır. Onlarda vurulmadan yıkılan taşları tekrar üst üste dizmeye çalışır. Bu arada vurulan olursa o yanmış olur ve kenarda bekler. Sıranın diğer gruba geçmesi için herkesin vurulması gerekir. Vurulmadan taşı dizmeyi başarırlarsa tekrar onlar devam eder.

Dağlar Kızı : Kız çocukları arasında oynanan bu oyunun adı Dağlar Kızı. Bu oyunu oynamak için 6-7 kişi olmanız yeterlidir. El ele tutuşup daire şeklini alan kızlardan birisi Dağlar Kızı olur. O kenarda bekler ve kapıyı çalar; “tık tık”. Dağlar kızı sonunda gözünü kapatıp daire içinde döner ve yeni bir dağlar kızı seçilir. Oyun böyle devam eder.

Topal Tavuk Oyunu : Bu oyunda ebe topal tavuk olur. Ebe, tek ayaküstünde zıplayarak diğer oyuncuları yakalamaya çalışır. Ebenin yorulunca dinlenebileceği bir yeri vardır. Ebe dinlenince kaleden tekrar çıkar ve oyuncuları yakalamaya çalışır. Kimi yakalarsa ebe bu defa o olur. Kaçan arkadaşlar da bu sırada ebeye vurarak onu kızdırmaya çalışır.

İlkbahar Yaz Sonbahar Kış : Bu oyunu oynamak için 11 kişi olmak gerekir. Oyunculardan birisi oyunu yönetmek, yani mevsimlerin ismini söylemek için kenara çekilir. İki oyuncu ortada ebe olur. Diğer oyuncular da ikişerli gruplar halinde kendilerine bir mevsim adı seçer ve köşelerine çekilirler. Hakem iki mevsim söyler, bu mevsimleri seçen oyuncular ebelere yakalanmadan yer değiştirirler. Eğer ebeye yakalanırlarsa bu defa onlar ebe olur. Tek oyuncunun yakalanması yeterli değildir. İkisinin de yakalanması gereklidir.

Doktor Aspirin Oyunu: Bu oyunda bir ebe seçilir. Ebeyi seçmek için çocuklardan biri karşıya geçer. İçinden bir sayı tutar. Tuttuğu sayıyı sorar. Bilen, sayı tutan oyuncunun yanına geçer. Sona kalan oyuncu ebe olur. Ebe belirlendikten sonra ona kadar sayar ve arkadaşlarını yakalamaya çalışır. Yakalanan herkes diğerini aspirin diyerek yakalamaya çalışır. Herkes ebelenene kadar oyun devam eder. 

Ayakkabını Ebeden Kurtar: Bu oyunu oynamak için bir ipe ve ipi bağlayacak bir direğe ihtiyaç vardır. Oyuna başlamak için önce bir ebe seçilir. Diğer oyuncular da ayakkabılarının tekini çıkarıp direğin dibine koyar. Etrafta geniş bir daire oluşturulur. Ebe de ipin ucunu gergin bir şekilde tutup direğin etrafında koşmaya başlar. Böylece ebe, ayakkabılarını kurtarmaya çalışan çocukları yakalamaya çalışır. Ebe kimi yakalarsa yakalanan ebe olur.

Menekşe Oyunu: Bu oyun için kalabalık iki grup oluşturulur. Gruplar karşılıklı sıralanır. Bir grup diğer gruba “Menekşe mendilin düşe, bizden size kim düşe” diye sorar. Karşı grup da aralarından birinin ismini söyler. Arkadaşları seçilen kişiyi kollarından tutar ve karşı gruptan kollarını kenetleyen iki kişiye doğru gönderirler. Eğer kenetlenmiş kolları çözerse o gruptan bir kişiyi kendi grubuna götürür. Çözemezse kendisi o grupta kalır. Oyun gruplardan biri tek kişi kalana kadar devam eder.

Hekim Hoca Oyunu: Bu oyunda Hekim Hoca, Muhtar ve hasta köylüler vardır. Muhtar köylüleri iyileştirmek için Hekim Hoca`yı getirir. Hekim herkesi muayene eder ve asıl hastayı bulur. Daha sonra hastanın gözleri bağlanır ve gizlice boyalı bir tabak getirilir. Hekim, Hasta için dua ettikten sonra hasta, elini tabağa sonra da yüzüne sürer. Hastanın gözleri açıldıktan sonra bir ayna getirilir ve hasta aynaya bakar. Yüzünü boyanmış bir şekilde gören hasta şaşırırken diğerleri onun haline güler.

Eller Yukarı Eller Aşağı : Bu oyun için oyuncular öncelikle iki gruba ayrılır. Bu oyunu oynamak için saklamak üzere küçük bir taş yeterlidir. Karşılıklı sıralanan oyuncular önce kendi aralarında taşı arkadaşlarından birinin eline saklarlar. Dönüp tekrar sıraya girdiklerinde, karşı grup eller yukarı eller aşağı der. Sonra biri taşın kimin elinde olduğunu tahmin eder.
Her grubun 3 defa tahmin etme hakkı vardır. Taşı bulamazlarsa sıra karşı gruba geçer.

Çekirge Oyunu: Bu oyunu oynamak için bir top yeterlidir. Önce herkes ikişerli grup oluşturur. Grupların hepsi bir daire oluşturur. İçlerinden seçilen bir grup dairenin ortasına geçer. Sırt sırta kollarını kenetleyip topu da ortalarına yerleştirirler. Diğer gruplar alkışla tempo tutarken ebe olan grup da topu düşürmemeye çalışarak daire içinde dönerek zıplamaya başlar. Eğer topu hangi grubun önünde düşürse çekirge olma sırası o gruba geçer.

Yakan Top : Oyunumuz için en az 6 kişi olmamız gerekir. Ve tabi bize bir top lazım. 
İki gönüllü aralarında sayışır. Ve gruplarına alacakları kişileri tek tek seçerler.
İki tane karşılıklı upuzun çizgi çekilir.Gruplardan birinin yeri, 2 çizginin ortasındaki boş alan olacak. Diğer grup ikiye bölünüyor. Biri bir çizginin gerisine, teki de diğer çizginin gerisine yerleşiyor. Çizgiyi geçmek yasak! Oyunda, çizginin gerisinde duranlar, ortadaki grubu vurmaya çalışacak.

Tribom : En az dört kişiyle oynanır. Önce sayışarak ebe belirlenir. Ebe gözlerini kapatarak oyunculara sırtını dönerek saymaya başlar. Diğer oyuncularda ebeye yaklaşmaya çalışır. Ebe oyunculara döndüğü anda tüm oyuncular hareket etmeden beklerler, eğer hareket eden olursa ebe olur. Ebe tekrar saymaya başladığında oyuncular ebenin sırtına vurarak kaçmaya alışır eğer ebe herhangi bir oyuncuya dokunursa o arkadaşımız ebe olur ve oyun böylece sürer.

Yağ Satarım Bal Satarım : En az beş kişi oynanır. Bir de mendile ihtiyaç vardır.
Gönüllü varsa ebe olur. Yoksa kurayla ebe belirlenir.
Hep beraber el çırparak şarkımızı söylerken, ebe, dairenin etrafında tempoya ayak uydurarak dolaşmaya çalışır. Ve birinin arkasına gizlice mendili bırakıp, başlar kaçmaya! 

Abu Damya : 0ynamak için en az dört kişi olmalıyız. Önce, gönüllü bir arkadaşımız ebe olur. Sonra sayışarak üstünden atlanacak kişi belirlenir. Her oyuncu ebenin üzerinden abu damya diyerek atlar. Atlayamayan oyuncu ebe olur.

Kale : Oynayabilmek için en az dört kişi olmalıyız. Biraz uzun bir sopaya, bir de kısa bir sopaya ihtiyacımız var. Önce kısa bir çukur açmalıyız. Sonra sayışıp ve iki gruba ayrılıyoruz. Atıcı grup, kısa sopayı atınca karşı grup yakalamaya çalışır. 
Kısa sopanın düştüğü yerden itibaren 3 adım atıp, yerdeki büyük sopayı vurmaya çalışır. Vurabilirse, kısa sopayı atan oyuncu, oyundan çıkar.

Kurt Kardeş : Oynayabilmek için en az dört kişi olmamız lazım. 2 kişi gönüllü olmalı. Önce, gönüllülerden biri anne, diğeri de Kurt Kardeş olur. Oyuncular yan yana dizilir. Kurt Kardeş karşılarında bekler. Ve anne, oyuncuların kulağına tek tek bir renk fısıldar.
Kurt renklerden birini söyler rengin sahibi kaçmaya başlar kurt yakalarsa oyundan çıkar. 

Dönmece : Adından da tahmin edeceğiniz gibi, bu oyunda bol bol dönüyoruz. Oyunumuzu oynayabilmek için en az altı kişi olmalıyız.
Sayışarak iki gruba ayrılırız. İki grup, kendi arasında anlaşarak toplam kaç sayı toplaması gerektiğini kararlaştırır. Her oyuncu topu havaya atarak kendi etrafında dönmeye başlar top yerde bir defa zıplayıncaya kadar kaç defa dönerse grubun kendi hanesine yazılır. Başta kararlaştırılan dönme sayısını tamamlayan grup oyunu kazanmış olur.  

Değirmenci Dayı : Bu oyunu oynamak için önce oyunu yönetecek biri seçilir. Diğerleri onun karşısında sıralanır ve ayaklarını ona doğru uzatır. Oyunu yöneten kişi tekelerleme eşliğinde çocukların ayaklarına deyer. Tekerleme kimin ayağında biterse o ayağını çeker. Sona kalan Değirmenci Dayı olur. Sorulan sorulara cevaplar verir ve oyunu yöneten çocuk onu ayaklarından tutup geriye doğru iter.Oyun böyle devam eder.(ALINTI)

  ************************************************************************

OYUNLARIMIZ(EĞLENCELERİMİZ)

OYUNLARIMIZ (EĞLENCELERİMİZ)

 ☺Büyükler köşklerde eğlence yaparlardı.

☺Düğünlerde yumurta vurma yarışması yapılırdı.

       (Yumurtayı vurana düğün sahibi hediye verirdi)

☺Kış aylarında gençler ava giderlerdi.Avladıklarını akşam

        bir evde toplanıp yerler, eğlence yaparlardı.

☺Yumurtalar boyanır yumurta yarışması yapılırdı.

      BEDDAM:

      Baharın müjdecisi olan 21 Mart günü yüksek bir tepeye çıkılarak büyük bir ateş yakılır ve   ateşin etrafında toplanılarak eğlenilirdi.Daha önce pişirilmiş olan yumurtalar tokuşturularak yarışmalar düzenlenirdi.Yumurtası kırılan , yumurtayı kıran kişiye kırık yumurtasını verirdi.Bu alışkanlıklar köyümüzde tamamen kalkmıştır.

☺Yukarı düzde erkekler gıncırdak kurarlar ve binerdi.

☺Kızlar da yukarı harmana salıncak kurarlardı. Eğlenirlerdi.

☺Kış aylarında evlerde yüzük oyunu oynanırdı.

☺Erkekler uzağa taş atma oyunu oynardık.

☺Esir almaca oyunu oynardık.

☺Cilbent oyunu oynardık.

☺Beş taş oyunu oynardık.

☺Uzun eşek oynardık.

☺Met oynardık. (Çelik-Çomak)

☺Çizgi oynardık.

☺Saklambaç oynardık.

☺Körebe oynardık.

☺Tok Tok oynardık.

☺Birdirbir oyunu

☺Güvercin Takla oynardık.

☺Mendil Kapma oynardık.

☺İp Atlama

☺Sek Sek oyunu

☺Yağ Satarım Bal Satarım

☺Kızak Kayma

 *********************************************************

1-YÜZÜK OYUNU:

Üçer veya beşer kişilik iki takım oluşturulur. Yedi tane boş ceviz kabuğu ve bir adette kuru fasulye temin edilir. Oyunun yüz sayısında biteceği kararlaştırılır.Oyuna ilk başlayacak tarafı tespit etmek için gruptan herhangi bir taraf, ceviz kabuğu içine saklanmış fasulye tanesini bulmaya çalışır. Son iki kabuğa kadar bulamazsa kalan iki kabuktan şayet boşunu tercih ederek açarsa oyuna ilk başlama hakkı rakip tarafa geçer. Dolusunu bulursa kendi grubu oyuna başlayacak taraf olur. Rakip oyunculardan birisi geriye dönerek bir tepsi veya tabla üstündeki ceviz kabuklarından birinin altına gizlice fasulyeyi koyarak oyuna başlayacak grubun önüne getirir. Gruptan herhangi birisi altında fasulye tanesi olan ceviz kabuklarını sıra ile veya karışık olarak kaldırarak fasulyeyi bulmaya çalışır. Son iki kabuğa kadar bulabilirse o zaman 10 sayı kazanarak oyuna kendi grubunun devam etme hakkını elde eder. Şayet, son iki kabuktaki doluyu bulamazsa, işte o zaman oyun oynama sırası rakip tarafa geçmiş sayılır. Oyun böylece sürüp gider, 50 sayıya bir "Dibiyet" denir, oyun iki dibiyette yani 100 sayıda biter. Kaybeden taraf kazanan tarafa oyundan önce anlaştıkları ziyafeti verir.

2-KIZAK KAYMA

 Bir kış eğlencesi olan spor yönü ağırlıklı kızak kayma; kışların çok uzun sürmesi ve kar katmanın fazla olması dolayısıyla kış boyunca çocukların, gençlerin ve hatta büyüklerin eğlencelerinden birisi olarak önemini halen korumaktadır. Kızak kaymak için genelde dik olan 40–70 derecelik eğimli yerler tercih edilir. Buralara bazen özel engeller yapılarak kızakların adeta havada gösteri yapması şekline dönüşür.Kızak yapımında Oklavi gibi dokusu sık, kayganlık özelliği olan ve darbelere dayanıklı ağaçlar kullanılır. Eskiden kızaklara madeni hiç bir parça kullanılmazken son zamanlarda sürütmelerin altına madeni balya demir çakılarak daha hızlı gitmeleri sağlanmıştır.Büyükler ise çoğu zaman beş-on kişinin birlikte bineceği çiftçilikte kullanılan büyük kızaklara binerler. Bir kişi ön tarafta kızağın iki kolunun arasına girerek kendi küçük kızağına binip büyük kızağın şoförlüğünü yaparak bu sporu devam ettirir.

3-YAĞ SATARIM BAL SATARIM

Ne kadar çok oyuncu olursa o kadar zevkli olan bir oyundur. Mendil dışında malzemeye ihtiyaç yoktur. Bir ebe vardır ve diğerleri çember oluşturup yere çökerler. Ebe elinde bir mendille, “yağ satarım, bal satarım, ustam ölmüş ben satarım” diyerek etraflarında dolaşır. Sonunda mendili birinin arkasına koyar ve koşmaya başlar mendili bıraktığı kişi kalkıp ebeyi kovalamaya başlar. Eğer ebe yakalanmadan onun yerine geçebilirse, diğer oyuncu ebe olur. Eğer yakalanırsa tekrar ebe olur.

4- UÇURTMA
Genelde iki çeşit uçurtma yapılır. Birisi “ Şeytan uçurtması”,diğeri de çıtalarla yapıldığı için “ Çıtalı” denilen uçurtmadır. burada hem yapılması hem de uçurtması zevkli olan ve ustalık isteyen çıtalı adı verilen uçurtmadır. bu uçurtma için önce 60-80 cm uzunluğunda ve 1 cm çapında üç çubuk veya çıta hazırlanır. Uçlarına yarım santim içeriden bıçakla çentik açılır. Sonra üst üste konularak altıgen şekil yapılır ve ortalarından ip ile sıkıca bağlanır. Çubukların birinin uçuna açılan çentikten ip bağlanır ve diğer uçlardaki çentiklerden sıra ile gergince bağlanarak altıgenin çevresi dolandırılır. Çıtalının iskeleti ortaya çıkmıştır. Bu iskeletin çevresini kaplayacak şekilde dayanıklı bir kağıt veya plastik kaplık alınır. İskelet bu kağıdın üstüne konarak , kağıdın dışarıda kalan kısımları içeri dürülerek yapıştırılırı. Altıgenin komşu iki uçuna, b.ir köşesi merkezde olacak şekilde üçgen şekli alan bir bağlanır. Başka bir ipin bir ucu arkadan merkeze bağlanıp, diğer ucu da açılan küçük bir delikten ön yüzüne geçirilip , köşe ile merkez uzaklığında diğer üçgen şeklindeki ipin tam ortasına bağlanır. Bunların ortasından da uçurtmayı havada tutacak uzun ip bağlanır. Alttaki iki uca bağlanan başka bir ipin ortasına da kuyruk olarak kullanılacak kağıt parçaları bağlanır. Bu şekilde hazırlanan çıtalının ipini bir çocuk , kendisini de başka bir çocuk tutar ve 10-15 metre açılırlar ve ipi tutan çocuk koşmaya başlayınca diğeri uçurtmayı bırakır ve uçurtma havalanır.

5-BEŞTAŞ

****************************

Birden fazla kişiyle oynanır.Beş tane yuvarlak taşla oynanır.Oyunun aşamaları şöyledir.

 A. Birler: Taşlar serbest yere bırakılır. Ebe yerdeki taşlardan uygun olanını seçer. Seçtiği taşı havaya atar. Her attığında yerden bir taş alıp havaya attığı taşı yakalar. Yerdeki taş bitinceye kadar işlem devam eder. Eğer havaya attığı taşı kapamaz veya yerden almak istediği taştan başka taşa dokunursa oynama hakkını arkadaşı kazanır.

B. İkiler: Taşlar yere bırakılır. Taşların içinden uygun olanı ele alınır. Yerdeki taşlar ikişerli olarak alınmaya çalışılır.

C. Üçler: Taşlar yere atılır taşın biri tekli olarak ele alınır. Diğer üçü tek seferde alınmaya çalışılır.

D. Dörtler: Taşlardan uygun olan bir tanesi havaya atılır. Yerde kalan dört taş bir seferde alınmaya çalışılır.

F. Dedeler: Taşlar yere atılır. Başparmak ve şahadet parmağının arası açılarak bir kale görüntüsü verilmeye çalışılır. Oyuncu yerden bir tane uygun taşı eline alır. Rakip oyuncu en son parmağın arasından geçecek taşı seçer. Bu taş diğer taşların parmaklar arasından geçirilmesine engel olacak taştır. Oyuncu eline aldığı taşı havaya atar. Havaya attığı esnada yerdeki taşı kaleden geçirmeye çalışır. Bunun için iki hakkı vardır. Birinci seferde taşı düzeltir. İkinci seferde taşı parmakları arasından geçirir. Eğer bu esnada taşı başka bir taşa çarptırır veya havaya attığı taşı kapamazsa hakkını rakip oyuncuya verir. Tüm bunlardan sonra oyunun final bölümüne geçilir. Taşların tamamı avucunun içinde hafifçe yukarı doğru atılır ve avucun tersiyle taşlar tutulmaya çalışılır. Avucunun tersinde en çok taş kalan oyuncu oyunu kazanır.

**************************************************************

6- BİRDİRBİR





**********************************************3res,i

İstenilen sayıda öğrenci ile oynanır. Oyuncular sayışıp ebeyi tesbit ettikten sonra ebe, göğsü yere paralel olarak eğilir. Diğerleri sıra ile belli bir uzaklıktan hız kazanarak gelip eğilen ebenin üzerinden atlarlar. Atlarken de baştaki oyuncunun sözlerini ve yaptığı hareketleri tekrarlarlar. Oyunun seyri şöyledir:
İlk oyuncu; “Birdir bir, ikidir iki, üçtür üç” diyerek ebenin üzerinden atlayıp başa döner. Diğerleri de aynı sözleri tekrarlayıp, ebenin üzerinden atlayıp yerlerinde dönerler. Bundan sonra oyun biraz hareketlerin.
“Dörttür dört” atlarken kalça ebenin sırtına vurulur.
“Beş, sürmeden geç” atlayanlar ellerinden başka bir yerlerini ebeye sürmeden geçerler.
“Altı, mendil indirmece” ebenin atlarken üstüne konulan mendili diğerleri de yere düşürmeden atlarlar.
“Yedim, mendil kaldırmaca” ebenin üstündeki mendil, atlarken alınır.
“Sekizim seksek” ebenin üstünden atlayanlar, bütün oyuncular atlayıncaya kadar tek ayak üzerinde dururlar.
“Dokuzum durak” ebenin üstünden atlayanlar, atladıkları yerde tek ayak üzerinde dururlar. Diğerleri, ayakta duranlara değmemeye çalışırlar.
“Onum oturak”, ebenin üstünde atlayıp, düştüğü yerde oturakta durulur. Diğerleri oturanlara değmeden atlayıp otururlar.
Bundan sonra “On birim yağlı börek, on ikim jandarma, on üç alman topu” diyerek ebenin üstünden atlanır. Sıra ondörde gelince;
“On dördüm yumruk atmak” denir ve ebenin sırtına yumruk vurarak atlanır.
“On beşim kaçmaca” denince de, bütün oyuncular atladıktan sonra tek sonra ebe diğerlerinden birini yakalamaya çalışır. Yakalanan veya ayağı yere basan oyuncu ebe olur ve oyuna devam edilir.

7-UZUN EŞEK 






*****************************3resim

Açık havada üçer veya dörder kişilik takımlarla oynanan zevkli bir oyundur. Sayışmalarla ebe, takımlar ve hangi takımın alta yatacağı (eşek) belirlenir. Ebe bir duvara veya ağaca araksını verir. Eşek olan takımın bir oyuncusu ebenin bacakları arasına başını sokar, diğerleri de onun arkasından başları öndekinin bacakları arasında olacak şekilde eğilip dizilirler. Diğer takım oyuncuları hız kazanarak sıra ile eğilenlerin üstüne atlarlar.üstteki takımın başı, parmaklarından bazıları yumup, diğerlerini ebenin göreceği şekilde açıkta bırakarak sorar:
- Çattı pattı kaç attı? Yere eğilmiş olan takımın başı, kaç parmağın açık olduğunu tahmin ederek bulmaya çalışır. Eğer bilirse kazanırlar ve diğerleri alta yatarlar, yani eşek olurlar. Bilemezlerse oyun yeniden başlar.
Bu oyundan üstteki takımın ayaklarının yere değmemesi gerekir. Eğer değer yanmış olurlar ve alta yatarlar. Bazan da alttaki takım oyuncuları, üstteki takımın ağırlığına dayanamayıp çöker ve hepsi yere yığılır. Bu durumda “eşek çötü” denir ve alttakiler tekrar yatarak oyun yeniden başlar.

8--ÇELİK ÇOMAK (MET)
Açık havada erkekler tarafından oynanan zevkli bir oyun olup, karşılıklı iki kişi veya takım halinde de oynanabilir. Oyun 50-60 cm. uzunlukta bir değnek (Çomak veya met değneği) ve 15-20 cm. uzunlukta kısa bir değnek parçası (çelik veya met) ile oynanır. Met oyununda met ve değneğin çeşitli kullanım şekilleri vardır. bunlardan yaygın olanları şunlardır:
- Oyuncu meti iki küçük taşın üstüne koyar. Altından değneği ile meti havaya kaldırıp vurarak uzaklaştırır.
- Bir eli ile meti hafifçe havaya atar ve değneği ile vurur.
- Met bir ucu havada kalacak şekilde küçük bir taşın üstüne konur. Değnekle havdaki ucuna vurulur. Havaya zıplayan mete değnekle vurulur.
- Met, değneğin üstüne dengeli şekilde konarak havaya kaldırılıp vurulur.
Değnek ile meti uzağa atmak için oyuncunun üç hakkı vardır. üç hakkında da ıska geçerek mete vuramayan oyuncu kaybeder ve ebe olur.
Sayışma ile takımlar ve kimin önce başlayacağı belirlenir. Başlayacak oyuncu “Kale” denilen yerde meti yukarıda saydığımız şekillerin biri ile atar. Diğer oyuncu metin atılacağı yönde elinde değneği ile durur. Eğer atılan meti yakalar veya değneği ile değerse, meit atma sırası kazanır. Değemez ise düştüğü yerden meti eliyle kaleye fırtalır. Kaledeki oyuncu da fırlatılan meti değneği ile karşılayıp vurmak ister. Eğer met kalenin bir değnek boyundan az yakınına düşmüşse yanar ve rakip oyuncuya met atma sırası geçer. Eğer takım ile oynanıyorsa, bir oyuncu yandığında aynı takımın diğer oyuncusuna sıra gelir.met kalenin yakınına düşmez veya kaledeki oyuncu meti değneği ile yere düşmeden uzaklaştırılırsa, düştüğü yerden itibaren kaleye kadar adımlar. Kaleye geldiğinde kaçta kaldıysa, meti değneğin üstünde hoplatarak düşürmeden saymaya devam eder. Met yere düşünce oyun kaleden met atışı ile devam eder. Saymada her elli sayı bir dalya eder. Tesbit edilen belli bir dalyaya gelindiğinde oyun biter.

9-GÜVERCİN TAKLA
açık havada, 10-15 yaşlarında 8 çocuk tarafından oynanan bir oyundur. Oyuncular dörder kişilik iki takıma ayrılır ve hangi takımın alta yatacağı, hangisinin üzerinden atlayacağı sayışma ile tesbit edildikten sonra alta yatacak takımın oyuncularından ikisi kalçaları değecek şekilde arka arkaya dönüp hafif eğilir. Diğer ikisi de karşılıklı olarak bunların bacakları arasına kafalarını sokup elleri ile birer bacaklarından tutarlar. Böylece diğer takım oyuncularının atlayabileceği bir şekilde meydana getirirler.
Diğer grubun oyuncuları birer birer koşup gelerek ellerini yatan oyuncunun sırtına koyup hızla takla atarlar. Başlarını aralarına koyarak ayakları üzerine yere düşerler. Bu sefer de diğer yönden atlamaya gelirler. Oyuncu takla atamayınca veya atladığı halde elleri yere değerse yanmış sayılır ve gruplar yer değiştirir.

10-İP ATLAMA
Kızlar arasında çok yaygın olan oyun, karşılıklı iki kız tarafından sallanan ipin üstünden atlanması esasına dayanır. Değişik uygulamaları vardır.
- Kendi çevirdiği ip ile atlama: İki metre uzunluğundaki ipin uçları oyuncu tarafından tutulur ve başı üzerinden önden arkaya doğru çevrilir. İ ayaklarına yaklaştığında oyuncu hoplayarak, ipi ayakları altından geçirir. Belli bir tempo içinde ip çevrilir ve atlanır.
Bu oyun iki oyuncu arasında yarış şeklinde de oynanır. Önce atlayanın kaç sayı atladığı sayılır, sonra diğeri saydırır. En fazla saydıran kazanır.
- Bir oyuncunun çevirdiği ip ile iki oyuncunun atlaması: İpin iki ucunu tutan oyucuya bir diğeri daha yanaşır ve ip çevrildiğinde her ikisi de atlar. Bu oyunda diğeri gibi iki veya daha fazla oyuncu grubu tarafından yarış şeklinde oynanabilir.
- İki oyuncunun karşılıklı tutup çevirdiği ip ile diğer çocukların atlaması: 4-5 metre bir ipin ucundan karşılıklı iki oyuncu tutup sallar, diğerleri de sırayla atlar. Atlamaya ilk başlayanın atladığı sayı kadar diğerleri de atlar ve diğer yönde dizilip herkes atlandığından o yönden atlamaya devam ederler. Eksik atlayan veya ipe takılan oyuncu ipi tutanlardan bir ile yer değiştirir.
- İki oyuncunun çevirdiği ip ile yine iki oyuncunun karşılıklı atlaması: Oyuncular ikişer eşleşir. Hangi takımın ipi çevireceği sayışma ile tesbit edilir. Bir takım ipi çevirirken, diğer grup da karşılıklı olarak yanı anda girip atlamaya başlarlar. Eşlerden biri ipe katılırsa, ipi çevirmeye onlar başlar. En çok atlayan takım oyunu kazanmış olur.

11-KÖREBE
 

*************************

4-12 yaşlarında kız ve erkek çocukların beraber oynadıkları bir oyundur. Sayışma ile ebe seçilir. Ebenin gözleri kapanır. Diğerleri ebenin etrafında ona değerek ve “körebe” diye seslenip dolanırlar. Ebe de onlardan birini yakalamaya yakaladığını da kim olduğunu bilmeye çalışır. Bilirse yakalanan ebe olur ve oyun böyle devam eter.

12- MENDİL KAPMACA
Oyuncular iki takıma ayrılırlar. 50-60 metre ara ile karşılıklı iki çizgi çizilir ve takımlar bu çizgi üzerinde yer alırlar. Tam ortada da elinde mendili ile başka bir çocuk durur. Ortadaki çocuk, karşılıklı olarak takımlardan birer oyuncunun isimlerini söyleyerek çağırır. Mendile doğru gelen çocuklar, mendili diğerinden önce alıp kendi kalesine kaçar. Diğeri de onu yakalamaya çalışır. Yakalarsa, yakalanan çocuk, yakalanmazsa diğeri oyun dışı kalır. Mendili kapma sırasında çocuklar acele etmezler. Birbirini lafla oyalayıp dikkatini dağıtarak mendili kapmaya çalışırlar. Bu şekilde devam eden oyunda oyuncusu kalmayan takım yenilir ve verilen cezaya katlanır.

13-SAKLAMBAÇ
Çok sayıda oyuncu ile acık havada oynanan zevkli oyunlardan biridir. Sayışma ile ebe seçilir. Ebe, tesbit edilen ağaç veya duvar köşesine arkasını dönüp 50 veya 100’e kadar sayar. Diğerleri saklanırlar. Sayma sonunda ebe saklananları aramaya başlar. Birini gördüğünde kaleye ondan önce koşup “söbe” der, görünen veya ebenin haberi olmadan kaleye gelip söbeleyen oyuncular birer “ can” kazanırlar ve oyun sonunda ebe olmaktan kurtulurlar. Saklanan oyuncular bazan birbirlerinin ceket, gömlek veya ayakkabısını giyip kasıtlı olarak bunları ebenin göreceği şekilde açıkta tutarlar. Ebe buna kanar yanlış isim söbelerse oyuncu “ çömlek patladı” diyerek ortaya çıkar ve oyun yeniden başlar. Eğer ebe gelecek yeni oyunda ebelikten kurtulacak kadar oyuncu söbeleşmişse hala saklı olan bir veya daha fazla oyuncu için “ çay içiniz, çıkın!” der. “ Çay içmek”, ebelikten kurtulmak demektir. Bu durumda söbelenen oyuncular kendi aralarında gizlice isimleşirler ve ebeye tuttukları isimleri söylerler. Ebe de bunlardan birini söyleyerek yeni ebeyi seçer ve oyun devam eder.

14-SEKSEK
6-12 yaş grubu çocuklar tarafından açık havada oynanır. Yere çizilen geometrik şekiller üzerinde yassı taşlarla ve birden fazla oyuncu ile oynanır. Sayışarak oyuna başlama sırası tesbit edilir. İlk başlayan oyuncu,1 numaralı karenin önünde durup, elindeki taşı bu kutu içine bırakır. Sonra sekerek ve çizgilere basmadan bölmelerden sıra ile atlar. 4. kareden sonra ayakları 5. ve 6. karelerde olacak şekilde atlar. Tekrar çizgiye basmadan ayakları 5. ve 6. karelerde olacak şekilde atlar. Tekrar çizgiye basmadan ayakları 5. ve 6. karelerde olacak şekilde döner. Tekrar sekerek 1. kareye kadar gelip yerdeki ayağı ile buradaki taşı tepip dışarı çıkarır, kendisi de çıkarak ayaklarını basar. Aynı oyunu ikinci, üçüncü ve dördüncü kutular için aynı şekilde sekerek gider. Taşı geriye sıra ile kutulara ayağı ile sürükler ve dışarı çıkarır , sora 5. ve 6. kutulardan da geriye doğru taşı sürükleyerek çıkarır. Aşağı yere ve çizgiye basmadan ve sürüdüğü taş çizgi üzerinde kalmadan altı kutuya da bu şeklide bitiren oyuncu birinci bölümü bitirir. Ancak taşı çizgi üzerinde bırakan, çizgiye ve yere basan oyuncu yanar, diğerlerine sıra gelir. Her oyuncu sıra tekrar geldiğinde kaldığı kutudan başlar.
İkinci bölümde oyuncu gözlerini kapatıp yürüyerek ve çizgilere basmadan dördüncü kutuya, buradan da ayakları 5. ve 6. kutuda olacak şekilde hoplar. Burada gözlerini açıp arkaya döner ve bu sefer de öne doğru gözleri kapalı olarak ayağı çizgilere basmayacak şekilde yürüyerek gelip dışarı çıkar. Bu bölümde de çizgiye basan ve gözlerini sona gelmeden açan oyuncu yanar ve sıra diğerlerine geçer.
Oyunun üçüncü bölümünde ise, oyuncu yine kutulara arkası dönük halde elindeki taşı bir kutuya düşecek şekilde atar. Taş çizgiye gelemeden kutu içinde kalırsa, o kutuyu (X) işareti ile çizer. Bu kutu o oyuncunun olur ve diğer oyuncular kendi oyunlarını oynarken bu kutunun üzerinden atlayama çalışırlar. Bu şeklide bütün kutuları veya en fazla kutuya sahip olan oyunu kazanmış olur.

15-SALINCAK 


********************************************

En uygun oyunlardan birisidir. Buna salıngaç ya da sallangaçta sallanmak denir. Evde her hangi uygun bir yere salıngaç kurulabileceği gibi kırdaki ağaçlara da kurulabilir. Salıngaç urganla kurulur, oturulacak yere bir minder konur ya da tahta yerleştirilir. Böylece salıngaç biri bindikten sonra diğeri tarafından sallanır ve bundan zevk alınır.

16-GINCIRDAK 


*****************************

Düz bir alana bir ağaç gövdesi yerleştirilir.üst kısmı sivritilmiş ağaç gövdesinin bu sivri kısmına kömür ve mancar eriği çekirdeği sürülür. Böylece sistemin gıcırdaması sağlanır. Ağaç gövdesinin üzerine ortası bu sivri yere gelecek şekilde uzunca bir hatıl yerleştirilir. Bu hatıl yatay şekildedir. Konumu tahtirevalliyi andırır. Karşılıklı binilir ve bir kısım insan bunu çevirir. Hareket halindeyken gıncır gıncır ses çıkarır. Büyük bir zevkle binilir. Bu sisteme “ gıncırdak” denir. Toplanan delikanlılar gıncırdağa binerek gönüllerince eğlenirler. 
Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2008

 

***************************************************************************

1955-1956 yıllarına ve Ilbarıt köyü   OKULUMUZ

Yaşadığımız süreç içersinde, geriye baktığımız anlar yakın bir tarih gibi gelir bizlere...Oysa bir bakarsın ömründen çeyrek asır, yarım asır geçip gitmiş...Sadece 2018-2023 arası Ilbarıt köyünden 54 insanımız ebediyete göçmüş...O halde yaşam denilen şeyi sabitlemek çok zor...

Fazla uzağa gitmeye gerek yok 1955-1956 yıllarına ve Ilbarıt köyü, İlkokulunda okuyanlardan geriye kim kalmış oraya getirmek istiyorum. Ne yazık ki o yıllarda okulda okuyanların ve hayatta olanların çok azı hatırlıyor okudukları öğretmenlerini. Örneğim 1931-1950 arası köy öğretmeni,Mehmet Ata Doğan, Ilbarıt köyünden1950-51 Mustafa Günal,1951-52, Ilbarıt Köyünden, 1951-52 Ziya Taşdöğen, aynı zamanda oğlu Selahattin Taşdöğen, sinema ve dizi oyuncusudur. Erzurum-Narman'lı...1952-54 Yılları Mustafa Öğünç, Hacılarobası Köyünden, 1954-55 yılları Hafize Altın,Kadıbükü Köyünden,1955-56 M.Hilmi Çınar Konarı Köyünden ve 1955- 56 yıllarında Ilbarıt İlkokulunda okuyan öğrenciler.

BİRİNCİ SINIF;

1) İsmail Akgül 9 yaşıda, hayatta değil...Acumukgil...

2)Ayşe Kaya 9 ****** Hayatta...Kahvecigil....

3)Hüseyin Öz 9****** Hayatta değil....Aligülügil...

4)Süleyman Eriş 13 ***** Hayatta değil...Akkuşgil....

5)Fatma Vural 10 ****** Hayatta ...Karabacakgil...

6)A.Osman Tuncay 14*****Hayatta...Kuruseyingil...

7)Cemile Tangül 9 ***** Hayatta değil...Hatıpgil...

8)Emine Yaşar 9 ******Hayatta değil...Eminegil...

9)Gıyasettin Demirsöz 8 ****Hayatta...Emüstogil...

10)Yüksel Aksoy 8**** Hayatta...Yukarımeyremgil...

11)Ramazan Avcı 7******Hayatta...Sorogızgil...

12Hatice Tuncay 7 *****Hayatta...Kuruseyingil...

13)Osman Akdoğan 7*****Hayatta....gardeyigil...

14)Hasan Sarı 8******* Hayatta değil....Berbergil...

15)Melahat Avcı 8*****Hayatta....Sorogızgil....

16)Şefika Mutlu 8 *****Hayatta...Havaşgil.....

17)Sahavet Kara 7*****Hayatta....Berbergil...Karaşar...

18)Erol Akgül 7*****Hayatta...Gıdavagil...Karaşar...

19) Abdullah Gürleyik 8*****Hayatta değil...Kocagözgil....Karaşar...

İKİNCİ SINIF:

20)Rıdvan Satılmış 9 Yaşında...Hayatta değil...Deliahmetgil...

22)İsmet Şahin 9******Hayatta....Deliseyingil.....

23)Güngör Mutlu 8 ****Hayatta değil...Havaşgil...

24)Hüseyin Kara 9*****Hayatta değil...İbramçavuçgil...Karaşar...

25)Mustafa Akgül 11*****Hayatta...gıdavagil....Karaşar...

26)Habibe Yaşar 12*****Hayatta değil...Eminegil...

25)Şahizer Özlü 12******Hayatta....İyipgil...

26)Bekir Avcı 12*****Hayatta değil....Sorogızgil....

27)Ali Öz 10*****Hayatta değil....Aligülügil....

28)Mehmet İyice (Avcı) 10****Hayatta değil...Kuruoğlangil....

29)Satı Şenlik 10*****Hayatta....Kulagil....

30)Necati Kara 9*****Hayatta değil...Yanıkgil...

31)Mehmet Sarı 12*****Hayatta değil...Berbergil....

32)Yılmaz Yılmaz 10*****Hayatta değil...Keleşgil....

33)İlyas Öztürk 12*****Hayatta...İpiçürükgil...

34)Remzi Aydın 11****Hayatta değil...Çavuşgil...

35)Feride Saygın 10*****Hayatta...İrabegil...

36)Yaşar Koç 10*****Hayatta...Değirmencigil...

37)Selami Alkan 8*****Hayatta...Gardeyigil...

38)Hasan Çetin Erden 8****Hayatta değil...Gardeyigil....

ÜÇÜNCÜ SINIF;

39) Satı Aydın 14***** Hayatta değil...Çavuşgil....

40)Sevim Kaya 11****Hayatta...Ayrancıgil....

41)Ayşe Gürleyik 12*****Hayatta...Kocagözgil....Karaşar...

42)Mustafa Saygın 11****Hayatta değil...Osmançavuşgil....

43)İrfan Erden 10****Hayatta değil...Gardeyigil....

44)Ayten Aksoy 10*****Hayatta...Yukarımeyremgil...

45)Burhan Tangül 11****Hayatta değil...Hatıpgil...

46)Orhan Kara 12*****Hayatta değil...Körmehmetgil...Karaşar...

47)Emin Kütükçü 13*****Hayatta değil...Hüsükgil....

DÖRDÜNCÜ SINIF;

48)Haşim Özcan 11 Yaşında..Hayatta değil...Haşimgil...

49)Hasan Özen 10*****Hayatta...Hecelligil....

50)Ahmet Tuncay 12****Hayatta....Kuruseyingil....

51)Kemal Kalkan 12*****Hayatta değil...Softagil....

BEŞİNCİ SINIF;

52) Yılmaz Kaya 13 Yaşında...Hayatta değil...Kahvecigil....

53) Satı Avcı 14 ******Hayatta değil...Sorokızgil....

Yukarıdaki öğrenci çizelgesi 1955-56 yıllarına ait...Öğretmen M.Hilmi Çınar....1956-57 yılında bilindiği gibi,köyümüz öğretmenlerinden,Hacer Öztürk Karadeniz,1960 yılına kadar bu görevde kalmıştır. Ne yazık ki zaman bir su değirmeni gibi biz insanları öğütmekdedir. Geride kalanlarla sağlıklı günler temenni ediyorum.

'recai demirsöz'

Osman Aydin

Hakka kavusanlara Rabbım rahmetle muamele eylesin ruhları şad mekanı cennet olsun yaşayanlara hayırlı ömürler dilerim amin

Derin bir geçmişi olan,Ilbarıt'tan selamlar.Yaşam sadece yeme içmeden ibaret degildir. Üzücü olan bilgili kişilerin kenarda köşede yaşamalarıdır.Yakın bir tarih 1955-56 Ilbarıt köyünde ögretmenlik yapmış, aslen Konari Köyünden olan,Öğretmen M.Hilmi Çınar'ı o yıllarda ,Ilbarıt Köyü İlkokulunda okuyanların tanımamaları...Coğu öğrencisi bu gün hayatta değil...Köyde araştırma yaptım,bir tek Şefika Kara tanıdığını söyledi.Hatta öğretmenin fiziki yapısını dahi unutmamış...Koca burunluydu diye söz etti...

Ilbarıt köyü artık eski ,Ilbarıt köyü değil...Gecmişe dair tüm ananelerini yitirmiş konumda.Küresel ısınma köyü hızli bir şekilde tehdit etmektedir.Belkide bes on sene sonrası,iki yanımızdakı dere yatakları,çaylarfa kuruyacak.Uzatmayayım kötü bir zamanı adımlıyoruz.

Dün İki köylümüzü ebediyete uğurladık Ruhları şad mekanları cennet olsun .Görseldeki abilerimizin çocukları bile en büyüğü 60 yaş üstüne geldi.

Şöyle kendi çapımda hesaplar yapıyorum 1920 doğumlular 100 yaşına .1930 doğumlular 90 yaşına .1940 doğumlular 80 yaşına geldi parmakla sayılacak kadarda azalmaya başladı bu yaşta köylülerimiz.

Zaten ülkede yöremizde ömür süresi bu kadar ilersini yaşayabilmek mucize.belki Şehir stresinden uzak doğal yollardan beslenenler ve herhangi bir rahatsızlığı olmayanlar yaşayabilir.

yavaş yavaş sıra geliyor bizlere 1960 doğumlulara bizler bile daha dünkü çocuktuk gibi geliyor 60 yaşımızı devirdik.

Allah cümlemize sağlıklı ömürler versin.

BÜYÜKLER DÜNYA DEĞİŞTİRİNCE.

Köylerimiz bu kadar göç vermeden önce Dedelerimiz Babalarımız ya kendi köyünden ya çevre köylerden evlilikler yapmışlar

Bu yüzdende şöyle bir araştırsan herkes birbiriyle akrabadır

Halam Emüstegilden Haşımgile gelin gitmiş Cemile yengem Hatıpgilden gelin gitmiş.

Dün İstanbul Küçükyalı mezarlığında Cemile yengemi defnettik

Şöyle aile mezarlığının mezar taşlarına baktım.

Eniştem Ali ÖZCAN 1983 yılında vefat etmiş oradaydım.

Halam Fatma ÖZCAN 1994 yılında vefat etmiş oradaydım

Kuzenim abim Haşim ÖZCAN 2016 yılında vefat etmiş oradaydım

Yengem Cemile ÖZCAN. 12.AĞUSTOS 2023 dün yine oradaydım

hepsinin üzerlerine toprak atmak kısmet oldu ruhları şad mekanları cennet olsun.

Bizden sonrakı nesil üzgünüm kuşaklar açılacak artık birbirini zor tanıyacak akraba olduklarını bile bilemeyecek yabancılaşacak dünyanında böyle bir gerçeği var.

Köyümüz Karaşer mahallesi Alibeygilinden Gıdı Mehmet in damatı.Komşuköy Hacılarobalı.

NECMETTİN ÇELİK Hakkın rahmetine kavuşmuştur.

Cenazesi yarın Cuma namazına müteakip

ANKARA Karşıyaka mezarlığına defnedilecektir

Ailesine ve sevenlerine başsağlığı diliyoruz

Ruhu şad mekanı cennet olsun

 

****************************************************************************

ESAMİLERİ.ILBARIT,BAĞLICA,KARAŞAR 

 

Kısa bir bilgi,burda ailelerin ilkleri yazılmıştır. bu şecere defteri 1983 yılında ,ilköğretim müfetişi,abdülkadir özer tarafından bize verildiğinde üzerinden 75 yıl gibi bir zaman geçmişti. şimdi ise son tutulduğu tarihin üzerinden 111 yıl ve ilk tutulduğu tarih 169 yıl...defter 1850 yılları ve 1908 yılları arasında tutulmuş olup,belkide türkiye'nin hiçbir köyünde böyle bir kayıtın kaldığını sanmıyorum. daha önce defter başkalarına gösterilsede sonuç alınamamış ve babam satı demirsöz'le 1983-87 yılları arasında türkçeleştirdik. sadece iki aileyi belirleyemedik.saygılarımla....

HACIÖMEROĞULLARI;ILBARIT

1)hacıömeroğlu hüseyin (1841) dokzangil.

2)hacıömeroğlu satılmış (1880) aligülügil

3)hacıömeroğlu mehmet (1829) bilinmiyor

4)hacıömeroğlu süleyman (1862) eminegil

5)hacıömeroğlu mehmet (1852) kahvecigil

6)hacıömeroğlu ahmet (1869) ayrancıgil

7)hacıömeroğlu izzet (1874) beşirgil

8)hacıömeroğlu ahmet (1833) gardeyigil

9) hacıömeroğlu mehmet (1857) kulagil

10) hacıömeroğlu mustafa (1856) faslıgil

11) hacıömeroğlu ali (1859) kazıkaligil

12) hacıömeroğlu mustafa (1842) kemanecigil

13)hacıömeroğlu osman (1832) cırtosamgil- bağlıca

14) hacıömeroğlu ali (1874) kirazgil

15) hacıömeroğlu osman (1864) yanıkgil

16) hacıömeroğlu hüseyin (1865) sarıhüseyingil

HACIALİOĞULLARI ;ILBARIT

1) hacıalioğlu mustafa ( 1844 ) çavuşgil

2) hacıalioğlu hasan ( 1882) keleşgil

3) hacıalioğlu ali ( 1830) alimolalgil

4) hacıalioğlu mustafa ( 1822) güngörmezgil

5) hacıalioğlu emin (1838) fısfıshafızgil

6)hacıalioğlu hasan (1839) havaşgil

7) hacıalioğlu osman (1864) elişgil

8)hacıalioğlu hüseyin (1879) güdükgil

9) hacıalioğlu osman (1830) osmançavuşgil

10) hacömeroğlu mehmet (1868) irabegil

11) hacıömeroğlu mehmet (1862) delihüseyingil

HASANOĞLU ;BAĞLICA

1.     hasanoğlu mustafa (1845) hasangil

2.     hasanoğlu mehmet (1874) gostakgil

3.     hasanoğlu ramazan (1852) hacıhamzagil

MOLLAHASANOĞLU ;BAĞLICA

1.     mollahasanoğlu halil (1842) cıdıkgil

2.     mollahasanoğlu mustafa (1852) tulummıstangil

3.     mollahasanoğlu ismail (1858) bilinmiyor

4.     mollahasanoğlu şakir (1864) cemükgil

KARAMEHMETOĞLU : KARAŞAR

1.     karmehmetoğlu hüseyin (1852) karabekirgil

2.     karamehmetolu mehmet (1866) alibeygil

3.     karmehmetoğlu mustafa (1855) berbergil

4.     karamehmetoğlu ahmet (1844) kocagözg

KARAMEHMETOĞLU : ILBAR

1.     karmehmetoğlu yusuf (1862) yusufgil

2.     karamehmetoğlu salih (1864) körzeligil

ORTAKÇIGİL :BAĞLICA

1.     ortakçıoğlu hamide (1874) ortakçıgil

MOLLAMUSTAFAOĞLU : ILBARIT

1.                   mollamustafaoğlu ahmet (1860) iyipgil

2.                   mollamustafaoğlu hüseyin (1862) mehmetaliefendigil

SÜLEYMANBEYOĞLU :ILBARIT

1.                   süleymanbeyoğlu hüseyin (1842) hürükızgil

2.                   süleymanbeyoğlu süleyman (1864) kepçegil

3.                   süleymanbeyoğlu süleyman (1862) sülüğünsarıoğlangil

4.                   süleymanbeyoğlu ismail (1868) acumukgil

5.                   süleymanbeyoğlu kadir (1872) kelkadirgil

6.                   süleymanbeyoğlu hüseyin (1842) fiyseyingil

7.                   süleymanbeyoğlu mustafa (1842)karbacakgil

TANKIROĞLU : ILBARIT

1.                   tankıroğlu salih (1855) döndügil

2.                   tankıroğlu halil (1862) esami bilinmiyor

GÖKMENOĞLU ILBARIT

 

1)gökmenoğlu ibrahim (1858) yamakgil

2) gökmenoğlu raşit (1864) körraşitgil

3)gökmenoğlu hasan (1867) yamağınhasanıgil

kütükçüoğlu : ılbarıt

1.                   kütükçüoğlu emin (1847) hatıpgil

2.                   kütükçüoğlu hüseyin (1831) hüsükgil

HACIHAMZAOĞLU : ILBARIT

1.                   HACIHAMZAOĞLU MEHMET (1838) ZAİMGİL

KARAİBRAHİMOĞLU :BAĞLICA

1)karaibrahimoğlu mehmet (1855) kocaseyingil

2)karaibrahimoğlu ibrahim (1862) okumuşgil

kuruhaliloğlu :ılbarıt

1.                   KURUHALİLOĞLU MUSTAFA (1837) AKKUŞGİL

MUSLUOĞLU : ILBARIT

1.                   musluğlu mustafa (1850) sarımuhtargil

2.                   musluoğlu ahmet (1864) gödegil

3.                   musluoğlu mehmet (1856) emistogil

4.                   musluoğlu osman (1836) kuruseyingil

5.                   musluoğlu ömer (1865) deliahmetgil

AKMUSTAFAOĞLU : KARAŞAR

1.                   akmustafaoğlu mustafa (1795) gıdavagil

2.                   akmustafaoğlu ismail (1842) kistirliçavuşgil

MOLLABEKİROĞLU :ILBARIT

1.                   mollabekiroğlu emin (1821) karakaşgil

2.                   mollabekiroğlu osman (1825) değirmencigil

3.                   mollabekiroğlu mustafa (1830) dabazgil

SARIİBRAHİMOĞLU :ILBARIT

1.                   saribrahimoğlu mehmet (1867) şıkkıdıgil

2.                   sarıibrahimoğlu salih (1861) pürdegil

KADOĞLU :ILBARIT

1.                   kadıoğlu ismail (1879) softagil

2.                   kadıoğlu ahmet (1852) pehlivangil

3.                   kadıoğlu mustafa (1863) hecelligil

4.                   kadıoğlu ibrahim (1953) kosbatargil

İBRAHİMBEYOĞLU : ILBARIT

1.                   ibrahimbeyoğlu abdullah (1852) mıstabeyoğlugil

KARADELİOĞLU :ILBARIT

1.                   karadelioğlu ibrahim (1855) meyremgil

HACIHASANOĞLU :BAĞLICA

1.                   hacıhasanolu mehmet (1891) civişgil

MUSAOĞLU :ILBARIT

1.                   musaoğlu haşim (1872) haşimgil

TAVŞANCIOĞLU :ILBARIT

1.                   tavşancaıoğlu abdullah (1826) ipiçürükgil

iki asır öncesi ılbarıt köyü kayıtlarında olup bu gün esamesi olmayan dört aile

hoşafçıoğlu :ılbarıt

1.                   hoaşafçıoğlu ahmet (1806) esamisi bilinmiyor

HACIŞABANOĞLU : ILBARIT

1.                   hacışabanoğlu satılmış (1861) esamisi bilinmiyor

2.                   hacışabanoğlu mehmet (1786) esamisi bilinmiyor

NAKİOĞLU :ILBARIT

1.                   nakioğlu hasan (1796) esamisi bilinmiyor

DALKIRANOĞLU : ILBARIT

dalkıranoğlu mustafa (1791) esamisi bilinmiyor

ILBARIT KÖYÜ

ılbarıt köyüne cami 1870,yılında yapılmıştır.cami öncesi 'köy-odası' ve 'köy-mektebi' vardır,fakat yazılı bilgi olmadığı için, köy-odası ve mektebinin ne zaman yapıldığı bilimemektedir.

aynısı hacılarobası köyündede vardı, hacılarobası köyündeki yıkılıp yerine yenisi yapıldı.bizdeki ise,çeşitli tadilatlar geçirdi ve 2009 tarihinde tamamen yanıp yenisi yapıldı.

köy mektebinde,eskiden hafızlık ve imamlık üzerine dersler verilirken,mehmet cemil efendi hocanın gelmesi ilie diğer derslerde,devreye girdiği biliniyor.hatta burdan mezun olanlar,daha sonra istanbul dahil çeşitli medreselerde eğitim görmüşlerdir.fıs fıs hafız (mehmet mutlu) gibi...

cumhuriyet önceside köy mektebinde eğitime devam edilmiş.o yılları babam satı demirsöz şöyle anlatırdı.okur yazar örneği çevre köylerde bizde ve hacılarobası köyünde olduğu için,ovacık'ın köylerinden bize,gurbet ve asker mektubu yazdırmaya gelinirdi.hocamızda,kuzyaka'dan telli lakaplı ve abdülkadir özer'in babası mehmet özer, gelenlerin mektuplarını yazıverin diye bizlere görev verirdi.

köy mektebinden daha önce mezun olup,medrese eğitiminden sonra ilk öğeretmen olanlar,hüseyin avni aksoy,mehmet ata doğan ve hasan tahsin erden'dir.cumhuriyetin kurulması ile mustafa remzi sponsorluğunda, kastamonu öğretmen okuluna gönderilen,ahmet demiralp,şükrü kaya,ibrahim ünal ve mustafa algan'dır.

köy mektebi,mehmet ata doğan'ın köye öğretmen olarak atanması ile 1931'den,karamanbaşı mevkiinde 1934 yılında yapılan 'akbulak-ilkokulu' üç köyü kapsayan okul olarak hizmete açılmıştır.sırasıyla,ılbarıt,(üçbölük)hacılarobası,o yıllarda geren köyü hacılarobasına bağlı mahalle olduğu için,hacılarobası esmase okunuyordu. ve sarıyan (gündoğan)köyü....o yıllara ait okul kayıt defterleri,köy müzesinde bulunmaktadır.daha sonraları 1945 yılında sözü edilen üç köyde köy bünyesinde okullar açılmıştır.

1.                   KARYE-İ ILBARIT TABİ KAZA-İ ZA'FERANBORLU...

bundan yaklaşık iki asır öncesi,padişah 2.mahmut döneminde, nüfus sayımı yapılmış.bilindiği gibi 2.mahmut,osmanlı imparatorluğunun en acımasız padişahlarındandır.yeniçeri ocağını kapatıp (asakir-i mansüre)adı alıtında bir ordu kurup,askerlik yaşını 16 ya indiriyor.

iki asır öncesi,ılbarıt köyü,merkez ılbarıt,bağlıca ve karaşar dahil 49 hane olup,daha sonra babam satı demirsöz'le türkçeleştirdiğimiz,1908 yılına kadar tutulmuş köy kayıt defterindeki incelemelerime göre,iki asır öncesi,köyümüz esamesinde bulunan (dalkıranoğulu) (nakioğlu) (hacışabanoğlu) ve (hoşafçıoğlu) ya devşirmeye uğramış yada,söyünmüştür.

yine iki asır öncesi,bağlıcada (hacıhasanoğlu-civişgil) karaşar'da (akmustafaoğlu-gıdavagil) (akmustafaoğlu_kistirliçavuşgil) yok

merkez ılbarıt köyünde (mollabekiroğlu-karakaşgil,değirmencigil ve dabazgil), döndügil (tankıroğlu-iki sülale) , (kütükçüoğlu- hatıpgil ve hüsükgil) (ibrahimbeyoğlu-yukarı meyremgil) (karadelioğlu-aşağımeyremgil) gibi sülaler yok.

yine o yıllarda, nüfus sayamandı kadınları yok saydıklarından dolayı,ev kadınları ve kızları kayıt altına almamışlar.

örneğin (akkuşgil,kuruhaliloğlu,baba halil ve oğul abdullah ve birde anneyi sayarsak,üç kişiler,daha sonra abdullah'ın mustafa diye bir oğlu olmuş,bu günkü esami,mustafa'dan doğup,bu günlere gelenlerdir.)

iki asır öncesi 49 hanenin nüfusu erkekler bazında 180 buna kadın ve kız çocuklarını eklersek 300 yakın.geriye dönüp baktığımızda ise,ılbarıt köyü eski bir yerleşim yeri olmasına rağmen türklerin buraya gelişi 17 asırın ortaları ve sonları olabilir.çünkü bizim sülale (musluoğuları,üç kardeşten ibaret,ahmet 1751 doğumlu,ahmet'ten,feyzullah ve hüseyin oluyor.feyzullah'tan -emistogil,hüseyin'den,kuruhüseyingil) musluoğlu,mehmet bin hasan, 1791 doğumlu,oğlu mustafa 1806,doğumlu (zorluhüseyingil ve gödegil) ve musluoğullarından bir sülale söyünmüştür. o söyünmüş evin yerine,gödegilden,hasan yıldırım ev yapmıştır.

 

RECAİ DEMİRSÖZ

ılbarıt köyünün ilk resmi öğretmeni olan,balcıoğlu mehmet cemil efendi...

doğum yeri hasan ve ülfet'ten olma,rumi 1281 miladi 1865 bulgaristan -filibe....

eşi emine hanım,mustafa ve zehra'dan olma rumi 1291 bursa...

kızı behice ,mehmet cemil ve emine'den olma,rumi 1310 miladi 1894...

eşinin teyzesi nefise hanım,baba seyitali anne bilinmiyor.rumi 1262 miladi...1846 bursa...

okur yazar sıpyan (çocuk) muallimi olan mehmet cemil efendi.hüdevandigar (bursa'nın eski ismi) vilayeti nüfus idaresinden aldığı 4.mart.1313 (1897)tarihinde aldığı teskere osmaniye mucibince (icab)ca ılbarıt köyü yabancı defterine kayıt edilmiştir.

mehmet cemil efendi ayrıca batı eğtimi aldığı için,o yılların yaygın dili olan fransızcayı bilmektedir.1900'lerin başları ve ortaların da ılbarıt köyüne gelen mehmet cemil efendi,hüseyin efendi,hüseyin avni aksoy,hasan efendi,hasan fehmi erden ve ata efendi,mehmet ada doğan,gibi öğrencilerini ileri derecede eğitirek o yılların öğretmen ve kadıların (hakim)lerin yetiştiği medrese eğitime göndererek,eğitimci olmalarını sağlamıştır.

ayrıca mehmet cemil efendi,kız çocuklarında okutmuştur.

kaynakça...satı demirsöz (1910-2009) recai demirsöz (1956.....)cevirisi....

 

RECAİ DEMİRSÖZ

20 küsur yıl öncesi,29.ekim.1999 tarihinde,köyümüzde safranbolu kaymakamlığınca,kültür ve sanat merkezi kurulmuştu.yaşadığım zor şartlara rağmen,kültür ve sanat merkezini ayakta tutmaya çalışıyorum. sakıp sabancı ,can kıraç ve eczacıbaşı gibi holdinglere bağlı müzeler,15 yıllarını kutlarken,ılbarıt köyündeki 'müze' 20 ci yaşına girmiş bulunmakta.doğal olarak benim kendi imkanlarımla kutlama şansım yok.geçenlerde köyü ziyaret eden,karabük ve safranbolu protokolu,hatta bunlara karbük vekilleride dahil,hiçbir fikir yürütmedi.ilerde burunanın konumu ne olacak diye...yıllar öncesi almanlar burayı ziyaret ettiklerinde,peşinsıra birilerini yetiştiriyormusun,bende malesef yanıtını vermiştim.kaldıki bir sanat-evini ayakta tutumak o kadarda kolay değil...her şeyden önce bilgi birikimi istiyor.çünkü sanat-evine girildikten sonra,sorular ard arda geliyor.dün ise is

               tanbul'un çeşitli üniversitelerinden öğrenciler müzeyi ziyaret ederek süpriz yaptılar.

KÖYÜMÜZ GÖREV YAPMIŞ ÖĞRETMENLER

 

1)MEHMET CEMİL EFENDİ (1965......)Bulgaristan/Filibe doğumlu.

2) MEHMET NURETTİN ÖZER (1889-1953) Safranbolu/Ilbarıt köyü doğumlu.

3) ALAADDİN TELLİ  Safranbolu/Kuzyaka doğumlu.

4) MEHMET ATA DOĞAN (1896-1983) Safranbolu/Ilbarıt doğumlu.

5) HÜSEYİN HÜSNÜ YILMAZ, (1861-1938)Safranbolu/Hacılarobası Köyü

6) ZİYA TAŞDÖĞEN 'Kendisi Erzurum/ Narman'lı olup,Selehattin Taşdöğen oğludur.

7) MUSTAFA GÜNAL, 1928...?) Safranbolu/Ilbarıt doğumlu

8) MEHMET YILMAZ 'Islak Mehmet' Karabük/Eflani doğumlu

9) HAFİZE UYSAL,Safranbolu/Kadıbükü doğumlu

10) MUSTAFA ÖĞÜNÇ,Safranbolu/ Hacılarobası doğumlu

11) HACER ÖZTÜRK (Karadeniz) (1933.......)Safranbolu/Ilbarıt doğumlu.

12) HİKMET KAYACI,Kastamonu/Araç doğumlu.

13) HÜSEYİN TİRYAKİ,Kastamonu/Daday doğumlu.

14)ADİL ŞEN, Zonguldak/Çaycuma doğumlu.

15) HAYRULLAH YILMAZ ÖNDER, (1949......) Muş/Varto doğumlu.

16) YUNUS ÖZER (1944-2007) Safranbolu Geren doğumlu.

17) ABDULLAH AKSOY (1951-1982) Safranbolu/ Ilbarıt doğumlu

18) AYDIN ÜNAL, (1959.....) Bartın,Gökçekıran köyü doğumlu.

19) SUAT ŞENGÜL, Kastamonu/Abana doğumlu.

20) ŞERAFİTTİN CÖMERT,Safranbolu?Örencik Köyü doğumlu

21) FERRUH ŞAFAK (1956... Safranbolu/Çerçen Köyü doğumlu.) 1986 yılında  ka

panmıştır.

 

KÖYÜMÜZÜN  ÖĞRETMENLERİ

 

KÖYÜMÜZÜN ÖĞRETMENLERİ

1-Kul    MUSTAFA(ŞAAİR)

2-Mehmet Cemil    HOCA( SINIF ÖĞRETMENİ )            

3-Mehmet ÖZER(  SINIF ÖĞRETMENİ)

4-Ata DOĞAN            ( SINIF ÖĞRETMENİ )

5-Hasan  ERDEN       (SINIF ÖĞRETMENİ)

6-Mustafa GÜNAL     (SINIF ÖĞRETMENİ)

7-Hacer  ÖZTÜRK      (SINIF ÖĞRETMENİ)

8-Hüseyin AKSOY   ( SINIF ÖĞRETMENİ)                

9-Ahmet DEMİRALP ( SINIF ÖĞRETMENİ)                

10-Şükrü KAYA         ( SINIF ÖĞRETMENİ)                

11-Mustafa ALKAN      ( SINIF ÖĞRETMENİ)                 

12-Kadir ÖZER       (İLKÖĞRETİM MÜFETTİŞİ)

13-Ayşe ACAR        (SINIF ÖĞRETMENİ)

14-Güner  DEMİRALP    (FEN BİLGİSİ ÖĞRET.)

15-Selami ALKAN             (SINIF ÖĞRETMENİ)

16-Gıyasettin DEMİRSÖZ (SINIF ÖĞRETMENİ)

17-Ahmet YILDIRIM    (TÜRKÇE ÖĞRETMENİ)

18-Abdullah AKSOY         (SINIF ÖĞRETMENİ)

19-Abdullah GÜNAL         (SINIF ÖĞRETMENİ)

20-Emine Dilek ALKAN (MATEMATİK ÖĞRETMENİ)

21-Banu ÖZDEMİR (MATEMATİK ÖĞRETMENİ)          

22-Vural GÖKMEN (HACETTEPE ÜNİV. ÖĞR.GÖR.)

23-Hasan MUTLU (FİZİK )                                     

24-Emine KARA   (ATATÜRK ÜNİV. ÖĞR.GÖR.)

25-Mehmet  YILDIRIM  (SINIF ÖĞRETMENİ)

26-Çiğdem   AVCI  (TRAKYA ÜNİV.)

27-İbrahim  GÜNAL (SNIF ÖĞRETMENİ)

28-Fatma   ERİŞ   ( DİKİŞ ÖĞRETMENİ)

29-Mehmet   ŞENLİK  (DİN KÜLTÜRÜ ÖĞRETMENİ)

30-Selvet  ÖZTÜRK  ( SINIF ÖĞRETMENİ)

31-Aysu KARA(ANA SINIFI ÖĞRETMENİ)
32-Zülal GÖKMEN(İngilizce öğretmeni)

33-Hatice KARA(Çocuk Gelişimi)

34-Ferruh ŞAFAK(SINIR ÖĞRETMENİ)

35-Alaaddin TELLİ(SINIF ÖĞRETMENİ)

36-M.HİLMİ ÇINAR

1.        CEMİL HOCA

2.        MEHMET ÖZER

3.        ATA DOĞAN

4.        ZİYA TAŞDOĞAN 

5.        MUSTAFA GÜNAL

6.        MEHMET YILMAZ

7.        HÜSEYİN TİRYAKİ

8.        HAYRULLAH YILMAZ

9.      HİKMET KAYACI 

10.     MUSTAFA ÖĞÜNÇ 

11.     HACER ÖZTÜRK 

12.     ADİL ŞEN

13.     HAFİZE UYSAL

14.     ABDULLAH AKSOY

15.     YUNUS ÖZER

15.    FERRUH ŞAFAK

16-    ŞERAFETTİN CÖMERT

17-     SUAT ŞENGÜL

18-    AYDIN ÜNAL

19-    HAFİZE UYSAL

20-    HÜSEYİN HÜSNÜ YILMAZ

21-   ALAADDİN  TELLİ

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

***************************************************************************

ÖĞRETMENLERİMİZ

EĞİTİM VE ÖĞRETİM

Köyde eğitim ve öğretim okullar açılmadan önce köy odasında yapılmıştır.Köylüler Cemil Hoca’yı köyümüze getirmişler.(1865) Cemil Hoca köyde hocalık, eğitim ve öğretim vermiştir. Çok geniş bir kültür birikimi olan Cemil Hoca öğrencilere okuma -yazma öğretmiştir.Cemil Hoca dört dil bilmektedir(1915). Cemil Hocadan sonra eğitim öğretim görevine Mehmet ÖZER ve Ata DOĞAN devam etmişlerdir.Bu durum 1932 yına kadar köyde devam etmiştir.Daha sonra köylüler birleşerek köylerin orta yerinde yer alan Karamanbaşı’na 1932 yılında bir okul yapmaya karar vermişler.Okulun adını AKBULAK İLKOKULU koymuşlar.

Karamanbaşı Okulunu; Ilbarıt, Sarıyan ve Hacılar obası köyleri birleşerek yapmışlar.Bu okulda Hacılar obası Köyü’nden Hüseyin Hüsnü Yılmaz(1861-1935) ile Ilbarıt Köyü’nden Ata Doğan(1893-1983) görev yapmıştır.Okul 1944 yılında kapanmıştır. Okula ait her şey üç köy tarafından pay edilmiştir. Daha sora bu üç köy kendi köylerine okul yapmışlardır. (1944) Okullar bitinceye kadar eğitim ve öğretime geçici binalarda devam edilmiştir.

KAYIKCI KUL MUSTAFA

Yörede 1940 yılında yapılan araştırmalara göre Kayıkçı Kul Mustafa Ilbarıt Köyünde doğmuştur. 
Şair tabiatlı olan Kul Mustafa delikanlı çağında köyüne sığmayan bir yürek bütünlüğü ile ver elini İstanbul diyerek gurbet yoluna düşmüştür. Kayıkçı Kul Mustafa’nın Bağdat seferine çocuk yaşta gönüllü olarak katılan ve kahramanlıklar gösteren Genç Osman için yaptığı destan, sonraları bütün yurt çapında çalınıp çağrılmaya başlanmıştır.
Bu ünlü ozanımızın nerede öldüğü ve nereye gömüldüğü belli değildir.

YUSUF EFENDİ

Kara Mehmet’ in büyük oğludur. Köyün katipliğini ve hatipliğini yapmıştır.Köy İhtiyar Heyeti’nin seçimle gelmeyen daimi üyesidir.Köyden giden mektupları yazar.gelen mektupları okur.Yusuf Efendi’den sonra köyün hatipliğini Hafız Mehmet ÖZER yapmıştır.

CEMİL HOCA (Mehmet Cemil Balcıoğlu)

Bulgaristan’ın Filibe şehrinde doğmuş.İstanbul’da Enderunda yetişmiş. Bulgarca,Arapca,Farsca ve Türkçe olmak üzere dört dil biliyor.Cemil Hocayı, hoca olarak Ilbarıt Köyü’ne Katırcı Hüseyin Efendi getirilmiş.(1281)(1865)Cemil hoca köyde hem hocalık,hem de öğretmenlik yapmış.Köyden, çevreye ışık tutacak gençler yetiştirmiştir.Köyümüzden birkaç öğrencisini Kastamonu Muallim Mektebine ve İstanbul Fatih Medresesine göndermiştir.Cemil Hoca Safranbolu Lisesinde (Din Dersi öğretmenliği) ve Akveren köyünde görev yapmıştır.Akveren köyünden ilk kadın millet vekili Fatma Memik onun öğrencisidir.Üçbölük Köyünden Huriye,Rabia,Münevver,Hatiçe SAYGIN ve Zarife ÖZCAN Cemil Hoca yetiştimiştir. Cemil hoca İstanbul’a dönmüş ve orada ölmüştür. Mezarının yeri bilinmemektedir.Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.

(ILBARIT KÖYÜNÜN İLK RESMİ ÖĞRETMENİ OLAN,BALCIOĞLU MEHMET CEMİL EFENDİ...DOĞUM YERİ HASAN VE ÜLFET'TEN OLMA,RUMİ 1281 MİLADİ 1865 BULGARİSTAN -FİLİBE....EŞİ EMİNE HANIM,MUSTAFA VE ZEHRA'DAN OLMA RUMİ 1291 BURSA...KIZI BEHİCE ,MEHMET CEMİL VE EMİNE'DEN OLMA,RUMİ 1310 MİLADİ 1894...EŞİNİN TEYZESİ NEFİSE HANIM,BABA SEYİTALİ ANNE BİLİNMİYOR.RUMİ 1262 MİLADİ...1846 BURSA...OKUR YAZAR SIPYAN (ÇOCUK) MUALLİMİ OLAN MEHMET CEMİL EFENDİ.HÜDEVANDİGAR (BURSA'NIN ESKİ İSMİ) VİLAYETİ NÜFUS İDARESİNDEN ALDIĞI 4.MART.1313 (1897)TARİHİNDE ALDIĞI TESKERE OSMANİYE MUCİBİNCE (İCAB)CA ILBARIT KÖYÜ YABANCI DEFTERİNE KAYIT EDİLMİŞTİR.MEHMET CEMİL EFENDİ AYRICA BATI EĞTİMİ ALDIĞI İÇİN,O YILLARIN YAYGIN DİLİ OLAN FRANSIZCAYI BİLMEKTEDİR.1900'LERİN OTALARINADA ILBARIT KÖYÜNE GELEN MEHMET CEMİL EFENDİ,HÜSEYİN EFENDİ,HÜSEYİN AVNİ AKSOY,HASAN EFENDİ,HASAN FEHMİ ERDEN VE ATA EFENDİ,MEHMET ADA DOĞAN,GİBİ ÖĞRENCİLERİNİ İLERİ DERECEDE EĞİTİREK O YILLARIN ÖĞRETMEN VE KADILARIN (HAKİM)LERİN YETİŞTİĞİ MEDRESE EĞİTİME GÖNDEREREK,EĞİTİMCİ OLMALARINI SAĞLAMIŞTIR.

KAYNAKÇA...SATI DEMİRSÖZ (1910-2009) RECAİ DEMİRSÖZ (1956.....)CEVİRİSİ....)


MEHMET ATA DOĞAN :        1893- 1983

İlköğrenimini Cemil Hoca’dan almıştır.Safranbolu’da Rüştiye Mektebini bitirmiştir. Kastamonu Muallim Mektebi’nden öğretmen olarak mezun olmuştur.Birinci Dünya Savaşı’nda Arabistan’a gönderilmiş,orada İngilizlere esir düşmüş ve Hindistan’a gönderilmiş.Geri döndükten sonra yedek subay olarak Kurtuluş Savaşı’na katılmıştır.Savaştan sonra Ilbarıt Köyü’nde öğretmenliğe başlamıştır.Köyden ve çevreden bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. .Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


HASAN ERDEN  ( 1893  -  1968 )

1310 yılında Ilbarıt Köyünde dünyaya geldim.İlkokulu köyümde bitirdim.(Cemil Hoca) Kastamonu Muallim Mektebini bitirerek öğretmen oldum.Sıra ile; Kadıbükü Köyü,Kumluca Köyü,Yörük Köyü, Karapınar Köyü, Kuzyaka Köseler Köylerinde çalıştım.Askerliğimi Bayburt’ta yaptım.Sarıkamış’ta savaşa katıldım.Kurtuluş Savaşı’na katıldım.Madalyam var.1951yılında emekli oldum. Çocuklarıma yardım ettim.İstanbul’da hayatıma devam ettim.Hasan amcamızı 1968 yılında kaybettik. Çevresinde cok sevilen bir kişiymiş.Bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


HÜSEYİN AVNİ EFENDİ    :     1891- 1979

İlköğremini Cemil Hoca’dan almıştır. İmtihana girerek Rüştiye’yi bitirmiştir. Kastamonu Muallim Mektebi’nden öğretmen olarak mezun olmuştur.I. Dünya Savaşı’na katılmış,Kafkas Cephesi’nde suvari subayı olarak görev yapmıştır.Daha sonra Kurtuluş Savaşı’na katılmıştır(Afyon) İstiklal madalyası vardır.Karabük Zobran İlkokulu,Safranbolu  Kalealtı İlkokulu Ovacuma İlkokulu, Toprakcuma İlkokulu   Safranbolu Çerçen Köyü İlkokulu ve Davut obası İlkokulu’nda görev yapmıştır. Çevresinde cok sevilen bir kişiymiş.Bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


MEHMET ÖZER  1305 - 1953

Tahsilini köyde ve İstanbul Fatih Medresesi’nde görmüştür. On sekiz yıl okumuş.Ramazan aylarında Trakya bölgesinde görev yapmıştır. Kuran-ı Kerim’i ezbere bilmektedir.I.Dünya Savaşı’na katılmış,Irak ve İran cephelerinde savaşmıştır.Savaşlardan sonra Ilbarıt Köyü’ne gelerek hem imalık,hem de  öğretmenlik yapmıştır.Amcası Yusuf Efendi ölünce köyün hatipliğini yapmıştır.Yörük Köyü’’de de görev yapmıştır. 1928 yılında Harf Devrimi’nden sonra bu görevinden alınmıştır.1942 yılında D.Ç.Fabrikası’na girmiş,1953 yılına kadar çalışmıştır.Emekli olmuş ve ölmüştür. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.

 MUSTAFA ALGAN        : 1908 - 1986

Ilbarıt köyünde dünyaya gelmiş. İlköğremini köyde tamamlamıştır.(Ata DOĞAN-Mehmet ÖZER). Kastamonu Muallim Mektebi’nden öğretmen olarak mezun olmuştur.İlk olarak Safranbolu’ya bağlı Bürnük köyünde göreve başlamıştır.Sora Ak veren köyünde çalışmıştır. Askerliğini İstanbul Hadım köy ve Elazığ da yedek subay olarak tamamladıktan sonra; Ova Cuma,Arcak ve Safranbolu Kalealtı İlk okulunda uzun yıllar görev yapmıştır. Bu yıllar içinde İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne vekaleten bakmıştır.Kırk beş yıl görev yaptıktan sonra emekliğe ayrılmıştır. Köyden ve çevreden bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


AHMET    DEMİRALP   :      1908-  11.11.2001

Ilbarıt köyünde dünyaya gelmiş. İlköğremini köyde tamamlamıştır.(Ata DOĞAN-Mehmet ÖZER). Kastamonu Muallim Mektebi’nden öğretmen olarak mezun olmuştur.İlk olarak Safranbolu Gümüş ilkokulunda göreve başlamıştır. Ulusta görev yapmış, oradan askere gitmiş, askerliğini İstanbul’da tamamladıktan sonra Akveren köyü ilkokulu ve Kumluca’da görev yapmış. Tekrar askere gitmiş(Edremit). Dönüşünde Bartın’da, Safranbolu Gümüş ilkokulunda, Safranbolu Çerçen Köyü İlkokulunda ve Safranbolu Gümüş ilkokulunda görevine devam etmiş, oradan emekli olmuştur

Çevresinde çok sevilen bir kişiymiş.Bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


GÜNER  DEMİRALP     :       1941- 1975

  1941’de Safranbolu Üçbölük (Ilbarıt) köyü doğumlu olup,ilk ve orta öğrenimini Safranbolu’da tamamlamıştır.Bolu Öğretmen okulunu bitirdikten sonra 1963 yılında Bursa Eğitim Enstitü Fen-Matematik bölümünden mezun olmuştur. 1963-1966 Siirt- Kurtalan Ortaokulunda çalışmıştır.1966 yılında evlendi.İki kıc çocuğu vardır.1973’te Karabük Yenişehir Ortaokulunda matematik öğretmeni olarak görev yapmaktaydı. 17 Aralık1973’tegeçirdiği trafik kazası sonunda 21 Mart1975’te hayatını kaybetti.Eşi ve çocukları hayattadır.Çevresinde çok sevilen bir kişiymiş Bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


ABDULLAH  AKSOY    :       15.9.1951- 15.7.1982

Ilbarıt köyünde dünyaya gelmiş. İlköğrenimini köyde tamamlamıştır.(Hikmet KAYACI)Orta öğretimini Safranbolu Orta okulunda sora. Bolu Erkek Öğretmen Okunu bitirerek öğretmen olmuştur. İlk olarak Bingöl Kığı ilçesinde göreve başlamıştır.Bundan sora sıra ile; Safranbolu Ova cuma İlkokulu’nda görev almış. Öğretmenliğe ara vererek Hacettepe Üniversitesi İşletme Fakültesinde iki yıl öğrenim görerek diplomasını alarak mezun olmuştur.Tekrar  öğretmenliğe dönerek Safranbolu Üçbölük Köyü İlkokulu’nda göreve başlamıştır.Daha sonra İstanbul iline tayin istemiş ve tayini İstanbul Şişli ilçesinde göreve başlamıştır. İstanbul’da geçirdiği trafik kazası sonunda hayatını kaybetmiştir. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.


ŞÜKRÜ KAYA  :     1906  -  1989

Ilbarıt köyünde dünyaya geldi. İlköğrenimini köyde tamamladı.(Ata DOĞAN-Mehmet ÖZER). Kastamonu Muallim Mektebi’nden öğretmen olarak mezun olmuştur.Bartın’da göreve başladı. Askerliğini İstanbul,Merzifon ve Bitlis’te yedek subay olarak tamamladı.İnebolu, Safranbolu Kadıbükü Köyü İlkokulu ve merkez Bağlar İlkokulu’nda uzun yıllar çalıştı. Kırk beş yıl görev yaptıktan sonra emekliğe ayrılmıştır. Köyden ve çevreden bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.

HÜSEYİN HÜSNÜ YILMAZ (1865-1935)
Hacıoğlu (Hacogil) sülalesindendir. Köyümüzün ilk öğretmenidir. Hem Arapça hem de Türkçe ders vermiştir. Rüştiye Mektebinden (Safranbolu) mezun olduktan sonra köyümüzde imamlık yapmıştır. Daha sonra Kastamonu'da (o zamanlar vilayetimizdi)  Kastamonu Muallim Mektebi’ni birincilikle bitirmiş ve o okulda 3 yıl başöğretmenlik yapmıştır. 1912 yılından 1935 yılına kadar köyümüzde öğretmenlik yapmıştır. Köyümüzden birçok okumuş insan çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah'tan rahmet dileriz. Ata Doğan’dan önce Karaman başı’nda çalışmıştır.(Akbulak ilkokulu)

MUSTAFA ÖĞÜNÇ (1926- ……….  )
Zehlegil sülalesindendir. Kastamonu Göl Öğretmen Okulu'ndan mezun olmuştur. Köyümüzde uzun süre öğretmenlik ve muhtarlık yapmıştır. Ilbarıt Köyü İlkokulu,Toprak cuma İlkokulu,Davutlar Köyü İlkoklu ve Kalealtı İlkokulu’nda görev yapmıştır. Görevi süresinde öğretmenlerin muhtemetliğini yapmıştır.Köyümüzdeki büyük çeşme onun delaletiyle yaptırılmıştır. Köyümüzden birçok okumuş insan çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah'tan rahmet dileriz.(Benim öğretmenim) 

AYŞE ACAR (18-12-1932--------)
Üçbölük köyünde dünyaya geldim.İlkokulu 3. sınıfa kadar köyümde Ata Doğan’da okudum.4. ve 5. sınıfları Kastamonu Gölköy Öğretmen okulunda okudum.Kastmonu Gölköy Öğretmen Okulu, İzmir Kızıculu Öğretmen Okulu ve Trabzon Beşikdüzü Öğretmen Okullarında okuyarak öğretmen oldum.Sıra ile; Eflani Yağlıca, Karabük Başköy.Karadeniz Ereğlisi Şamlar,Safranbolu Toprakcuma, Karabük Merkez Anayasa, Safranbolu Misaki Milli İlkokullarında çalıştım.1983 yılında emekli oldum. Yaşantıma Safranbolu’da devam ediyorum.(09-10-2008)

MUSTAFA ACAR (1935 -  ……..)

 (Ayşe Acar'ın eşi)
1935 Yılında Hacılar obası köyünde dünyaya geldim. İlkokulu; Akbulak,Ilbarıt, Hacılarobası İlkokullarında okudum.Öğretmenlerim(Ata Doğan,Mahzar Saim,Alaaddin Telli ve Mustafa Öğünç)

İlkokuldan sonra Kastamonu Gölköy Enst. Ve Öğretmen Okulunu okudum(1948-1954) Öğretmen oldum ilk görev yerim Mardin, Gercüs Derindip köyü İlkokulu oldu.( 2yıl çalıştım) Zonguldak Ereğli Şamlar Köyü İlkokulu( 1yıl) Zonguldak Safranbolu Çıraklar Köyü İlkokulu (1yıl) yaptıktan sonra Bursa Eğitim Enst.Fen bölümünü bitirdim. Rize İkiz dere Ortaokulu,(1960-1961) Askerliğimi Ankara Cum. Baş.Muhafız Alayında (1961-1963) yaptım.1969-1974 Demir Çelik Lisesi, 1974-1982 yıllarında M.E.Bak.Müfettişliği yaptım.  02  ŞUBAT 1982 yılında emekli oldım.Yaşantıma Safranbolu’da devam ediyorum.(12 Ocak 2008)

KADİR ÖZER ( 13.03.1933- 05.11.1998)

1933 yılında Ilbarıt köyünde dünyaya geldim. İlkokulu köyümde bitirdim.Öğretmenim Ata DOĞAN.Karabük’te Ortaokulu birdim.Trabzon Öğretmen Okulunu bitirerek öğretmen oldum.Karabük Tayipler köyünde göreve başladım.Kapulu köyünde çalıştım.1960 yılında Karabük Yeşil mahallede muhtarlık yaptım.Kurslara katılarak İlköğretim Müfettişi oldum.Karabük bölgesinde müfettiş olarak çalıştım.Emekliye ayrıldıktan sonra Safranbolu’ya yerleştim.Karabük Dershanesinde idarecilik yaptım. Köyümüze, okulun yapımında emeği vardır.Köyden ve çevreden bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.

 

DİLBER DEMİRALP  (1943-……..) 
(Güner Demiralp’in eşi)

1959-1962 Bursa Kız İlköğretmen okulu çıkışlıdır.Karabük Çerçiler Köyü ve Safranbolu Bostanbükü Köyünde çalışmıştır.1967’de Safranbolu Kalealtı İlkokuluna atanmıştır. Daha sonra Misakı Milli İlkokulu ve Zatiağar ilkokulunda görev yapmıştır. 1987’de çocuklarının üniversite hayatı için İstanbul Kasımpaşa Kaptan Paşa İlkokuluna tayin olmuş ve oradan emekliye ayrılmıştır.Altı yıl bir dershanede,altı yılda bir özel okulda mesleğine devam etmiştir.(Çocuklarının biri Veteriner diğeri Bilgisayar Mühendisi olarak çalışmaktadırlar.)Kendiside İstanbul’da yaşamına devam etmektedir.(01-01-2008)

SELAMİ ALKAN  ( 12-01-1949 -… )

1949 yılında Ilbarıt köyünde dünyaya geldim. İlkokulu köyümde bitirdim.İlkokul öğretmenlerim Mustafa Öğünç ve  Hacer  ÖZTÜRK’ tü.Ortaokulu Safranbolu’da okudum. Bolu Erkek Öğretmen Okulu’nu bitirerek öğretmen oldum. Sıra ile Safranbolu Kirkille İlkokulu(2yıl).Konarı İlkokulu(2yıl),Yazı köy İlkokulu(20yıl) ve Zati Ağar İlköğretim okulu’nda(10yıl) çalışarak emekliye ayrıldım.Safranbolu’da yaşamıma devam ediyorum.(01-01-2008)                                          

AHMET YILDIRIM (1956- ……….)

 1956 yılında Ilbarıt Köyü’nde doğdum. İlkokul 1. sınıfı köyümde(Hikmet Kayacı)’da, 2.3. sınıfları Karabük Anayasa İlkokulu’nda, 4.5. sınıfları Karabük Kurtuluş İlkokulu’nda okudum.1969-1972 yıllarında Yenişehir Orta okulunu, 1972-1975 yıllarında Karabük D.Ç. Lisesini,1975-1979 yıllarında Erzurum Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’ni bitirdim.Isparta ilinde kısa dönem askerlik yaptım.1980-1984 yıllarında Karabük İli Yenice ilçesi, Yenice Lisesi’nde göreve başladım.1984-1990 yıllarında D.Ç.Lisesi’nde görev yaptım.1990-2001 yılları arasında Reel Fen Dershanesi’nde çalıştım.2001 yılından buyana Karabük Cumhuriyet Lisesi’nde görevime devam ediyorum.(06-02-2008)

 

KIYASETTİN DEMİRSÖZ (1948- ………. )

1948 Yılında ılbarıt köyünde dünyaya geldim. İlk okulu köyümde bitirdim.(Öğretmenlerim Mehmet Yılmaz ile Hacer Öztürk)Orta okulu İstanbul Emirgan ortokulu’nda bitirdim.Orta köy Öğretmen Okulu’nudan mezun olarak öğretmen oldum.İlk olarak Zonguldak Ereğli ilçesinde göreve başladım(2yıl) Kastamonu Cide ilçesinde çalıştım.(4yıl) Bartın Kozcağız’da çalıştım.(2yıl) Karabük Demir Çelik 50. Yıl İlkokulu’nda çalıştım.(22yıl) 1998 yılında aynı okuldan emekliye ayrıldım.Karabük’te yaşamıma devam ediyorum.(01-03-2008)

 

İBRAHİM ÜNAL (1902 -1987 )

Ilbarıt Köyünde dünyaya geldim.İlkokulu köyümde bitirdim.Kastamonu Göl Öğretmen okulunu bitirerek öğretmen oldum.Bana kısaca (İBRİŞ)derler.Ilbarıt Köyünden ayrılarak Amasya Gümüşhacı Köyü Mehmet Paşa İlkokulunda göreve başladım.Orada evlendim. Aynı köyden emekli oldum. İki kızı ve bir oğlu vardır(Nuran, Yüksel ve Erol)
 
MUSTAFA GÜNAL (1928 – 1987 )

Ilbarıt Köyünde dünyaya geldim.İlkokulu köyümde bitirdim.Kastamonu Göl Öğretmen okulunu bitirerek öğretmen oldum.Sıra ile görev yaptığım yerler; Ilbarıt, Yağlıca, Davutobası, Çitikısık, Karabük merkezde çalışarak emekli oldum. Bir oğlum veiki kızım var.(Osman,Günsel, Gülşen).Karabük Kartal Tepe’de ikamet etmiştir. Köyden ve çevreden bir çok aydın çıkmasına vesile olmuştur. .Kendisine Cenab-ı Allah’tan rahmet dileriz.

                                                                          

ABDULLAH GÜNAL

Ilbarıt Köyünde dünyaya geldim.İlkokulu köyümde bitirdim.Kastamonu öğretmen okulunu bitirerek öğretmen oldum. Vakıf ve Karabük merkeade görev yaptım.Emekli olduktan sonra İstanbul Bahçeli Evlere yerleştim.Üç kız çocuğum var.(Şerife,Şengül ve Şenay) İstanbul’da yaşamıma devam ediyorum. Tüm ılbarılılara selamlar.

 

 AYSU KARA (1976-…….)

1976 Yılında üçbölük köyünde doğdum. İlkokulu Zonguldak ilinde bitirdim.Orta Okulu ve Liseyi Safranbolu’da bitirdim.Erzurum Atatürk Üniversitesini bitirerek Ana Sınıfı öğretmeni oldum. İlk olarak İzmit’te göreve başladım.Şu anda Gölcük’te görev yapıyorum.(01-01-2008)

 

EMİNE KARA (1971-……..)

1971 Yılında üçbölük köyünde doğdum. İlkokulu köyümde Abdullah Aksoy’da bitirdim.Ortaokulu Zonguldak, Liseyi Safranbolu’da bitirdim.İzmir Ege Üniversitesini bitirdim. Erzurum Atatürk Üniversitesi’nde göreve başladım.Hacettepe Üniversitesi’nde yüksek ihtisas yaptım.Şimdi Erzurum Atatürk Üniversitesi’nde görevime devam ediyorum.(01-01-2008)

MEHMET ŞENLİK

26/03/1969 Safranbolu / Üçbölük (Ilbarıt) köyü doğumluyum.ilk, orta ve lise öğrenimimi İstanbul / Sarıyer'de tamamladım.Lisans eğitimimi Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'nde tamamladım. yüksek lisansımı ise Uludağ Ünv. Sosyal Bilimler Enstitüsü'nde Bursa'da öğretmenlik yaptığım dönemde tamamladım.1994 yılından bu yana değişik yerlerde öğretmenlik yaptım. halen Sarıyer Mustafa Kemal Anadolu Öğretmen Lisesi'nde Müdür yardımcısı olarak çalışmaktayım. evli ve iki çocuk babasıyım. saygılarımla,

ÇİĞDEM AVCI

Özgeçmiş:
İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliği Lisans ve Yüksek Lisans, Doktora Mezunu. İTÜ Mimarlık Fakültesi Yapı Statiği ve Betonarme Kürsüsü Öğretim Görevlisi, Evli, Aziz Emir adında bir oğlu var.
Baba Adı: Hasan Avcı
Anne Adı:Hatice Avcı
Başka bilgi ne olur bilemiyorum ama resim olarakta sayfamdan istediğiniz resmi kopyalayıp alabilirsiniz
Saygılarımla
Çiğdem

 

HATİCE KARA

Safranbolu Bağlar İlkoku’lundan mezun oldum. Açık İlköğretim okulunu bitirdim.

Açık Öğretim lisesi Çocuk Gelişimi Bölümünü bitirdim. Önlisans  Kastamonu MYO Çocuk Gelişimi Bölümünü bitirdim.

Sıra ile Ankara,Karabük,Kastamonu,Karabük,Düzce’de çalıştım.Şimdi Eflani İMKB Çok Programlı Lisesi’nde görev yapıyorum.

 

HACER KARADENİZ(ÖZTÜRK)

İlkokulu köyümde bitirdim(Ata Doğan) Kastamonu Gölköy Kız Öğretmen okulu.İzmir Buca Kız Öğretmen Okulu.Beşikdüzü Kız Öğretmen Okulunu bitirdim.Öğretmen oldum.(1954) Sıra ile;Safranbolu Sırçalı Köyü(2),Safranbolu Ilbarıt(Üçbölük)Köyü(5),Karabük Bürnük Köyü(5), Karabük Öğle Beli Köyü(4 ) Trabzon İsmet Paşa ilkokulu(10) çalıştım emekli oldum.Şimdi Ankara’da

Yaşamıma devam ediyorum.

 

ŞERAFETTİN CÖMERT

İlkokulu Safranbolu Misakı Milli Okulu’nda bitirdim.Safranbolu Orta okulu’nu ve Lisesi’ni bitirdim.İki yıllık Sosyal Bilimler böl .okudum.Askerliğimi Kahramanmaraş’ta yaptım.1982 yılında Üçbölük Köyü’nde yedek öğretmenlik yaptım.Halen Safranbolu’da yaşamıma devam ediyorum.

 

HASAN MUTLU (CV)

1961 Karabük-Safranbolu doğumluyum.İlk ve Orta öğrenimimi İstanbul Fatih’te tamamladıktan sonra İstanbul Vefa Lisesi ve 19 Mayıs Üniversitesi Eğitim fakültesi Fizik-Matematik bölümünden mezun oldum.Ayrıca İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinde okudum. 1984 Haziranında Üniversiteden mezun olduktan sonra Özel Dershanelerde çalışmaya başladım ve 4 yıl sonra kendi dershanemi kurdum. Ogün’den buyana Dershane işletmekteyim. Sınav Dergisi Dershanelerinin İstanbul Koordinatörü olarak görev yapmaktayım.Ayrıca bu dershanenin Bayrampaşa, Gaziosmanpaşa, Sultangazi, Eyüp Şubelerinin kurucusuyum. Evliyim ve 3 çocuğum var. Orta derecede İngilizce bilmekteyim.

Cumhuriyet Halk Partisi Bayrampaşa ilçe Başkanlığı görevinde bulundum Bayrampaşa Atatürkçü Düşünce Derneği kurucu başkanıyım. Gaziosmanpaşa Atatürkçü Düşünce Derneği Yönetim kurulu üyeliği Karabük-Safranbolu üçbölük köyü yardımlaşma derneği Başkan yardımcılığı TÖDER (Tüm Özel Öğretim Kurmları Derneği) yönetim kurulu üyeliği Bulgaristan Türkleri Kültür ve hizmet derneği üyeliği Rumeli Türkleri Kültür ve dayanışma derneği üyeliği Trakyalı İş adamları derneği üyeliğiBayrampaşa Kartaltepe spor klubü üyeliğimle birlikte bu ve bunlara benzer sivil toplum kuruluşlarında aktif olarak çalışmaktayım. Ayrıca 2014 yerel seçimlerinde chp bayrampaşa belediye başkan adday adayı oldum

 *****************************************************************************

 

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

KÖYÜMDEN, LAKAPLAR

Bütün kaynaklar lakap adını verdiğimiz takma adların, dünyanın her yerinde, tüm toplumlarda, geçmişten günümüze var olduğunu göstermektedir. Türklerde ve Türkiye coğrafyasında da, özellikle köy ve kasabalarda, kişi ve sülale lakaplarının çok daha yaygın olduğu bilinmektedir.

Geçmiş yıllarda, köylerde ve mezralarda köylüler, özellikle Ramazan aylarında, ücretini kendileri ödeyerek, hane sırası ile yemek vererek, imam görevlendirirlerdi. Buna “İmam tutma” denirdi. Bu imamlar ekseriya (Doğu Karadeniz’deki Of ilçesi gibi) imam yetiştirmede öne çıkmış uzak il ve ilçelerden olurdu. Köylerden birinde, bu imamlardan birisi, bir gün namaz kıldırırken gaz kaçırmış. Bu durum köyde çok konuşulan bir olay olmuş; Hocaya “Dort İmam” lakabını takmışlar. İmam konuşmalardan ve takılan lakaptan sıkılmış ve köyden kaçmış. Yıllar sonra merak etmiş, köyü ziyarete gelmiş. Köyün girişindeki pınarın başında yetişkin bir çocuğa rastlamış. Çocuğa kimlerden ve kaç yaşında olduğunu sormuş. Çocuk “Abdestsiz Ali’ nin oğluyum. Annem, Dort İmam köyden kaçtığı yılda doğduğumu söylüyor.” cevabını vermiş. Olayın hala unutulmadığına ve kendi yakıştırması olan “Abdestsiz” lakabına üzülen imam, köye girmeden dönmüş. Bu hikâye, köylerdeki lakap takma geleneğini anlatmak için iyi bir örnek olsa gerek.

Lakap konusunun bilimsel ve sosyolojik incelemesini yapmak, bu yazıyı yazının uzmanlık alanına girmemektedir. Onun amacı, 50–60 yıl öncesi, çocukluk dönemini yaşadığı yıllarda (O zamanlar) Kastamonu İli, Araç İlçesine bağlı Aşağı Güney Köyündeki ve yakın çevresindeki lakap geleneği ile ilgili bildiklerini yazmak; bu konuda konunun uzmanlarına kaynak oluşturabilmektir.

50–60 yıl öncesinde köyler, günümüzde olduğu gibi yazdan yaza canlanan, kış olunca camisinde, kahvesinde 3-5 yaşlı, emekli kalan, az sayıda bacası tüten yerler değildi. İnsanlar şimdilerde olduğu gibi, zamanlarının büyük bölümünü profesyonel oyuncuların, türkücülerin, konuşmacıların ürettiklerini dinleyerek ya da seyrederek geçirecek imkânlara sahip değillerdi. Basit de olsa, birbirinin tekrarı, benzeri de olsa konuşma konularını, oyunlarını, türkülerini, mizahlarını kendileri üretir, kendileri yaşar, kendileri yaşatırdı. Hayat zor da olsa daha canlı daha doğaldı. Bu nedenle de folklorik değerler üretme ve yaşatma, lakap konusunda olduğu gibi her alanda daha çok olurdu.

Çocuklara şimdilerde olduğu gibi, akla gelmesi, akılda tutulması zor olan özgün isimler verme arayışları olmazdı. İnsanlar üç beş farklı sülaleden ve soyadından gelirdi. Erkeklerde Ali, Veli, Hasan, Hüseyin’ den; kadınlarda da Ayşe, Fatma, Hatice gibi bilinen isimlerden farklısına az rastlanırdı.

Ancak hayatın her alanında monotonluk, aynılık hakim olsa da, kişilerin ve ailelerin farklı bir lakabı olurdu. Ali’ yi diğer Ali’ler den, Ayşe’ yi diğer Ayşe’ler den, sülaleyi, diğer sülalelerden ayırmanın en sağlam ve kısa yolu, kişilerin ve ailelerin bu lakapları olurdu. Bazı lakaplar toplumsal ustalık ve mizah değeri de taşırdı. O yıllarda 500–600 kişinin yaşadığı çok eski uygarlıkların izlerini de taşıyan şirin bir Türkmen köyü olan 100 haneli köyümüzde de her alanda durum farksız idi.

Yine o yıllarda, köylerde, yeni doğan çocukların, ölebilir düşüncesi ile nüfusa geç yazdırılması ya da daha önce ölen kardeşinin nüfusunu kullanması; muhtarların nüfusa yazdırırken yaptıkları isim ve diğer kimlik bilgileri ile ilgili yanlışlıklar çok olurdu. Bizim köyde olmasa bile, bazı uzak dağ köylerinde askerlik, evlenme gibi resmi işler söz konusu olmadıkça, nüfusa kayıt olmayanlara bile rastlanırdı.

Bu satırların yazarı da, muhtar hatalarından nasibini fazlasıyla alanlardan birisidir. Muhtarımız hem doğum tarihimi hem de cinsiyetimi nüfusa yanlış yazdırmıştı. Doğum tarihimdeki yanlışlık pek sorun olmamış; hatta hıristiyan âleminde kutsal sayılan yılın ilk gününde doğmuş görünmem, yurtdışında bulunduğum zamanlar, bazen kolaylıklar bile sağlamıştı. Ancak ilkokula kayıt yaptırırken ortaya çıkan cinsiyet hatasının düzelttirilmesi ise ayrı bir öyküye ve kara mizaha konu olabilecek insan manzaralarına neden olmuştu.

Yine o yıllar köylerde, aynı adı, soyadı taşıyan çok sayıda insanın olması, kişilerin lakapları ile bilinmesi, tanınması, resmi tebligatların ilgilisine ulaştırılması gibi resmi işlerde ve işlemlerde zorluklara ve yanlışlıklara da neden olurdu.

Toplumun, günlük yaşamında, nüfustaki isimler yerine lakapların kullanılması; doğum tarihleri yerine “derin kar senesi” ya da hikâyemizde olduğu gibi “Dort İmanın köyden kaçtığı sene” gibi önemli sayılan doğal ve toplumsal olayların referans alınması, ortaya çıkan karışıklıkları önlemede kolay ve sağlam bir çözüm oluşturuyordu.

Bilindiği üzere, kişilerle ilgili lakapların kişiyi öveni, hoşa gideni, yücelteni, mutlu edeni ya da hoşa gitmeyeni, küçük düşüreni, inciteni olabilmektedir. Ancak, gerçek bir farklılığı yansıtsa bile, bir kişiye ya da aileye onun istemediği, onu inciten, üzen, yeren, kulağa hoş gelmeyen ya da ona toplumda hakkı olmayan bir üstünlük, ayrıcalık sağlamayı amaçlayan lakapların takılmasının doğru olamayacağı aşikârdır. Bu nedenle de, semavi dinlerde ve hukuki düzenlemelerde kişiyi incitici, alaya alıcı, ayrıcalık sağlayıcı lakaplar takmanın yasaklandığı bilinmektedir. Ancak her yerde ve yörede bu yasağa pek uyulmaz ve bir imama bile hoş olmayan bir lakap takılabilir.

Köyümüzde kişiye takılan lakapların sonuna (GİL) eki eklenerek (KellecoGİL, GuşcuGİL gibi) o kişinin sağlığında ve ölümünden sonra ailesine ve sülalesine geçtiği görülür. Bilindiği üzere, birçok yerde, lakaba “oğlu” eklenmesi ile üretilen (HacıOĞLU, ÇavuşOĞLU gibi) lakaplar ve soyadları çok yaygındır. Ancak, bizim köyde bu tür lakaplara ve “oğlu” eklemesi taşıyan soyadlarına çok az rastlanır.

Yöremizde, Güneydoğu Anadolu’daki, telefona yabancı, bir kahveci çırağının, çalan telefondaki “Alo” sesine “Hemşehrim burada Alo yoktur. Bilo, Haso, Memo vardır.” türünden kısaltmalara ve lakaplara da pek rastlanmaz. Buna karşılık Kellecioğlu, Avcıoğlu, Hacıoğlu gibi aileye, soya geçen lakabın “Kelleco, KellecoGİL; Avco, AvcoGİL; Haco, HacoGİL” şekline dönüştürülerek kullanılması yaygındır.

Diğer yandan, yine köyümüzde, kadınlara kızlık döneminde verilen lakaplara (Tokmak GIZ, Çemek GIZ, Heyeder GIZ şeklinde) “GIZ” (kız) eklemesinin yapıldığı ve evlense de bu “GIZ” lakabın devam ettiği; gelinlere de “Here (Küçük) GELİN, Kara GELİN” gibi lakapların takıldığı görülür. Gelinlik dönemi geçmiş, bazı evli kadınlara verilen lakaplara da (bazen kötülemek için) (Köylü GARI, Çilli GARI şeklinde) “GARI” (karı) eklemesinin yapıldığı da olur.

Köyümüze 3-5 km uzaklıktaki bazı civar köylerde yetişkin erkeklerin adlarının sonuna (Satılmış OĞLAN, Dursun OĞLAN gibi) OĞLAN kelimesi eklenerek kullanılsa da bizim köyde bu duruma rastlanmazdı. Buna karşın “OĞLAN” kelimesinin (Çil OĞLAN, Kara OĞLAN gibi) lakapların sonuna getirilmesi ise yaygındı.

40–50 yıl önceki öğrencilik ve gençlik yıllarımda, büyük mizah ustası, merhum Aziz NESİN’ in, okuyucularını hem güldüren hem de düşündüren, “güler misin ağlar mısın” dedirten mizah içerikli kitaplarının iyi bir okuyucusu idim. O kitapları okurken, onun, köyümdeki enteresan ve insana komik gelen lakap ve soyadları aklıma gelirdi. Onun bu soyadlarını ve lakapları bilmiş, duymuş olsa kitaplarından birisine konu yapabileceğini düşünürdüm.

Burada beni bu düşünceye sevk eden, bazı ilginç lakapları ve insanın kendi isteği ile olması, taşıması düşünülemeyecek garip soyadlarını bilmeyenlere duyurmayı da amaçlamaktayım.

Çocukluğumda köyümüzde duyduğum bazı sıra dışı, ilginç kişi ve sülale lakaplarına aşağıdaki örnekler verilebilir.(ALINTI)  Şenol KUŞCU  Şubat 2011-ZONGULDAK

**************************************************

 

KİŞİ LAKAPLARI

ALİBIDIK

ALAMAN

ALAGÖZ

ACUMUK

ATAŞA

APTİ
BAHRİYELİ

BOLPAÇA

CİNSEYİN

CİNCİ
ÇITAK

ÇATAL
ÇAKALOSMAN

DELİA

DELİAHMET

DELİÖMER

DİŞİBİ

DIRT
DORUK

DOKSAN
DÖNDO

EMÜSDO

EFEHASAN

FISFIS

GASALAK

GILDIR

GICIÖMER

GÖDE

GÖBÜ

GÜDÜLA

HAMO

HACELLO

HOBU

HÜSÜK

HOLİZ

HOROZ

HOPBİLLİ

HUÇUHENİFE
İYİBA

İYİCE
İZMİRLİ
KADIKARISI

KAPSUZ

KAMYON

KARAMEHMET

KARAEMİN
KARASATI
KARANUK

KAHVECİ

KARACUK
KAHYA
KEDİBEKİR
KELAHMET

KELHASAN

KELMEHMET

KİREZ

KÖRBEŞİR

KÖRYUSUF

KÖROSMAN

KÖSE

KOCAMEHMET

KOCAKAFA

KARAKAŞ

KURUOĞLAN

KURUBİŞ

KURUÖKÜZ

KÜRTŞABAN

MAKARYOZ

MARAZA

MARAZALİ

MANAŞ

MAYLAŞ

MERVAN

MINIK
PİSTİRO

SADIK

SARIMUHTAR

SELEK

SOĞANALİ

SODİRİ

SÜLO

ŞEŞON

ŞIKKIDI

ŞAGALİ
ŞIKŞIKOSMAN
TOPALÖMER

TOPALA

TULUMA
YAMAK

YAYBACAK

ZANGUÇ

 

Selami ALKAN(SND)Safranbolu 2008  

**************************************************************************

KÖYÜMÜZDEKİ  LAKABLAR

AKKUŞGİL

ALİ GÜLLÜGİL

ALİBEYGİL

AYRANCIGİL

BEHİYEGİL

BERBERGİL

ÇAVUŞGİL

ÇITAKGİL

DEĞİRMENCİGİL

DELİAHMETGİL

DELİSEYİNGİL

DOKZANGİL

DÖNDÜGİL

ELİBEŞGİL

GARDEYİGİL

GIDAVGİL

GÜDÜKGİL

HACIHAMZAGİL

HAMDİGİL

HASANAĞAGİL

HATIPGİL

HAVAŞGİL

HECELLİGİL

HÖTELEKGIL

İPİÇÜRÜKGİL

İRABEGİL

İYİPGİL

KARA BEKİRGİL

KARAKAŞGİL

KELEŞGİL

KURUSEYİNGİL

MEYREMGİL

MOLLAGİL

MUSLUGİL

NİYAZIGİL

ORTAKÇIGİL9

PELVANGİL

PÜRDEGİL

SOFTAGİL

ŞIKKIDIGİL

TANIKGİL

YAMAKGİL

YANIKGİL

YUSUFGİL

 

****************************************************************************************

BİZİM KÖYDE..(ILBARIT AĞZIYLA)

Tombul çocuğa POTUK.

Üzüm omcasına ÇATUK.

Sarımsaklı Yoğurda GATIK.

Harman yığıntısına TINAR.

Gaşağı ile kaşımaya TIMAR.

Köy çeşmesine BUGAR.

Oggalı tokada ŞAMAR derle bizim köyde.

Yarı aralamaya GIYGAŞUK.

İki yüzlüye DOLAŞUK.

Bahaneye MAHNA

Boş boş gezene SALAHNA derle bizim köyde.

Beceriksiz gelinlere SÜFLÜ.

Evde kalmış kızlara KÜFLÜ.

Yer yatağına DÖŞEK.

Çocuklara UŞAK DEVŞEK derle bizim köyde.

Fanilaya GÖYNEK.

Gölgelik yere EYLEK.

Kiren sopasına DEYNEK.

Saban çizisine EVLEK derle bzim köyde.

Çok uyanığa GURNAZ.

Biraz saf olana AHRAZ.

Galbur üstünde galana ÇÖPEL.

Fırlatmalık yapana GÖBEL derle bizi köyde.

Kalın oduna KÜTÜK.

Örme çoraba ÇETÜK.

Avla direğine GAZUK.

Mithat bu nasıl Şiir YAZUK sana YAZUK derle bizim köydeYöresel köy ağzıyla gülmek için yazılmıştır arkadaşlar.(mithat)

 

**************************************************************************************

GEÇMİŞE YOLCULUK

 öyle kırk yıl gerilere götürdüm hafızamı.bizimde böyle bağ yollarımız vardı köylerde bu tür yollara sokak derdik.

Tarlalar ekilince Emirehmet boğazı Emüstegilin boğazı Gödegilin Tarla boğazları Aşaköydede bazı tarla boğazları kapanınca yük hayvanlarına kapanırdı tarla yolları ve bu sokaklardan gidilirdi.

Bir tanesi Değmencigilin evinin yanından Dölüktaşdan başlar.Gülpınarı Eylekmeşe.Çalıiçi .Goccuğazı takiben Dömürcü bağında çıkardı..

Diğeri Aşağı mahallede Taş önü pınarının altından başlar.Taşlıtarla .Sokakkenarı tarlalarında ikiye ayrılır biri Fındıklı tarafından Yenipınara gider.diğeri Karaşerden tarafa gider Karaşer .Öte bugarı takiben Goccuğazda yukarıdan gelen sokakla birleşirdi.

Bir başka sokakta Asma başından başlar İyuk doruğundan çıkardı.

Günümüzde ise bırakın bu sokakları.arpalıklardaki bağ yollarını bulamaz olduk nereden nereye demek geliyor içimden.

Komşuluk” diye bir güzellik tanırdık...Nereye taşındı, bilen var mı?

Bizim zamanımızda komşu denince akan sular durur; ekmeğini, çorbanı, aşını ve gözünden akan yaşını bile paylaşırdın. Üzüntünü, sevincini, acını, yani yaşamını paylaşırdın. O günleri çok özlüyorum.

Günümüzde doğalgazlı evlerde yaşıyoruz.Ocak yakmayan soba yakmayan.nereden bilsin KOMŞU KOMŞUNUN KÜLÜNE MUHTAÇ OLDUĞUNU.

1.Mustafa YILDIRIM.(ALAGÖZ).2..Satı DEMİRSÖZ .(EMÜSTO).3..İbrahim KOÇ.(İBREMA)..4.Hasan YILDIRIM.(GÖDE HASANI)..5.Süleyman TUNCAY.(SÜLO).

 

*****************************************************************************************

BAĞLICA MAHALLESİ

 

Bu sabahta üç görsel foto ile BAĞLICA mahallemizden GÜNAYDIN arkadaşlar diyorum.GÜNAYDIN..

Dün yine köyüm ile ilgili bir slayt filmi yapmış oluşmu diye izliyordum.

Benim Mimar oğlum ÖZGÜR pandemiden dolayı evden çalışıyor fon müziğinden rahatsız olmuş hışımla geldi.

ya baba senin gibi bir köy sevdalısı daha varmıdır bilmiyorum .seni köyünde kaç kişi tınlıyor merakta ediyorum dedi..

Gerçekten bazen hafızamı 50 yıl gerilere götürüp bir şeyler üretmeye çalışıyorum .Dün akşam başımı yastığa koydum yine gittim 50 yıl gerilere.Bağlıca mahallemizide o yüzden paylaştım.

Köylerimiz bu kadar göç vermeden önce bir birlerinden kız alıp vermelerden dolayı birazcık debertleseniz mutlaka akrabalıklar çıkar .günümüzde artık her yöreden kızda alıyor kızda veriyoruz.

Örneğin.!!! Ibarıttan Karaşer mahallemize kızda alınmış kızda verilmiş.

Ilbarıttan Sarıyana kız alıp verilmiş.

Geren köyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Sallar köyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Hacılarobasından Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Çavuşlardan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Bürnükten Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Kuzyakadan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Çerçenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Satköyünden Ilbarıta kız alıp verilmış.

Konarıdan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Yörükköyünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Akverenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Davutobasından Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Pelitörenden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Kadıbükünden Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Toprakcumadan ve Çıraklardan Ilbarıta kız alıp verilmiş.

Yayla mahallesinden llbarıta kız alıp verilmiş.

Çok düşündüm ben bulamadım.Bağlıca mahallemize Ilbarıttan gelin giden olmuş ama Bağlıca mahallemizden Ilbarıta hiç gelin olan olmamış acaba kısmetmi olmamış Bağlıcalı arkadaşlar birde siz düşünün bakalım varmı yada yeni nesillerden vardır ben bilmiyorumdur.Mutlu Pazarlar arkadaşlar.

 

********************************************************************************

YER İSİMLERİ

 

AKKUŞGİLİN ÇAMLIĞI.

AKYOL.

ALAGÖZÜN SUYU.

ARPALIK.

ASMA ALTI BAĞLARI.

ASMA BAŞI.

AVULCUK DERESİ.

AVULCUK.

AYRONCO DORUĞU.

BALLIKAYA

BAŞPINAR.

CANIMANA.

ÇALIİÇİ.

ÇARDAK KAYA.

ÇATALKAYA

ÇAVUŞUN ÇAMLIĞI.

ÇEHİL.

ÇIRALI DERE.

ÇİP DAMLA.

ÇÖLTE PINAR.

DAĞBAĞI.

DELEHMET ÇAMLIĞI.

DEPE SAMANLIK.

DEPEDAĞI.

DOMUZ PINARI.

DÖBELEN DÜZÜ.

DÖLÜKTAŞ.

DÜZ TARLA.

EMİREHMET BOĞAZI.

FINDIKLI.

GANDAZIN SUYU.

GARAAĞACIN DİBİ.

GARAŞARBAŞI.

GARDEYİGİLİN ÇAMLIĞI.

GINCIRDAK KAPI.

GIZILKUYU.

GOZCUĞAZ VE BAĞLARI.

GÖÇ DERESİ.

GULLUKKAYA..

GUZDAN YANI

HACI MEMET.

HARMANLAR DÜZÜ

HECEL DÜZÜ.

HERE KAYA.

İKİ AHLAT.

İNCİRLİTAŞ.

İYÜK DORUĞU VE BAĞLARI.

KAYPANCAK TAŞ.

KANDAZIN SUYU

KARAŞAR BAŞI

KAYRANPINAR.

KIR TARLANIN DORUĞU.

KIZIL KUYU

KIZ KAYASI

KİLLİK.

KİREZLER.

KİRİZME BAĞLARI.

KOZCUĞAZ

KÖLEAHMET SUYU.

KÖPEK KAYASI.

KUZDANYANI.

KUZSUYU.

MANDIRA.

MEME YAKASI.

MEYREM GİLİN ÇAMLIĞI.

ORTALIK.

ORTANECEK.

ORTENECEK SUYU.

PAKLAK TAŞ.

PAŞA PINARI

PINAR AYAĞI

SAKAKÖYÜ.

SARI MEŞELİK KAHI.

SEMERCİ.

SIRACEVİZLER.

SIRAN GARAAĞAÇLIK.

SİVRİKAYA.

SU ÇIKAN TAŞ.

ŞEREMET DORUĞU.

ŞIKKIDININ SUYU.

TABAKEVİ.

TAŞLI TARLA.

TAŞÖNÜ.

TEPE DAĞI

TOPRAK YAKASI.

YANGALKAYA.

YASLIKAYA.

YENİ PINAR.

YENİYOL.

YILANLIKAYA

YONCALI DORUK.

YUKARI DÜZ. (MİTHAT)

 ***********************************************************************

 KÖYÜMÜZDE BAZI ADETLER

 

KÖYÜMÜZDE BAZI ADETLER.

1-Görselledeki gibi bir kağnı arabası görüldüğünde önünden geçilmez beklenirdi.

2-Bir köy kadını uzaktan bir erkeğin geldiğini görünce yaşmak kurar erkeğin geçmesini beklerdi.

3-Yeni köye gelen gelinlere at üstünde türbe dolandırılırdı.

4-Mezberelik yerlere asla kül dökülmezdi.

5-İncir ağacının odunu yakılmazdı.

6-Mezarlıktan türbelerden odun edilmezdi.

7-Evlenemeye niyetlenen delikanlılar Babasının ayakkabısını ev merdivenine çakardı.

8-Güveyi giren damat adayına çılık yumurta atılırdı.

9-Hodalayla beslenen Kaz.Oklavanın üstünden atlatılırdı.atlayamazsa beslenmiş sayılırdı.

10-Dini bayramlarda yakın köyler birbirine yemek verir bunada "GOLANGA"denirdi.

11-Köpek uluyunca hoş karşılanmaz köyden bugün yarın bir cenaze çıkacağına inalılınırdı.

12-Baykuş ve Alakargaların evin etrafında ötmeside uğursuzluk bazende müjdeci haber sayılırdı.

13-Aynı hafta içinde doğum yapan kadınlar bebeğin Kırkbasuğu olmaması için 40 gün birbirini görmemeye çalışırdı.(Mithat demirsöz)

 

 

BIZİM KÖYÜN..............

Koyunları vardı Sığırı vardı.

Merası vardı Çayırı vardı

Birde Yukarıdüz bayırı vardı

Bizim köyün, bizim köyün.

Tabakevi vardı Killiği vardı.

Düzeni vardı Dirliği vardı.

İmecesi vardı Birliği vardı

Bizim köyün bizim köyün.

İbisi vardı Kazı vardı.

Baharı vardı Yazı vardı.

Babam Emistonun Sazı vardı.

Bizim köyün bizi

*************************************************************************

NEREDEN  GELDİK

NEREDEN GELDİK

Yaptığım araştırmalar sonucunda iki sülalenim Nevşehir’den geldiğini öğrendim. Musul’dan,

Çerkeş’ten, Ordu(Akkuş kazası)dan, Tandır’dan ve Giresun (Görele)den gelmişler.

    MERKEZ MAHALLE

1)     HACI ÖMERGİL (Nevşehir’den gelmişler)

a)- Karadayıgil (Mehmet Aklan,Yakup Aklan,Adnan Erden,Hüsnü Akdoğan,Ahmet Demiralp)

b)- Yanıkgil (Osman Kara)

c)- Yusufgil (Mustafa Aksoy,İlhan Günal,Kadir Özer,Ata Doğan,Bayram Kara)

ç)- Ayrancıgil (Hasan Kaya, Şükrü Kaya.Yılmaz Kaya)

d)- Karakaşgil (Bekir Avcı,Ramazan Avcı,Satı Avcı,Şinasi Avcı)

e)- Sabrigil (Ahmet Yaşar)(Salih Yaşar)

f)-  Çıtakgil )Satı Şenlik)

g)- Sodirigil(Aligüllügil)(Hüseyin Öz)

h)- Dokzangil (Hamide Hüsam)

ı)-  Kirazgil (Hasan Esen)

i)-  Değimencigil (Hüseyin Koç,Osman Koç)

2)     HACI ALİGİL (Nevşehir’den gelmişler)

      a) –Deyiseyingil (Hüseyin Şahin,İsmet Şahin,Mehmet Şahin)

b) –Hürügızgil(Hüseyin Şahin)

ç) –Çavuşgil (Mustafa Aydın,Haşim Özcan,Rıfat Özcan,Hacer Öztürk,Osman Saygın,Turgut Saygın,Ruşen Aydın)

d) –Keleşgil Hasan Yılmaz.Yılmaz Yılmaz)

e) –Şıkkıdıgil (Mehmet Sarı,Mustafa Kütükçü)

f) – Pürdegil (Nevzat Sarı,İskan Sarı)

g)- Havaşgil (Hasan Mutlu,Cafer Mutlu)

3)     MUSLUGİL (Musul’dan gelmişler)

a)     –Alagözgil (Bilgin Yıldırım)

b)    –Kuruseyingil (Ahmet Tuncay,Süleyman Tuncay,Ramazan Tuncay)

c)     –Emustagil (Satı Demirsöz,Recai Demirsöz)

d)    –Gödegil (Ahmet Yıldırım.İrfan Yıldırım)

 

4)     KÜTÜKÇÜGİL

a)     –Hatıpgil (Tahir Tangül,Emin Tangül)

b)    –Hüsükgil(Mustafa Kütükçü)

 

5)     GÖKMENGİL

a)     –Yamakgil (Mustafa Gökmen)

b)    –Behiyegil (Şükrü Gökmen)

c)     –Körraşitgil (Raşit Gökmen)

 

 

6)     İYİPGİL (Ali Özlü,Hasan Özlü,Hüseyin Özlü)

AKKUŞGİL( Kuruhaliloğlugil ) (Hasan Eriş,Sezai Eriş, Mehmet Ali Eriş)

 

 KARAŞAR MAHALLESİ (Tandır’dan gelmişler)

a–Alibey gil(Ali Karatekin)

b–Berber gil(Mehmet Kara)

c–Topal Ahmet gil(Abdullah Gürleyik)

d- Kara Mustafa gil(Mustafa Kara)

e- Acumuk gil(Mustafa Akgül,Erol Akgül,Hasan Akgül)

BAĞLICA MAHALLESİ (Giresun Görele’den gelmişler)

1)     İbrahimustagil

2)     Civişgil

BİLGİ KAYNAĞIM

Satı DEMİRSÖZ -  Hasan KAYA  - Bilgin YIDIRIM  - Reci DEMİRSÖZ – Mustafa AKSOY

Şaziye DEMİRALP – Yakup ALKAN – Adnan ERDEN  -

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

*******************************************************************

 

KARYE-İ ILBARIT TABİ KAZA-İ ZA'FERANBORLU...

BUNDAN YAKLAŞIK İKİ ASIR ÖNCESİ,PADİŞAH 2.MAHMUT DÖNEMİNDE, NÜFUS SAYIMI YAPILMIŞ.BİLİNDİĞİ GİBİ 2.MAHMUT,OSMANLI İMPARATORLUĞUNUN EN ACIMASIZ PADİŞAHLARINDANDIR.YENİÇERİ OCAĞINI KAPATIP (ASAKİR-İ MANSÜRE)ADI ALITINDA BİR ORDU KURUP,ASKERLİK YAŞINI 16 YA İNDİRİYOR.

İKİ ASIR ÖNCESİ,ILBARIT KÖYÜ,MERKEZ ILBARIT,BAĞLICA VE KARAŞAR DAHİL 49 HANE OLUP,DAHA SONRA BABAM SATI DEMİRSÖZ'LE TÜRKÇELEŞTİRDİĞİMİZ,1908 YILINA KADAR TUTULMUŞ KÖY KAYIT DEFTERİNDEKİ İNCELEMELERİME GÖRE,İKİ ASIR ÖNCESİ,KÖYÜMÜZ ESAMESİNDE BULUNAN (Dalkıranoğulu) (Nakioğlu) (Hacışabanoğlu) ve (Hoşafçıoğlu) YA DEVŞİRMEYE UĞRAMIŞ YADA,SÖYÜNMÜŞTÜR.

YİNE İKİ ASIR ÖNCESİ,BAĞLICADA (Hacıhasanoğlu-civişgil) KARAŞAR'DA (Akmustafaoğlu-Gıdavagil) (Akmustafaoğlu_Kistirliçavuşgil) YOK

MERKEZ ILBARIT KÖYÜNDE (Mollabekiroğlu-Karakaşgil,Değirmencigil ve Dabazgil), DÖNDÜGİL (Tankıroğlu-iki sülale) , (Kütükçüoğlu- Hatıpgil ve Hüsükgil) (İbrahimbeyoğlu-yukarı meyremgil) (Karadelioğlu-Aşağımeyremgil) GİBİ SÜLALER YOK.

YİNE O YILLARDA, NÜFUS SAYAMANDI KADINLARI YOK SAYDIKLARINDAN DOLAYI,EV KADINLARI VE KIZLARI KAYIT ALTINA ALMAMIŞLAR.

ÖRNEĞİN (Akkuşgil,Kuruhaliloğlu,baba Halil ve oğul Abdullah ve birde anneyi sayarsak,üç kişiler,daha sonra Abdullah'ın Mustafa diye bir oğlu olmuş,bu günkü esami,Mustafa'dan doğup,bu günlere gelenlerdir.)

İKİ ASIR ÖNCESİ 49 HANENİN NÜFUSU ERKEKLER BAZINDA 180 BUNA KADIN VE KIZ ÇOCUKLARINI EKLERSEK 300 YAKIN.GERİYE DÖNÜP BAKTIĞIMIZDA İSE,ILBARIT KÖYÜ ESKİ BİR YERLEŞİM YERİ OLMASINA RAĞMEN TÜRKLERİN BURAYA GELİŞİ 17 ASIRIN ORTALARI VE SONLARI OLABİLİR.ÇÜNKÜ BİZİM SÜLALE (Musluoğuları,üç kardeşten ibaret,Ahmet 1751 doğumlu,Ahmet'ten,Feyzullah ve Hüseyin oluyor.Feyzullah'tan -Emistogil,Hüseyin'den,Kuruhüseyingil) Musluoğlu,Mehmet bin Hasan, 1791 doğumlu,oğlu Mustafa 1806,doğumlu (Zorluhüseyingil ve Gödegil) Ve Musluoğullarından bir sülale söyünmüştür. O söyünmüş evin yerine,Gödegilden,Hasan Yıldırım ev yapmıştır

RECAİ DEMİRSÖZ

 Değerli köylülerim,Google'da Ilbarıt Köyü hakkında şöyle bir bilgi,düşülmüş. 'Ilbarıt'Moğolca bir terimdir.İlberler ve ılbarlar çağrışımı ile ilintilidir.Sonundak i'ıt' eki çoğuldur.Fakat bu bilgiyi yazan kişi,kimse kendisini belirtmemiştir.Güya ünlü tarhiçi İlber Ortaylı,da moğol asıllı olduğundan,onun soyisimi ile ilintilidir.

Yukarıdaki,tanımlamayı kaleme alan kişi,ilkönce kendisini de belirtmesi gerikiyor.Kim veya kimler tarafından yazıldığı belli değil.Bir kere,bizim köyde moğollara benzeyen yüz ifadesine rastlanmadığı gibi,benim çocukluğumda Hacılarobası Köyünde çekik gözlü insanlar vardı,ama bizim köyde yok.

Birde köylerin,böyle siper yerlere gelmeleri,çeşitli tehlikelerden korunmak amaçlı,çünkü köyler yağmalanabiliyor veya salıdırıya uğrayabiliyor,örneğin Ilabrıt'ın haricinde,iki yerleşim yerinin adı daha geçiyor.'Saka Köyü' 'Sarı Ahmet Köyü' Yalnız yol çalışmaları sırasında dikkatimi çekti,Sarı Ahmet Köyü, dediğimiz yerde dozerin önünden yanmış toprak ve çanak çömlek parçaları çıktı.

Köyde yaşayanların nerden ve nasıl geldikleri hakkında herhangibi bir kayıt yok.Yalnız bizim sülale olan,Musluoğullarının Ordu'dan geldiğini babam Satı Demirsöz'den öğrenmiştim. araştırdım.Ordu,Fatsa ve Korgan gibi yerlerde Musluoğulları esamesi var.Diğerleri hakkında herhangi bir bilgiye sahip olsam zaten yazarım.

Kaymakamlık arşivlerinde,ülkemizdeki tüm köyleri incalediğimde,yaklaşık 43 bin köy var. 'Ilbarıt'adı altında hiçbir köy yok...Üçbölük adında,Kars ili Digor ilçesi ve Karman ili Ermenek ilçelerinde iki köy var ve onların

dan isimleri bizim gibi sonradan değişmiş

***********************************************************************

 KAYALARIN İSİMLERİ

 

GÜNAYDIN KÖYLÜLERİM .GÜNAYDIN ARKADAŞLAR.

Köyümüz (ILBARIT) ÜÇBÖLÜKKÖYÜ.

Köpek kayası Bloğunun eteklerin kurulmuş Kuzey rüzgarlarından etkilenmeyen ve taşı kayası bol bir köydür.

Dedelerimiz zamanla bu Kayalara ve Taşlarada bir isim vermişler.

Şöyle hafızamı 45 ..50 yıl gerilere götürüp bu taş kaya adlarını ve nerde olduklarını sizlere anımsatayım istedim..

1.KÖPEK KAYASI..hemen köyümüzün üstündeki bir ucu Erenler mevkiinden başlayıp.Çavuşun çamlığına kadar uzanan kaya bloğudur..

2..HERE KAYA..Here demek ortanca demektir yöremizde.Bu kayada Köpek kayasının bağrında bir ucu yine Erenler mevkiinden başlar Kayaboğazında biten Kaya bloğudur..

3..YANGAL KAYA..Köpek kayamızın eteklerinde yan yatmış bir kayadır.belkide köpek kayasından koptu olduğu yerde yan yatık halde kaldı bu ad verildi..

4..SİVRİ KAYA..Karaşar başında arpalık mevkiinde bir kayadır çıkılması zor sivri bir kayadır..

5..ÇATAL KAYA..Killiğin üst tarafında Gardeğigilin çamlığının olduğu mevkiide iki çatal ortasından geçilebilen bir kayadır..

6..SARI KAYA..Delehmet çamlığı Kuzey yönünde bir kaya bloğudur.

7..GULLUK KAYA..Gulluk demek yöremizde sığınak yeri demektir.bu kayada Delehmet çamlığı Güney kısmındadır yağmurda yağışta insanlar bunun altına sığınırlarmışki bu ad verilmiş..

8..BALLI KAYA..Yenipınar mevkiinde bir kaya bloğudur.Köylerden kaçan arılar bu kayanın oyuklarına yuvalanıp bal yaptıkları için belkide bu ad verilmiştir..

9..YASSI KAYA..Tabakevi mevkiinde üstü yassı bir kayadır.

10..YILANLI KAYA..Asmaltı bağları mevkiindedir etrafı çalı çırpı fundalık bir yer olduğundan bu kayanın etrafında çok yılan görülmüşki bu ad verilmiştir..

11..DÖLÜK TAŞ..bu taş Değmencigilin evi ile Çavuşgilin bağ kapısı arasındadır.

12..PATLAK TAŞ..Karaşer mahallemizdedir..

13..SU ÇIKAN TAŞ..Gardeğigilin çamlığı kuzey yönü Dağbağı Kayranpınar yolu üstünde altından zamanında billur gibi su çıkan bir taştır.çok iyi anımsayanlardanım çok su içmişimdir..

14..KAYPANCAK TAŞ..Dokuzan gilin evine yakın bir taştı zamanla kaybolmuş adı kalan bir taştır..

15..İNCİRLİ TAŞ..Toprakyakasının üstünde ve bağrında incir ağaçlarının yetiştiği bir taş bloğudur..

16..TAŞ ÖNÜ..Köyümüz aşağı mahallede pınarı ve üstünde köyün ambarı bulunan bir taştır..

17..TAŞLI TARLA..Sıran karaağaçlık mevkiinde bir yer adıdır.

18..ÇARDAK KAYA..Kovayanı pınarının üst tarafına bol bol ceviz ağaçlarının olduğu mevkiidir.

Benim hafızam b

u kadarına yetti aklınıza gelen varsa ilave ederiz arkadaşlar.

*********************************************************************

 SÜLLALELER

 

ÜÇBÖLÜK KÖYÜ   HANELER  VE  SÜLALELER  (ILBARIT)  01-01-2008
	MERKEZ
SN	ADI VE SOYADI	SÜLALESİ	LAKABI
1	HÜSEYİN KOÇ	Değirmencigil
2	RAMAZAN TUNCAY	Kuruseyingil
3	OSMAN KARA	Yanıkgil
4	MEHMET ALKAN	Karadayıgil	Kapsusgil
5	MEHMET ALKAN	Karadayıgil
6	AYHAN KARAMAM	Damat
7	YAKUP ALKAN	Karadayıgil
8	ADNAN ERDEN	Karadayıgil
9	OSMAN AKDOĞAN	Karadayıgil	Beşir Hoca gil	Apdipaşo
10	MUSTAFA AKSOY	Meyremgil	Meyremgil
11	NEVZAT SARI	Pürdegil
12	İKSAN SARI	Pürdegil
13	ŞAZİYE DEMİRALP	Karadayıgil
14	HÜSEYİN ÖZDEMİR	Güdükgil
15	RAMAZAN ÖZDEMİR	Güdükgil
16	RAMAZAN ÖZDEMİR	Güdükgil	Şişmangil
17	HÜSEYİN ÖZLÜ	İypgil
18	BEKİR AVCI	Karakaşgil	Kocamehmetgil
19	ŞÜKRÜ GÖKMEN	Behiyegil
20	GÖNÜL GÖKMEN	Yamakgil
21	SÜLEYMAN TUNCAY	Kuruseyingil	Sülogil
22	SATI DEMİRSÖZ	Muslugil	Emüstegil
23	AHMET YILDIRIM	Muslugil	Gödegil
24	BİLGİN YILDIRIM	Muslugil	Zorlu Seyin gil	Alagözgil
25	İRFAN YILDIRIM	Muslugil	Gödegil
26	RAMAZAN AVCI	Karakaşgil
27	SATI AVCI	Karakaşgil
28	HÜSEYİN SATILMIŞ	Deliahmetgil
29	İLHAN GÜNAL	Meyremgil	Karamehmetgil	Meyremgil
30	KADİR ÖZER	Yusufgil
31	HASAN MUTLU	Havaşgil	Makaryos
32	HAKKI TANGIR	Döndügil
33	YIKIK EV	Faslıgil
34	İLYAS ÖZTÜRK	İpiçürükgil
35	HÜSEYİN ŞAHİN	Deliseyingil	Hürügızgil
36	RUŞEN AYDIN	Çavuşgil
37	ALİ ÖZLÜ	İyipgil
38	HASAN ÖZLÜ	İyipgil
39	AHMET YAŞAR	Sabrigil	Eminegil
40	BAYRAM KARA	Yusufgil
41	ATA DOĞAN	Yusufgil
42	OSMAN TANIK	Tanıkgil	Karaböcekgil
43	İSMET ŞAHİN	Deliseyingil
44	MEHMET ŞAHİN	Deliseyingil
45	OSMAN KOÇ	Değirmencigil
46	AHMET ALTIN	Softagil	Pelvangil
47	HASAN AKGÜL	Acumukgil	Dırıtgil
48	MEHMET TANIK	Tanıkgil	Kospatargil
49	MEHMET ÖZEN	Hecelligil
50	EKREM TANIK	Tanıkgil	Kospatargil
51	HASAN YILMAZ	Keleşgil
52	MUSTAFA AYDIN	Çavuşgil	Bolpaça	Çatalgil
53	HAŞİM ÖZCAN	Çavuşgil	Haşimgil
54	RIFAT ÖZCAN	Çavuşgil	Haşimgil	Gasalak
55	MEHMET MUTLU	Havaşgil
56	MEHMET SARI	Şıkkıdıgil	Berbergil
57	MUSTAFA KÜTÜKÇÜ	Şıkkıdıgil	Hüsükgil
58	HASAN ERİŞ	Akkuşgil	Kuru Halil oğl
59	SEZAİ ERİŞ	Akkuşgil
60	MEHMET ALİ ERİŞ	Akkuşgil
61	SATI ŞENLİK	Çıtakgil	Kulagil
62	ŞÜKRÜ KAYA	Ayrancıgil
63	HASAN ESEN	Kirazgil
64	YILMAZ YILMAZ	Keleşgil
65	ŞİNASİ AVCI	Karakaşgil	Zaimgil	Kuruoğlan
66	AHMET KALKAN	Softagil
67	HACER ÖZTÜRK	Osmançavuşgil	Elişgil
68	OSMAN SAYGIN	Osmançavuşgil	İrabegil
69	TURGUT SAYGIN	Osmançavuşgil	Alibıdıkgil
70	CAFER MUTLU	Havaşgil	Gıldırgil
71	TAHİR TANGÜL	Hatıpgil
72	HÜSEYİN ÖZ	Ali güllügil	Şeşongil	Sodirigil
73	HASAN KAYA	Ayrancıgil
74	HAMİDE HÜSAM	Doksangil
75	YILMAZ KAYA	Ayrancıgil	Kahvecigli
	KARAŞAR MAH
1	MEHMET KARATEKİN	Alibeygil
2	MUSTAFA KARA	Berbergil
3	ALİ KARATEKİN	Alibeygil
4	HASAN AKGÜL	Gıdavgil
5	İSMAİL KARA	İbrahimçavuşgil
6	RAMAZAN KARA	Berber gil
7	RUŞEN GÜRLEYİK	Topalahmetgil
	BAĞLICA MAH.
1	CEMAL OĞUZ	Hasanağagil
2	SAİM KARA	Okumuşgil
3	NİYAZİ KARA	Okumuşgil
4	İBRAHİM KARA	Okumuşgil
5	HAMDİ OĞUZ	Şabangil
6	ŞEREF KILIÇ	Tulumağagil
7	YAŞAR ÖZÇETİN	Ortakcıgil
8	HASAN TAŞER	Cıdıkgil
9	YUNUS OĞUZ	Köstekgil
10	NİYAZİ KUTLU	Civişgil
11	MUSTAFA KILIÇ	Tulumağagil
12	NURİ IŞIK	Aliosmangil
13	ŞABAN AKSOY	Hamzagil

 

MERKEZ MAHALLE

1-DEĞMENCİ GİL.

2-KURUSEYİN GİL.

3-YAMAK GİL.

4-BEHİYE GİL.

5-YANUK GİL.

6-SARIMUHTAR GİL.

7-EMÜSTE GİL.

8-GÖDE GİL.

9-GARAGAŞ GİL.

10-FASLI GİL.

11-GARDEĞİ GİL.

12-HAVAŞ GİL.

13-AKİLE GİL

14-MERYEM GİL.

15-DELEHMET GİL.

16-DÖNDÜ GİL.

17-GARA ŞERİF GİL.

18-EMİNE GİL.

19-PÜRDE GİL.

20-GÜDÜK GİL.

21-İPİÇÜRÜK GİL.

22-PELFAN GİL.

23-HÜRÜGIZ GİL.

24-DELİ SEYİN GİL.

25-ÇAVUŞ GİL.

26-YUSUF GİL.

27-GARABACAK GİL.

28-TANAK GİL....HOSBATAR GİL.

29-ACUMUK GİL

30-SOFTA GİL.

31-KİREZ GİL.

32-ZAYİM GİL.

33-İRABE GİL.

34-İYİP GİL.

35-AYRANCI GİL

36-GAVECİ GİL.

37-DOKUZAN GİL.

38-SODİRİ GİL.

39-GULA GİL.

40-HÜSÜK GİL.

41-ŞIKKIDI GİL.

42-AKKUŞ GİL.

43-HATIP GİL.

44-ELİBIDIK GİL.(OSMAN

45-ÇAVUŞGİL)

46-ELİŞ GİL.

47-HECELLİ GİL.

48-KELEŞ GİL.

49-HAŞİM GİL.ALİMOLLA GİL.

BAĞILCA MAHALLEMİZ...

1-NİYAZİ GİL.

2-CİVİŞ GİL.

3-HASANA GİL.

4-GOSTAK GİL.

5-HACAMZA GİL.

6-MOLLA GİL.

7-ORTAKÇI GİL.

8-HÖTTELEK GİL.

9-İREHME GİL.

10-OKUMUŞ GİL.

KARAŞER MAHALLEMİZ.

1-KİSDİRLİ GİL.

2-GIDAVA GİL.

3-SEYİN GİL.

4-ELİBEY GİL.

5-TOPALEHMET GİL.

6-BERBER GİL.

 ***************************************************************

DEMİRÇELİK FABRİKASINDA ÇALIŞANLAR

 

 KARABÜK DEMİR ÇELİK(KARDEMİR )
 FABRİKASINDA ÇALIŞANLARIMIZ

  1- SATIMEHMETKARA                  
  2 METİNYILDIRIM                        
  3- EMİN TANGÜL                             
  4- HAFİZE ÖZDEMİR                       
  5- AHMET TUNCAY                         
  6- RAMAZAN TUNCAY                    
  7- NURİ ALKAN                                  
  8- TUNCER ALGAN                            
  9- EROL AKGÜL                                  
  10- MUSTAFA AKGÜL                      
  11- ABDULLAH GÜRLEYİK              
  12- RUŞEN GÜRLEYİK                     
  13- YAŞAR ÖZTEKİN                        
  14- TAHİR OĞUZ                               
  15- MUSTAFA KILIÇ  

  16- YILMAZ KAYA                             
  17- HASAN ERİŞ                                
  18- MUSTAFA KARA                        
  19- AHMET KAYA                             
  20- MUSTAFA ÖZLÜ                        
  21- HASAN ÖZLÜ
  22- OSMAN TANIK
  23- RAMAZAN ÖZDEMİR

 24- BİLGİN YILDIRIM

 25- HÜSEYİN ŞAHİN

 26- MEHMET ÖZDEMİR

 27- HÜSEYIN YILDIRIM

 28- MUSTAFA YILDIRIM

 29- HÜSEYİN KARA

 30- CİHAN KARA

 31- MUSTAFA ÖZEN

 32- BİLGİN ÖZEN

 33- SEZAYİ ERİŞ

 34- NECATİ KARA

 35- RIDVAN SATILMIŞ

36- İBRAHİM SATILMIŞ

37- KADİR DOĞAN

38- HASAN AVCI

39- ŞİNASİ AVCI

40- MEHMET ALKAN

41- MEHMET TANGÜL

42- TAHİR OĞUZ

43- EKREM AKGÜL

44- RECEP DEMİRSÖZ

Selami ALKAN (SND)

Safranbolu 2007

 

 KÖYÜMÜZDE DÜĞÜN

 

DÜĞÜN ADETLERİ

KIZ İSTEME

Köyümüzde eskiden evlilikler görücü usulü ile yapılır.oğlan tarafı kızı beğenirse dünür gidilir. Nişan ve düğün olarak iki aşamalı olarak gerçekleştirilirdi. Günümüzde ise gençler anlaşarak evlenmektedir. Kız beğenmeden sonra evlenecek gencin yakınlarından birkaç hanım kız evine gider. Bir süre sohbetten sonra kız evine geliş nedenleri açıklanır. Gelenler şunu söyler:”Çiğdemleri kaza kaza, yolları toza toza, Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile oğlumuz………için kızınız…………..’ya dünür geldik.”derler. Bunun üzerine kız annesi hanımlara söyle cevap verir:” Kısmet olursa gelir Hint’den Yemen’den, kısmet olmazsa ne gelir elden” diyerek kız tarfı birkaç gün izin ister.
Cevap uygun olursa, iki aile bir araya gelerek söz kesme günü belirler.
Söz kesme günü gencin yakınlarından oluşan bir grup kız evine gider. Sohbetten sonra yaşlılardan biri kız babasına “yükümüzü sırtımıza salıver”der.

URBA GÖRME

Kız ve erkek ailelerinden oluşan grup, kızın çeyizini almak üzere alışverişe çıkar.

DÜĞÜNE DAVET

Düğüne davet edileceklerin yakınlık derecesine göre 15-20 gün önce hediyeler dağıtılır.

ÇEĞİZ

Gelinlik kıza gidecek eşyalar erkek evinden katıra yüklenir. Koç ve kısır bir koyunda düğünde yenmek üzere katıra yüklenir.

URBA GÖRME

DÜĞÜNE DAVET

ÇEĞİZ

KISIR

Kızın çeyizleri görülmek üzere kız evinde sergiye açılır.

KISIR KINA

Kızın çeyizleri görülmek üzere kız evinde sergiye açılır.

KINA

Kız evine gidilir ve orada kıza kına yakılır. Kınayı kızın en yakın arkadaşı yakar. Kına yakılan eller özel torbalara sarılır. Bu torbalardan biri beyaz diğeri kırmızıdır. Bunun anlamı “al gelinliğinde gelin ol, gelin olduğun evden beyaz kefenle çık ”tır.

DÜNÜRLÜK

Oğlu evlenecek çağa geldiğinde aile oğullarını evlendirmek için harekete geçer. Oğulları için öncelikle bir kız bulunması gerekir. Oğlanın ilgi duyduğu ya da sevdiği bir kız olup olmadığı öğrenilir. Eğer oğullarının sevdiği yoksa, uygun bir kız aramaya başlanır. Öncelikle oğullarının evet diyebileceği bir kız bulunur. Kıza talip olunur. Ancak kıza talip olan aile kız tarafında bir aracı gönderir. Bu aracı kız tarafını haberdar eder ve kız tarafının ağzını arar. Sonuç olumlu ise, oğlan tarafının ileri gelenleri kıza bakmaya giderler. Aradan birkaç gün geçtikten sonra kız tarafına gidilir ve dünürlük edilir. Burada doğrudan Allah’ın emri, Peygamberin kavli ile oğullarına dünür gittikleri evin kızını isterler. Kızın babası erkek tarafından süre ister. Sonra kızını vermeye karar verirse, oğlan evine haber gönderir. Oğlan evinden tekrar kız evine gidilerek, dünürlük anılır. Kız verildikten sonra kaynana ve kayınpederinin ellerini öper, kız verildikten sonra yakınları oğlanın kulağını çeker ve o da “avatin başım üzerine” der. Söz

NİŞAN

Kız alındıktan sonra duası yapılır. Bu arada köye ve dışarıdan gelen misafirlere oğlan tarafı yemek verir. Kaç sofra yemek vereceği oğlan evinin doğrudan ekonomik durumuna bağlıdır. Böylece sözleri kesilin, dualarla edilen oğlan ve kız nişanlanmış olurlar. Nişanlılık süreci içerisinde oğlan kıza “kavuşmaya” gider. Bu gidiş için “kavuşmak” tabiri kullanılır. Oğlan ilk gidişinde bohça ile gider. Bohçasında bisküvi, lokum, diğer yiyecekler, ayna, tarak, esans gibi şeyler bulunur. Diğer gidişlerinde de eli boş gitmez, ancak zengin bohça götürmez. Zengin tabirini kullandım. Eskiden kavuşmaya gidenlerin bohçasında turp varmış. Turp yerini bisküvi – lokuma; bisküvi – lokum da yerini kaliteli çikolata ve yaş pastaya bıraktı. Şartların değişmesi ile “kavuşma” da tarihe karıştı. Bundan böyle gençler birbirlerini istedikleri zaman görebilmekte ve tabiri caizse “kaçamak yapmaya” ihtiyaç duyulmamaktadır.

 

DÜĞÜN HAZIRLIKLARI

Belirli bir süre nişanlılı kalındıktan sonra düğün konuşulur. Düğünün günü belli olduktan sonra çalışmalar hızlanır. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün sahibi delikanlıbaşı ile konuşur. Düğün yapacağını, kaç gün davul çaldıracaklarını, köçeğin olup olmayacağını netleştirir. Böylece düğün başlar. Caminin kenarında erken, öğle ve yatsıdan sonra davul çalınır, köçek oynatılır. İkindi namazından sonra delikanlı düğün evine gider ve orada odun yarar. O odunlar hayvana sarılarak caminin yanına getirilir. Yassı namazından sonra ateş yakılır ve davulcular, köçekler bir süre oynadıktan sonra “sinsin oyunu” oynanmaya başlar. Bir saat kadar sinsin devam ettikten sonra delikanlıbaşı paydos ıslığı çalar ve delikanlı olan aşağı odaya diye çağırır.
Delikanlı odaya gider. Muhabbet ve köçek oyunu başlar. Bu muhabbet sabaha kadar sürer. Bu arada ileri gelen delikanlılardan gelmedik varsa, üç dört delikanlı gönderilir, evinden apar topar alınır, eşeğe ters olarak bindirilir, odaya getirilir. Bu durumda olanlar “köçek parsa parası” öderler.
Çevre köylerden düğüne okuyuntu davet edilir. “Okuyuntu” düğüne çağrılan misafire verilen addır. “Okuma” ise, çağırmadır. Okuyuntu gelirken davulcular onları karşılarlar ve davulcular onlardan bahşiş alırlar. Altı, yedi delikanlı katırları alarak, düğün evine oduna giderler. Odundan önce gelen oduncunun hayvanına bayrak asılır. Bu oduncuya bahşiş verilir. Düğün böyle devam eder. Gelini almadan bir gün evvel kız evine yük gider. Bu yükte yiyecekler ve gelinin eşyası vardır. bu yük bir katıra sarılır, yanında birkaç, bir erkeğin alnına altınlar takılır. Bunları iki erkek bir kadın kız evine götürür. Kız evinin erkekleri siz sopaya iyi dayanırsınız diye şaka yaparlar. Orada yemek yenir ve yükle gidenlere birer havlu kız tarafından verilir. Oradan dönülür. Yanı günde birkaç delikanlı güye evinde “maşalama” hazırlar. Maşalama denilen uzun bir sırığın üstüne bir demir saç çakılır. Bunun üstüne kül ile mazot karıştırılır ve çokça çıra konur, geceye hazır hale getirilir. Artık kına yakma zamanı gelmiştir.

KINA GECESİ

Yatsı namazı kılındıktan sonra, köyün delikanlısı davul köçek eşliğinde güyenin evine giderler. Gençler kına türküsü söylerken bir bekar oğlan güyenin kınasını karar bu sırada maşalama yakılır. Her taraf aydınlatılır. Kına ve kefiye tepsinin üzerine konur. Bekar bir oğlan tepsiyi kafasının üstüne kor. Güye ve sağdıç büyük bir toplulukla aşağı caminin önüne getirilir. Caminin yanı okuyuntu ve büyük bir toplulukla dolmuş ve halka halinde alanda yerlerini almışlardır. Burada güye ile altı-yedi yaş arasında olan sağdıç ortaya oturtulurlar. Erbabı olan bir kişi gelerek kınayı güye ve sağdıcın eline yakar. Kefeyeyi boynuna dolar. Güye orada bulunan babasının elini öper. Burada erkek kına gecesi biter. Kefiyenin güyenin omuzlarına örtülmesi güye olduğunu ispat eder .

 

 

KIZ KINASI

Kız kınasına okuyuntu çağrılarak kınaya davet edilir. Kız kınasına kaynanayla birlikte oğlan tarafından gelenler olur. kadınlar kendi aralarında oynar, eğlenirler. Belirli bir süre sonra kız kınasının yakılma işlemine geçilir. Kıza kına “başı yarım olmayan”, yani kocası ölmemiş biri tarafından yakılır. Kına yakılırken kaynana gelinin avucuna para koyar. Bu para hatıra olarak saklanır. Kına yakılırken kına türküsü söylenir, kız ve anasını ağlatmak için koşmalara yer verilir .

GÜVEYİ BAŞI DOLAMA

Düğünün son günü sabah güyeyi traşa götürürler. Güye davul zurna eşliğinde traş olur. güye berbere bahşiş verir. Tratşan sonra toplu halde davul, zurna, köçek eşliğinde güye evine gider. Bir sini baklava güyenin birkaç parça giyimi ve yine kefiyeler sininin üstüne konur. Bir bekar oğlan kafasının üstüne kor. Güye sağdıcın elinden tutar. Büyük bir kalabalıkla aşağı caminin yanına gidilir. Yine oradakiler alanda halk oluşturmuş haldedir. Güye ve sağdıç ortada sandalyelere oturtulur. Uygun bir adam güye ile sağdıcın yanına gelir. Getirilen güyeyi giydirmeye başlar. Şunları söyler: Sallü ala Muhammet, sallü ala Muhammet. Güye giydirilirken şu tekerlemeler söylenir:
Kim dokudu bunun bezini
Şit aleyhisselam dokudu bunun bezini
Şit aleyhisselam aşkına
Salavat diyelim salavat
Aşağıdan gelir Tatar
Tozu dumana katar
Bir yiğite bir gelin yeter
Salavat diyelim salavat
Güyenin ipekten saltası
Boynundadır halkası
Geldi çattı düğün haftası
Salavat diyelim salavat
Diyelim düğününüz KUTLU OLSUN
Gelin, güye mutlu olsun
MUHAMMET aşkına salavat
Salavat diyelim salavat
Bunları söyledikten sonra güyenin babasını çağırır. Güyenin şapka başına gelmiyor der. Güyenin babası falanca yeri verdim der. Güye ile giden sinide baklavayı çoluk – çocuk yerler. Güye yine babasının elini öper. Oradan sevdiği bir arkadaşının evine gider. Orada güyeyi eğlendirirler.

GELİN ALMAK

Kız evinde aynı gün sabahı çeyiz takılır ve kardeşi tarafından çeyiz beklenir. Beklediğine karşılık bir başörtüsü alır. İkindi namazına kadar bu şekilde devam eder. İkindi namazı kılındıktan sonra hoca ile birlikte kız evine gidilir. Çeyizin önünde dualar yapılır. Mehri müeccel konuşulur. Mehir kızla oğlan anlaşamayıp ayrıldıklarında kıza verilmesi gereken beledir. Bu para belirli bir süre onun hayatını sürdürmesini sağlar. Mehr-i müeccelle ilgili olarak, oğlan tarafı bin bir der, kız tarafı on bin der. Hoca Allah mehire muhtaç etmesin der. Amin denir. Dua edilir. Sonra davul zurna çalınır. Kızın oğlan kardeşi kıza kuşak kuşatır. Kapı baca diye kapıyı kapatır. Oğlan tarafından bahşiş aldıktan sonra kapıyı açar. gelini indirip, ata bindirirler. Gelinin çeyiz eşyasını delikanlılar sırtında oğlan evine taşırlar. Gelin oğlan evine getirilirken camiyi dolaştırılır. Şayet gelin köyden değil de komşu köyden getiriliyorsa, oğlan tarafından giden atlı hakçılar eşliğinde at üzerinde getirilir. Burada hakcılar genç kızlardır. Gelin oğlan evine getirilip attan indirilirken, tepesine bir miktar para ve şeker saçılır. Gelin attan inmiyor denir. Kaynana geline mal ya da bir miktar para bahşiş verir.

NİKAHIN KIYILMASI

 Resmi nikah önceden halledilir. Buna “izinname” denir. Ayrıca imam nikahı kıyılır. Düğün günü akşamı iki arkadaşıyla güye yatsı namazına gider. Caminin dışında güyenin ayakkabılarını bir arkadaşı tutar. Güye namaz kılar. Güyenin ayakkabıları aksi takdirde saklanır. Yatsı namazından sonra üç dört arkadaşı güyeyi eve götürürler. Güye odanın kapısına vardığı zaman götüren arkadaşları sırtına birer ikişer yumruk vurarak gelinin yanına koyarlar. Böylece bu ilk geceye “gerdek gecesi” denir.

DUVAK

Düğün gününden sonraki gün kadınlar duvak için toplanır. Duvağa gelenlere oğlan evi yemek verir. Burada kadınlar oyunlar oynarlar, eğlenirler. Gelin merasim yerinin ortasına getirilir. Başına iki tülbent bağlanır. Uygun bir kişi elindeki oklava ve kucağındaki oğlan çocuğu ile gelinin duvağını sağdan – sola ve soldan – sağa savurur. Buna “duvak serpme” denir. Duvak serpmesi yapılırken şu manzum sözler söylenir:
Al dereden alını getdüm
Pul dereden pulunu getdüm
(Mehmet Ağa)’nın kızını
(Omar Ağa)’nın oğluna gelin getdüm
Kutlu olsun den komşular
Kutlu olsun diyenin imanı bütün olsun
Akşamın bulaşığını sabaha kurutma
Kaynananın yüzüne sırıtma
Ayağında çizme, sokakları gezme
Kaynananın gücünü üzme
Dediğini deme, koyduğunu yeme
Doğradığın yağ olsun
Doğurduğun oğlan olsun
Hayırlı, uğurlu olsun
Gelinim düğünün KUTLU OLSUN
Kutlu olsun den komşular
Kutlu olsun diyenin imanı bütün olsun
Bu manzum başka köylerde de söylenmektedir. Bizdekinden biraz farklılık göstermektedir. Muhtemelen aynı köke dayanmaktadırlar. Bu farklı söyleşiyi de kültürel zenginlik adına burada veriyorum: Söğüt gibi dallı olsun,
Geven gibi köklü olsun,
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Dört oğlunla dört kızın olsun
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Ayağında çizme, mahalleyi çok gezme
Kaynananın gücünü üzme
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Elinde orak
Her huyunu ananın evinde bırak
Hayırlı olsun, kutlu olsun
Akşam bulaşığını kurutma
Kaynananın karşısında sırıtma
Bu manzum sözler söylendikten sonra gelinin avuçlarına para ile yemiş konularak saçtırılır. Ayrıca karşısında oynayan kişi de saçar. Duvakla birlikte düğün son bulmuş olur .

DÜĞÜN SONRASI
Yeni çiftler damadın yakınlarına el öpmeye giderler. El öpmeye giderken gelinin çeyizinden içi dolu bohça hediye olarak götürülür. Buna “dürü” denir. Gelin el öptükten sonra eline para verilir. Gelin babasının evine ziyarete aşağı yukarı bir hafta sonra gider.

DELİKANLI PARASI
Köyde delikanlılar özel bir topluluktur. Birlikte gezerler, yerler, içerler, eğlenirler. Delikanlıların kendi aralarından seçtikleri delikanlı başı bu topluluk adına yetkilidir. Köyden dışarıya bir kız verildiğinde kızı alan taraf delikanlıbaşını görmek zorundadır. Burada “görmek” delikanlıbaşının istediği parayı vermektir. Çünkü yabancıya verilen kıza karşılık bir miktar para verilir. Burada aslolan az verip çok yalvarmak ya da çok verip çok yalvarmak ya da çok verip hiç yalvarmamaktır. Delikanlı başının, dolayısıyla delikanlının gönlünün hoş edilmesi gerekir. Burada kız büyüyünceye kadar o korunmuştur, ona hiç kimse yan gözle bakmamıştır, güzelce yabanca verilmiştir. İşte buna karşılık delikanlıya bir miktar para vermek gerekir. Buna “delikanlı parası” denir. Bu bir töre olduğundan doğruluğu ve yanlışlığı tartışılmaz. Ancak kendi köylüsüne verilen kızlar için böyle bir delikanlı parası söz konusu değildir. Delikanlı başının eline geçen para, delikanlı tarafından eğlencelerde yenir. Kendilerini ziyafet çekerler.

MİLLİ BAYRAMLAR
Çuval Yarışı : Yarışa katılanlar, birer çuvalın içine girip, bellerinden çuvalı bağlarlar. Bu işaretle koşarak hedefe varmaya çalışırlar. Bu arada dengesini kaybederek düşenler olur. Burada mücadele birinci gelmek içindir.
Yumurta Yarışı: Çocuklar birer tahta kaşık ve birer yumurta alıp başlangıç noktasında sıra olurlar. Yumurta kaşığın içerisine konur ve sapından ısırılır. İşaret ile ağızlarında kaşık olduğu halde yumurtayı düşürmeden koşmaya çalışırlar. Düşüren yarışa devam edemez. Burada asıl olan yumurtayı düşürmeden birinci gelebilmektir.
İğne iplik Saplama Yarışı : Bu yarışmaya kız öğrenciler katılır. Ellerine iğne ve iplik alarak başlama noktasında sıra olurlar ve işaret verilince koşarak ellerindeki ipliği iğneye sokmaya çalışırlar. İpliği saplayıncaya kadar ağır hareket ederler, sapladıktan sonra hızlanırlar ve hedefe koşarlar. Burada da iğneye ipliği saplamış olarak birinci gelmek esastır.
Yoğurt Yeme Yarışı : Yarışa katılacak öğrenciler birer sahan yoğurt getirir. Ve seyircilere karşı diz çökerler. Yoğurt sahanına metal bir para konulur. Başlama işareti ile yarışmacılar, ellerini değmeden sahandaki yoğurdun içinde bulunan parayı ağızlarıyla bulmaya çalışırlar. Bu arada yüzleri bembeyaz olur. Burada parayı ağzına ilk alan yarışı kazanmış olur.
Elma Yeme Yarışı: Bir urgana belirli aralıklarla ipler bağlanır. Bu iplerin ucuna da elmalar bağlanır. Urgan iki öğrenci tarafından hafifçe yüksekten tutulur. Yarışmacılar urgana bağlı elmaların altına sıralanırlar. İşaret verilince ellerini değmeden elmaları yemeğe çalışırlar. Elma yeme işini arkadaşlarından önce başaran birinci gelir.

ASKER UĞURLAMA
Askerlik en kayda değer kutlu görevlerdendir. Yetişkin delikanlının askere gitmek için sabırsızlanmasının yanında, başta askere gidecek kişinin anne ve babası askerlik çağına gelmiş evlat yetiştirmekten büyük mutluluk duyarlar. Bu mutluluk, kendileri ay-yıldızlı bayrağın gölgesinde gönül rahatlığıyla uyurlarken, evlatlarının ecdat kanıyla sulanmış vatan topraklarında gözlerini kırpmadan nöbet tutmalarıdır. Çünkü vatan gençlere emanet edilmiştir. bu emanetin yılmaz bekçileri askerlerdir. Askerlik denilince milli ve dini duygular birleşerek bütünleşir. Asker ocağı “Peygamber ocağı” olarak tanımlanır. Orada hasta gençlerin iyileşeceğine, zayıfların şişmanlayacağına inanılır. Hatta askerliğini yapmamış bir delikanlıya kız verilmez, “o askerliğini yapmadı” denilir.
Bu kutlu görev için öncelikle askerlik muayenesi yapılır. Muayene bir seçimdir. Burada kimse evladına askerlik yapamaz diye “çürük raporu” verilmesini arzulamaz. Muayene aynı yaşta olanların muayenesidir. Bunlar askere birlikte giderler, birlikte dönerler. Aynı dönem askere gidenlere “tertip” denilir. Onlar normal arkadaşlıklarının yanında asker arkadaşı, yani “tertip”tirler. Bu durum şüphesiz onlar için farklı bir duygudur.
Askere gitmeden hiç değilse, iki hafta önce hazırlıklara başlanır. Bu arada askere gidecek olan delikanlı akrabaları tarafından yemeğe davet edilir. Bu arada asker adayları da çeşitli davetlere katılırlar. Hatta bir araya gelerek mesire yerlerinde de ziyafetler verilir. Şüphesiz bu ziyafetlerde askerler gönüllerince eğlenirler. Böylece askere gitme bir düğün havası içerisinde kutlanır. Elbette asker bir milletin evlatlarına da böyle kutlamaları yakışır. Çünkü onlar için “vatana hizmet” herşeyin üzerindedir. Asker adayının askere gideceği gün geldiğinde uğurlama yapılır. İşte buna “asker uğurlaması” denilir. Asker adayı bütün tanıdıklarına Allahaısmarladık der. Tanıdıkları da ona güle güle git, yolun açık olsun, şimdiden hayırlı tezkereler derler. Hayırlı tezkereler ibaresi askerliği hayırlısıyla bitirip gelmesi temennisidir. Askere giden kişiye tanıdıkları para verirler. Bu paranın miktarı önemli değildir. Asıl olan paranın verilmesidir. Bu parayı harçlıklarından çocuklar dahi verirler. Askere giderken verilen bu paraya “uğur parası” denilir.
Asker adayının güle güle gidip gelmesi dileğinin güzel örneği bu “uğur parası”dır. Asker evden ayrılırken arkasından su dökülür. Bu onun sağ-salim evine dönmesi dileğinin bir sonucudur. Böylece büyük bir coşku içerisinde aday askere uğurlanmış olur. Asker, vatani görevini tamamlayıp, evine ulaştığında sevinçle karşılanır. Evde tatlı bir telaş başlar, asker için yemekler hazırlanır. Askeri evinde akraba ve komşuları ziyaret ederler. Yani “Hoş geldin”e gedilir. Bu ziyareti gerçekleştirenlere kına başta olmak üzere, birer hediye paketi verilir. Özellikle “asker kınası”na büyük önem verilir. Burada kına sevinci ifade eder. Çünkü delikanlı askere gitmiş, vatani görevini tamamlamış ve sağ-salim evine dönmüş, hasretle bekleyiş bitmiştir. Bu asker kınasını sevincin bir ifadesi olarak kadınlar ellerine yakarlar.
Türkler’de askerlik, ordu ve ordugâhın köklü bir geleneği vardır. bu anlayış geçmişten günümüze süzülerek gelmiştir.

HACI UĞURLAMASI
Hac, İslam’ın beş şartından birisidir. Bu ibadet ekonomik durum iyi olanların üzerine farzdır. Diğer ekonomik durumu iyi olmayanların bu ibadeti yerine getirmeleri gerekmez. Genelde ekonomik durumun iyi olmasının yanında “oğlunu everip, kızını çıkarmayanlar” hacca gitmezler. Burada geride her hangi bir “takanağın” olmaması anlayışı söz konusudur .
Eskiden hacca gidecek kişinin yemek vermesi adettendir. Buna “hacı ekmeği” ya da kişi bütün komşuları bu yemeğe davet eder. Aynı zamanda yemeğin yenilmesi ile hacı adayı ile yemeğe katılanlar helalleşirler. Hacı adayıyla hiç kimsenin kırgın ya da küs olmaması gerekir. Hacı adayının evine de hediyelerle gidilerek, güle güle gitmesi, hayırlısıyla gitmesi temennisinde bulunulur. Hacca gitmek “büyük yola” gitmek olarak tanımlanır.
Hacca gidilip, hac görevi yerine getirilip dönüldükten sonra hacı olan kişinin evine hoşgeldine gidilir. Çünkü o “büyük yol”dan gelmiştir. Hacılar genelde yaşlı kişilerden oluştuğu için avuç içi öpülür. Buradaki anlayış kutlu emanetlere el sürülmesiyle ilgilidir. Haccın nasıl geçtiği sorulur. Haccın nasıl yapıldığı taze bilgilere dayalı olarak hacı tarafından anlatılır.
Hacı olanlar birinci derecede akrabaları başta olmaz üzere, bütün tanıdıklarına hediyeler getirilir. Hoşgeldine gelenlere özellikle zemzem ve hurma ikram edilir. Zemzem adabına uygun olarak, kıbleye yönelmek ve besmele çekmek suretiyle içilir. Kısa zaman süreci içerisinde içki içenler zemzem içemezler. Zira zemzem ve (affınıza sığınarak) “zıkkım” aynı anda gitmez. Hacı evinden ise, genelde namazla, tespih, takke, başörtüsü, yüzük ve kınadan oluşan hediye paketleri hoşgeldine gidenlere verilir. Hacca gidenlerin Hacılıklarını yadetmek için çevresindekiler tarafından “Hacı”, “Hacım”, “Hacı baba”, “Hacı anne” gibi tabirler adeta isimlerinin önüne geçer. Ya da isimleriyle başa getirilen Hacı tabiri birlikte kullanılır. (ALINTI)

DİNİ GELENEKLER
Dini gelenekleri mübarek gün ve gecelerdeki uygulamalar oluşturur. Bu kutlu gün ve geceler arasında üç aylar kandil geceleri ve bayramlar yer alır . Mübarek üç aylar insanların kendine dikkat etmeleri için bir fırsat olarak görülür. Bu üç ayların ilkini Recep, ikincisini Şaban ve üçüncüsünü Ramazan oluşturur. Recep ayı içerisinde huşu içerisinde Regaip kandili kutlanır. Aynı şekilde Miraç Kandili ise Recep ayı içerisinde kutlanır.
Ramazan’ın başlaması ile manevi haz doruk noktasına ulaşır. Çünkü tan yeri ağarırken başlayan açlık akşam ezanına kadar sürer. İslamın beş şartından biri olan oruç ibadeti aklı başında ve sağlıklı herkese farzdır. Gece yemek yemek için kalkmaya sahur ya da temşüt denir. Akşam oruç açmak içinse iftar tabiri kullanılır. İftardan sonra Ramazan boyunca yatsı namazı ile kılınan namaza ise, teravih namazı denilir. Yirmi rekat teravih namazıyla yatsı namazı birleşince otuz üç rekat namaz yatsı vaktinde kılınır. Bu ibadetler diğer zamanlardan daha büyük coşku içerisinde gerçekleştirilir.
Mübarek günlerin, özellikle Ramazan ayının çok bereketli bir ay olduğuna inanılır. Ramazanda “iftara çağırma”, ya da “iftarcı alma” en önemli geleneklerdendir. Zengin Ramazan sofraları böylece davetlilerle daha da zenginleşir.
Sahura kalkmak için davul çalınırdı. Davulcu davul çalarak ve çeşitli deyişlerle insanları uyandırmaktaydı. Özellikle çocuklar davul çalınmasından büyük ölçüde etkilenmekte ve davul sesini duymak, davulcuyu görmek için uyandırılmaktan zevk almaktaydılar. Daha da önemlisi kendileri de büyükleri gibi oruç tutacaklarından sahura kalkarak geleceğe hazırlık yapmaktaydılar.
Ramazan ayının her günü bir birinden önemlidir. Ancak kadir gecesi bütün gün ve gecelerden daha da önelidir. Bu gecede Allah ve kul arasındaki yakınlık en üst dereceye ulaşır. Ramazan bitmeden önceki son gün arife günüdür. Daha sonra ise, Ramazan Bayramı coşkuyla kutlanır. Aynı şekilde Kurban Bayramı’ndan bir önceki günde Kurban Bayramının arifesidir.
Mübarek gün ve geceler Kurban Bayramıyla bitmez. Muharrem ayı içerisinde Hicri yılbaşı kutlanır. Yine aynı ay içerisinde Aşure gönü vardır. geleneksel olarak “aşure” pişirilir ve bütün komşulara dağıtılır. Gözleme, çörek türü yiyeceklerin dağıtılması da esastır. Buna “ocak kokutması” denilir. Rebiülevvel ayı içerisinde de Mevlid Kandili kutlanır. Bu kandillerin hepsinin yarı bir ehemmiyeti vardır. Bu mevlitlerde mevlit okutulması, gül suyu ve külah içinde lokum ve naneli şeker ikram edilmesi de söz konusudur. Çoğu kere bu mevlitler ölen kişinin ruhu için yakınları tarafından da okutulur.

BAYRAMLAR BAYRAMLAŞMA
Milli ve dini bayramlar önemli bir yere sahiptir. Milli bayramlardan Cumhuriyet ve 23 Nisan Milli Egemenlik ve Çocuk Bayramı büyük coşku içerisinde kutlanırdı. Kutlanırdı diyorum, çünkü köyden büyük ölçüde dışarıya göç olması ve köyde genç nüfus ve onların okul çağında çocuklarının bulunmaması, milli bayramların maalesef kutlanmalarına engel oluşturdu. Köy ilkokulu kapandı, çocuklar günümüzde Belde olan Yeşilöz İlköğretim Okulu’na taşımacılık sistemiyle götürülmeye başlandı. Aşağı yukarı 1940’lı yıllarda eğitime başlanılan 1980’li yıllarda yeterli öğrenci yokluğundan eğitim faaliyeti durdurulan Akçakese Köyü ilköğretim Okulu’ndan bizden büyükler, bizler ve bizim küçüklerimiz diploma aldılar. Şu anda ise, okul binaları köyün sosyal tesisi olarak hizmet vermektedir.
Köy ilkokulunun açık olduğu yıllarda milli bayramlar büyük bir coşku içerisinde kutlanırdı. Adeta Cumhuriyet yeni kurulmuş, Türkiye Büyük Millet Meclisi yeni açılmış gibi heyecan ve coşku söz konusuydu. Okul önündeki düzlüğe sıralar çıkarılır, sıralara yaşlılar oturtulur ve çocuklar bütün maharetlerini ortaya koyarlardı.
Çocukları izleyenler içerisinde Balkanlarda, Çanakkale’de, Kafkaslar’da Yemen’de, İnönü’de, Sakarya’da düşmanla göğüs göğüse çarpışmış, vatan topraklarına temiz al kanlarını akıtmış gaziler de vardı. Onlar bizzat dönemin acılarını yaşamış, sıkıntılarını çekmiş ve zor şartlarda Cumhuriyeti kurmuş nesil olduklarından ayrıca gururlu, heyecanlı ve gelecekten umutlu kişilerdi. Okunan bir Cumhuriyet şiirinden ya da Cumhuriyetle ilgili bir piyesten herkesten daha fazla haz alıyorlardı.
Bayramlara günün önemini belirten konuşmalarla başlanırdı. Sırasıyla şiirler okunur, piyesler oynanırdı. Şüphesiz teliz içerisine girip yarışma, ağızda tutulan kaşık üzerinde yumurtayı düşürmeden yarışma, kap içerisindeki yoğurttan ağızla madeni parayı bulma gibi erkekler arasında yaptırılan yarışlardan başka, kızların koşarken ince iğneye iplik saplamaları da izleyenlerin heyecanlı dakikalar geçirmesine zemin hazırlardı.
Dini bayramların coşku ve heyecanı da başkaydı. Bayramdan bir gün önce bayram hazırlıklarına başlanılmış olurdu. Çeşitli yemekler hazırlanır, özellikle tatlılardan baklava yapılırdı. Arife günü temizlenmek ve arife suyuyla yıkanmak adettendi. Bayram sabahı erkenden kalkılır. En iyi elbiseler giyilir. Bu elbiselere “gerilik elbiseler” denilir. Bunlar özel günlerde, yani daha çok düğün ve bayramlarda giyilen elbiselerdir. Abdest alıp sabah namazı kılındıktan sonra bayram namazı kılınır. Cuma namazlarında olduğu gibi bayram namazlarının kılındığı yer aşağı camidir. Aşağı Camide kılınan Ramazan bayram namazından sonra bütün camiden çıkanlar cami kapısından başlamak üzere yaşlıdan küçüğe doğru dizilerek dışarıya doğru halka oluştururlar. Bu halkada üç nesli, yani yaşlı, genç ve çocuk görmek mümkündür. Yaşlıların eli öpülerek sıra uzar gider, bütün camide bulunanlar, doğrusu köyün erkekleri birbirleriyle bayram namazı çıkışı bayramlaşmış olurlar.
Kurban bayramında ise namazı takiben camiden çıkanlar kurban kesmeye giderler. Kurban kesme işleminde işin ehli olan kişiler kurbanları keserler. Başlangıçta üç defa Allahüekber Allahüekber, Lailahe illallahuvallahü ekber, Allahü ekber velillahamd dedikten sonra kurban duası okunup bismillah allahüekber denilerek kurban kesilir, yüzülür, parçalanır ve hissedarlara dağıtılır. Çünkü dana türü hayvanlar büyüklüğüne göre yedi hisseye kadar kesilebilirler. Koyun ve keçi türü havyanlar ise yalnız bir kişi tarafından kurban edilirler.
Genelde, kurban kesilip, ciğeri çıkarılıp, kavruluncaya kadar kurban kesenler bir şey yemezler. Bu ciğer kavruluncaya kadar ki zaman adeta kurban orucudur. Kurbanın boynu kesilip, kanı akıtılınca adına kurban kesilen kişiler iki rekat şükür namazı kılarlar. Bayramlaşma kurban kesilip, ciğeri yenildikten sonra başlar. Öncelikle ailede küçükler büyüklerle bayramlaşırlar ve onlara para vermek adettendir. Buna “bayram harçlığı denir. Ramazan bayramında tatlı ve şeker ön plana çıkar. Bundan dolayı şeker bayramı da diyenler olur. aslında büyükler için ramazan, çocuklar için ise şeker bayramı demek belki uygun olabilir. Kurban bayramında ise, kurban eti ön plana çıkar. Kurban etinin tüketilmesinde genel prensip üç parça gibi düşünülmesidir. Bunun bir parçasının aile fertleri tarafından, diğer parçanın eş-dost-akrabayla birlikte tüketilmesi ve diğer bir parçanın ise kurban kesemeyenlere dağıtılması esasına dayanmasıdır. Bu dağıtılması gereken üçte birlik kısım en az yedi eve, yani en az yedi kurban kesemeyen aileye dağıtılır. Bu her bir hisse için geçerlidir. Kurban kesemeyenlere dağıtılan hisselere “pay” ve bu işleme de “pay dağıtma” denir.
Kurbanda en önemli geleneklerden birisi “Meydan yeri” geleneğidir. Kurban kesen evlerinden her birinden bir sofra çıkar. Sofranın önemli yemeği “kapama”dır. Yani testide pişmiş et ve testinin etrafına et suyuna salınmış pirinçten oluşan pilav sofrayı süsler. Evlerden çıkan bu sofralar genelde köy odalarına, bazı evlere getiriler. Buradaki ince ayrıntı konu-komşu eş-dostla yenilmesi gereken etin bir kısmının pratikte ikram edilmesidir. Nasıl ki camide zengin ve fakir ayrı safta namaz kılıyorsa, bu gelenek sayesinde aynı sofrada kurban kesen ve kesemeyenin yemek yemesidir.
Hatta bu “meydan yeri” geleneği belirli bir süre iki güne yayılarak uygulandı. Bayramın ikinci ve üçüncü günlerinde kurban kesenlerden sofra çıkartılır. Aşağı mahallede oturanlar bayramın ikinci gününde, yukarı mahallede oturanlar bayramın üçüncü gününde sofra çıkarırlardı. Hem böylece israf önlenir, hem de kurban kesenlerle kesemeyenler iki gün meydan yeri adı verilen sofralarda bir araya gelirler. Kurban kesemeyenler mahsun bırakılmazlardı. Bu gelenek farklı şekillerde yüzyıllardan beri süzülüp gelen Türk geleneğinin bir canlı göstergesidir. Çünkü beylik almakla değil, vermekle, yemekle değil, yedirmekle olur. son yıllarda ise bu geleneği, canlı tutmak için gayret sarfedilmektedir. Bu meydan yeri geleneği köyün hayratı olan sazak ve köyün sosyal tesisi olan okul binalarında sürdürülmekte, eskiden farklı olarak erkeklerden başka kadınlar da bu yemeğe katılmaktadırlar.
Bayramlarda bayramlaşmayı biraz daha açarsak, hep büyüklere bayramlaşmaya gidilir. Onların elleri öpülür. Nişanlılı gençler kaynanalarına, yine evli delikanlılar kaynanalarına bayramlaşmaya giderler. Bayramlaşmaya gidilirken eskiden “öteberi” alınırdı. Bunlar fındık, fıstık, leblebi, şeker vb. şeylerden oluşmaktaydı. Toplu olarak bayramlaşmaya gidenler kaynananın evinde yerler, içerler, eğlenirlerdi. Şimdi ise bayramlaşma eskisinin acı bir görüntüsü haline geldi. Eğlenme, toplu halde gitme, böyle öteberi götürme yerini sade bir gidiş çikolata ve yaş pastaya bıraktı.

(DÜĞÜN ADETLERİ BAŞLIĞI ALTINDAKİ YAZILAR ALINTIDIR. BİLGİ AMCIYLA KONULMUŞTUR.ÇOĞU KISIMLARI BİZİM KÖY ADETLERİNE UYMAKTADIR.İYİ GÜNLER SİZİNLE OLSUN.) SELAMİ ALKAN(SND)SAFRANBOLU 2008)Prof. Dr. İlhami Durmuş

 

ESNAFLARIMIZ

İSTANBULDA FAALİYET GÖSTEREN ESNAFLARMIZ

1970 ve 1980 li yıllar..
Ali ÖZCAN...Haşim gil..KÜÇÜKYALI.
Tahir TANGÜL.Hatıpgil.FATİH .ÇARŞAMBA.
Burhan TANGÜL...Hatıpgil ..FATİH .ÇARŞAMBA.
Mustafa KALKAN..Softagil. FATİH .DRAMAN.
Hüseyin KALKAN..Softagil...BALAT.
Kemal KALKAN..Softagil..BALAT.
Osman MUTLU..Havaşgil..BALAT.
Refik AVCI..Karakaşgil...BALAT.
Bekir AVCI..Karakaşgil...BALAT.
Mehmet AVCI..Zaim gil..BALAT.
İsmail AKGÜL.Acımukgil.FATİH DRAMAN.
Güngör MUTLU..Havaşgil.BALAT.
Cafer MUTLU..Havaşgil.FATİH.ÇARŞAMBA.
Yılmaz YILMAZ..Keleşgil.BALAT.
Yakup(ilhan)GÜNAL.Meyremgil..BALAT.
İbrahim GÜNAL.Meyremgil..BALAT.
Erdal SAYGIN .Alibıdıkgil.BALAT
Ahmet YAŞAR..Eminegil.BALAT.
Salih YAŞAR..Eminegil..BALAT .FENER.
Sabri YAŞAR.Eminegil.BALAT.
Emin AKGÜL.Kareşer mahallamiz. BALAT.FENER.
Necati.KARA..Yanukgil..BALAT.
Recep ERİŞ.Akkuşgil..KARABÜK.PEMBE EVLER.
Rıdvan SATILMIŞ.Delehmetgil.KARABÜK KAYABAŞI.
Hüseyin SATILMIŞ.Delehmetgil..KARABİK KAYABAŞI.
Hüseyin ESEN..Kirazgil..SAFRANBOLU..Halen bakkallık yapıyormuş.
Ramazan TUNCAY..Guruseyingil.SAFRANBOLU.
Ruşen AYDIN..Çavuşgil.BALAT.
Remzi AYDIN..Çavuşgil.BALAT.FENER.
Emin AYDIN..ÇAVUŞGİL.FATİH .DRAMAN.
Osman AYDIN.Çavuşgil.BALAT.
ismail .AYDIN.Çavuşgil.BALAT.FENER.
Kala kala küçük RUŞEN AYDIN kaldı FATİH.DRAMAN.
onada hayırlı işler diliyoruz.(Mithat DEMİRSÖZ)

ESNAFLARIMIZ

ÖMER ERİŞ

    1932 yılında  Ilbarıt Köyü’nde doğdum.İlkokulu köyümde Ata Doğan’da okudum. Askere gidinceye kadar çiftçilik.bağcılık ve hayvancılık yaptım. Aileme yardım ettim. Askerliğimi İstanbul’da yaptım.Askerliğimi bitirdikten sonra İstanbul’da fırında ve ayakkabıcının yanında çalıştım.Köye dönünce köyüme ayakkabıcı dükkanı açtım ve uzun süre çalıştım.1965 yılında Safranbolu’ya yerleştim. Safranbolu’da ayakkabıcılık yaptım.Bu işimi 2007 yılı sonunda bıraktım.Safranbolu’da yaşamıma devam ediyorum.(01-01-2008)

TERMİNAL BÜFE

Ercan Yıldırım oğulları, Onur ve Metin Yıldırım.

YER: Safranbolu Şehirler Arası Otobüs Terminali SAFRANBOLU

Tel: 0 370 712 55 03

İNNŞAAT  MALZEMELERİ

Hamdi Sarı ve oğlu Nevzat Sarı

YER: Barış Mah. Araphacı sok,(Yeni Adliye Sarayı yanı) SAFRANBOLU

TEL: 0 370

TUNCAY MARKET

Ahmet Tuncay ve oğlu Ramazan Tuncay

YER : Emek Mah. Kader Kent Sitesi Altı. SAFRANBOLU

(Kışla Caddesi Yolu Üzeri)

TEL : 0 370 725 15 74

AYDIN ÇEYİZ

Ramazan Aydın

YER : Yüzdükkanlar Sedef Apartmanı Altı SAFRANBOLU

TEL : 0 370 712 44 79

ESEN GIDA PAZARI

Hasan Esen ve oğlu Mustafa Esen

YER : Yeni Mahalle Eski Bağlar Yolu Üzerinde SAFRANBOLU

TEL : 0 370 712 47 10

ERİŞ KUNDURA

Ömer Eriş

YER : Köyde başladı, Safranbolu Çarşıda devam etti.Yüz Dükkanlarda bıraktı.

(55 yıl) SAFRANBOLU

SENA MEDİKAL

Emrah Aklan

YER : Bayır Mahalle Gazipaşa Caddesi Ulu Camii Altı KARABÜK

TEL : 0 370 413 08 90

DOĞANLAR KIRTASİYE

Cemil- Cavit Doğan

YER : İnönü Caddesi no:83 KARABÜK

TEL : 0 370 424 19 53

ŞAHİNLER KIRTASİYE

Ahmet Şahin ve oğlu Hüseyin Şahin

YER : İnönü Caddesi No:5 KARABÜK

TEL: 0 370 424 35 62

ŞAHİNLER ZÜCCACİYE

İsmet Şahin

YER: Hürriyet Caddesi No:227 KARABÜK

TEL : 0 370 424 55 42

AKDOĞAN TİCARET:

KEMAL VE OĞLU KORKUT AKDOĞAN

0212 501 25 76   0212 565 53 21    fax 0212 577 30 49

rami kışla caddesi nur sanayi sitesi no:69/69E  topçular/BAYRAMPAŞA

YERLİ KUYUMCU
Osman Akdoğan ve oğlu Önder Akdoğan
YER : Kemer / ANTALYA




AYDIN ÇEYİZ

Ramazan Aydın

YER : Yüzdükkanlar Sedef Apartmanı Altı SAFRANBOLU

TEL : 0 370 712 44 79

/

TERMİNAL BÜFE

Ercan Yıldırım oğulları, Onur ve Metin Yıldırım.

YER: Safranbolu Şehirler Arası Otobüs Terminali SAFRANBOLU

Tel: 0 370 712 55 03



TUNCAY MARKET

Ahmet Tuncay ve oğlu Ramazan Tuncay

YER : Emek Mah. Kader Kent Sitesi Altı. SAFRANBOLU

(Kışla Caddesi Yolu Üzeri)

TEL : 0 370 725 15 74

ŞAHİNLER ZÜCCACİYE

İsmet Şahin

YER: Hürriyet Caddesi No:227 KARABÜK

TEL : 0 370 424 55 42



SENA MEDİKAL

Emrah Aklan

YER : Bayır Mahalle Gazipaşa Caddesi Ulu Camii Altı KARABÜK

TEL : 0 370 413 10 50

DOĞANLAR KIRTASİYE

Cemil Doğan

YER : İnönü Caddesi no:83 KARABÜK

TEL : 0 370 424 19 53


Ömer ERİŞ'in KÖYDEKİ DÜKKAN

Ömer ERİŞ'in SAFRANBOLU çarşıdadi dükkan



ESEN GIDA PAZARI

Hasan Esen ve oğlu Mustafa Esen

YER : Yeni Mahalle Eski Bağlar Yolu Üzerinde SAFRANBOLU

TEL : 0 370 712 47 10

İNŞAAT  MALZEMELERİ

Hamdi Sarı ve oğlu Nevzat Sarı

YER: Barış Mah. Araphacı sok,(Yeni Adliye Sarayı yanı) SAFRANBOLU

TEL: 0 370 725 32 73-74



ERİŞ KUNDURA

Ömer Eriş

YER : Köyde başladı, Safranbolu Çarşıda devam etti.Yüz Dükkanlarda bıraktı.

(55 yıl) SAFRANBOLU

AYDIN ÇEYİZ

Ramazan Aydın

YER : Yüzdükkanlar Sedef Apartmanı Altı SAFRANBOLU

TEL : 0 370 712 44 79

ŞAHİNLER KIRTASİYE

Ahmet Şahin ve oğlu Hüseyin Şahin

YER : İnönü Caddesi No:5 KARABÜK

TEL: 0 370 424 35 62




AKDOĞAN TİCARET
Kemal ve oğlu Korkut AKDOĞAN
Yer:Rami Kışla Caddesi Nur Sanayi Sitesi No:69/E Topcular/BAYRAMPAŞA
TEL:0212 501 25 76-0 212 565 53 21

Selami ALKAN (SND) SAFRANBOLU 2008

 

 

MİTHAT DEMİRSÖZ

1970 ve 1980 li yıllara gittim Köyümüzden birçok bakkal esnafımız vardı.Hafızamı zorlayıp şöyle bir listesini çıkarayım dedim..

Ali ÖZCAN...Haşim gil..KÜÇÜKYALI.

Tahir TANGÜL.Hatıpgil.FATİH .ÇARŞAMBA.

Burhan TANGÜL...Hatıpgil ..FATİH .ÇARŞAMBA.

Mustafa KALKAN..Softagil. FATİH .DRAMAN.

Hüseyin KALKAN..Softagil...BALAT.

Kemal KALKAN..Softagil..BALAT.

Osman MUTLU..Havaşgil..BALAT.

Refik AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Bekir AVCI..Karakaşgil...BALAT.

Mehmet AVCI..Zaim gil..BALAT.

İsmail AKGÜL.Acımukgil.FATİH DRAMAN.

Güngör MUTLU..Havaşgil.BALAT.

Cafer MUTLU..Havaşgil.FATİH.ÇARŞAMBA.

Yılmaz YILMAZ..Keleşgil.BALAT.

Yakup(ilhan)GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

İbrahim GÜNAL.Meyremgil..BALAT.

Erdal SAYGIN .Alibıdıkgil.BALAT

Ahmet YAŞAR..Eminegil.BALAT.

Salih YAŞAR..Eminegil..BALAT .FENER.

Sabri YAŞAR.Eminegil.BALAT.

Emin AKGÜL.Kareşer mahallamiz. BALAT.FENER.

Necati.KARA..Yanukgil..BALAT.

Recep ERİŞ.Akkuşgil..KARABÜK.PEMBE EVLER.

Rıdvan SATILMIŞ.Delehmetgil.KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin SATILMIŞ.Delehmetgil..KARABÜK KAYABAŞI.

Hüseyin ESEN..Kirazgil..SAFRANBOLU..Halen bakkallık yapıyormuş.

Ramazan TUNCAY..Guruseyingil.SAFRANBOLU.

Ruşen AYDIN..Çavuşgil.BALAT.

Remzi AYDIN..Çavuşgil.BALAT.FENER.

Emin AYDIN..ÇAVUŞGİL.FATİH .DRAMAN.

Osman AYDIN.Çavuşgil.BALAT.

Hsan KAYA

ismail .AYDIN.Çavuşgil.BALAT.FENER.

Kala kala küçük RUŞEN AYDIN kaldı FATİH.DRAMAN.

onada hayırlı işler diliyoruz.

 

 

BİR ÇOĞUMUZ DEDE BİLE OLDU..

Yıl 1983...38 yıl önce aylardan Temmuzun ilk haftası sıcakmı sıcak Köylüler Irgatlık derdinde.

Her Türk genci gibi bizimde askerlik çağımız geldi.o yıllarda 3 Devre gidilirdi askere .1.Devre Mart ayı..2..Devre Temmuz ayı..3.Devrede Kasım ayında giderdi ve 20 aydı 610 gün.

Bizler ben Mithat DEMİRSÖZ..Sabri YAŞAR..Hasan ÖZLÜ..İsmail ÖZ..Şevket ERİŞ..Mustafa KALKAN..Osman YILMAZ.

Köyümüzden askere giden 1963./ 2 devre askerlerdik.önce gidildi Toprakcuma Jandarma karakolundan Sülüsler alındu Şube düğülümüzde 6 Temmuz olarak belirlendi.

6.Temmuz sabahı caminin onü ana baba günü ağlayanlar oğlum askere gidiyor diye gururlananlar.Meyrem gilin Gara Memet amcamız dua ediverdi.Bindik Bilgin abinin minibüse Safranbolu Askerlik şubesi sülüsler kaşelendi askerlik yol paraları verildi.o zamanın parasıyla tren ücreti.otobüsle ancak Ankaraya kadar yetti.hepimiz dağıldık bir yerlere.Ben ve Sabri .Jandarma olarak Diyarbakır Silvana gitmiştik.birde Ramazan bayramı haftasıydıki ne meşagatlerle ulaşmıştık birliğimize .bir anımızdan.(mihat)

 

******************************************************************

BENMİ.MİTHA..

Köpek kayası gibi HEYBETLİYİM.

Ortenecek gibi YÜREKLİ.

Tabakevi gibi GURURLUYUM.

Killik gibi ASİL.

Ayranco doruğu gibi GÖRKEMLİYİM.

Kuzdanyanı gibi ÇAĞDAŞ.

İyük bağları gibi TABİİYİM.

Ortalık gibi SICAK.

Yenibugar gibi HIRÇINIM.

Arpalık gibi ÇALIŞKAN.

Yukarıdüz gibi ŞEREFLİYİM.

Toprak yakası gibi MEDENİ.

Delehmet çamlığı gibi ONURLUYUM.

Depedağı gibi YİĞİT.

Çünkü ben ILBARITIM ILBARIT.

Mithat DEMİRSÖZ (İSTANBUL)

şiir değildir arkadaşlar.köyümüzdeki yerlerimizi hafızalarımıza anımsatan öylesine bir yazıdır.

GÜNAYDIN KÖYLÜLERİM:GÜNAYDIN ARKADAŞLAR.

KÖYÜMÜZDE ZİYARET (ZIYRAT) GELENEĞİ.

Bu sene Covid 19 sebebiyle yapılamıyordur sanırım.

Dini bayramlardan bir gün önce arife günü yapılan bir gelenektir.eskilere gidersek şöyle. o gün evlerde yufkalar açılır "BİŞİ"yapılır Mısır unundan helvalar yapılır.yada iki yumurtadan Gaygana Bişilerin içine konur öğle namazına mütaakip mezarlığa gidilir .Ziyrat alanımızda köylüler toplanır .getirilen içinde helva gaygana konulmuş Bişiler alana konur bir biriyle harmanlanır usulu böyledir senin getirdiğin bişi helva gaygana sana denk gelemez.

Köyün imamı Kuran okur sezsizce dinlenir Bu arada köyün orta yaş delikanlıları bellerine ekmek poğu bağlarlar Bişileri Ziyrata iştirak eden köylülerimize dağıtırlar

Son dualara okunduktan sonra Zıyrat alanı dağılır Köylülerimiz yakınlarının kabirlerini ziyaret eder göz yaşlarıyla dualarla Zıyrat biter.

Günümüzde şekil (A) da görüldüğü gibi "bişi" geleneği yok bunun yerine bazar ekmeği samun ekmeği ile bu gelenek sürdürülmektedir..(Arife gününüz mübarek olsun köylülerim)

 

******************************************************

 BAYRAMLAŞMA

KÖYLÜLERİM KATILIMCI ARKADAŞLARIM BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN...

BAYRAMLAŞMA.!!!Bayram namazından sonra köy camii avlusunda Cemaatin en yaşlısı en başa durur.yaş sırasına göre şekil (A)da görüldüğü gibi tüm cemaat bir biriyle bayramlaşır küskünler barışır son dualarla bayram namazı ve bayramlaşma biter.daha eskilere gidersek.Köyümüze bağlı Bağılca ve Kareşer mahallerimizden gelenler olurdu cemaat evlere paylaştırılırdı yemek verilirdi Bunada GOLONGA denirdi.!!GOLONGA yemeğide genelde.Keşkek .Mıhlama..Dolma..Yahni..Börek ve Baklavadan oluşurdu.

***********************************************************************

ILBARIT KÖYÜ

 

Üçbölük köyü Karabük ilinin Safranbolu ilçesine bağlı bir köydür.Karabük iline 24 km, Safranbolu ilçesine 16 km uzaklıktadır. Aşağı Ilgaz Vadisinde bulunmaktadır.Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır.Köyün asıl adı Ilbarıt'tır. Ilbarıt kelimesi eski Türkçe ve Moğolca olup, Ilbarlar-İlberler-anlamına gelmektedir. İlberler - ılbarlar , eski bir Türk boyudur.Tarihçi ve yazar İlber Ortaylı'nın ismi ile aynıdır. Sondaki -ıt eki eski Türkçe ve Moğolcada çoğul ekidir.Köy ve çevresinde üzüm ve lale figürlü Kaya Mezarları, Bereket Tanrısı Diyonisos Kültürü ve Nişler bulunmaktadır. Köyde yaşayan bir sanatçı tarafından düzenlenmiş ve gezilebilir bir Sanat Evi bulunmaktadır .

ILBARIT KÖYÜ 

ılbarıtt Köyü hakkında uzunca süredir yazı yazmıyorum. Yazıma şöyle başlamak istiyorum, Ilbarıt köylüleri olarak başta ekonomik nedenlerle dağılmış vaziyetteyiz. Benim çocukluğumda Ilbarıt köyünde dört ev kapalıydı,sırasıyla 1) Hasan Fehmi Erden'in evi 2) Ahmet Demiralp'in evi 3) Mehmet Nusret Özer (Kadir hocaların evi ve 4) Mustafa Kütükçü'nün evi...Fakat bu evlerin mevcut tarlaları ve bağları o yıllarda tarıma elverişli olduğu için işlevini yakınları tarafından sürdürülüyordu.

1962 yılında İlkokula kayıt olduğumda, okulda yaklaşık 80 öğrenci vardı ve 1946 doğumlularla okudum diyebilirim. Yine o yıllarda köyün asıl geçim kaynağı olan bağlarda hastalık görünmesine karşın, meyve ve diğer ihtiyaçlar için, bağlarda işleniyordu.

Zaman hızla geçerken, Anadolu'da 50 başlayan göçe Ilbarıt köylüsü, 60 lardan sonra başladı. Başladı derken köyün o yıllarda gençleri başta İstanbul, Demir Çelik İşletmelerinin bulunduğu Karabük'e yerleşmeye başladılar. 30 doğumlu gençlerin başını çektiği bu dönemde, köylülerin birlikteliğini korumak için, ilk Köy Derneği 1963 yılında kuruldu ve Dernek Başkanlığına, İlköğretim Müfettişi Kadir Özer getirildi. Köylüler düzenli olarak geliri olsun olmasın derneğe aidatlarını ödüyorlardı. Dernek ilk etapta köye, tohum ayıklama makinesi ve köy odasına araç gereçler ve köy odasına kütüphane kurdu. Bunlardan geriye şu anda Kültür Merkezinde bulunan ,tohum ayıklama makinesi kaldı ve dernek bir gazeteye ilen vererek kapandı. 2000 yılında İstanbul'da tekrar kurulsa da, zamanla işlevini sürdüremez hale geldi.

Ilbarıt Köylüsü 'Gurbet' olarak 1800 yıllardan beri gittiği İstanbul'a tutunmaya çalıştılar ve 1960 ortalarından sonra İstanbul'un bazı semtlerinde bakkal işleri yapmaya başladılar. Genelde İstanbul, Balat, Fener, Çarşamba, semtlerinde uzun süre bakkallık yapan köylü, az çok konut sahibi olarak İstanbul'a tam anlamıyla yerleştiler. Fakat artan süpermarketler bakkalların da sonunu getirdi ve tiyatrosu bile yapıldı, Şaşkın Bakkal Süpermarkete karşı adı altında...1976 yılında İstanbul Balat semtinde Üçbölük Köyü, Ekmek Fabrikası adı altında kurulan , yaklaşık 14 bin günlük ekmek çıkarmasına karşın, ortaklar arasında çıkan anlaşmazlık sonucu, köylülerin en son yapmak istedikleri de ne yazık ki hüsrana uğradı. Şu anda bildiğim kadarıyla torun Ruşen Aydın İstanbul ve torun Mustafa esen Safranbolu'da halen bakkallık işlevinin sürdürmektedir.

Kısaca özetleyecek olursak bu akıp giden zamanda, çoğu insanımızı kayıp ettik, kimi doğal kimide çeşitli hastalıklardan. Bir çoğunun mezarı ise gurbet elde kaldı. 1920,1930 ve 1940 lı doğumlulardan geriye ise çok az insanımız kaldı. Bundan böyle köyümüzde yaşam gereği yabancılaşma ve başta gençlik olmak üzere insanların birbirini artık tanımadığı durum ortaya çıktı...Ilbarıt Köyünün bundan sonrası konumu ne olur? Sorusuna gelince...İşte orası muamma..!

**********************************************************************

SANAT MERKEZ

Safranbolu ilçemize bağlı Üçbölük (Ilbarıt) köyünde 1999 yılında dönemin Kaymakamı Celal Ulusoy’un destekleri ile yapılan ve ressam Recai Demirsöz’ün kendi imkânları ve emekleriyle oluşturduğu "sanat merkezi" zaman içinde unutuldu.

Yıllardır Demirsöz’ün uğraşları ile bugünlere kadar taşınan merkezi Vali Fuat Gürel hatırlayarak geçtiğimiz günlerde ziyaret etti.

 Merkez hakkında bilgiler alan ve Demirsöz’ü tebrik eden Gürel’in bu ziyareti, adeta kaderine terk edilen sanat merkezi için umut oldu.

İnanıyoruz ki Gürel bu merkezi unutmayacak, zaten turizme kazandırmayı planladığı Soğanlı Vadisi içinde olan merkezin daha da gelişmesi için çaba harcayacaktır.

“Devletimiz buraya sahip çıkmalıdır.

Devlet erkânının ziyaretinden mutlu olan ve umutlanan Recai Demirsöz, gazetemize yaptığı açıklamada, sanat merkezinin yurt içinden ve yurt dışından Safranbolu’ya gelen misafirler tarafından zaman zaman ziyaret edildiği ve gelen misafirlerin bu tarihi köyde böyle bir sanat ve kültür merkezinin bulunmasını takdir ile karşıladıklarını ifade etti.

Demirsöz; “1999 yılında açıldığında Safranbolu’da bile böyle bir merkez yoktu. 1999 yılından beri bu binayı ayakta tutmak için ve köyümüzde bulunan tarihi yerleri korumak için elimden geldiği kadar çaba gösteriyorum. Ancak devletimiz buraya sahip çıkmalıdır. Benim bu ekonomik koşullarda binanın bakımı ve onarımı ile ilgili sıkıntılarım oluyor. Kültür ve sanat bir toplumun ileriye gidebilmesi için olmazsa olmazdır. Ben kendi yaşadığım köyde bunu korumaya çalışıyorum.” Dedi.  

“bu merkezi ayakta tutmaya çalışacağım”

Bu bölgenin turizme kazandırılması için çalışmalar yapıldığından bahseden Demirsöz, “Vali Fuat Gürel ve ekibi bu nedenle köyümüze geldiler. Bu vesile ile de Sanat ve Kültür merkezimizi gezdiler. Kendilerine bilgi verdim. Ancak ben burada yaşadığım sürece bu merkezi ayakta tutmaya çalışacağım. Mutlaka devletimiz de sanata ve kültüre sahip çıkmalıdır. “ diye konuştu.

 

Merhaba...Ben Kont...Bu ismi, şuanda yaşamakta olduğum,Safranbolu- Ilbarıt köyünde koydular.Bizler insanlarla binlerce yıldır iç içeyiz.Bizleri sevip koruyanlara sözüm yok...Buraya 2017 yılında,bir barınaktan getirildim.Daha sonra beni getirenler, beni bırakıp İstanbul'a döndüler.Kış aylarında 80 hanelik bir köyde,tek bir kişi kalıyordu.Son bir umut ,onun kapısınının önünde geceyi geçirdim.Sabah beni görünce,geri döndü ve elinde yiyecekle geri döndü.Bir haftadır açtım.Karnım doyunca kendime geldim.Bana bakan kişi,sanatla uğraşıyor ve canlıları seviyordu.Kedilere ve Serçe Kuşlarınada bakıyordu.Bizlerin kedilere karşı öteden beri alerjimiz olsada,zamanla kedilere alıştım.Simdi mesafeli olsada,yan yana mamalarımızı yiyebiliyoruz.Mamam ,İstanbul'dan geliyor.Sağolsunlar, köyde beni sevenler oldu.Onlarda bakıyor.Şiddete karşıyım,kaldığım barınakta bunlara maruz kalmışım ki, gökgürültüsü ve silah sesi beni ürkütüyor.Bir süre önce kanser hastası oldum.Bir aydan fazla kemotrapi gördüm.İdrarımdan sürekli kan geliyordu.Şimdi iyiyim.2015 doğumlu olabilirim.Çünkü bizler azami 13 bilemedin 15 yıl yaşıyoruz.Bu güne kadar hicbir canlıya,zarar vermedim.Biraz köyde yaşayan Sincaplara,alerjim olsada,bu güne kadar bir Sincap dahi tutamadım.Sadece peşlerinden koşuyorum o kadar.

Söylemek istediğim, 400 bin yıl öncesi gezegende var olan insan, 5000 bin yıldır,birbirleryle savaşıyor.Savaşların önüne bir türlü gecilmiyor.Çünkü silah tüccarları, yeni silahlar üreterek savaşların devamını sağlıyor.Silah borsada da en kâr getirenlerin başında geliyor.Kısaca 20 ve 21 yüzyılda siz insanlar en karanlık bir deviri yaşadıgınız gibi,en son alınan kararlarla, bizlerin uyutulmasına kadar geldiniz.Gündemler çok karanlık...Neredeyse 1 yıldır zaten yoksul olan bir ülke, zengin bir ülke tarafından bombalanıyor ve siz insanlar safece olup biteni seyrediyorsunuz.Dolasıyla paraya ve paranın güvüne tapar hale geldiniz.Sözde gelisen teknoloji aklınızı başınızdan aldı.Akıllı aygıtlara tapar hale geldiniz, ama bir gün gezegen yaşanmaz hale gelince, bocalayacaksınız...Fakat iş işten geçmiş olacak.Saygılarımla...Kont...

 

ILBARIT KÖYÜ:TARİHİ

İlkönce, Ilbarıt tanımının bu güne kadar ne anlama geldiği hakkında herhangi bir bilgi yok...Google'daki, Ilbarıt adının Moğalcadan geldiği vurgusu da pek anlam içermiyor. Çünkü köyde Moğal halkı ile bir benzerlik söz konusu değil. Tek bilinen iki asır öncesi kayıtlara göre, köy 49 hane ve 22 küsur esamiden oluşması. Örneğin yakın komşumuz, Kadıbükü Köyü, 2 asır öncesi 36 hane ve 36 esamiden oluşmasıdır. Bunun nedeni örneğin Hacıömeroğullarının ve Hacıalioğullarının, yine bazı sülaleleri bir kaç kolu olmasındandır. Özetlersek Ilbarıt köyü veya çevremizdeki eski köylerin buralara intikali 17 asır ve sonlarına doğru ilintili olup, korunma amaçlı ve Anadolu'daki dalgalanmalar yüzünden olduğu bir realite...1840 lı yıllarda Ilbarıt köyüne birden çok aile intikal etmiştir. Söz konusu ailelerin Anadolu'nun neresinden ve nasıl geldikleri hakkında da yazılı bir bilgi olmadığı için fazla bir şey bilinmiyor. Bir Nevşehir vurgusu yapılıyor. Hacıömeroğulları ve Hacıalioğullarının' Nevşehir'den geldiği...Oysa 1840 da köye intikal eden, Mollabekiroğlu olarak bilinen , Değirmencigil,Karakaşgil ve Dabazgilinde, Nevşehir'den geldiği söyleniyor. Bir gerçekte şöyle,Aşağımeyremgil olarak bilinen, Karıtlı İbrahim'in babası Yakup, Nevşehir'de askerken, burada tekrar evleniyor. Eşi ile birlikte köye geliyor ve eski eşi Gülsüm kuma kabul etmiyor. Yakup ikinci eşini alarak tekrar, Nevşehir'e dönüyor. Bir süre sonrada vefat haberi geliyor. Gülsüm'de yanına 5 yaşındaki oğlu İbrahim'i alarak, yakın köylerden, Karıt köyünden biriyle evleniyor. Sene 1860...İbrahim burada büyüyor. İstanbul'a gidiyor. Yağma Hasan olarak bilinen, Karaköy Börekçisinde, önce çırak daha sonra kalfa oluyor. Yağma Hasan,Dünyaca ünlü soprano Leyla Gencer'in dedesi...Yine söylentilere göre , Yakup'un ikinci eşinin burnunda hızma olduğu...Karıt'lı İbrahim, Karıt Köyünde büyüdüğü için bu isimle anılıyor. Daha sonra ,Yukarımeyremgilden, Mustabey olarak bilinen Hatice (Kızılkız) ile evleniyor. Ömer ve Emine isminde iki çocuğu oluyor. Ömer ,Çanakkale'de yaralanıyor. Köye gönderiliyor. Tedavisi yapılmadığı için genç yaşta yaşama veda ediyor. Ömer, Mehmet Ata Doğan'ın eniştesidir.

Kısaca özetlersek, Ilbarıt köylüsünün nereden ve nasıl geldiği halen çözümlenmiş değil. Örneğin bizim sülale 3 kardeş Ordu'dan gelmiş ve Ordu'da Musluoğlu esamilerine ulaştım. Ordu'yada şu anda Suriye'de bulunan Musul'dan geldiği bilinmektedir. Hatta ,Kastamonu- Araç ilçesi Yenigömü Köyünde bir sayfa arkadaşım, mezar taşının fotoğrafını çekmiş. 1938 yılında vefat eden kişinin mezar taşında, Musluoğlu ibaresi var. Demek ki Musluoğulları sadece Ilbarıt köyü ile ilintili değil...

Ilbarıt köyünün bundan sonra fazla öyküsünün olacağını sanmıyorum. 1950 de Anadolu'da başlayan büyük şehirlere göç...1960 yıllarında Ilbarıt köyünde de başladı.Çünkü tarlalarda verim düşüktü...En kötüsü bağların kuruması vesile oldu. Eğitim alanlar ister istemez bir daha köye dönemediler. Bazı evler kullanılmayacak şekilde yıkıldı ve halen yıkılmaya devam etmektedir. Şu anda köyde geriye dönük ekilebilir bir tarla dahi yok...Hacılarobası ve bazı köyler halen şansını korumaktadır. Örneğin hemen kuzeyimizdeki, Davutobası köyünün bütün tarlalarını, bu köyün muhtarı her yıl ekiyor; en azından kıraçlaşmayı önlüyor. Yine buradan Araç ilçesinin bazı köyleri görünmekte, örneğin Araç Vakıf köyü,bu köy bir kaç mahalle olup Akgeçit olarakta bilinir; her yıl bütün tarlalarını ekiyor. Ülkeleri kalkındıran o ülkelerin tarımı ve hayvancılığıdır. Eğer öyle olsaydı bu gün kıymanın kilosu 260 lira olmazdı. Bunun yanında asırın en büyük sorunu 'SU'

ılbarıtt Köyü hakkında uzunca süredir yazı yazmıyorum. Yazıma şöyle başlamak istiyorum, Ilbarıt köylüleri olarak başta ekonomik nedenlerle dağılmış vaziyetteyiz. Benim çocukluğumda Ilbarıt köyünde dört ev kapalıydı,sırasıyla 1) Hasan Fehmi Erden'in evi 2) Ahmet Demiralp'in evi 3) Mehmet Nusret Özer (Kadir hocaların evi ve 4) Mustafa Kütükçü'nün evi...Fakat bu evlerin mevcut tarlaları ve bağları o yıllarda tarıma elverişli olduğu için işlevini yakınları tarafından sürdürülüyordu.

1962 yılında İlkokula kayıt olduğumda, okulda yaklaşık 80 öğrenci vardı ve 1946 doğumlularla okudum diyebilirim. Yine o yıllarda köyün asıl geçim kaynağı olan bağlarda hastalık görünmesine karşın, meyve ve diğer ihtiyaçlar için, bağlarda işleniyordu.

Zaman hızla geçerken, Anadolu'da 50 başlayan göçe Ilbarıt köylüsü, 60 lardan sonra başladı. Başladı derken köyün o yıllarda gençleri başta İstanbul, Demir Çelik İşletmelerinin bulunduğu Karabük'e yerleşmeye başladılar. 30 doğumlu gençlerin başını çektiği bu dönemde, köylülerin birlikteliğini korumak için, ilk Köy Derneği 1963 yılında kuruldu ve Dernek Başkanlığına, İlköğretim Müfettişi Kadir Özer getirildi. Köylüler düzenli olarak geliri olsun olmasın derneğe aidatlarını ödüyorlardı. Dernek ilk etapta köye, tohum ayıklama makinesi ve köy odasına araç gereçler ve köy odasına kütüphane kurdu. Bunlardan geriye şu anda Kültür Merkezinde bulunan ,tohum ayıklama makinesi kaldı ve dernek bir gazeteye ilen vererek kapandı. 2000 yılında İstanbul'da tekrar kurulsa da, zamanla işlevini sürdüremez hale geldi.

Ilbarıt Köylüsü 'Gurbet' olarak 1800 yıllardan beri gittiği İstanbul'a tutunmaya çalıştılar ve 1960 ortalarından sonra İstanbul'un bazı semtlerinde bakkal işleri yapmaya başladılar. Genelde İstanbul, Balat, Fener, Çarşamba, semtlerinde uzun süre bakkallık yapan köylü, az çok konut sahibi olarak İstanbul'a tam anlamıyla yerleştiler. Fakat artan süpermarketler bakkalların da sonunu getirdi ve tiyatrosu bile yapıldı, Şaşkın Bakkal Süpermarkete karşı adı altında...1976 yılında İstanbul Balat semtinde Üçbölük Köyü, Ekmek Fabrikası adı altında kurulan , yaklaşık 14 bin günlük ekmek çıkarmasına karşın, ortaklar arasında çıkan anlaşmazlık sonucu, köylülerin en son yapmak istedikleri de ne yazık ki hüsrana uğradı. Şu anda bildiğim kadarıyla torun Ruşen Aydın İstanbul ve torun Mustafa esen Safranbolu'da halen bakkallık işlevinin sürdürmektedir.

Kısaca özetleyecek olursak bu akıp giden zamanda, çoğu insanımızı kayıp ettik, kimi doğal kimide çeşitli hastalıklardan. Bir çoğunun mezarı ise gurbet elde kaldı. 1920,1930 ve 1940 lı doğumlulardan geriye ise çok az insanımız kaldı. Bundan böyle köyümüzde yaşam gereği yabancılaşma ve başta gençlik olmak üzere insanların birbirini artık tanımadığı durum ortaya çıktı...Ilbarıt Köyünün bundan sonrası konumu ne olur? Sorusuna gelince...İşte orası muamma..!

 

************************************************************

HACIÖMEROĞULLARI..

.

Bir süre önce,Hacıalioğullarının, Ilbarıt Köyündeki dağılımlarını yazmıştım. Yalnız şunu belirtmekte yarar var, Hacıömeroğulları ve Hacıalioğulları, aynı sülalelerdir. Hacıalioğulları, Ilbarıt Köyünün alt kısmı güneye, Hacıalioğullarıda,kuzey kısmına yerleşmişledir. Ailelerde nüfus arttıkça da hane sayısı artmış, Hacıömeroğullarının bir bölümü,Yukarı Mah. ye doğru intikal etmişlerdir. Örneğin, Gardeyigil ve Yanıgil...

Hacıömeroğullarının dağılımı ise şöyledir...

Ayrancıgil, Deliseyingil, Eminegil ve Faslıgil'dir. ( Kahvecigil, Ayrancıgilden olup, Kahvecinin babası 1850 doğumlu Mehmet, Ayroco, Hasan'ın oğludur. Faslıgil,aşağı Mahalleden ,Yukarı Mahalleye göç etmiş ve daha sonra söyünmüştür.)er kol

Dokzangil, Aligülügil, Gardeyigil ve Yanıkgil,Hacıömeroğullarının diğer koludur. (Yanıkgil daha sonraları,Gardeyigilden ayrılmış olup, Gardeyigilden Karahasan'ın babası Ahmet'in kardeşi olan Abdullah, Yanıkgili temsil etmektedir.)

Diğer kol...

İyipgil, Kirazgil ve Kazıkaligil'dir.

(Kirazgil, Mustafa Esen'in dedesi, Ali'nin kardeş çocukları, Mustafa ve Rabia'dan olma, Osman ve kardeşi Mustafa (Kemaneci) olup Osman daha sonra Bağlıca Mah.si bugünkü Nuri Işık gillere iç güveyi gitmiştir. Nuri Işık'ın dedesinin babasıdır. Kirazgilin evi bizim nesil bilir, en üst kat iki oda ve alttada bir oda vardı ve Kemaneci Mustafa eşi ile birlikte alttaki odada yaşamış. Ev Hasan Esen tarafından 1964 yılında tamamen sökülerek yıkılmıştır. Yine Hacıömeroğullarından olup, Hacıömeroğlu Mahmet,baba Mustafa anne bilinmemektedir. 1829 doğumlu ve kızı Hatice 1870 doğumludur. Bu aile bilinmemektedir.Eşi Ayşe olup, vefat ettiği için kızı ile görünmektedir.)

Kısaca Hacıömeroğullarının dağılımı bu şekildedir.

 

HACIÖMEROĞULLARI...

Bir süre önce,Hacıalioğullarının, Ilbarıt Köyündeki dağılımlarını yazmıştım. Yalnız şunu belirtmekte yarar var, Hacıömeroğulları ve Hacıalioğulları, aynı sülalelerdir. Hacıalioğulları, Ilbarıt Köyünün alt kısmı güneye, Hacıalioğullarıda,kuzey kısmına yerleşmişledir. Ailelerde nüfus arttıkça da hane sayısı artmış, Hacıömeroğullarının bir bölümü,Yukarı Mah. ye doğru intikal etmişlerdir. Örneğin, Gardeyigil ve Yanıgil...

Hacıömeroğullarının dağılımı ise şöyledir...

Ayrancıgil, Deliseyingil, Eminegil ve Faslıgil'dir. ( Kahvecigil, Ayrancıgilden olup, Kahvecinin babası 1850 doğumlu Mehmet, Ayroco, Hasan'ın oğludur. Faslıgil,aşağı Mahalleden ,Yukarı Mahalleye göç etmiş ve daha sonra söyünmüştür.)er kol

Dokzangil, Aligülügil, Gardeyigil ve Yanıkgil,Hacıömeroğullarının diğer koludur. (Yanıkgil daha sonraları,Gardeyigilden ayrılmış olup, Gardeyigilden Karahasan'ın babası Ahmet'in kardeşi olan Abdullah, Yanıkgili temsil etmektedir.)

Diğer kol...

İyipgil, Kirazgil ve Kazıkaligil'dir.

(Kirazgil, Mustafa Esen'in dedesi, Ali'nin kardeş çocukları, Mustafa ve Rabia'dan olma, Osman ve kardeşi Mustafa (Kemaneci) olup Osman daha sonra Bağlıca Mah.si bugünkü Nuri Işık gillere iç güveyi gitmiştir. Nuri Işık'ın dedesinin babasıdır. Kirazgilin evi bizim nesil bilir, en üst kat iki oda ve alttada bir oda vardı ve Kemaneci Mustafa eşi ile birlikte alttaki odada yaşamış. Ev Hasan Esen tarafından 1964 yılında tamamen sökülerek yıkılmıştır. Yine Hacıömeroğullarından olup, Hacıömeroğlu Mahmet,bab

Mustafa anne bilinmemektedir. 1829 doğumlu ve kızı Hatice 1870 doğumludur. Bu aile bilinmemektedir.Eşi Ayşe olup, vefat ettiği için kızı ile görünmektedir.)

Kısaca Hacıömeroğullarının dağılımı bu şekildedir.

 

*******Anadolu’nun derinlerinde sürrealist bir ressam

tek şey de şu: İçerisi halı kaplı olduğu için galeriye ayakkabılar çıkartılıp giriliyor. Heh!

Recai Demirsöz, bizim için nefis bir sürprizdi gerçekten. Yerim dar, daha fazla yazamıyorum ama buralara gelirseniz ona mutlaka uğrayın. Yüreğine su serpmiş olursunuz.

Üçbölük Köyü / Safranbolu

Memleketin kuzeyini turlama harekatının sonlarına geldik artık. Daha doğrusu kendimizi buna inandırmaya çalışıyoruz. Zira bugün gezinin otuzuncu günü ve tamam gezmeyi de memleketi de seviyoruz falan filan ama insanın içine fenalıklar geliyor. Ve lakin dönemiyoruz. Her sabah “bugün İstanbul’a bastırıp gidiyoruz, tamam mı tamam” şeklinde bir anlaşma yapıyoruz sonra bir şey oluyor biz yine dağlara köylere vuruyoruz ve dönüş yoluna bir türlü giremiyoruz.

Şu an Üçbölük Köyü’ndeyim. Eski adı Ilbarıt. Rumca diye değiştirmişler adını. Hayatımda ilk defa duyduğum bir yer. Bulunma nedenimiz şu: Köyde sürrealist bir ressam yaşıyormuş. Allah Allah di mi? Evet tam öyle. Biri anlattı, Manita Bey’in kafasına bir takıldı, yoldan çıkış o çıkış. Köyün yeri: Safranbolu’dan Araç yönüne giderken Yörük Köyü’nden hemen sonra sağa giriliyor, ormanın içinden yarım saat gidiliyor, tepenin arkasında. Antik Paflagonya ülkesinin başladığı yer...

İtiraf edeyim şaşkınlıktan ağzım açık kalmış durumda.. Kimsenin bilmediği bir Safranbolu minyatürü ile karşı karşıyayız! Türkiye’nin en güzel on köyüne rahatlıkla girer. Evlerin hepsi en az Safranbolu evleri kadar güzel, hepsi 3 katlı, hepsi sivri çatılı, hepsinin 3. katında ahşap bir balkon var, hepsi bembeyaz badanalı, hepsi vadiye bakıyor, hepsi pırıl pırıl ve hiçbirinde tek ama tek bir bozulma yok. Bir tanesi de eski tarz pencereyi çıkartıp yerine yeni tarz PVC pencere takmamış. Bir tanesi de balkonu bir şeyle kapatmamış. Bir tanesi de kepengini sökmemiş. “Betondan çirkin bina” kanserinin yayılmadığı belki de tek Türk köyü! Üstelik turistik de değil! (Sonradan öğrendik: Rıfat Ilfaz’ın Hababam Sınıfı romanında bizim İnek Şaban diye bildiğimiz ama romanda Öküz Ahmet diye geçen o meşhur karakter bu köydenmiş.)

Fakat köyde insanı daha da şaşırtan ressamımız Recai Bey! Bu gezide tanıştığımız en enteresan insan diyebilirim. Doğma büyüme Üçbölüklü, kendini komple sanata vermiş bir insan. Resim, heykel, müzik... Ve nasıl sempatik, nasıl mütevazı... Üstelik okumadığı kitap da yok. Tolstoy’undan Gombrich’ine her şeyi okumuş.. Sıfır eğitime rağmen (veya bu sayede) resimleri acayip başarılı. Nefis saz çalıyor, türkü söylüyor. Sazlarını kendisi yapıyor. İnat ediyor eski ilkokulu kültür ve sanat evine çevirtiyor Safranbolu Kaymakamlığına. Daha doğrusu izin alıyor, sonra da viran bir yeri kendi elleriyle sanat galerisine çeviriyor. Uyduruk muyduruk değil ciddi bir sanat galerisinden söz ediyorum! Spotlar, misinalarla tavana tutturulmuş çerçeveli tablolar, atölye falan... İstanbul’daki bir sanat galerisinden tek bir şey haricinde bir farkı yok. O

OSMAN ÇAVUŞGİL KELEŞGİL

Osmançavuşgilden, Turgut Saygın, Hacıalioğullarının kimin kimden olduğunu ve bu sülalerdeki ayrışmayı istemişti. Doğal olarak bu sülaler ya baba iki, bilemedin üç evlat olarak, Ilbarıt köyüne intikal etmişlerdir. İlkönceleri tek evde ikamet ederken, daha sonraları birden çok ev yapmışlardır. Ilbarıt köyünde evler ilk önceleri, direkler üzerine inşa edilmiştir. Burada bulunan iri gövdeli, meşe ve karaağaçlar, evin yükünü çekecek biçiminde dikiliyor; daha sonraları bu direklerin araları, ahıl olarak kullanılmak üzere taşla örülüyordu. Bu evlerden geriye, bir Kulagilin evi kalmıştır. Da ha sonraları, Safranbolu'ya Tahtacıların gelmesi ile Ilbarıt köyündeki evlerin ahşap kısımlarını Tahtacılar ve temelleri rum ustalar tarafından yapılmıştır. Keresteler genellikle, Kastamonu-Araç ilçesinden temin edilmiştir.Bütçesi iyi olanlar, sarıçam ,bütçesi zayıf olanlar ise karaçam kerestesi temin etmişlerdir. Yalnız bizim Ilbarıt köyünde, kızılçama , sarıçam diyorlar.

Hacıalioğulalarının dağılımına gelince; Osamançavuşgil, Elişgil ve Havaşgil bir kol...İrabegil Osman Çavuşun oğlu Mehmet...Yine Köremingil (Fısfıshafızgil) Havaşgilin bir kolu...Güngörmezgil ve Alimollagil yine Hacialioğullarının bir diğer koludur. Yalnız Alimollagil söyünmüş olup, Ovacık- Ekincik köyü Esenler Mahallesinden, Musaoğlu Haşim evlatlık alınmış, daha sonra iki ev olan ailenin, Ali Özcan'ın evi yıkılmış, İbrahim Özcan'ın evide yanmıştır. Güngörmezgile gelince yerlerini ,Osmançavuşgilden katırcı Hüseyin'e satarak, ilkönce Karabük sınırları olan Bolkuş köyüne, daha sonrada, Safranbolu'ya yerleşmişlerdir. Aile Safranbolu'da Tokerler olarak biliniyor. Hatta burada bulunan, bir fakültenin ismi Prof. Dr. Fethi Toker, Güzel Sanatlar Fakültesidir.

Hacialioğullarının diğer kolu ise Çavuşgil ve Keleşgildir.

 

TARİH

 Bu sayfada, tarihsel verileri yazarken, geçmişi bilgi ve kavramlar doğrultusunda yazıyorum.Tüm detaylara girdiğinde sayfalar dolusu yazıya dönüşür.Söylemem o ki, yazdıklarım algı dışında algılanırsa, hiçbir şey ifade etmez.

Örneğin Kuruseyingilde bir Ömer'den bahsettim ve padişahın korumasının silah boşandırması sonucu yaşama veda etmiş...Kuruseyingilde benden yaşlılara sorsam, söz konusu Ömer'i kimde bilmez.Kimin nesi, kimin fesi olduğunu...

Söz konusu Ömer eşi öldükten sonra,4 çocuğunu bırakıp,Deliahmetgile Vay vay Halime'nin üzerine içgüveyi girer ve 3 çocuğuda burada olur...Sırasıyla''Havva,Ayşe ve Süleyman...Havva 1910 derinkar senesi,Değirmencigilden,Kel Emin'le evlenir.Ayşe, Pürdegilden Efe Hasan'a nışanlıyken 1918'de İspanyol virüsünden ölür.Süleyman,Kurtuluş Savaşına katılır.Firar eder.İnzibatlar tarafından yakalanır.Yidiği dayak sonucu,nadıl geldiyse,köye 15 km. Uzaklıkta Hocaköprüsü'ne gelir.Kağnı arabası ile köye getirilir ve bir hafta içinde oda yaşama veda eder.

Kuruseyingile gelince geride kalan iki erkek dört çocuk, kizlardan biri,Çerçen Kocaseyingile gelin gider.Diger kız Yörük köyüne gelin gider.1908 kayıtlarından önce evlendikleri için,isimleri hakkında bilgim yok.Ömer oglu Mustafa, Eylekmeşe mevkiinde kirazdan düşer ve hayatını kayıp eder.Diğer oğlu 'Adalı' Mehmet,Döndügilden Akif'le Kars,Sarıkamış'da donarak, o da yaşam veda eder.

Şunu belirtmekle yarar var.Geçenlerde Hacılarobası köyüne gittiğimde,bir öğretmen,elinin altınds bizim köyün tarihi varmı,eğer varsa bizi de yazarmısın dedi.Bende olmadığını, sadece 1934-1942 Karamanbaşı 'Akbulak İlkokulunun' kayıtları olduğunu söyledim.Dikkatimi çekende şu oldu 1930 doğumlu olup,Hacılarobasın'da kimse kalmamış...Eğer eleştiri yapılacakda,yerinde yapılsın.Saygılarımla...

Safranbolu'nun Ilbarıt(Üçbölük) köyünde kendi emeğiyle eski bir okulu sanat evi haline getiren ve herbiri ayrı değere sahip resimlerini sergileyen, bölge kültürünü korumaya çalışan sanat emekçisi Recai Demirsöz 'den aldığım paylaşım.. ülkemizde sanata veril (mey)en değeri görüyoruz..

Yaşam bir yerlerde mutlaka devam eder.Yaşamın içi acı dolsa da o yaşama katlanmak zorundayız.

Safranbolu'nun Ilbarıt köyünde yaşadığım ev...Köyümüzün adı,1965 yılında Üçbölük olarak degistirilse de, Ilbarıt adını kullanıyorum.Evin sol yanındaki, kapaklı pencere olan yer bir zamanlar atölyemdi.Yaklaşık 41 yıldır yaptığım resimler ve başta 1981 yılında açılan,TÜYAP Kitap Fuarinda yazarlara imzalattığım ve satın aldığım kitaplar,evin duvarında yaptığım raflarda ve bazı tarihi eşyalarım.

Her şeyden önce zaman acımasız.Yaşamakta olduğum bu eve iki vali ve birden çok kaymakam gelmişti,ama ne yaşantıma ne de eserlerin korunmasına bir çare bulamadılar.

1985 yılında, uzun süre yaşadığım ,İstanbula tekrar gittim.Bu şehirde uzun yıllar fırın işçiliği yapmıştım,ama bir sanat emekçisi olarak gittiğimde,artık İstanbul acımasızdı.Oysa ülkenin kültür ve sanatının kalbi burada atıyordu...

Bir keresinde, Ilhan Selçuk'a, kafamda bir şeyleri uzunca süre tutabiliyorum,beni muhabir olarak alırmısınız dediğimde.Güldü ve şöyle dedi, bırak bu işleri,ayakda durma yollarını ara ve ekledi bu ülkede sanatla geçinenlerin sayısı bir elin parmağını geçmez.Olmazsa köyüne geri dön...Uzun süre, Bab-ı Ali'ye takılmaya devam ettim.Bazen Sanat Olayı Dergisinde' Atilla İlhan'nın Yanına Bazen 'Göster Dergisinde'Doğan Hızlan' Adnan Özyalçıner'lerin yanına takılıyordum.O yıllarfa Medya Canterler henüz ,Istanbul dışına fazla yaşmamış halen Bab-ı Ali'de gazetecilik vardı.

Uzun lafın kısası,ülkemiz bir sanat ve kültür ülkesi olamadı.Her akşam bir yığın televizyon kanallarında,bir yığın şiddet içerikli diziler,bir bir ardına devam ediyor.Bir televizyonun haber kanalını açtğıında, ha erlerin tamamı sokak şiddetini öve öve anlatıyor.Yaşıyoruz bir şekilde...Usta Yazar,Rıfat Ilgaz'ın deyimi ile 'At kuyruğunda, bir sinek misali.'

 

***** RECAİ  DEMİRSÖZ  KÜLTÜR MERKEZİ

 

Giriş Tarihi: 20.10.2021 19:04

22 YILDIR KÖYÜN KÜLTÜR VE SANAT MERKEZİNİN GÖNÜLLÜ MUHAFIZI

Karabük'ün Safranbolu ilçesine bağlı Üçbölük köyünde eski ilkokul binasını restore ederek Kültür ve Sanat Merkezi  haline getiren Recai Demirsöz 22 yıldır tüm işleri gönüllü olarak yapıyor. Eski köy okulunu harabe bir şekilde iken hayırseverlerin malzeme yardımları ile gece gündüz çalışarak Karabük  ve Batı Karadeniz Bölgesinde tek  Kültür ve Sanat Merkezi haline getirdiğini belirten Recai Demirsöz “Ben atalarımızdan kalan bu eserlerinin fahri muhafızlığını yapıyorum” dedi.

RECAİ DEMİRSÖZ

UNESCO tarafından 1994 yılında Dünya Miras şehirleri listesine alınan Safranbolu ilçesinde Osmanlı döneminin en güzel ahşap mimari yapılar ve tarihi eserleri görmek mümkün. Bunun yanı sıra bazı köylerinde de 3 Bin yıllık yarı tahrip edilmiş eserler bulunuyor. Bu köylerden biri de Üçbölük Köyü. İlçe merkezine 16 km uzaklıkta olan bu köyden ve çevreden topladığı etnografik eserler, köyün eski okul binası köy sakini ve ressam Recai Demirsöz tarafından tamir edilerek müze haline getirilip sergilenmeye başladı. Safranbolu'ya gelen kişilerin ilk zamanlar ilgi odağı olmasına rağmen, son 7 yıldır atıl olarak duruyor.

1999 yılında resmi açılışı yapılan bina Türkiye'nin ilk köy kültür ve sanat merkezi olduğunu, 22 yıldır merkezin tüm tamir ve diğer işlerini yaptığını belirten Recai Demirsöz "Köyün atıl durumda olan bir okulu vardı. Tarihi bir köy olduğumuz için Atalarımızın kullandığı hatta şimdiki gençlerin ismini bilmediği birçok etnografik eserler var. Bunları sergilemek istediğimi Safranbolu Kaymakamlığına bildirdim. Onlar bana malzeme verdiler. Bende kendim bu binayı onarıp bir Kültür ve sanat merkezi haline getirdim. Çevre duvarları örmesinden, temizliğine, kapı pencere onarımından binanın boya badana işlemine kadar her şeyi yaptım.1999 yılının Cumhuriyet bayramı etkinliklerinde resmi açılışını yaptılar. Bu Kültür ve Sanat Merkezinde 50-60 yıl önce köy de kullanılan çeşitli el aletleri, Cumhuriyetinin ilk yıllarında okutulan ilkokul kitapları, o yıllara ait öğretmenini öğrencilere anlattığı konuları yazılan defterler, çeşitli yaban hayvanlarına ait iskeletler gibi köyümün çevresinde bulduğum eserleri burada sergiliyorum. Gelen misafirleri ben gezdiriyordum. İlk yıllar bayağı revaçta idi hatta turlar bile geliyordu. Şu anda burada 300 ün üzerinde eser sergileniyor. .Sadece buranın değil köyünün çevresinde bulunan bir çok ören yerlerinin de fahri muhafızlığını da yapıyorum"

Safranbolu'yu tanıtan çeşitli broşürler de buradan kimsenin söz etmediğini belirten Demirsöz" Safranbolu ya gelenler hep günü birlik geliyorlar. Uzun süreli kalınmadığından şikayetçiyiz. Ama bunun yanında da tanıtım katalog ve broşürlerde buradan bahsedilmiyor. Buradaki Kültür ve Sanat merkezini görün denilmiyor. Halbuki burada da bir tarih var, Safranbolu'nun tarihinin 3 bin yıllar öncesine dayandığını gösteren bulguları bu arada sergiliyoruz. İlgilerden buraya sahip çıkılmasını istiyorum. Avrupa da böyle bir yer Devlet tarafından listeye alınır ama bizde de sadece bir kişinin cabası ile ayakta tutulmaya çalışılıyor. Köyümüz dede doğa harika dağ bisikleti, doğa yürüyüşü yapılması da mümkün. Bu alternatifler çoğaltılırsa Safranbolu'ya gelen turistler birkaç gün daha fazla kalırlar. "

Hiçbir resim eğitimi almadığını belirten Demirsöz" Ben çocukluğumdan beri resim sanatına ilgi duyuyordum. Bulduğum kara kalemlerle o anki duygu ve düşüncelerimi kağıda dökerek amatörce resim yapmaya başladım. Daha sonra kendi kendimi geliştirdim. Bu konuda hiçbir eğitim almadım. Sanat ve Kültür merkezinin yanına ufak bir atölye kurdum ve orada çalışıyorum. Bir olayı kendim o anki duygu ve düşüncelerimi ve hayallerimi yansıtan Soyut resimler yapıyorum. Hatta soyut heykeller ile de yapıp bu sanat merkezinde de sergiliyorum. Karabük ve Safranbolu da galeriler açılmasını arzu ederim. Sanatla uğraşıldıkça insanlar daha hoş görülü olur ve birbirlerine olan saygıları da artar. Burası bir arkeolojik ve etnografik eserlerin sergilendiği bir müze değil aynı zamanda bir resim ve heykel galerisi."

Burada emeğinin ok olduğunu bir an önce gerekli girişimler yapılarak, ilk zamanlarda olduğu gibi yine revaçta olma arzusunda olduğunu tek üzüntüsünün ise Kültür ve Sanat Merkezinin yok olup gitmesi olduğunu sözlerine ekledi.

(ÖZEL) KORONA VİRÜSÜ HİSSETTİ RESİMLERİNE YANSITTI

Karabük’te, ressam Recai Demirsöz, dünyada bir salgın yaşanacağını hissederek, 'kanayan dünya' ve 'çığlık atan insan' resimlerini yaptı.Safranbolu ilçesine bağlı Üçbölük köyünde yaşayan 64 yaşındaki ressam Recai Demirsöz, ilkokula başlamadan resme ilgi duydu. O günün şartlarında İstanbul’a gitmek zorunda kalan ve fırın işçiliği yapan Demirsöz, anne ve babasının yaşlılığını nedeniyle köyüne geri döndü.1982’den sonra merakı olduğu ressamlığa hiçbir teknik bilmeden başlayan Demirsöz, hayalinde kurduğu figürlerin resimlerini yapmaya başladı. Resimlerinde genelde bir yok oluşu resmeden Demirsöz, 2019 yılında...

Karabük’te, ressam Recai Demirsöz, dünyada bir salgın yaşanacağını hissederek, "kanayan dünya" ve "çığlık atan insan" resimlerini yaptı.
Safranbolu ilçesine bağlı Üçbölük köyünde yaşayan 64 yaşındaki ressam Recai Demirsöz, ilkokula başlamadan resme ilgi duydu. O günün şartlarında İstanbul’a gitmek zorunda kalan ve fırın işçiliği yapan Demirsöz, anne ve babasının yaşlılığını nedeniyle köyüne geri döndü.
1982’den sonra merakı olduğu ressamlığa hiçbir teknik bilmeden başlayan Demirsöz, hayalinde kurduğu figürlerin resimlerini yapmaya başladı. Resimlerinde genelde bir yok oluşu resmeden Demirsöz, 2019 yılında dünyada bir salgının yayılacağını hissederek "kanayan bir dünya" ile "çığlık atan insan" figürlerini resmetti.
Ressam Demrisöz, yapmış olduğu resimleri 1999 yılında köyünde açtığı Üçbölük Köyü Kültür ve Sanat Merkezi’nde sergiliyor.
Demirsöz, İhlas Haber Ajansı muhabirine yaptığı açıklamada, yazı yazmayı öğrenmeden resim yapmaya başladığını söyledi.
Hayat şartlarının kendisini İstanbul’a sürüklediğini ifade eden Demirsöz, "İstanbul’da fırın işçiliği yaptım. Babam ve annemin yaşlanmasıyla köye geldim 1982’den sonra bir daha İstanbul’a gitmedim resme başladım. Hiçbir şey bilmeden başladım, ne tuval yapmasını ne de boya tekniğini, kendi kendimi eğiterek resimde aşamaları kendim öğrendim" dedi.
Sanat merkezinde yağlı boya ve akrilik boya çalışmaları olduğunu aktaran Demirsöz, şunları kaydetti:
"Bu teknikleri de kendim öğrendim. Burada bütün figürler hayali, dünyada olup bitenleri resmediyorum. Dünyaya bakış açısı oluyor sanatçının bu Pablo Picasso’da görülmüştür diğer ressamlarda da. Dünyanın hızla yok olduğu ve biz insanlar bunu fark ettiğimiz halde önlem alınmadığı kanısındayım. Resimlerimde genel de bir yok oluşu resmediyorum."
"Bir yıl önce ben böyle bir şey olacağını hissettim"
2019 yılında dünyada kötü bir olayın yaşanacağını hissettiğini anlatan Demirsöz, "Bu çalışmalarımı geçen yıl yaptım, korona virüsü tahmin etmiş gibi bir his vardı, yanılmamışım. Çığlık atan resmi Edvard Munch’tan göndermeden yaptım. Edvard Munch, çığlığı 1895 yılından 1. Dünya Savaşı’nı hissederek yapmış. Daha sonra savaşlar peş peşe gelmiş, milyonlarca insan ölmüş, hastalıklar baş göstermiş. Bir sanatçı olarak gelecekten kaygı duyuyorum" diye konuştu.
Geçen yıl bir karamsarlığa girdiğini kaydeden Demirsöz, şu ifadelere yer verdi:
"Kanayan bir dünya, çığlık atan insanlar. 2000 yılından sonra dünyada 80 milyon insan yerlerinden ve yurtlarından olmuş, bu acı bir tablo. Pablo Picasso’nun bir sözü vardır, ’Boş tuval daha güzeldir’ o tuvale bir şey koyacaksın ki, o boş tuvalden anlam çıkacak. Bende tuvali sehpaya koyduğum zaman uzun süre düşünüyorum, günlerce bakarım konuyu yakaladıktan sonra çalışmalarıma başlarım. Bir yıl önce ben böyle bir şey olacağını hissettim. Hislerimde vardı, kendimde öyle bir karamsarlığa girdim ki rahatsızlandım."

ÇEVREDEN TOPLADIĞI TARİHİ KALINTILARLA KÖYDE MÜZE AÇTI

UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde yer alan ve "En iyi korunan 20 kent" arasında bulunan Karabük'ün Safranbolu ilçesinde, Recai Demirsöz'ün çevreden topladığı tarihi kalıntılarla açtığı müze, 21 yıldır hizmet veriyor.

 Haber giriş tarihi : 28-06-2020 | 15 : 34 13
 Haber güncelleme tarihi : 28-06-2020 | 15 : 34 13

Osmanlı döneminden kalma han, hamam, konak, cami, çeşme ve konaklarla açık hava müzesini andıran tarihi ilçeye bağlı Üçbölük köyünde yaşayan 64 yaşındaki Recai Demirsöz, yaşadığı ve çevre köylerden topladığı tarihi kalıntılarla 1999 yılında müze açmaya karar verdi. Safranbolu Kaymakamlığına başvuran Demirsöz'e, kaymakamlığın da desteğiyle köyde atıl durumda bulunan tek katlı bina onarılarak müzeye dönüştürüldü.
2 bin 500 yıllık bir geçmişe sahip olan bölgede, Paflagonlar, Erken Bizans ve Rumlara ev sahipliği yapması dolayısıyla tarihi kalıntıların çok olduğu bir yer olma özelliği taşıyor.
Müze bahçesinde tarihi mezar taşları ile kalıntıların yanı sıra, eski tarım aletleri, ev eşyaları ve kitaplar gibi materyaller yer alıyor.
Demirsöz, İhlas Haber Ajansı muhabirine yaptığı açıklamada, Üçbölük Köyü Kültür ve Sanat Merkezi binasının 21 yıl önce kendilerine atıl olarak verildiğini söyledi.
Binanın onarıldığını ve çevre düzenlemesinin yapılmasının ardından müze olarak hizmet vermeye başladığını ifade eden Demirsöz, "Ben isterim ki her köyde böyle bir etnografya müzesi olsun. Çevremizde böyle kalıntılar var. Genelde define avcıları bunları tahrip ediyor, onları kurtarıp getirdim. 21 yıldır kendi çabamla burada müzecilik yapıyorum" dedi.
Genelde çevrede tarihi kalıntıların bulunduğunu aktaran Demirsöz, şunları kaydetti:
"Buraya 2 bin 500 yıl önce Paflagonlar gelmiş, ardından Erken Bizans, sonra Rumlar. Fakat Rumlardan herhangi bir kalıntısı yok burada. Genelde Paflagonya ve Erken Bizans dönemine ait kalıntılar var. Rumlar ev düzenine geçmişler, onların bıraktıkları herhangi bir şey kalmamış. Paflagonlar, Karabük tarafından girmişler, burada bağcılığı geliştirmişler."
Tarihi kalıntıların define avcıları tarafından tamamen tahrip edildiğini vurgulayan Demirsöz, "Bende uçları falan kaldı. Diğerleri de tarım aletleri. Üniversitenin arkeoloji bölümü tarafından buralara araştırma yapılıyor. Burada ilk önceleri yadırgandı. Zamanla herkes alıştı. Senede 200-300 ziyaretçi alıyordum, bu virüs dolayısıyla fazla giden gelen olmuyor" diye konuştu.
Demirsöz, emekli maaşı ile geçindiğini, müzenin çatı problemi olduğunu, bunun onarımını yapmakta zorlandığını sözlerine ekledi.

SAFRANBOLU'DAKİ KAYA MEZARLARI TURİZME KAZANDIRILACAK

09 Aralık 2021 - 12:25 www.finansgundem.com

UNESCO DÜNYA MİRASI LİSTESİ'NDE BULUNAN TARİHİ EVLERİYLE ÜNLÜ KARABÜK'ÜN SAFRANBOLU İLÇESİNDE, ROMA DÖNEMİNE AİT KAYA MEZARLARI TURİZME KAZANDIRILACAK.

Osmanlı döneminden kalma han, hamam, cami, çeşme, köprü ve konak gibi tarihi değerlere sahip olan, yılda 1 milyon 300 bin yerli ve yabancı turiste ev sahipliği yapan Safranbolu'daki Soğanlı Vadisi boyunca uzanan dağlarda, Roma dönemine ait çok sayıda kaya mezarları ve Erken Bizans dönemine ait yapı kalıntıları bulunuyor.Karabük Valisi Fuat Gürel, ilçeye bağlı Üçbölük ve Aşağı Güney köyleri sınırları içinde kalan vadi boyunca uzanan dağlardaki kaya mezarlarını inceledi. Vali Gürel, yaptığı açıklamada, Karabük'ün, doğal güzelliklerinin yanında tarihi zenginliklere de sahip olduğunu belirtti.

Soğanlı Vadisi'nde bazı çalışmalar yaparak bölgeyi turizme kazandırmayı hedeflediklerini aktaran Gürel, "Çalışmalar tamamlandığında arkeopark olarak ülke turizmine kazandırılması amaçlanmaktadır. Özellikle vadinin yamaçlarında bulunan çok sayıda kaya mezarı, görülmeye değer kültür varlıkları olarak bölgenin tarihi geçmişine ışık tutmaktadır" ifadelerini kullandı.Üçbölük köyünde köy sakini Recai Demirsöz tarafından Safranbolu Kaymakamlığı destekleriyle oluşturulan müzeyi de gezen Gürel'e, inceleme sırasında Safranbolu Kaymakamı Mehmet Türköz, İl Jandarma Komutanı Albay Garip Gümüş, İl Kültür ve Turizm Müdürü İbrahim Şahin, Karabük Üniversitesi Arkeoloji Bölümü Öğretim Üyesi Yaşar Serkal Yıldırım ve bazı daire müdürleri de eşlik etti.

KENDİ İMKANLARIYLA YAPTIĞI BAĞLAMA

 YALNIZLIĞINA ORTAK OLDU

Karabük'te tek başına yaşayan Recai Demirsöz, kendi imkanlarıyla yaptığı bağlamayı çalmayı da öğrenerek yalnızlığını biraz olsun hafifletti.

62 yaşındaki Recai Demirsöz, Karabük'ün Safranbolu ilçesinde yaşıyor. 

Hiç evlenmeyen ve 65 nüfuslu köyde yalnız yaşayan Demirsöz, yalnızlıktan bir nebze olsun kurtulmak için yaklaşık 6 ay önce kendi imkanlarıyla bağlama yapmaya karar verdi.

Bağlama yapım tekniği ve kullanılan malzemelerle ilgili araştırma yapan Demirsöz, Safranbolu Kaymakamlığı tarafından onarılarak kendisine "sanat merkezi" olarak tahsis edilen binanın bir bölümünde bağlama yapım atölyesi oluşturdu.

Atölyede yaklaşık 6 aylık sürede 2 bağlama yapan Demirsöz, nota bilmediği halde enstrümanı çalmayı da öğrendi.

"Doğuştan sanata yatkın olduğumu düşünüyorum"

Recai Demirsöz, doğuştan sanata yatkın olduğunu düşündüğünü söyledi.

Çeşitli nedenlerle eğitimini tamamlayamadığını anlatan Demirsöz, çocukluğunda resim yapmayı sevdiğini ve çeşitli resimler çizdiğini dile getirdi.

Demirsöz, daha sonra yaptığı yağlı boya tablolardan sergiler açtığını aktararak, hayatı boyunca edindiği her kitabı okuduğunu kaydetti.

Köyde tek başına yaşadığını belirten Demirsöz, şöyle devam etti:

"Bu dağ başında sanatımı tek başıma yürütmeye çalışıyorum. Bağlama satın alamadım. Oldukça pahalı. Bağlama yapmaya karar verdim ve yaptım. Elbette dört dörtlük yapmıyorum. Dar imkanlarla ancak bu kadar oluyor. Günümüzde bağlamalar bilgisayar ortamlarında yapılıyor, sadece montajı elle oluyor. Nota bilgim yok.

Ders almadım. Mutlaka ders alınması gerekiyor. Yine de bağlamanın notalarını kendim ayarlıyorum. Fırınlanmış ağaçlarım olmadığı için erik ağacından yapıyorum bağlamayı. Bağlamadan iyi bir ses elde etmek için Artvin ladini gerekiyor. Kapaklarında Artvin ladini kullanıyorum."

"Bağlamaları kendime yapıyorum"

Demirsöz, "Neşet Ertaş bağlaması" yapmaya çalıştığını dile getirerek, "Elimdeki bağlamayı 47'lik olarak tasarlamıştım ancak teknesi arızalı çıktı, 43'te kaldım. 'Neşet Ertaş bağlaması' yapmayı düşünmüştüm. Neşet Ertaş bağlamasında Orta Anadolu türküleri daha iyi çalınıyor" dedi.

Bağlamaları sadece kendi için yaptığını, sipariş almadığını anlatan Demirsöz, boş vaktini değerlendirmek için bu işle meşgul olduğunu vurguladı.

Demirsöz, bağlama yaparak ve çalarak yalnızlıktan bir nebze olsun kurtulduğunu belirterek, şu ifadeleri kullandı:

"Etrafımda insan yok, bir şeyler paylaşamıyorum. Sıkıntı içindeyim.Yalnızlığımı örtmek için sanatla uğraşıyorum. Sanat en yakın dostum şu anda. İlçe merkezine indiğimde arkadaşlar istediği zaman çalıyorum."

Karabük’te çevreden topladığı kalıntılarla müze açtı

Mart 30, 2021 blog 0 yorum Karabük'te çevreden topladığı kalıntılarla müze açtı

Osmanlı döneminden kalma han, hamam, konak, cami, çeşme ve konaklarla açık hava müzesini andıran tarihi ilçeye bağlı Üçbölük köyünde yaşayan 64 yaşındaki Recai Demirsöz, yaşadığı ve çevre köylerden topladığı tarihi kalıntılarla 1999 yılında müze açmaya karar verdi. Safranbolu Kaymakamlığına başvuran Demirsöz’e, kaymakamlığın da desteğiyle köyde atıl durumda bulunan tek katlı bina onarılarak müzeye dönüştürüldü. 2 bin 500 yıllık bir geçmişe sahip olan bölgede, Paflagonlar, Erken Bizans ve Rumlara ev sahipliği yapması dolayısıyla tarihi kalıntıların çok olduğu bir yer olma özelliği taşıyor. Müze bahçesinde tarihi mezar taşları ile kalıntıların yanı sıra, eski tarım aletleri, ev eşyaları ve kitaplar gibi materyaller yer alıyor. Demirsöz, Üçbölük Köyü Kültür ve Sanat Merkezi binasının 21 yıl önce kendilerine atıl olarak verildiğini söyledi. Binanın onarıldığını ve çevre düzenlemesinin yapılmasının ardından müze olarak hizmet vermeye başladığını ifade eden Demirsöz, “Ben isterim ki her köyde böyle bir etnografya müzesi olsun. Çevremizde böyle kalıntılar var. Genelde define avcıları bunları tahrip ediyor, onları kurtarıp getirdim. 21 yıldır kendi çabamla burada müzecilik yapıyorum” dedi. Genelde çevrede tarihi kalıntıların bulunduğunu aktaran Demirsöz, şunları kaydetti: “Buraya 2 bin 500 yıl önce Paflagonlar gelmiş, ardından Erken Bizans, sonra Rumlar. Fakat Rumlardan herhangi bir kalıntısı yok burada. Genelde Paflagonya ve Erken Bizans dönemine ait kalıntılar var. Rumlar ev düzenine geçmişler, onların bıraktıkları herhangi bir şey kalmamış. Paflagonlar, Karabük tarafından girmişler, burada bağcılığı geliştirmişler.”

Tarihi kalıntıların define avcıları tarafından tamamen tahrip edildiğini vurgulayan Demirsöz, “Bende uçları falan kaldı. Diğerleri de tarım aletleri. Üniversitenin arkeoloji bölümü tarafından buralara araştırma yapılıyor. Burada ilk önceleri yadırgandı. Zamanla herkes alıştı. Senede 200-300 ziyaretçi alıyordum, bu virüs dolayısıyla fazla giden gelen olmuyor” diye konuştu. Demirsöz, emekli maaşı ile geçindiğini, müzenin çatı problemi olduğunu, bunun onarımını yapmakta zorlandığını sözlerine ekledi. ·

Bize bugün kendi çabasıyla oluşturduğu, Üç Bölük Köyü Kültür ve Sanat Merkezi'nde rehberlik eden ve bizi evinde ağırlayan sanatçı Recai Demirsöz Beyefendiye çok teşekkür ederiz.

Beraber çekildiğimiz sol alttaki fotoğrafta arkada duran tablolar kendisinin yüreğinden tuvaline yansıyan eserlerdir. Ayrıca saz çalmayı kendi başına öğrenmiş ve sağ üstteki fotoğrafta duran iki insan heykelini de kendisi yapmıştır. Bölgemizde yaşayan çok değerli bir sanatçıdır.

ÜÇBÖLÜK’TE UNUTULAN

"SANAT MERKEZİ"

Safranbolu ilçemize bağlı Üçbölük (Ilbarıt) köyünde 1999 yılında dönemin Kaymakamı Celal Ulusoy’un destekleri ile yapılan ve ressam Recai Demirsöz’ün kendi imkânları ve emekleriyle oluşturduğu "sanat merkezi" zaman içinde unutuldu.

Yıllardır Demirsöz’ün uğraşları ile bugünlere kadar taşınan merkezi Vali Fuat Gürel hatırlayarak geçtiğimiz günlerde ziyaret etti.

 Merkez hakkında bilgiler alan ve Demirsöz’ü tebrik eden Gürel’in bu ziyareti, adeta kaderine terk edilen sanat merkezi için umut oldu.

İnanıyoruz ki Gürel bu merkezi unutmayacak, zaten turizme kazandırmayı planladığı Soğanlı Vadisi içinde olan merkezin daha da gelişmesi için çaba harcayacaktır.

“Devletimiz buraya sahip çıkmalıdır.

Devlet erkânının ziyaretinden mutlu olan ve umutlanan Recai Demirsöz, gazetemize yaptığı açıklamada, sanat merkezinin yurt içinden ve yurt dışından Safranbolu’ya gelen misafirler tarafından zaman zaman ziyaret edildiği ve gelen misafirlerin bu tarihi köyde böyle bir sanat ve kültür merkezinin bulunmasını takdir ile karşıladıklarını ifade etti.

Demirsöz; “1999 yılında açıldığında Safranbolu’da bile böyle bir merkez yoktu. 1999 yılından beri bu binayı ayakta tutmak için ve köyümüzde bulunan tarihi yerleri korumak için elimden geldiği kadar çaba gösteriyorum. Ancak devletimiz buraya sahip çıkmalıdır. Benim bu ekonomik koşullarda binanın bakımı ve onarımı ile ilgili sıkıntılarım oluyor. Kültür ve sanat bir toplumun ileriye gidebilmesi için olmazsa olmazdır. Ben kendi yaşadığım köyde bunu korumaya çalışıyorum.” Dedi.  

“bu merkezi ayakta tutmaya çalışacağım”

Bu bölgenin turizme kazandırılması için çalışmalar yapıldığından bahseden Demirsöz, “Vali Fuat Gürel ve ekibi bu nedenle köyümüze geldiler. Bu vesile ile de Sanat ve Kültür merkezimizi gezdiler. Kendilerine bilgi verdim. Ancak ben burada yaşadığım sürece bu merkezi ayakta tutmaya çalışacağım. Mutlaka devletimiz de sanata ve kültüre sahip çıkmalıdır. “ diye konuş

Küresel ısınmaya direnen,Ilbarıt köyünün önemli pınarlarından...Kovayanı...En son Mustafa Kütükçü tarafından restore ettirilerek şimdiki halini almıştır.Daha öncesi bilmeyenler için, Aligülügilden ,Sotiri lakaplı,İsmail Öz, Hasan Mutlu'ya 4 dönümlük bir bağ yeri satılarak yaptırılmış ve benim bildiğim, 1963 yılında,köy963 yılında,köyümüzün ustalarından,Mustafa Esen'in yapmış olduğu tamiratla son halini almıştı.

SAFRANBOLU'NUN ASMA BAHÇESİ ÜÇBÖLÜK 

Üçbölük Köyü, önceki adıyla Ilbarıt Köyü, ismini Eski Türkçede üzüm yetiştirilen yer anlamına gelen Ilbarıt'tan almıştır.

Safranbolu'nun saklı kalmış bir çok kültürel hazinesine de ev sahipliği yapan köy, ülkemizin medeniyetler beşiği olduğunu gösteren sayısız değerlerinden biridir.

Safranbolu Kuzyaka Dağı’nın güney yamacında yer alan 711 rakımlı yüksek bir köy olan Üçbölük, M.Ö.'deki döneme kadar uzanan bir yerleşim yeridir.

Köy ve çevresinde üzüm ve lale figürlü kaya mezarları, Bereket Tanrısı Diyonisos Kültü (tapınak), Nişler(oyuk) vb yapılar bulunmaktadır, ayrıca Köye hakim bir noktada bulunan Kız Kayası'da güzel seyir noktalarından biridir.

 

ILBARIT KÖYÜNDE BİR AİLE..

.ASLEN 'HACIÖMEROĞLU' OLAN 'İYİPGİL'

 

Hüseyin D.T. 1801

Hüseyin eşi Sare D.T. 1804

Hüseyin oğlu Ahmet D:T. 1826

" " Hasan D.T.1828

Hüseyin kızı Fatma 1834, Gödenin 'Ahmet Yıldırım'ın ve Sarımuhtarın babası Mustafa'ın babası Hüseyinle evli...

Hüseyin kızı Hamide D:T: 1837

Hüseyin damadı Eyüp D:T 1835...Ovacık...Göynükören Köyünden...

Eyüp oğlu Ahmet D:T: 1860

" " Hüseyin D:T: 1862

Ahmet eşi Fatma D:T: 1879...Araç Karabüzey Köyü....

Ahmet oğlu Hasan D:T:1882

" " Ramazan 1889

" " Eyüp D:T: 1895

Eyüp Oğlu Hüseyin Eşi Ayşe D:T: 1867

Hüseyin Oğlu Mehmet Ali D:T: 1889

" " Mustafa Remzi D:T: 1895

Hüseyin kızı Hamide D:T: 1897

Ramazan oğlu Hasan (Karanuk) D:T: 1908

" " Ahmet D:T: 1913

Ramazan eşi Şerife D:T: 1885

ÜÇBÖLÜK KÖYÜ

Some Archaeological Findings from Roman and Early Byzantine Period in Southern Paphlagonia: Üçbölük Village Abstract Karabuk is located in the Northwestern Black Sea and surrounded by Zonguldak to the west, the Black Sea to the north, Kastamonu to the east, Cankırı to the south. Ucboluk (Ilbarit) Village that located 20 km southeast of Safranbolu district of Karabuk, is a historic settlement founded on the slopes of Soganli Valley. Within the scope of the scientific project “Surveys in Roman and Byzantine Periods of Karabuk Province and its Districts”, which started for the first time in 2017, research has been carried out in Safranbolu and surrounding settlements. Through this study, finding the rock-cut tomb, altar and wine presses, columns, double columns, column headings, inscriptions dated to Roman and Early Byzantine Periods and many archaeological data around Ucboluk (Ilbarıt) Village in Soganli Valley were examined and recorded. Archeological artifacts found in Ucboluk Village, which included in the borders of the region called Paphlagonia in history, shed light on the historical, architectural and socio-economic structure of the area from the Roman and Early Byzantine Periods. Ucboluk village and surrounding areas, which attracted the attention of many researchers and travellers since the 19th century such as Leonhard (1915), Gökoğlu (1952), Belke (1996), Dökü (2008), Laflı and Christof (2009, 2012), were examined in detail by us with together archaeological and art history experts for the first time in 2017. When evaluation on historical data of Ucboluk Village, having abundant water resources, which located on the southern slope of the Soganli Valley is considered to be an intensive agricultural activity based on wine production in the region. The finding vine branches and agricultural tools on the rock-cut tombs and grave stalks and especially rock-cut wine presses in Ucboluk (Ilbarıt) and around it, are indicative of this. Within the scope of this paper, the rock-cut tombs previously found and the rock-cut wine presses, rock-cut altar, cross sacred rock structure and architectural plastic artifacts that were first detected by us in Ucboluk village, which is one of the rural settlements in southern Paphlagonia, are evaluated in general perspective. Also, under the light of those finding artifacts, the architecture, the religious and social economic structure of the rural settlements in the region during the Roman and Early Byzantine periods were tried to be identified. Öz Kuzeybatı Karadeniz’de yer alan Karabük; batıdan Zonguldak, kuzeyden Karadeniz, doğudan Kastamonu, güneyden ise Çankırı ile çevrilidir. Karabük’ün ilçesi Safranbolu’nun yaklaşık 20 km güneydoğusunda bulunan Üçbölük (Ilbarıt) Köyü, Soğanlı Vadisi’nin yamaçlarında kurulmuş tarihi bir yerleşim alanıdır. İlk olarak 2017 yılında başladığımız “Karabük İli ve İlçeleri Roma ve Bizans Dönemi Yüzey Araştırması” adlı bilimsel proje kapsamında Safranbolu ve çevresindeki yerleşim alanlarında araştırmalar gerçekleştirilmiştir. Araştırmalarımız kapsamında Soğanlı Vadisi’nde bulunan Üçbölük (Ilbarıt) Köyü çevresindeki Roma ve Erken Bizans Dönemi'ne tarihlendirilen kaya mezarı, kaya altarı, şarap işliği, sütun, çifte sütun, sütun başlığı, stel, yazıt ve pek çok arkeolojik veri incelenerek kayıt altına alınmıştır. Tarihte Paphlagonia olarak adlandırılan bölgenin sınırları içine dahil olan Üçbölük Köyü’nde tespit edilen arkeolojik eserler Roma ve Erken Bizans Dönemi tarihçesi başta olmak üzere bölgenin mimari ve sosyo-ekonomik yapısına ışık tutmaktadır. 19. yüzyıldan itibaren Leonhard (1915), Gökoğlu (1952), Belke (1996), Dökü (2008), Laflı ve Christof (2009, 2012) gibi birçok araştırmacı ve seyyahın dikkatini çeken Üçbölük Köyü ile çevresindeki yerleşim alanları ilk defa 2017 yılında tarafımızca, arkeoloji ve sanat tarihi uzmanları eşliğinde detaylı bir şekilde incelenmiştir. Zengin su kaynaklarına sahip Soğanlı Vadisi’nin güney yamacı üzerinde yer alan Üçbölük Köyü, tarihi verileri kapsamında değerlendirildiğinde yörede şarap üretimine dayalı yoğun bir tarımsal faaliyet olduğu belirlenmiştir. İşlikler başta olmak üzere Üçbölük Köyü ve çevresinde tespit edilen steller ve kaya mezarları üzerinde yer alan asma dalları ile tarım aletleri bunun göstergesidir. Bu bildiri kapsamında Güney Paphlagonia’da kırsal yerleşim alanlarından biri olan Üçbölük’te daha öncesinde tespit edilmiş olan kaya mezarları ve ilk defa tarafımızdan tespit edilen şarap işliği, kaya altarı vb. mimari plastik eserler hakkında elde edilen bulgular genel bir bakış açısı ile değerlendirilmiş ve Roma ve Erken Bizans Dönemi’nde bölgedeki kırsal yerleşim alanlarının mimarisi, dini ve sosyo-ekonomik yapısı anlaşılmaya çalışılmıştır.

▬ Çok eski çağlardaki Safranbolu’ya iliĢkin yeterli bilgi var mıdır?
▬ Yeterli bilgi var diyebilmek, yazılı bir belgenin varlığını gerektirir. Bu ilk koĢul-
dur; aksi takdirde ne yeterli bilgiden ve ne de güvenilir bir bilgiden söz edilebilir.
Söylentilere güvenmek ise, çoğu kez hatalı değerlendirmelere yol açar.
Yazının bulunuĢu önemli bir baĢlangıçtır. Tarih, yazının bulunuĢuyla baĢ-
latılır. Yazıdan önceki dönemler, ”tarih öncesi çağlar” diye anılır. Tarih öncesi
çağlardaki Safranbolu hakkında hiçbir bilgi bulunmazken, yazının bulunuĢundan
binlerce yıl sonrası için de yeterli bilgiden söz etme olanağı yoktur.
Tarihin baĢlangıcından Roma Ġmparatorluğu’nun, Doğu ve Batı Roma
olarak ikiye ayrıldığı M.S. 395 yılına ya da 476’ya kadar süren döneme “Antik
çağ” adı verilmiĢtir. Antik çağla ve daha sonraki dönemlerle ilgili olarak, ne yazık
ki, Safranbolu tarihine ıĢık tutacak yeterli bilgi ve belgeden yoksun bulunuyoruz.
Safranbolu’nun tarihine ve tarihsel yapıtlarına ilk kez, Cumhuriyet döne-
minde, Kastamonu’dakilerle birlikte değinildiğine tanık olmaktayız. Ġstanbul’da
1925’te basılan Mehmet Behçet’e ait “Kastamonu Asar-ı Kadimesi” ile 1952 bas-
kılı Ahmet GÖKOĞLU’nun “Paphlagonia” adlı kitapları, Safranbolu hakkında,
uzun yıllar baĢlıca kaynak olma özelliğini taĢımıĢlardır.
Antik çağda Safranbolu, Kızılırmak ile Filyos ırmağı arasında, kuzeyde
Karadeniz, güneyde Çankırı ve Çorum illerinin bir bölümüyle sınırlandırılan ve
Paflagonya (Paphlagonia) denilen bölgede yer almaktadır. Kastamonu Müzesi
Müdürü, arkeolog Ahmet GÖKOĞLU, biraz önce değindiğim Paphlagonia adlı
kitabında belirttiğine göre, Safranbolu çevresinde Hacılarobası, Ilbarıt (Üçbölük),
Sarıyan, Akören, ÇavuĢlar, Bürnük, Kızılcaören köylerinde bulunan kaya mezar-
ları antik çağa aittir.
Safranbolu çevresindeki kaya mezarları

288
▬ Safranbolu ne zaman bir yerleĢim yeri olmuĢtur?
▬ Bu konuda, tarihçilerin ve arkeologların görüĢlerinden yararlanmak durumun-
dayız. Türk Tarih Kurumu’nun, 2003 yılında bastığı “1.Ulusal Tarih İçinde Saf-
ranbolu Sempozyumu (04-06 Mayıs 1999)” adlı yayında bir bildirisine yer verilen
Feridun M. EMECEN, Safranbolu’nun “Geç Roma ve Erken Bizans döneminde
ortaya çıktığı düşünülebilir” demektedir.
Değerli sınıf arkadaĢım, Safranbolu araĢtırmacısı merhum Hulusi
YAZICIOĞLU da bu kanıdadır. M.Ö. 58 ile M.S. 21 yılları arasında yaĢamıĢ,
Roma dönemine ait bilgiler içeren ünlü bir coğrafya kitabının yazarı, Amasya
doğumlu bir gezgin olan STRABON’un kitabında hiç sözü geçmediği için, Saf-
ranbolu’nun Roma döneminde önemli bir yerleĢme yeri olmadığını veya Bizans
döneminde kurulduğunu söylemektedir. Sayın YAZICIOĞLU “Küçük Osman-
lı!nın Öyküsü-Osmanlı Tarihi” adını verdiği kitabında ayrıca Ģu bilgiyi verir. XIX.
yüzyılda Fransa adına, Anadolu’da araĢtırmalar yaparak HattutaĢ’ı bulan arkeo-
log bir gezgin olan TEXĠER’in “Küçük Asya” adlı kitabına göre, Safranbolu ilk
kez M.S. 610-641 yılları arasında Bizans Ġmparatoru olan Herakleyos’a sunu-
lan haritada, “Zağfiranboli” adıyla yer almıĢtır.
Bu durumda, VII. yüzyılda Zağfiranboli denilen bir kent, 500 yıl sonra,
1197 yılında, Türklerin fethi sırasında, niçin Dadybra adıyla anılıyor; Dadybra
baĢka bir yer olamaz mı? sorusuna bir yanıt bulmak gerekir. Çünkü Safranbo-
lu’ya atfedilen Dadybra adını, Sayın YAZICIOĞLU, Safranbolu’nun eski adı ola-
rak benimsemiĢ ve ısrarla savunmuĢtur. Safranbolu’nun eski adlarını konuĢtu-
ğumuz zaman, eğer anımsatırsanız, bu konuya özel olarak değinmek isterim.

ÜÇBÖLÜK KÖYÜ

Kültür Bakanlığı’nca 2006 yılında yayınlanan, UNESCO tarafından Dünya
Miras Listesi’ne alınan yerler hakkındaki “Dünya Mirasında Türkiye” adlı kitapta,
Mezapotamya ve Fırat havzasını dolaĢan, bir Ġngiliz gezgin olan
AĠNSWORTH’un (1807-1896) kayıtlarında, Safranbolu’nun, safran kenti anla-
mında “flaviopolis” olarak adının geçtiğinden söz edilmesi, Safranbolu’nun, saf-
ran ile iliĢkilendirilmesinin yüzyıllar boyu sürdüğünü göstermektedir.
Bu arada bir de Ģu gerçek vurgulanmalıdır: VII. yüzyıla ait bir haritada
Safranbolu’nun adı “Zağfiranboli” olarak geçtiğine göre, buranın en az 1500 yıl-
dır safran bitkisinden adını almaya devam etmesinin yanı sıra, yine en az 1500
yıldan bu yana bir yerleĢim yeri olduğunu da kabul etmek gerekir.
Mehmet Behçet’in “Kastamonu Asar-ı Kadimesi” kitabını kaynak göstere-
rek, H. YAZICIOĞLU’nun, “Safranbolu Tarihine ait Belgeler ve Kaynaklar” adlı
kitabında, Kıranköydeki “San Stefano Kilisesi”nin (halen Ulucami), 1872 yılındaki
onarımı sonrası kapısı üzerine konulan kitabede kilisenin ilk kez 515 yılında ya-
pıldığının bildirildiğini belirtmesi de, Safranbolu’nun en az 1.500 yıldır bir yerleĢim
yeri olduğu söylemini pekiĢtiren bir baĢka kanıt olmaktadır.
Son yıllarda yayımlanan kimi kitaplarda ve broĢürlerde, Safranbolu 2 bin,
3 bin ve hatta 5 bin yıl öncesi yerleĢim yeri olmuĢtur, burada Ģunlar yaĢamıĢtır,
burayı Ģunlar yönetmiĢtir biçiminde yazılanlar, Safranbolu’yu da kapsayan geniĢ
bir bölge için belki doğru olabilir; ancak bir yerleĢim yeri olarak Safranbolu kent
merkezi için, kanıtları olmayan bir olasılıktan öte bir anlam taĢımaz. Yıllar önce,
1975 yılında gerçekleĢtirilen kültürel etkinlikler sırasında Safranbolu’ya gelen
Ġstanbul Üniversitesi öğretim üyelerinden, arkeolog Prof.Dr. Muhibbe DARGA,

 HACIÖMEROĞULLARI... 

Bir süre önce,Hacıalioğullarının, Ilbarıt Köyündeki dağılımlarını yazmıştım. Yalnız şunu belirtmekte yarar var, Hacıömeroğulları ve Hacıalioğulları, aynı sülalelerdir. Hacıalioğulları, Ilbarıt Köyünün alt kısmı güneye, Hacıalioğullarıda,kuzey kısmına yerleşmişledir. Ailelerde nüfus arttıkça da hane sayısı artmış, Hacıömeroğullarının bir bölümü,Yukarı Mah. ye doğru intikal etmişlerdir. Örneğin, Gardeyigil ve Yanıgil...

Hacıömeroğullarının dağılımı ise şöyledir...

Ayrancıgil, Deliseyingil, Eminegil ve Faslıgil'dir. ( Kahvecigil, Ayrancıgilden olup, Kahvecinin babası 1850 doğumlu Mehmet, Ayroco, Hasan'ın oğludur. Faslıgil,aşağı Mahalleden ,Yukarı Mahalleye göç etmiş ve daha sonra söyünmüştür.)er kol

Dokzangil, Aligülügil, Gardeyigil ve Yanıkgil,Hacıömeroğullarının diğer koludur. (Yanıkgil daha sonraları,Gardeyigilden ayrılmış olup, Gardeyigilden Karahasan'ın babası Ahmet'in kardeşi olan Abdullah, Yanıkgili temsil etmektedir.)

Diğer kol...

İyipgil, Kirazgil ve Kazıkaligil'dir.

(Kirazgil, Mustafa Esen'in dedesi, Ali'nin kardeş çocukları, Mustafa ve Rabia'dan olma, Osman ve kardeşi Mustafa (Kemaneci) olup Osman daha sonra Bağlıca Mah.si bugünkü Nuri Işık gillere iç güveyi gitmiştir. Nuri Işık'ın dedesinin babasıdır. Kirazgilin evi bizim nesil bilir, en üst kat iki oda ve alttada bir oda vardı ve Kemaneci Mustafa eşi ile birlikte alttaki odada yaşamış. Ev Hasan Esen tarafından 1964 yılında tamamen sökülerek yıkılmıştır. Yine Hacıömeroğullarından olup, Hacıömeroğlu Mahmet,baba Mustafa anne bilinmemektedir. 1829 doğumlu ve kızı Hatice 1870 doğumludur. Bu aile bilinmemektedir.Eşi Ayşe olup, vefat ettiği için kızı ile görünmektedir.)

Kısaca Hacıömeroğullarının dağılımı bu şekildedir

KÜLTÜR SANAT MERKEZİ 

20 küsur yıl öncesi,29.ekim.1999 tarihinde,köyümüzde safranbolu kaymakamlığınca,kültür ve sanat merkezi kurulmuştu.yaşadığım zor şartlara rağmen,kültür ve sanat merkezini ayakta tutmaya çalışıyorum. sakıp sabancı ,can kıraç ve eczacıbaşı gibi holdinglere bağlı müzeler,15 yıllarını kutlarken,ılbarıt köyündeki 'müze' 20 ci yaşına girmiş bulunmakta.doğal olarak benim kendi imkanlarımla kutlama şansım yok.geçenlerde köyü ziyaret eden,karabük ve safranbolu protokolu,hatta bunlara karbük vekilleride dahil,hiçbir fikir yürütmedi.ilerde burunanın konumu ne olacak diye...yıllar öncesi almanlar burayı ziyaret ettiklerinde,peşinsıra birilerini yetiştiriyormusun,bende malesef yanıtını vermiştim.kaldıki bir sanat-evini ayakta tutumak o kadarda kolay değil...her şeyden önce bilgi birikimi istiyor.çünkü sanat-evine girildikten sonra,sorular ard arda geliyor.dün ise istanbul'un çeşitli üniversitelerinden öğrenciler müzeyi ziyaret ederek süpriz yaptılar.

 

BALCI OĞLU MEHMET EFENDİ

 

ılbarıt köyünün ilk resmi öğretmeni olan,balcıoğlu mehmet cemil efendi...

doğum yeri hasan ve ülfet'ten olma,rumi 1281 miladi 1865 bulgaristan -filibe....

eşi emine hanım,mustafa ve zehra'dan olma rumi 1291 bursa...

kızı behice ,mehmet cemil ve emine'den olma,rumi 1310 miladi 1894...

eşinin teyzesi nefise hanım,baba seyitali anne bilinmiyor.rumi 1262 miladi...1846 bursa...

okur yazar sıpyan (çocuk) muallimi olan mehmet cemil efendi.hüdevandigar (bursa'nın eski ismi) vilayeti nüfus idaresinden aldığı 4.mart.1313 (1897)tarihinde aldığı teskere osmaniye mucibince (icab)ca ılbarıt köyü yabancı defterine kayıt edilmiştir.

mehmet cemil efendi ayrıca batı eğtimi aldığı için,o yılların yaygın dili olan fransızcayı bilmektedir.1900'lerin başları ve ortaların da ılbarıt köyüne gelen mehmet cemil efendi,hüseyin efendi,hüseyin avni aksoy,hasan efendi,hasan fehmi erden ve ata efendi,mehmet ada doğan,gibi öğrencilerini ileri derecede eğitirek o yılların öğretmen ve kadıların (hakim)lerin yetiştiği medrese eğitime göndererek,eğitimci olmalarını sağlamıştır.

ayrıca mehmet cemil efendi,kız çocuklarında okutmuştur.

kaynakça...satı demirsöz (1910-2009) recai demirsöz (1956.....)cevirisi....

*KARYE-İ ILBARIT TABİ KAZA-İ ZA'FERANBORLU

 

bundan yaklaşık iki asır öncesi,padişah 2.mahmut döneminde, nüfus sayımı yapılmış.bilindiği gibi 2.mahmut,osmanlı imparatorluğunun en acımasız padişahlarındandır.yeniçeri ocağını kapatıp (asakir-i mansüre)adı alıtında bir ordu kurup,askerlik yaşını 16 ya indiriyor.

iki asır öncesi,ılbarıt köyü,merkez ılbarıt,bağlıca ve karaşar dahil 49 hane olup,daha sonra babam satı demirsöz'le türkçeleştirdiğimiz,1908 yılına kadar tutulmuş köy kayıt defterindeki incelemelerime göre,iki asır öncesi,köyümüz esamesinde bulunan (dalkıranoğulu) (nakioğlu) (hacışabanoğlu) ve (hoşafçıoğlu) ya devşirmeye uğramış yada,söyünmüştür.

yine iki asır öncesi,bağlıcada (hacıhasanoğlu-civişgil) karaşar'da (akmustafaoğlu-gıdavagil) (akmustafaoğlu_kistirliçavuşgil) yok

merkez ılbarıt köyünde (mollabekiroğlu-karakaşgil,değirmencigil ve dabazgil), döndügil (tankıroğlu-iki sülale) , (kütükçüoğlu- hatıpgil ve hüsükgil) (ibrahimbeyoğlu-yukarı meyremgil) (karadelioğlu-aşağımeyremgil) gibi sülaler yok.

yine o yıllarda, nüfus sayamandı kadınları yok saydıklarından dolayı,ev kadınları ve kızları kayıt altına almamışlar.

örneğin (akkuşgil,kuruhaliloğlu,baba halil ve oğul abdullah ve birde anneyi sayarsak,üç kişiler,daha sonra abdullah'ın mustafa diye bir oğlu olmuş,bu günkü esami,mustafa'dan doğup,bu günlere gelenlerdir.)

iki asır öncesi 49 hanenin nüfusu erkekler bazında 180 buna kadın ve kız çocuklarını eklersek 300 yakın.geriye dönüp baktığımızda ise,ılbarıt köyü eski bir yerleşim yeri olmasına rağmen türklerin buraya gelişi 17 asırın ortaları ve sonları olabilir.çünkü bizim sülale (musluoğuları,üç kardeşten ibaret,ahmet 1751 doğumlu,ahmet'ten,feyzullah ve hüseyin oluyor.feyzullah'tan -emistogil,hüseyin'den,kuruhüseyingil) musluoğlu,mehmet bin hasan, 1791 doğumlu,oğlu mustafa 1806,doğumlu (zorluhüseyingil ve gödegil) ve musluoğullarından bir sülale söyünmüştür. o söyünmüş evin yerine,gödegilden,hasan yıldırım ev yapmıştır

 KÖYODASI EĞİTİM

ılbarıt köyüne cami 1870,yılında yapılmıştır.cami öncesi 'köy-odası' ve 'köy-mektebi' vardır,fakat yazılı bilgi olmadığı için, köy-odası ve mektebinin ne zaman yapıldığı bilimemektedir.

aynısı hacılarobası köyündede vardı, hacılarobası köyündeki yıkılıp yerine yenisi yapıldı.bizdeki ise,çeşitli tadilatlar geçirdi ve 2009 tarihinde tamamen yanıp yenisi yapıldı.

köy mektebinde,eskiden hafızlık ve imamlık üzerine dersler verilirken,mehmet cemil efendi hocanın gelmesi ilie diğer derslerde,devreye girdiği biliniyor.hatta burdan mezun olanlar,daha sonra istanbul dahil çeşitli medreselerde eğitim görmüşlerdir.fıs fıs hafız (mehmet mutlu) gibi...

cumhuriyet önceside köy mektebinde eğitime devam edilmiş.o yılları babam satı demirsöz şöyle anlatırdı.okur yazar örneği çevre köylerde bizde ve hacılarobası köyünde olduğu için,ovacık'ın köylerinden bize,gurbet ve asker mektubu yazdırmaya gelinirdi.hocamızda,kuzyaka'dan telli lakaplı ve abdülkadir özer'in babası mehmet özer, gelenlerin mektuplarını yazıverin diye bizlere görev verirdi.

köy mektebinden daha önce mezun olup,medrese eğitiminden sonra ilk öğeretmen olanlar,hüseyin avni aksoy,mehmet ata doğan ve hasan tahsin erden'dir.cumhuriyetin kurulması ile mustafa remzi sponsorluğunda, kastamonu öğretmen okuluna gönderilen,ahmet demiralp,şükrü kaya,ibrahim ünal ve mustafa algan'dır.

köy mektebi,mehmet ata doğan'ın köye öğretmen olarak atanması ile 1931'den,karamanbaşı mevkiinde 1934 yılında yapılan 'akbulak-ilkokulu' üç köyü kapsayan okul olarak hizmete açılmıştır.sırasıyla,ılbarıt,(üçbölük)hacılarobası,o yıllarda geren köyü hacılarobasına bağlı mahalle olduğu için,hacılarobası esmase okunuyordu. ve sarıyan (gündoğan)köyü....o yıllara ait okul kayıt defterleri,köy müzesinde bulunmaktadır.daha sonraları 1945 yılında sözü edilen üç köyde köy bünyesinde okullar açılmıştır.

YUNUS ÖZER...'1944-2007' 

Yunus Özer, 1967-68 döneminde, Üçbölük 'Ilbarıt' köyünde göreve başladı. 1977 ýılında,Karabük, Pembeevler, Kurtuluş İlkokuluna tayin oldu.Dolasıyla bizim kuşağın en son öğretmeniydi.

Daha önceki öğretmenlerimiź sırasıyla...Hikmet Kayalı...Kastamonu-Araç...Hüseyin Tiryaki...Kastamonu-Azdavay...Adil Şen...Zonguldak-Çaycuma...Hayrullah Yılmaz Önder...Muş-Varto...

Aslen ,eski Hacılarobası köyü mah.si olan ve 1950'de köy stadüsüne kavuşan,Geren köyünden olan Yunus Özer,Kastamonu Öğretmen okulu mezunudur.İlk görev yaptığı yerde Erzurum'dur.

Ebeveynleri...Dede Hakkı...1892,Geren köyü doğumludur.Babaanne Sare 1892,Ilbarıt-Karaşar mah.si doğumludur.Baba Cemal,Hakkı ve Sare'den olma Geren, anne Satiye,Nuri ve Halime'den olma Geren doğumlarıni yazmiyorum sanırım 1922...Amcaları Rıza 1924,İbrahim 1928...

Yunus Özer'in bizde emeği büyüktür. Beni,Karaşar mah.den Necati Kara'yı ve Cengiz Aydın'ı...Kastamonu Öğretmen Okulu imtshanlarına hazırlamak için,köyüne 20 gün gitmedi.Fakat abuk subuk sorular yüxünden hiç kimse kazanamadı.Bizim kuşaktan sonrada,yYatılı Öğretmen Okulları kapatıldı.Kendisini saygıyla anıyorum.Gecmişte olsa,Öğretmenler Gününü kutluyorum.

HACIÖMEROĞULLARI...

Bir süre önce,Hacıalioğullarının, Ilbarıt Köyündeki dağılımlarını yazmıştım. Yalnız şunu belirtmekte yarar var, Hacıömeroğulları ve Hacıalioğulları, aynı sülalelerdir. Hacıalioğulları, Ilbarıt Köyünün alt kısmı güneye, Hacıalioğullarıda,kuzey kısmına yerleşmişledir. Ailelerde nüfus arttıkça da hane sayısı artmış, Hacıömeroğullarının bir bölümü,Yukarı Mah. ye doğru intikal etmişlerdir. Örneğin, Gardeyigil ve Yanıgil...

Hacıömeroğullarının dağılımı ise şöyledir...

Ayrancıgil, Deliseyingil, Eminegil ve Faslıgil'dir. ( Kahvecigil, Ayrancıgilden olup, Kahvecinin babası 1850 doğumlu Mehmet, Ayroco, Hasan'ın oğludur. Faslıgil,aşağı Mahalleden ,Yukarı Mahalleye göç etmiş ve daha sonra söyünmüştür.)er kol

Dokzangil, Aligülügil, Gardeyigil ve Yanıkgil,Hacıömeroğullarının diğer koludur. (Yanıkgil daha sonraları,Gardeyigilden ayrılmış olup, Gardeyigilden Karahasan'ın babası Ahmet'in kardeşi olan Abdullah, Yanıkgili temsil etmektedir.)

Diğer kol...

İyipgil, Kirazgil ve Kazıkaligil'dir.

(Kirazgil, Mustafa Esen'in dedesi, Ali'nin kardeş çocukları, Mustafa ve Rabia'dan olma, Osman ve kardeşi Mustafa (Kemaneci) olup Osman daha sonra Bağlıca Mah.si bugünkü Nuri Işık gillere iç güveyi gitmiştir. Nuri Işık'ın dedesinin babasıdır. Kirazgilin evi bizim nesil bilir, en üst kat iki oda ve alttada bir oda vardı ve Kemaneci Mustafa eşi ile birlikte alttaki odada yaşamış. Ev Hasan Esen tarafından 1964 yılında tamamen sökülerek yıkılmıştır. Yine Hacıömeroğullarından olup, Hacıömeroğlu Mahmet,baba Mustafa anne bilinmemektedir. 1829 doğumlu ve kızı Hatice 1870 doğumludur. Bu aile bilinmemektedir.Eşi Ayşe olup, vefat ettiği için kızı ile görünmektedir.)

Kısaca Hacıömeroğullarının dağılımı bu şekildedir.

mevkiinden indrilmiştir. İnsan gücü ile...

 TABAK EVİ ÇEŞMEMİZ

  Bir zamanlar,köyde 4 yeri besleyen, 2.km.uzaklıktaki, Tabakevi Suyunun, batı ayağı,Karakaş 'Sorokızgilin' tarlasının kenarı.Bizim nesil bu tarlaların ekildiğini bilir.Diğer ayağı,Softagilin tarlasının kenarı.

Su daha önceleri büyükçe bir göletmiş.Aşağıpınar köyün ihtiyacını karşılamayınca, Asma ve Tabakevi suyu icin karar alınmış.Safranbolu ,Bartın ve Kastamonu güzargahında,20 katırla taşıyıcılık yapan,Osmancavuşgilden,Hüseyin Efendiye,karar iletilmiş ve Safranbolu'dan gönderilen rum ustalar ölçüm yapmışlar.Asmanın suyunun,ancak Aşağıpınara,Tabakevinin suyunun köyün her tarafına ulaşacağını söyleyen rum ustaların görüşü iletildiktrn sonra, horasandan yapılan,yağlıalgun için çalışmalar başlanmış.Kavşak mevkiye gelindiginde,yaklaşık 400 metrelik yer oldukça taşlı olduğu için ,köylüler vazgeçmek istemiş.Maylaş 'Mehmet Koç'un kardeşi,Kel Emin,siz taşsız yerleri kazın bu alanı bana bırakın diyerek,çalışmaların devamını sağlamış.Yağlıalgun Kanalı,Sarıahmet Köyü mevkiine geldiğinde,köylületin parası bitmis ve 4 yıl Tabakevinin suyu,Sarıahmet Ķöyü mevkiine akmış.

4 yıl aradan sonra tekrar toparlanan Ilbarıt köylüsü,Tabakevinin suyunu köye getirmeyi başarmış.Sistem şöyle çalışmaktaydı.Kare şeklinde suların biriktiği,horasan harçla yapılan,Kapkaç, az eğik meyille suyu uzağa taşıyan,Yağlıalgun ve Yukarıharman mevkiinden,Taşönüpınara kadar ,pişmiş topraktan yapılan Küppoyra...Ve bu düzenek 70 yıl boyunca çalışmış,ara sıra ağaç kökleri su yolunu tıkadada,tamiri yapılmış.1972 yılında su,normal bu gün kullanılan boru sistemine alınmış.90 lı yıllarda kuzey küredeki küresel ısınma ne yazık ki,Tabakevi Suyununda sonunu getirmiştir.Su sırasıyla,Köyün İlkokulunu,Yukarıpınarı,Cami Şadırvanını ve Taşönüpınarı besliyordu.Fotoğrafta göründüğü gibi,sular tamamen yitip gitmiş ve ormanın içinde boş su düzenegi,azda olsa geçmişi hatırla

tıyor.

 

 NÜFUS SAYIMI

 

KARYE-İ ILBARIT TABİ KAZA-İ ZA'FERANBORLU...

bundan yaklaşık iki asır öncesi,padişah 2.mahmut döneminde, nüfus sayımı yapılmış.bilindiği gibi 2.mahmut,osmanlı imparatorluğunun en acımasız padişahlarındandır.yeniçeri ocağını kapatıp (asakir-i mansüre)adı alıtında bir ordu kurup,askerlik yaşını 16 ya indiriyor.

iki asır öncesi,ılbarıt köyü,merkez ılbarıt,bağlıca ve karaşar dahil 49 hane olup,daha sonra babam satı demirsöz'le türkçeleştirdiğimiz,1908 yılına kadar tutulmuş köy kayıt defterindeki incelemelerime göre,iki asır öncesi,köyümüz esamesinde bulunan (dalkıranoğulu) (Nakioğlu) (Hacışabanoğlu) ve (Hoşafçıoğlu) YA DEVŞİRMEYE UĞRAMIŞ YADA,SÖYÜNMÜŞTÜR.

YİNE İKİ ASIR ÖNCESİ,BAĞLICADA (Hacıhasanoğlu-civişgil) KARAŞAR'DA (Akmustafaoğlu-Gıdavagil) (Akmustafaoğlu_Kistirliçavuşgil) YOK

MERKEZ ILBARIT KÖYÜNDE (Mollabekiroğlu-Karakaşgil,Değirmencigil ve Dabazgil), DÖNDÜGİL (Tankıroğlu-iki sülale) , (Kütükçüoğlu- Hatıpgil ve Hüsükgil) (İbrahimbeyoğlu-yukarı meyremgil) (Karadelioğlu-Aşağımeyremgil) GİBİ SÜLALER YOK.

yine o yıllarda, nüfus sayamandı kadınları yok saydıklarından dolayı,ev kadınları ve kızları kayıt altına almamışlar.

ÖRNEĞİN (Akkuşgil,Kuruhaliloğlu,baba Halil ve oğul Abdullah ve birde anneyi sayarsak,üç kişiler,daha sonra Abdullah'ın Mustafa diye bir oğlu olmuş,bu günkü esami,Mustafa'dan doğup,bu günlere gelenlerdir.)

iki asır öncesi 49 hanenin nüfusu erkekler bazında 180 buna kadın ve kız çocuklarını eklersek 300 yakın.geriye dönüp baktığımızda ise,ılbarıt köyü eski bir yerleşim yeri olmasına rağmen türklerin buraya gelişi 17 asırın ortaları ve sonları olabilir.çünkü bizim sülale (Musluoğuları,üç kardeşten ibaret,Ahmet 1751 doğumlu,Ahmet'ten,Feyzullah ve Hüseyin oluyor.Feyzullah'tan -Emistogil,Hüseyin'den,Kuruhüseyingil) Musluoğlu,Mehmet bin Hasan, 1791 doğumlu,oğlu Mustafa 1806,doğumlu (Zorluhüseyingil ve Gödegil) Ve Musluoğullarından bir sülale söyünmüştür. O söyünmüş evin yerine,Gödegilden,Hasan Yıldırım ev yapmıştır. 

Selami Alkan,abi esamileri tek tek yaz diyor.Bir kere işin içinden çıkmak o kadar kolay değil. Benim için tarihi derinlik çok önemli ve iyiki elimizin altında buna dair bilgiler var.Bunları iki büyük defterde toparladım. Öğrenmek isteyenler köye geldiklerinde 'Müze'den öğrenebilirler.Örneğin 'Gardayıgil' 'Dokzangilden' ayrılmış,ama Hacıömeroğulları,2.asır öncesi,iki esamiden oluşuyor ve bu iki aile zamanla,birbirinden ayrılarak hanelere dönüşmüş ve en ufak ip ucunu değerlendirmeye çalışıyorum.Babam Satı Demirsöz,Yanık'ın babası Abdullah ile Ahmet ve İzzetin babaları, Kara Hasan'ı kardeş demişti.ordan yola çıktığımda, Hacıömeroğullarında,bir Abdullah ismine rastlıyorum,oda 1796 doğumlu ve Hasan ise 1823,aralarında bayağı yaş farkı var.İnsan acaba Abdullah,Hasan'ınamcasımı ve onların babalarıdaMehmet,Kaldıki Hasan'ın oğlu,Ahmet,aynı zamanda Hafız Nuri ve Gündoğan Köyündeki Abdullah efendinin babaları,büyük oğluna Mehmet ismini vermiştir.Mehmet aynı zamanda,daha sonra Ayranco Ahmet ile evlenen,Hemit'in(Hanife)nin ilk eşi...Mehmet'in,Ahmet,Fatma ve Hamide,isiminde üç çocuğu vardır.

  GARDEYİGIL

17. yüzyıl ortalarından sonra, Ilbarıt köyüne intikal eden esamiler, zamanla kollara ayrılmışlardır. Söz konusu esamilerden biride, Gardeyigil (Karadelioğlu) sülalesidir. Karadelioğlu esamisini Aşağı Meyremgil kullanmıştır.

Gardeyigil, soyadı kanundan sonra, Alkan, Erden ve Demiralp, soyadını kullanmıştır. Beşir kızı, Vasfiye ile evlenen,aslen Sarıyan köyünden olan,Hüsnü Akdoğan, kendi soyadını kullanmıştır.

Gardeyigil, Hacıömeroğullarının bir kolu olup, Orta Mahalleden, Yukarı Mahalleye intikal etmiştir. Dokzangil ,Eminegil, Deliseyingil ve Aligülügil aynı koldur.

Gardeyigilde en yaşlı birey Hasan olup, 1766 doğumludur. Hasan'ın çocukları Ahmet 1791 diğer oğlu Abdullah 1796 doğumludur.

Ahmet'in üç oğlu sırasıyla,

Hasan (Karahasan) 1813...

Ömer 1815 , Aşağı Meyremgilden 1835 doğumlu Yakup'un babasıdır.

Mehmet 1819 doğumlu olup, kendi adını taşıyan 1857 doğumlu oğlu, Kulagile içgüveyi gitmiştir.

Gardeyigilin asıl kolu Yanıkgil Abdullah 1796 doğumlu,

Abdullah oğlu Mehmet (Karamolla) 1841 doğumlu olup, Karakaşgilden, Salalı Emin'in kızı Şerife (Karaşerifin) üzerine içgüveyi girmiştir.

Abdullah oğlu Ömer (Gümüş) lakaplı,1850 doğumlu olup, Yörük Köyüne içgüveyi gitmiştir.

Abdullah oğlu Osman (Yanıkosman) 1863 doğumlu olup, iki evlidir. Çocuğu olmamıştır.

Abdullah oğlu Hüseyin ( Sarıseyin) 1865 doğumlu ve Ahmet Demiralp, Fatma Alkan ,Hamide Doğan ve Ayrancı Hasan Kaya'nın anneleri Hanife'nin babasıdır.

Gardeyigil Kara Hasan,

Hasan oğlu Ahmet (Topalahmet) 1843 doğumlu,

** ** İzzet 1852 doğumlu

** Kızı Ayşe 1854 **

** ** Şerife 1867 **

Gardeyigil Ahmet'in çocukları,

Ahmet kızı Fatma 1878 doğumlu olup, İzzet oğlu Osman'la evli...

** ** Safiye 1880 ** Akkuşgilden Halil oğlu Ali ile evli...

** Oğlu Mehmet 1882 doğumlu, Ahmet Demiralp, Fatma Alkan ve Hamide Doğan'ın babaları,askerde şehit olmuştur.

** ** Nuri 1887 doğumlu olup, İsmail , Mustafa ve Yakup Şevki Alkan'ın babalarıdır.

** ** Abdullah 1891 doğumlu olup, Sarıyan (Gündoğan) köyünde içgüveyidir. Hüseyin, Hatice, Ömer Lütfü, Ayşe ve Fatma, Turhan Hamza'nın annesinin babasıdır.

*** *** Oğlu Hasan Fehmi Erden 1895 doğumlu olup, Şaziye Demiralp 1923 doğumlu olup, 100 yaş ile Ilbarıt köyünün en yaşlı üyesidir ve Mehmet Adnan Erden' in babası olup...1914 mezunu öğretmendir.

İzzet ve çocukları,

İzzet oğlu Osman 1874 doğumlu olup, eşi Fatma'dan 1904 doğumlu Hatice, ikinci eşi Zeliha'dan 1908 doğumlu Emine...

İzzet kızı Fatma, 1887 doğumlu olup, Fısfıs Hafız, Mehmet Mutlu ile evlidir, çocuğu yoktur.

İzzet oğlu Beşir 1890 doğumlu olup, ilk eşi Nadire'den Şerife 1912, ikinci eşi Zeliha'dan Cemile 1924 ve Vasfiye 1926 üç kız çocuğu vardır.

Kısaca özetlersek Gardeyigil, Ilbarıt köyünde okur düzeyi yüksek bir sülale olup, başta öğretmen, mühendis, mimar bir çok alanda eğitimli insanlara mensuptur

 

KARA HASAN

FATMA HANIM

AHMET EFENDİ		ŞERİFE(1862)		AYŞE(1852)
HATİCE HANIM		YANIK OSMAN		HALİL(AKKUŞGİL)

 

 

EMİLE HANIM

H.NURİ ALKAN

HASAN ERDEN

ABDULLAH ALKAN

MEHMET DEMİRALP

SAFİYE ALKAN

FATMA ALKAN

SAFİYE ALKAN

HATİCE ERİŞ

HATİCE ERİŞ

CEMİLE ERİŞ

OSMAN ALKAN

FADİME ALKAN

BEŞİR ALKAN

ALİ(1290)

HAFIZ NURİ

ABDULLAH (SADIK)

HATİCE ALKAN

HURİYE ERDEN

MÜNEVVER ALKAN

HAMİDE DEMİRALP

ALİ ERİŞ

OSMAN ALKAN

1

HURİYE SARI

FATMA ALKAN

MEHMET MUTLU

NADİRE ALKAN

EMİNE ALKAN

2

PAKİZE KARA

ZİLHE ALKAN

ZİLHE ALKAN

1

MUSTAFA

1

ADNAN

1

HÜSEYİN

1

AHMET

3

AYŞE ÖZDEMİR

1

EMİNE(zilhe)

1

VASFİYE(zilhe)

2

İSMAİL

2

ŞAZİYE

2

LÜTFİ

2

HAMİDE

4

İZZET ERİŞ

2

HATİCE(Fatma)

2

ŞERİFE(nadir)

3

YAKUP

3

HATİCE

3

FATMA

3

CEMİLE(zilhe)

4

KAMİL

4

FATMA

5

AYŞE

 

 

'ILBARIT KÖYÜNDE BİR SÜLALE...

'AYRANCOGİL' 'AYRANCIGİL'

Günümüzde yazılı belgelere ulaşmak oldukça zordur. Nedeni yazılı belgelerin olmayışı ve mevcut belgelerin de gün ışığına çıkmaması ve de korunmamasıdır. Kulaktan duyma şeylerin ise net bulgulara fazla hitap etmemesi...

Ilbarıt köyünde, artık kimi esamiler yok olurken, halen hayatta kalan esamilerin işlevini sürdürmesi mucize gibidir.

'Ayranco veya Ayrancıgil'i tanımlarken, bu sülaleye en yakın esamileri göz önünde bulundurmak gerekmekdedir. Hacıömeroğulları, Ilabarıt köyüne ilk intikal ettiklerinde, Kardeş babında ikiye ayrılmıştır. daha sonra birden çok sülaleye dönüşmüştür. Ayroncogil baz alındığında, bu sülalenin kolları...Sırasıyla, Deliseyingil,Eminegil, Aligülügil Dokzangil,Gardeyigil ve Faslıgil'dir.Sözkonusu 3 asırın içinde olup bitenler. İlk gelenler ise 1720 ve biraz altı doğumlular.

Ayroncogil:

Ahmet 1751 doğumlu...

Oğlu Hüseyin 1801 doğumlu, olup 1831 tarihinde, kendisinin 'ASİTHANE' de olduğu kayıtlara geçmiş olup, Safranbolu ve Kastamonu'da Asithane olmadığı için, buraya en yakın Asithane...Nevşehir-Hacıbektaşveli'dir.

Eskiden Asithane, Bektaşilerin, Medreselerde Sunnilerin eğitim gördükleri yerlerdir.Dolasıyla geçmişte,Ilbarıt köyünden birden çok kişi, Hacıbektaş Asitanesinde eğitim görmüş veya hocalık yapmıştır.Onun için kulaktan duyma, Hacıömer ve Hacıalioğullarının Nevşehir'den geldiği söylenmektedir. Bu doğru değildir.Çünkü Nevşehir-Hacıbektaşveli'de bir tür toplanma veya eğitim alma yeridir.Örneğin Yunus Emre

dahi böyle bir dergahta,kendini geliştirmiştir.

Hüseyin oğlu Ahmet (Onbaşı) 1826 doğumlu olup, evliliğini (Çıraklar ) köyünden Hatice ile yapmış ve hiç çocuğu olmamıştır.

Hüseyin oğlu Hasan 1828 doğumlu (Ayranco) evliliğini, Osmançavuşgilden, Hüseyin kızı 1829 doğumlu Hanife ile yapmış olup, bu evliliğinden...1850 yılında oğlu Mehmet olmuştur.Mehmet Kahveci Mustafa'nın babasıdır.

Hasan kızı Emine (Meme) 1866 doğumlu olup, Osmançavuşgilden

dayısının oğlu Mustafa ile evlidir.

Hasan oğlu Ahmet 1869 doğumludur.İlk evliliğini Kuruhaliloğulları, Akkuşgilden Mustafa kızı 1882 doğumlu Fatma(Topalhala) ile yapmıştır.

Ahmet oğlu Satı 1903 doğumlu...

"""""" """" Şükrü 1908 """"""

Ahmet Kızı Şerife 1912 """"""

Şükrü eşi Hamide 1907 doğumlu...

Şükrü oğlu Nail 1930 """""""""

"""""" """" Ahmet 1933 """"""""

Şükrü kızı Gönül 1939 """"""""

Şükrü eşi Hatice 1922""""""""" Sarıyan Köyünden aslen Ilbarıt köyü,Hacıömeroğullarından, Abdullah Alkan'ın kızıdır.

Şükrü kızı Hamide 1949""""""" Ilbarıt....

Ayranco Ahmet eşi Ayşe (Hemit) 1882 doğumlu....

Ahmet oğlu Hasan 1924 doğumlu...

Hasan eşi Şaziye 1925 doğumlu,Sarıyan Sarımsakçıoğullarından Hüsnü Uysal'ın kızı...

Nail eşi Fatma 1930 Davutobası köyü,Kahyagilden Aliosman kızı

Nail oğlu Yavuz 1949 doğumlu...

""" """" Oğuz 1954 """"""""""

""""" """"" Enver 1959 """"""""""

Hasan kızı Sevim 1946 doğumlu...

""""" """" Sevgi 1949 """"""""""

Hasan oğlu Ahmet 1

Hasan kızı Ayşe (Hanife) 1961 """"

Ahmet eşi Arife (Elmas) 1951 Sarıyan doğumlu, Sarımsakcıoğullarından Osman Uysal'ın kızı...

Ahmet kızı Nezaket 1970 doğumlu...

""""""" """" Şerife 1974""""""""

""""""" """" Şaziye 1976 """"""""

Ahmet oğlu Hasan 1980 """"""

NOT: Sarıyan köyünde, Uysalları temsileden sülaleler, Sarımsakçıoğulları diye anılır.

AMBAR 

  Köyümüz,Yusufgilden geriye kalan...Ambar...Ambarların özellikleri, sarıçam özünden yapılmaları ve tahılın güvelenmemesi...Ambarlar, genellikletahtacılar denilen toplumlar tarafından, kalın kalasların uca yakın kısımları oyularak yapılır ve her kalas numaralandırılır, istendiğinde sökülüp başka yerlete monte edilebilir.Ambarların alt kısımlarında, arpa ve buğday, üst kısımlarda, sürekli kullanılan 'here kusrak' yani küçük birimler vardır.Yusufgilin ambarı evin tamamen yıkılmasına karşın direniyor.Bu ambarlarfan köyfe çok azı kaldı.Katırcı Hüseyinin,Akkuşgil Hasan Çavuşun, Yukarı Keleşgilin ve Kulagilin.

Kastamonu,Bartın ve Zonguldak bölgelerinde, bu tip evler halen varlığını sürdürmektedir.Adına 'Çandı' evler deniliyor.Tek dayanıksızlığı yangındır.Depreme karşı oldukça dayanıklıdır.

Bu tür ambaarın yapıldığı yerler,bu gün Ovacık sınırları içinde olan 'Ambarözü' köyü ve Kastamonu'nun Araç ilçesi köyleridir

YUKARI ÇEŞME

 Bir zamanlar,köyde 4 yeri besleyen, 2.km.uzaklıktaki, Tabakevi Suyunun, batı ayağı,Karakaş 'Sorokızgilin' tarlasının kenarı.Bizim nesil bu tarlaların ekildiğini bilir.Diğer ayağı,Softagilin tarlasının kenarı.

Su daha önceleri büyükçe bir göletmiş.Aşağıpınar köyün ihtiyacını karşılamayınca, Asma ve Tabakevi suyu icin karar alınmış.Safranbolu ,Bartın ve Kastamonu güzargahında,20 katırla taşıyıcılık yapan,Osmancavuşgilden,Hüseyin Efendiye,karar iletilmiş ve Safranbolu'dan gönderilen rum ustalar ölçüm yapmışlar.Asmanın suyunun,ancak Aşağıpınara,Tabakevinin suyunun köyün her tarafına ulaşacağını söyleyen rum ustaların görüşü iletildiktrn sonra, horasandan yapılan,yağlıalgun için çalışmalar başlanmış.Kavşak mevkiye gelindiginde,yaklaşık 400 metrelik yer oldukça taşlı olduğu için ,köylüler vazgeçmek istemiş.Maylaş 'Mehmet Koç'un kardeşi,Kel Emin,siz taşsız yerleri kazın bu alanı bana bırakın diyerek,çalışmaların devamını sağlamış.Yağlıalgun Kanalı,Sarıahmet Köyü mevkiine geldiğinde,köylületin parası bitmis ve 4 yıl Tabakevinin suyu,Sarıahmet Ķöyü mevkiine akmış.

4 yıl aradan sonra tekrar toparlanan Ilbarıt köylüsü,Tabakevinin suyunu köye getirmeyi başarmış.Sistem şöyle çalışmaktaydı.Kare şeklinde suların biriktiği,horasan harçla yapılan,Kapkaç, az eğik meyille suyu uzağa taşıyan,Yağlıalgun ve Yukarıharman mevkiinden,Taşönüpınara kadar ,pişmiş topraktan yapılan Küppoyra...Ve bu düzenek 70 yıl boyunca çalışmış,ara sıra ağaç kökleri su yolunu tıkadada,tamiri yapılmış.1972 yılında su,normal bu gün kullanılan boru sistemine alınmış.90 lı yıllarda kuzey küredeki küresel ısınma ne yazık ki,Tabakevi Suyununda sonunu getirmiştir.Su sırasıyla,Köyün İlkokulunu,Yukarıpınarı,Cami Şadırvanını ve Taşönüpınarı besliyordu.Fotoğrafta göründüğü gibi,sular tamamen yitip gitmiş ve ormanın içinde boş su düzenegi,azda olsa geçmişi hatırlatıyor.

 

EVLERİN YAPILIŞ TARİHİ

  (ILBARIT )ÜÇBÖLÜK KÖYÜ/SAFRANBOLU

Bilindiği gibi, köylerin kurulma aşaması ve birlikte olması,geçmiş itibarıyla 'imece' toplu yaşama ve toplu zor işleri başarma üzerinedir. Dolasıyla her şey ilkeldir. Kapitalizmin makineyi keşfetmesi ile insanların yaşamları kolaylaşırken, ap ayrı bir güç çıktı ortaya...Bir yandan fabrikalar vs.ler insan yaşamına geçince, köylerimizde makinelerle tanıştı. Örneğin bir traktör birden çok canlının sürebileceği bir tarlayı bir kaç saatte sürerken, neredeyse her evde bulunan öküz gibi emekçi hayvanlar artık kullanılamaz oldu. Bir yandan da köylerden şehirlere göçlerde başlamış oldu ve bu göçe 1960 yıllardan sonra, Ilbarıt Köyüde maruz kaldı. Nedeni bağların kuruması ve ekilenlerin astarı yüzünden pahalı olması...

Selami Alkan, hocam köydeki evlerin tarihini yazarmısın dediğinde düşündüm. Çünkü çoğu evlere tarih yazılmamış. Geçmişten gelen çoğu ev yıkılmış, örneğin bizim eski ev Kuruseyingilinen eskiden ortakmış, 1915 yılında bir kış günü yıkılmış ve içinde insan varken, ama hiç kimsenin burnu dahi kanamamış. Kafama göre bir tarih çıkarmaya çalıştım. Çünkü en büyük aile bireylerinden yola çıkarak. Derler ya 'Söz uçar yazı kalır.' Köyümüz bilindiği gibi, 1831,Padişah 2.Mahmut döneminde yapılan nüfus sayımında, 49 hane ve bu hanelerden beş sülale şu anda yok...Nedeni söyünmüş. Yukarı mahalleden itibaren, köyün günümüze ulaşan yapılış tarihi...

1) Değirmencigil (Mollabekiroğulları) İlk ev 1865 yıklmış,2 ci ev 1870 yıkılmış 3 cü ev 1951 yıkılmış 4 cü ev 2018

2) Kuruseyingil 1892 yıkıldı.

3) Kuruseyingil 'Ömer Tuncay' 1963

4) Yamakgil 'Mustafa Gökmen' 1880

5) Yamakgil 'Raşit ve Hasan' 1878

6) Sarımuhtargil 1895

7) Emüstogil 1918

/8  Gödegil 1845 yıkıldı

9) Gödegil 'Hasan Yıldırım' 1970

10) Karakaşgil 1895

11) Deliahmetgil 1885

12) Döndügil 1884

13) Faslıgil 1887 yıkıldı.

14) Aşağımeyremgil 1875

15) Yanıkgil 1953

16) Kapsuzgil 1935

17) Kapsuzgil 2 ci ev 1997

18) Huriye, Ayhan Karaman 1993

19) Gardeyigil 'Hafız Nuri ve Hasan Erden 1909

20) Yukarı Havaşgil 1959

21)Yusufgil 'Mehmet Özer' 1919

22) Osman Akdoğan 2009

23) Beşir Algan 1882

24) Yukarı Meyremgil 1897

25) Hamdi Sarı 2002

26) İhsan Sarı 2002

27) Güdükgil 1904

28) Güdükgil 2 ci ev 1935

29) Gardeyigil 'Ahmet Demiralp' 1943

30) Yusufgil 'Salih Kara' 1840 yıkıldı.

31) Yusufgil 'Mehmet ata Doğan' 1895

32) Karabacakgil 1870

33) Acumukgil 1901

34 ) Kosbatargil 'Mehmet Tanık' 1955

35) Kosbatargil 'Ekrem Tanık' 1979

36) Hecelligil 1887

37) Softagil 1838

38) Elişgil 1896

39) İrabegil 1957

40) Zaimgil 1858

41) Aşağıkeleşgil 1870

42) Yukarıkeleşgil 1890

43) Deliseyingil 1947

44) Eminegil 1954

45) Pehlivangil 1894

46) İpiçürükgil 1896

47) Hürükızgil 1870

48) Yukarıçavuşgil 1954

49) İyipgil 1860

50) İyipgil 'Karanuk' 1956

51) İyipgil 'M.Ali Efendi' 1923

52) İmam Lojmanı eski 1895

53) Kirazgil 1862

54) Hatıpgil 1900

55) Ayrancıgil 1855

56) Kahvecigil 1901

57) Dokzangil eski ev 1860

58) Aligülügil 1875

59) Aligülügil 'İsmail öz' 2017

60) İbrahim Özcan 2016

61) Hüsükgil 1980 yeni ev...

62) Şıkkıdıgil 1895

63) Akkuşgil 'M.ali Eriş' 1968

64) Akkuşgil 'Osman eriş' 1968

65) Aşağı Havaşgil 1879

66) Osmançavuşgil 1894

67) Fısfıshafızgil 1893

68) Çavuşgil 1875

69) Keleşgil 1868

70) Haşimgil 'alimollagil' 1873 yıkıldı.

71) Haşimgil 'Rıfat Özcan' 1953 yandı.

72) Hatıpgil 'Perihan Tangül' 2019

73) Sarımuhtargil 'Bilgin Yıldırım' 2019

74) Kuruseyingil 'Ramazan Tuncay' 2017

75) Gödegil 'Ahmet,Ercan Yıldırım 2010

BAĞLICA MAHALLESİ;

76) Okumuşgil 1920

77) Kacoseyingil 1900

78) Cıdıkgil 1940

79) Okumuşgil 'Saim Kara' 1980

80) Cemal Oğuz 1982 yeni ev...

81) Cemükgil 1922

82) Tulumagil 1912 eski ev

83) Tulumagil 1958 yeni ev

84) Kostakgil 1910

85) Ramazan Oğuz 1935

86) Civişgil 1908

KARAŞAR MAHALLESİ...

87) Alibeygil 1879

88) Berbergil 1890

89) Topalahmetgil 1908

90) Gıdavagil 1887

91) Kistirliçavuşgil 1886 yıkıldı.

92) İbrahimçavuşgil 1914

93) Karabekirgil 1894 yandı.

94) Alibeygil 'Ali Karatekin' 1993

95) Berbergil 'Mustafa Kara' 1977

KÖY ODASI YANAN ODA 1835 YENİSİ 2009 YILINDA YAPILMIŞTIR.KÖY CAMİSİ 1870 YILINDA YAPILMIŞTIR.

'ÜÇBÖLÜK KÖYÜ 'KÜLTÜR VE SANAT MERKEZİ,YAPILIŞ TARİHİ (1981,KÜLTÜR MERKEZİNE DÖNÜŞ TARİHİ...29.EKİM.1999...'

Kısaca tüm Ilbarıt Köyünü Mahalleri ile birlikte özetlemeye çalıştım. Umarız ki köyümüz geleceğe ışık tutmaya devam eder.

 

*******************************************************************

 

 

ÇEŞMELERİMİZ

KÖYÜMÜZÜN PINARLARI

KUZSUYU.

KÖLEHMET SUYU.

FINDIKLI PINARI.

SEMERCİ PINARI.

DOMUZ PINARI.

ORTENECEK PINARI.

BAŞPINAR.

YENİPINAR.

KIZILKUYU.

CANIMANA PINARI.

MANDIRA PINARI.

DAĞBAĞI PINARI.

KAYRANPINAR.

DÜNÜRŞU PINARI

ASMA PINARI

MEZARLIK PINARI.

Sitemdeki yazıların kaynağı verilmemiş olanların kaynakları bilinmediğindendir. Hak sahipleri talep ettiği anda kaynağı yazılır ya da yazı siteden kaldırılır. Kendi yazılarımın altında ismim vardır. Bu sitedeki yazıların yasalara aykırı kullanımı siteyi değil kullanıcıyı bağlar. Bu site hiçbir menfaat gözetilmeksizin sadece bilgi sağlama amacıyla kurulmuştur ve ticari hiçbir çıkarı yoktur. Ziyaretçilerden tek talebim DUA’dır.İyi günler sizinle olsun.

Formun Üstü

Formun Altı

 

Hayatın karmaşık dokusunda gezinirken, seçimler olağanüstü yolculuklara açılan yolları ortaya çıkarır ve gerçekten tatmin edici bir yolculuk için yaratıcılık, merak ve cesaret gerektirir.

İLÇEMİZ SAFRANBOLU

 

ESKİ KIRANKÖYDEN BİR GÖRÜNÜŞ

SAFRANBOLU(KIRANKÖY YENİ GÖRÜNÜŞÜ) 2010

SAFRANBOLU KUŞ BAKIŞI GÖRÜNÜŞÜ

GENEL BİLGİLER TARİHİ
Anadolu’nun kuzey batı kesiminde, Antik Devirde tarihçi Homeros’un İlyada destanında Paplagonya olarak geçmektedir. Yörede sırası ile Hititler, Frigler, dolaylı yoldan Lidyalılar, Persler, Helenistik Krallıklar (Pondlar), Romalılar, Selçuklular, Çobanoğulları, Candaroğulları ve Osmanlılar egemenlik kurmuşlardır. Safranbolu 1196 tarihinde Selçuklu Sultanı II.Kılıç Arslan’ın oğlu Muhiddin Mesut Şah zamanında Türklerin eline geçmiştir. Tarihi süreç içerisinde ise 1213-1280 tarihleri arasında Çobanoğullarının, 1326-1354 tarihleri arasında Candaroğlullarının, 1354-1402 ve 1423 yılından itibaren de Osmanlıların egemenliğine girmiştir. Safranbolu, tarihi geçmişinde, en üstün ekonomik ve külüteril düzeyine Osmanlı döneminde ulaşmıştır. Kentin 17. yy da İstanbul-Sinop kervan yolu üzerinde önemli bir konaklama merkezi oluşu, bölgede ticaretin gelişimine olanak sağlayarak zenginleştirmiştir. Bu dönemde İstanbul ve Kastamonu ile yoğun ilişkiler yaşamış, Osmanlı devlet adamlarından bazıları kente önemli eserler bırakmışlardır. Safranbolu geleneksel Türk toplum yaşantısının tüm özelliklerini yansıtan ve uzun tarihi geçmişinde yarattığı kültürel mirası çevresel dokusu içinde koruyan örnek bir kenttir. Sahip olduğu zengin kültürel mirası kent ölçeğinde korumadaki başarısı Safranbolu’yu “Dünya Kenti” ününe kavuşturmuş ve UNESCO tarafından “Dünya Miras Listesi”ne alınmıştır. Tüm ülkede bulunan yaklaşık 50 bin kadar korunması gerekli Kültür ve Tabiat varlığının 1125’i Safranbolu’dadır.Bu zenginlik kenti bir Müze Kent halinle getirmiş, korumacılıktaki başarısı ise kente Korumanın Başkenti” ünvanını kazandırmıştır. Kentin ününü oluşturan Safranbolu evleri 18.ve 19.yy.Türk toplumunun geçmişini, kültürünü, ekonomisini, teknolojisini ve yaşama biçimini yansıtan mükemmel mimarlık bilgisi ile yapılmışlardır. Yaklaşık 2000 geleneksel Türk evi bulunmaktadır. Bu evlerin 800 kadarı yasal koruma altındadır. Geriye doğru 3000 yıllık tarihi geçmişe sahip olan Safranbolu pek çok uygarlığa ev sahipliği yapmış ve günümüze bir kültür zenginliği olarak ulaşmıştır. Özellikle Osmanlı döneminden kalma han, hamam, cami, çeşme, köprü ve eşsiz konaklar gelenlere hayranlık uyandıracak niteliktedir. 1975 yılında Yüksek Anıtlar Kurulunun Safranbolu’yu kentsel sit ilan etmesi ile akademik düzeyde başlayan kente olan ilgi , zamanla ülkemiz sınırlarının dışına taşmıştır. 90’lı yılların başından bu yana küçük ve orta ölçekli turistik tesislerin oluşumu ile turizm ilçe ekonomisindeki yerini hissettirmeye başlamış, terk edilen konaklar, otel, lokanta gibi işlevlerle yaşama dönüştürülmüş, bozulan arnavut kaldırımları yeniden yapılmış, anıtsal eserler restore edilmeye başlanmış, kaybolmak üzere olan el sanatları turistik amaçla yeniden canlılık kazanmıştır. Safranbolu’nun İsimleri Safranbolu’nun belgelere dayanan bilinen ilk tarihi Bizans Döneminde başlamaktadır.(395-1453) Bizans Döneminde Safranbolu Dadybra (Dadibra), müslüman Arap akınları karşısında bir müstahkem kale olarak (Akratia) kurulmuş ve önem kazanmıştır. Bizanslılar Döneminde kentin adı Dadybra’dır. 1196 tarihinde Selçuklular zamanında kentin adı Zalifre olmuştur. Beylikler döneminde ve Osmanlıların ilk zamanlarında kentin adı Borglu ve Borlu şeklini almıştır. 16 yy. Osmanlı Tapu ve Tahrir defterinden izlenebileceği gibi Borlu, yöreye yerleşen Taraklı Aşiretinden dolayı Taraklıborlu olmuştur. Taraklıborlu adından sonra Safranbolu için Osmanlılar Döneminde kullanılan diğer adlar, 18 yy. ortalarında Zağfiran-ı Borlu, 19 yy. ikinci yarısında kısa bir süre için Zağfiran-ı Benderli 19. yy.lın son çeyreğinden itibaren Zağfiranbolu, son olarakta Zafranbolu ve Safranbolu biçimine dönüşmüştür. Kente adını veren Safran bitkisi kendi ağırlığının yüz bin katı kadar sıvıyı sarıya boyayabilme özelliğine sahiptir.Gıda, ilaç ve kozmetik sanayiinde kullanılmaktadır.Bu ilgi çekici bitkinin dünyada üretildiği ender yerlerden biri Safranbolu’dur.

SAFRANBOLU EVLERİ

Safranbolu’yu ülkemizde ve dünyada ön plana çıkaran en önemli unsur geleneksel Türk mimarisi tarzındaki Safranbolu evleridir. Bu evler bir yandan kentsel konumlarıyla diğer yandan mimarileriyle dikkate değerdirler. Başka bir anlatımla Safranbolu Evleri yüzlerce yıllık bir süreçte oluşan Türk kent kültürünün günümüzde yaşamaya devam eden en önemli yapı taşlarıdır.

Evler Safranbolu’nun iki ayrı kesiminde gruplanmış durumdadır. Birincisi “Şehir”(Çarşı ve Kıranköy) diye bilinen ve kışlık olarak kullanılan, ikincisi “Bağlar” diye bilinen ve yazlık olarak kullanılan kesimdir. Hemen hemen herkesin bir kışlık bir de yazlık evi vardır. Yöre halkı kışın şehirdeki evinde yaşar ve yazın havaların ısınmasıyla Bağlardaki yazlık evine göçer. “Çarşı”da üretim ve ticaret hayatı yazın da aynen sürer.

Safranbolu evinin boyutu ve biçimini belirleyen üç temel unsurdan söz edilebilir: Çok nüfuslu büyük aile yapısı, yağışlı iklim, kültürel ve maddi zenginlik.

Safranbolu evlerinin “çevreye saygılı” olarak tasarlandığı günümüz mimarlarınca sıklıkla vurgulanır. Doğa-insan-ev; sokak-ev, sokak-çarşı ilişkileri son derece düzenli ve dengelidir. Çevreye olduğu kadar komşuya da saygı egemendir. Hiç bir ev diğerinin görüşünü engellemez. Kısacası Safranbolu’da “görünüm hakça paylaşılmıştır”.

Akla ve insana dönük olarak fonksiyonel bir biçimde tasarlanan evlerin yapımında taş, kerpiç, ahşap ve alaturka kiremit kullanılmıştır. Evin oturtulduğu arsa ne şekilde olursa olsun üst katlarda uygun geometri mutlaka sağlanmıştır.

Bahçeler sokaktan taş duvarlarla ayrılmıştır. Çift kanatlı büyükçe kapılarla bahçeye, bazen de doğrudan eve girilir. İhtişamı daha kapıda görmek mümkündür.

Harem-selâmlık geleneğinin bir sonucu olarak bazı evlerin çift girişi bulunmaktadır. Evin girişinde zemin katta “hayat” vardır. Bu bölüm eğer taş kaplıysa “taşlık” adını alır. Burada ışık almayı sağlayan ve aynı zamanda odunların dizilerek hava akımıyla kurutulduğu ahşap kafesten “gliste” mevcuttur. Zemin katlarda ayrıca ahırlar, büyük kazan ocakları ve ambarlar bulunur.

Üst katlara ahşap ustalığının üstün örneklerini sergileyen merdivenlerle çıkılır. İkinci kat diğer katlara göre daha basıktır. Bu katta gerektiğinde yatak odası olarak da kullanılabilen bir mutfak bulunur. Mutfak ile selamlık arasında yemek servisinde kullanılan silindirik bir ahşap dönme dolap yer alır. Gündelik yaşam orta katta geçer. Soğuk kış günlerinde bu katın ısıtılması daha kolay olur.

Üçüncü kat Safranbolu evinde mükemmelliğe varılan noktadır. Bu katta tavanlar daha yüksektir. Odalara sekiz kenarlı bir çokgenden oluşan“sofa”nın (çardak) daha kısa olan dört çapraz kenarından açılan kapılardan girilir. Odaların giriş kapıları köşelerdedir ve giriş kapılarında oda ile doğrudan teması kesen özel ahşap paravana düzeni bulunur. Sofalar ve odaların tavanları ahşap süslemelerle kaplıdır. Her odada sedir düzeni ve çoğu zaman ocak vardır. Oda yan duvarlarında ahşap dolaplar ve sergen yer alır. Odaların her biri bir çekirdek aileyi ya da bir aile yakınını barındırabilecek tüm unsurlara sahip, bağımsız birim olarak tasarlanmıştır. Bu doğrultuda her odada ahşap dolapların (yüklük) içerisinde bugünün duş kabinlerini andıran gusülhaneler mevcuttur.

Safranbolu evlerindeki çıkmalar, evin dış görünümünü tek düzelikten kurtardığı gibi, bu çıkmaların yanlarında yer alan pencereler sedirde oturanların sokağı baştan başa görmesine olanak sağlar.

Sofalarda, eyvanlarda ve odalarda zaman zaman kalemişi süslemelere rastlanır.

Evlerin pencereleri çok özel biçimde tasarlanmış olup dar ve uzuncadır. Ahşap kanatlı pencerelerde ayrıca “muşabak” denilen kafesler bulunur. Pencere sayıları oda büyüklüğüne göre değişmekle birlikte genellikle fazladır. Bu hem içten geniş bir görünüm sağlar, hem dıştan evin görünümüne güzellik kazandırır.

Evlerin sokak cephelerinde ev içlerinde, bahçelerde, sokaklarda çeşmeler vardır. Şehirde su kültürü, dönemine göre oldukça ileridir. 5 km mesafeden ve tarihi İncekaya Su Kemeri’nin üzerinden şehre su getirilmiştir. Bir kısım büyük konaklarda havuzlu odalar bulunmaktadır. Havuzlar büyük hacimli ve insan boyu derinliktedir. Havuzlar bazı konaklarda selamlık köşkü denilen bahçe içindeki bağımsız binalarda yer almaktadır. Bahçelerde havuz ve kuyular (Bağlar’da) yoğunluktadır.

GEZİLECEK YERLER

Kaçak (Lütfiye) Camisi

Çarşının Akçasu Mahallesi Kaçak semtindedir. Akçasu Deresi üzerinde kemerler kurularak yapılmıştır. Caminin yapım yılı 1880’dir.

ESKİ TABAKHANE

Çarşının alt ucunda Akçasu ve Gümüş deresinin birleştiği alandaki eski tabakhane bugün sadece ismiyle mevcuttur. Tabakhane mescidi ile yıkık durumdaki tabakhane binası, korunmuş bir iki atölye tabakhanenin son tanıklarındandır.

ULU CAMİ (AYESTEFENOS KİLİSESİ)

Rumlardan kalan ve 1872 yılında yapılmış eski kilisedir. Çevresindeki Skalion binası (Rum Mektebi) (1863) ile Papazın Konağı ilginç bir külliye oluşturur.

MAĞARALAR

Safranbolu’da bulunan Mencilis (Bulak) mağarası ile Hızar Mağarası Dünya Mağaracılık literatürüne girmiş ve yabancı mağara uzmanlarının sıklıkla ziyaret ettikleri jeolojik oluşumlardır.

BULAK(MENCİLİS) MAĞARASI

Bulak (Mencilis) Mağarası, Karabük’e bağlı Bulak Köyü’nün Safranbolu ile sınır teşkil ettiği mağara tabir edilen yerindedir. İlçe merkezine (Çarşı’dan 8,5), Bağlar Değirmenbaşı’ndan 5 km uzaklıktadır.

Mağaranın iki girişi bulunmaktadır. İlk giriş, su çıkışının olduğu bir ağızdan yapılmaktadır. Ancak 30 m sonra bu çıkış bir sifonla sonlanmaktadır. İkinci giriş ise aktif çıkış ağzının arkasında yer alan tepenin solunda fosil bir ağızdan yapılmaktadır. Mencilis Mağarası’nın toplam uzunluğu 2.725 m’dir. Mağarada 3, 5, 11 ve 15 m’lik dört iniş yer almaktadır

Mağaranın 350 metrelik kısmı ışıklandırılarak turizme açılmıştır.

HIZAR MAĞARASI

İlçenin Danaköy hudutları içersindedir. Bağlar Değirmenbaşı semtine uzaklığı 5 km.’dir.

Mağara yatay gelişmiş ve fosildir. Büyük bir ağızdan girilen mağara bir ana galeri ve iki yan pasajdan oluşmaktadır.

Bu mağaraların dışında Uluyayla’da henüz yeterince keşfedilmemiş büyük bir mağara girişi ile ormanın iç kesimlerinde derin çukurluk biçiminde ilginç jeolojik oluşumlar mevcuttur.

Ağzıkara Mağarası Harmancık Köyünde bulunan Ağzı Kara Mağarası’da sarkıt, dikit ve diğer jeolojik oluşumlar bakımından farklı bir güzellik ve zenginlik içermekte olup henüz turizme açılmamıştır.

SEYİR TERASLARI

Hıdırlık Tepesi – Mezarlık – Kale – Hasandede Kayası – Şahbalı Tepesi – Gümüş Tepesi – Hastane Altı ve Şelale Küpçü Tepesi

ARKEOLOJİK ALANLAR

Kaya Mezarları – Hacılarobası Köyü – Karakoyunlu Köyü – Üçbölük Köyü – Akören Köyü – Gümüş Tepesi Höyüğü (Göztepe)

ORMAN VE YAYLALAR

Bağlar Harmanlar Gavur Meşeliği – Kirkille Çamlığı – Gürleyik – Sarıçiçek Yaylası – Göl Yaylası – Uluyayla

YÜRÜYÜŞ YOLLARI

Düzce Köyü Kanyonu – Tokatlı-Gümüş Deresi Boyu – Bağlar Sülükgölü -Bulak Deresi-Karadirlik – Çarşı Aşağı Tabakhane-Dereköy Değirmeni – Çarşı Yukarı Tabakhane-Akpınar Sokak – Çarşı Dere Sokağı-Akçasu Kaçak Camisi Uzunkır -Bağlar Çamlıca Bulak Mağarası-Çarşı Dışkale Altı-Dibanoz-Gümüş-Misaki Milli-Kanlıkaya – Çarşı Topçu Köprüsü-Akseki

DİĞER İLGİ ODAKLARI

Konarı Gölü (Dipsiz Göl) – Konarı Taşköprü-Su Değirmeni – İskalion binası (Rum Mektebi), Rum Hamamı (Kıranköy) – TTOK Havuzlu Asmazlar Konağı – Bağlar Emirhocazade Ahmetbeyler Evi – Bağlar Kavaklar Kahvesi – Yazıköy Hamamı – Yazıköy Eski Kilise – Yazıköy Papazın Konağı – Üçbölük Köyü Kültür Merkezi

YÖRÜK KÖYÜ

YÖRÜK ÇAMAŞIRHANE

Eski Hükümet Konağı 1904 yılında yaptırılmış, iki katlı görkemli bir taş yapıdır. 1976 yılında yanmıştır. Kültür Bakanlığınca Kültür Merkezi ve Müze olarak kullanılmak üzere restoresi başlatılmıştır. Bulunduğu yer Safranbolu’da “Kale” olarak bilinmektedir.Hıdırlık TepesiTürklerin Safranbolu’ya geldikleri vakit konuşlandığı yerdir ve açık namazgah şeklindedir. Yağmur duası ile hıdırellez kutlamaları burada yapılır. Üzerinde Köstendil Kaymakamı Hasan Paşa’nın Türbesi (1845), iki namazgah, Hızır (Hıdır) Paşa’nın makamı /mezarı ile Kurtuluş Savaşı kahramanlarından Dr. Ali Yaver Ataman’ın (1955) anıt mezarı bulunmaktadır. Tepeye iki noktadan giriş ve çıkış vardır. Yemeniciler Arastası Köprülü Mehmet Paşa Camisine bitişik 48 ahşap dükkandan oluşan ve “yemeni” denilen ayakkabının yapıldığı eski Lonca Çarşısıdır. Restore edilen çarşı turistik amaçlı kullanılmaktadır. Çarşıdaki Ahmet Demirezen Yemenicilik Müzesi hafta sonlarında geziye açıktır.Demirciler Çarşısı İzzet Mehmet Paşa Camisi altından geçen Akçasu deresinin iki yakasına kurulan çarşı sıcak ve soğuk demircilik el sanatlarının üretildiği yaşayan tek Lonca çarşısıdır. Bakırcı ve kalaycı esnaf da bu çarşı içersinde çalışmaktadır.İncekaya Su Kemeri Sadrazam İzzet Mehmet Paşa tarafından yaptırılan eser, ilçe merkezine 7,5 km uzaklıktadır. İncekaya Köyü’ndeki su kemeri 116 metre uzunluğunda, 6 kemerli görkemli bir yapıdır. Su kaynağından ilçeye su getirilmesine yarayan kemer 110-220 cm genişliktedir. Altındaki Tokatlı Deresi de kanyon gezisi için ideal bir parkurdur. Restore edilen İncekaya Su Kemeri’nin alt tarafına çeşitli etkinlikler için sahne ve oturma yerleri yapılmıştır. Saat Kulesi Padişah III. Selim’in Safranbolu’lu Sadrazamı İzzet Mehmet Paşa tarafından 1797 yılında yaptırılmıştır. Kare planlıdır, saat zembereksizdir. Yapı restore edilmiş olup, cuma, cumartesi, pazar günleri geziye açıktır. Değirmenbaşı Su Değirmeni Bağlar Değirmenbaşı semtindedir. Restore edilmiş olan değirmen hem eski hem de yeni işlevi ile hoş bir geçmiş zaman tanığıdır. Güneş Saati

Avludaki bu saat basit tip yatay güneş saatleri sınıfına girer. Sabah 06.40 akşam 17.20 arasındaki zamanı metal plakanın gölgesine göre gösterir. 19.yy ortalarında yapıldığı sanılmaktadır.

KAZDAĞLIOĞLU CAMİSİ

Tarihi çarşının girişinde, çok köşeli ve kiremit örtülü kubbesi ile dikkate çeker. Yapım tarihi 1779’dur. Çevresindeki meydana ismini vermiştir.

YÖRÜK KÖYÜ

Safranbolu’ya 11 km uzaklıktaki bu “Müze Köy”e Safranbolu-Araç karayolu üzerinden gidilmektedir. Kültür Bakanlığı tarafından 1997 yılında gerçek bir Türk-Türkmen Köyü oluşu ve tarihi yapılarının görkemi nedeniyle koruma altına alınmıştır. Safranbolu’nun küçük bir maketidir. 93 eserin tescilli olduğu köyün camileri, çamaşırhanesi ve gezilen konakları Safranbolu turizmine önemli bir hareket ve çeşitlilik getirmektedir.

ULUYAYLA VE SARIÇİÇEK YAYLALARI

İlçenin turizmini çeşitlendiren doğal güzelliklerdir. Uluyayla ilçe merkezine 50 km, Sarıçiçek yaylası 8 km’dir. Öte yandan Kirkille Çamlığı, Gürleyik Orman İçi Dinlenme Alanı ilçenin önemli piknik yerlerindendir.

TOKATLI, DÜZCE, SIRÇALI VE SAKARALAN KANYONLARI

Safranbolu’ya 13 km uzaklıktaki Düzce Köyü’nin biri girişinde, diğeri Kozcağız Mahallesi’ndeki kanyonlar foto safari ve yaban hayatı koruma alanı olarak düzenlenmiş, bakir bir turizm seçeneğidir.

DEMİRYOLU: KARABÜK İL MERKEZİNE KADAR DEMİRYOLU İL ULAŞIM MÜMKÜNDÜR. Karabük – Zonguldak, Karabük – Ankara tren seferleri vardır.

HAVAYOLU : EN YAKIN HAVA LİMANI ANKARA ESENBOĞA’DIR. (240 KM.)

Not : Öğrencilerimizin hizmetine sunulmak üzere bilgiler Safranbolu.gov.tr sitesinden alınmıştır.

NASIL GİDİLİR?

Karayolu : Safranbolu’ya karayolu ile üç ayrı yönden ulaşmak mümkündür. Ankara-İstanbul karayolunun Gerede kesiminden ayrılarak 82 km. sonra Karabük’e, Karabük’ten 8 km sonra da Safranbolu’ya varılır. İlçenin kuzey yönünde Bartın’a uzaklığı 74 km., doğusundaki Kastamonu’ya uzaklığı 105 km.dir.

DADYBRA (SAFRANBOLU) (KARABÜK-SAFRANBOLU)

Safranbolu tarihçesinin erken dönemleri hakkında bilgi bulunmamaktadır. Ancak kasaba yakınında bulunan tümülüsler, buradaki yerleşmenin İlkçağa kadar uzandığını kanıtlamaktadır.
Homeros’un İlyada destanında Paplagonya olarak geçmektedir. Yörede sırası ile Hititler, Frigler, Lidyalılar, Persler, Helenistik Krallıklar (Pondlar), Romalılar, Selçuklular, egemenlik kurmuşlardır. Safranbolu’nun belgelere dayanan bilinen ilk tarihi Bizans Döneminde başlamaktadır (395-1453). Bizans Döneminde Safranbolu Dadybra (Dadibra), Arap akınları karşısında bir müstahkem kale olarak (Akratia) kurulmuş ve önem kazanmıştır.

1196 tarihinde Selçuklular zamanında kentin adı Zalifre olmuştur. Beylikler döneminde ve Osmanlıların ilk zamanlarında kentin adı Borglu ve Borlu şeklini almıştır. 16 yy. Osmanlı Tapu ve Tahrir defterinden izlenebileceği gibi Borlu, yöreye yerleşen Taraklı Aşiretinden dolayı Taraklıborlu olmuştur. Taraklıborlu adından sonra Safranbolu için Osmanlılar Döneminde kullanılan diğer adlar, 18 yüzyıl ortalarında Zağfiran-ı Borlu, 19.yüzyıl ikinci yarısında kısa bir süre için Zağfiran-ı Benderli 19.yüzyılın son çeyreğinden itibaren Zağfiranbolu, son olarak ta Zafranbolu ve Safranbolu biçimine dönüşmüştür.Kenthaber Kültür Kurulu Yayın Tarihi : 24 Kasım 2004 Çarşamba

SAFRAN ÇİÇEK AÇTI

Karabük’ün Safranbolu İlçesi’ne ismini veren ve dünyanın en pahalı bitkisi unvanını alan “Safran” bitkisinin çiçekleri açtı. İlçede 2006 yılı ürünü olarak, 8-10 kilogram arasında safran ürünü elde edilmesi bekleniyor. Üretimi zor, hassas ve çok nadir yetişen safran bitkisinin çiçeklerinin açmasıyla üreticilerin yüzleri gülmeye başladı. Safranbolu’nun Aşağıgüney ve Davutobası köylerinde yetiştirilen safran bitkisini, köylüler daha fazla üretmek ve geliştirmek istiyor. Aşağıgüney Köyü’nün en yaşlı üreticilerinden 66 yaşındaki Emine Yetim, dünyanın en pahalı safran bitkisinin çiçeklerini toplarken çok hassas davrandıklarını ve çiçeği eline aldığında heyecanlandığını söyledi. Safran yetiştiricilerinden Mehmet Yoldaş ise, “Safranın altın değerindedir. Ancak, Türkiye’de bunun kıymetini bilmiyorlar. Yurt dışında safranın gramı 40-50 YTL olduğunu duyuyoruz. Safran üretiminin ve geliştirilmesi için bir kooperatif de kurmayı düşünüyoruz. Köyümüzde 10 vatandaşımız tarafından proje yapılıyor. Bunun dışında talepte bulunan çok sayıda üretici bulunmaktadır. Safran üretimi zahmetli olduğundan çok sık ilgilenilmesi gerekiyor. 10 günde bir mutlaka çapa yapılması gerekiyor. Aksi taktirde ot basıyor” dedi. Safranbolu İlçe Tarım Müdürü Çetin Ayvalık, safran bitkisinin soğangiller tohumundan yetişmekte olduğunu kaydederek, “Bir soğan tohumu 3 ile 13 adet çiçek vermektedir. Ticari değer taşıyan metaryerimiz çiçeği içersinde bulunan kırmızı renkli dişi organ diye tabir ettiğimiz 3 tane organı var. Safranımız budur. Çiçeğin içersinde üç adette sarı renkte organ bulunmaktadır. Bunlarda erkek organlardır, bunlara filament diyoruz. Asıl Safran kırmızı olanlarıdır. Yani kendi ağırlığının 100 bin katı kadar sıvıyı sarıya boyayan metaryan olan bu dişi organımız safran bitkisidir. Pazar piyasası ve maddi değeri değişkendir, değişkenliği de kaliteye göre değişmektedir. Bizim Türkiye piyasasında üretmekte olduğumuz Safranbolu safranının kilosu 5 bin YTL ile 10 bin YTL arasında değişmektedir ve kesinlikle Safranbolu safranı çok kıymetlidir” diye konuştu. Safranbolu’da üretici sayısını ve üretimi attırmayı hedeflediklerini belirten Ayvalık, “Bundan 4-5 sene önce safran üretimini 4-5 kişi yapıyordu, şu an bu sayıyı 23 kişiye çıkarttık ve 18.5 dönüm alana çıkarttık. Bunu yüzlerce dönüme çıkartmamız lazım. Elimizdeki üretim belli orana sahip olması lazım ki dışarıya pazarlayabilelim, iyi bir pazar oluşturalım. Ondan sonra da diyebiliriz ki bu üretimi bütün Türkiye şartlarında deneyebiliriz. Ama şu an için pazar sıkıntımız var, ileriki aşamalarda bunu çözebiliriz” şeklinde konuştu. Kendi ağırlığının 100 bin kat suyu sarıya boyayan safran bitkisi, bugün adına festival düzenlenen ve bir gram altının gramına eş değer tutulan özelliğe sahip olmasıyla bilinmektedir. Her yıl ekim ayının ikinci haftasında itibaren açmaya başlayan safran bitkisi, kasım ayının 15′ine kadar çiçek vermektedir ve her tohumdan 7-8 adet çnmaktadır. Bir dönüm ekili alandan 900 gram safran ürünü elde ediliyor. Safran bitkisi boya sanayi, kozmetik sanayi, ilaç ve gıda sanayinde kullanılmaktadır. Ayrıca, hem modern tıpta hem de halk hekimliğinde ilaç olarak kullanıldığı bilinmektedir. İştah açıcı, balgam söktürücü ve cinsel gücü artırıcı özelliği vardır. Safranın ayrıca, kanser araştırmalarında da önemli oranlarda kullanıldığı söylenmektedir.
iha Yayın Tarihi : 21 Ekim 2006 Cumartesi Güncelleme :

21 Ekim 200Cumartes

Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

SAFRANBOLU EVLERİ

   

 

 

SAFRANBOLU’YA
KARAYOLU İLE ULAŞIM

İlçemizden diğer merkezlere demiryolu ulaşımı olmamakta, fakat 8 km uzaklıktaki Karabük İl Merkezinden demiryolu ulaşımı sağlanmaktadır Safranbolu’ya karayolu ile üç ayrı yönden ulaşmak mümkündür. Ankara-İstanbul karayolunun Gerede kesiminden ayrılarak 82 km. sonra Karabük’e, Karabük’ten 8 km sonra da Safranbolu’ya varılır. İlçenin kuzey yönünde bulunan Bartın’a uzaklığı 74 km., doğusunda bulunan Kastamonu’ya uzaklığı 105 km.dir. Denize en yakın bağlantıları ise 91 km. ile turistik İnkumu, 97 km. ile Amasra’dır.

SAFRANBOLU’YA
DEMİRYOLU İLE ULAŞIM

DEVLET DEMİR YOLLARI

KARABÜK-ANKARA SEFER SAATLERİ
PAZAR-SALI-PERŞEMBE
SAAT 00:20

KARABÜK-ZONGULDAK SEFER SAATLERİ
04:15 – 07:20 – 12:40 – 18:00

ZONGULDAK-KARABÜK SEFER SAATLERİ
07:05 – 09:00 – 13:45 – 17:55

TARİHİ VE TURİSTİK KÖYLERİN
SAFRANBOLU’YA UZAKLIKLARI

  KÖY ADI               MESAFE (Km)

Yörük Köyü                    11

Düzce Köyü                    13

Davutobası Köyü         20

Hacılarobası Köyü       28

Üçbölük Köyü               23

İncekaya Köyü            7.5

Yazıköy                          4

TAKSİ DURAĞI                        TELEFON+90(370)
ÇARŞI TAKSİ (ESKİ ÇARŞI)           725 25 95

TERMİNAL TAKSİ                             725 20 33

GÜVEN TAKSİ (KIRANKÖY)         725 10 90

BAĞLAR TAKSİ (BAĞLAR)              725 18 10

(EMEĞİ GEÇENLERE TEŞEKKÜR EDERİM)

Sitemdeki yazıların kaynağı verilmemiş olanların kaynakları bilinmediğindendir. Hak sahipleri talep ettiği anda kaynağı yazılır ya da yazı siteden kaldırılır. Kendi yazılarımın altında ismim vardır. Bu sitedeki yazıların yasalara aykırı kullanımı siteyi değil kullanıcıyı bağlar. Bu site hiçbir menfaat gözetilmeksizin sadece bilgi sağlama amacıyla kurulmuştur ve ticari hiçbir çıkarı yoktur. Ziyaretçilerden tek talebim DUA’dır.İyi günler sizinle olsun.

RESİMLERİN ÜSTÜNE TIKLAYARAK  İZLEYEBİLİRSİNİZ

İYİ GÜNLER SİZİNLE OLSUN

SELAMİ ALKAN(SND) 2010 SAFRANBOLU

ILBARIT KÖYÜ

Kuzyaka Dağı’nın güney yamacında yer alır. İlçe merkezine 26 km.stabilize bir yol ile bağlıdır. 2 mahalle(Merkez, Karaşar, Bağlıca) ve 106 haneden oluşan köyün nüfusu 65′tir. İçme suyu yeterlidir. Köyde cami, telefon ve köy konağı vardır  Köyümüz bir sıra dağın güney eteğinde kurulmuş yeşillikler içinde şirin bir köydür.
Ilbarıt köyü 711 rakımlı yüksek bir köydür. M.Ö.yıllara kadar uzanan bir yerleşim yeridir.Köyde bağcılık,çiftçilik,hayvancılık,keçi ve koyun besiciliği ve sebzecilik yapılmıştır. Ilbarıt sözcüğünün anlamı; üzümlü yer’dir.
Toprağı az verimlidir.Önceki yıllarda her aile bir,iki ton arasında üzüm satmaktadır. Ayrıca pekmez ve sirke yaparak kışlık ihtiyacını karşılamaktadır.1960’lı yıllarda asmalara floksara (KÖK) hastalığı gelmiş,kökleri kuruyan asmalar kurumuştur.Bu yüzden köylüler geçimlerini sağlayabilmek için köyden ayrılmak zorunda kalmıştır. Safranbolu,Karabük,İstanbul’a yerleşmişlerdir. Son 20 yıldır köyde 15-20 aile yaşamaktadır. Yazları bu sayı artmaktadır.
Köyümüzün ILBARIT olan adı sonradan değiştirilerek ÜÇBÖLÜK olmuştur.
Şu anda köy yolunun tamamına asfalt yapıldı.

BUNLARI BİLİYORMUSUNUZ?

KÖYÜMÜZDEKİ BAKKALLAR

1- Hasan ERDEN (Yukarı mah. Evinin altında)

2- Ahmet DEMİRALP(Yukarı mah. Evinin altında)

3- Mustafa AKSOY(Yukarı mah. Evinin altında)

4- Mehmet GÜNAL(Kara Mehmet) (Yukarı mah. Evinin altında)

5- Ata DOĞAN(Aşağı mah. Evinin altında)

6- Mustafa GÖKMEN (Aşağı mah. Evinin altında)

7- Hüseyin ŞAHİN(Orta mah. Evinin altında)

KÖYÜMÜZDEKİ ÇAY OCAĞI (KAHVEHANE)

1- Mustafa AKSOY(Yukarı mah. Evinin altında)

2- Hüseyin ŞAHİN (Orta mah. . Evinin altında)

Köyümüzdeki Doğrama Atölyesi

1- Mustafa AKSOY(Yukarı mah. Evinin altında)Tınaz Makinası yapmıştır.

KÖYÜMÜZDEKİ AYAKKABI DÜKKANI

1- Ömer ERİŞ yapmıştır.İlk dükkanını Mustafa AKSOY’un evinin altına açmıştır.İkinci olarak aşağı mahallede Mehmet VURAL’ın(Topal Ağa) evinin altına açmıştır.

Köyümüzdeki Nalbant Dükkanı

1- Mehmet ÖZEN yapmıştır.

KÖYÜMÜZDEKİ OKULLAR

1- İlk olarak KÖY ODASI (Köyün kuruluşundan beri)

2- Üç köyün ortaklaşa yaptığı Karaman Başı(AKBULAK)okulu.(1933-1944)

3- Köyün girişindeki Okulumuz(1944)

4- Yukarı mahalledeki Okulumuz(Kadir ÖZER’in vesile olduğu okul) (1982)

KÖYÜMÜZÜN YOLLARI

1- Guz Türesinin olduğu yerden Molla Osmana inen yol.(Yaya yolu)

2- Guz Türbesinin olduğu yerden Yayla köyü-Toprakcuma-Kadıbükü(Araba ile gidilebilir)

3- Köyümüzden Tabakevi-Kız Kayası-Çerçen ve Çerçen Köprüsü.

4- Köyümüzden Hacılarobası- Bürnük-İstanbul yolu

5- Köyümüzden Tepe Dağı- Gündoğan Köyü-Geren Köyü-Toprakcuma

6- Köyümüzden Yeni Pınar- Geren Köyü-Toprakcuma

Mustafa Aksoy’un Muhtarlığı döneminde Molla Osman’a yol yapımına başlanmış.Kadıbükü Köyü şikayet etmiş, yol yapımını engellemiştir.Köyümüzü Safranbolu’ya bağlayan yol çok güzel asfalt, şimdi o yol kullanılıyor.

Köyümüzün SUYU

Köyümüz su ihtiyacını Taşönü Pınarı, Aşağı Pınar, Yukarı Pınar, Gül Pınarı ve Kovayanı Pınarı’ndan sağlanıyordu.Bu çeşmelerin suları yeterli olmadığı için 1989 yılında Yeni Pınarın suyu köye getirilmiştir.Su sorunumuz toktur. 2005 yılında su deposu yapılmıştır

Köyümüzün ELEKTRİĞİ

Köyümüze elektrik1977 yılında gelmiştir,

Köyümüzün TELEFONU

Köyümüze ilk olarak telefon 1939 yılında gelmiş.

1986 yılında santral kurulmuş, isteyen aileler evlerine telefon almışlar.

ÜÇBÖLÜK(ILBARIT)KÖYÜ

Karabük ilinin Safranbolu ilçesine bağlı bir köydür.
TARİHİ

Köyün asıl adı Ilbarıt’tır. Ilbarıt kelimesi eski türkçe ve moğolca olup, Ilbarlar-İlberler-anlxxxxx gelmektedir. Tarihçi ve yazar İlber Ortaylı’nın ismi ile aynıdır. Sondaki -ıt eki eski türkçe ve moğolcada çoğul ekidir.

KÜLTÜR VE YEMEKLERİ
Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi yoktur. Köy ve çevresinde üzüm ve lale figürlü Kaya Mezarları, Bereket Tanrısı Diyonisos Kültü ve Nişler bulunmaktadır.

COĞRAFYA
Karabük iline 24 km, Safranbolu ilçesine 16 km uzaklıktadır.

İKLİM
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.

NÜFUS
Yıllara göre köy nüfus verileri :  60

EKONOMİ
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır.

KÖY MUHTARI

Bilgin Yıldırım

ALTYAPI BİLGİLERİ
Köyde ilköğretim okulu vardır ancak fazla kalan insan olmadığı için okul kullanılmamaktadır. Köyde, içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi vardır. Ptt şubesi ve ptt acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi de yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Cami bulunmakta olup camide din görevlisi vardır..

KÖYÜMÜZDE BAZI ADETLER.

1-Görselledeki gibi bir kağnı arabası görüldüğünde önünden geçilmez beklenirdi.

2-Bir köy kadını uzaktan bir erkeğin geldiğini görünce yaşmak kurar erkeğin geçmesini beklerdi.

3-Yeni köye gelen gelinlere at üstünde türbe dolandırılırdı.

4-Mezberelik yerlere asla kül dökülmezdi.

5-İncir ağacının odunu yakılmazdı.

6-Mezarlıktan türbelerden odun edilmezdi.

7-Evlenemeye niyetlenen delikanlılar Babasının ayakkabısını ev merdivenine çakardı.

8-Güveyi giren damat adayına çılık yumurta atılırdı.

9-Hodalayla beslenen Kaz.Oklavanın üstünden atlatılırdı.atlayamazsa beslenmiş sayılırdı.

10-Dini bayramlarda yakın köyler birbirine yemek verir bunada “GOLANGA”denirdi.

11-Köpek uluyunca hoş karşılanmaz köyden bugün yarın bir cenaze çıkacağına inalılınırdı.

12-Baykuş ve Alakargaların evin etrafında ötmeside uğursuzluk bazende müjdeci haber sayılırdı.

13-Aynı hafta içinde doğum yapan kadınlar bebeğin Kırkbasuğu olmaması için 40 gün birbirini görmemeye çalışırdı.(Mithat demirsöz)

ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA

Orda bir köy var, uzakta.
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesekte, tozmasakt.
O köy bizim köyümüzdür.

Orda bir ev var, uzakta.
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak’da. kalkmasak’da
O ev bizim evimizdir.

Orda bir ses var, uzakta.
Oses bizim sesimizdir.
Duymasak’da tınmasak’da
Oses bizim sesimizdir.

Orda bir dağ var, uzakta.
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek’te çıkmasak’da
O dağ bizim dağımızdır.

Orda bir yol var, uzakta.
O yol bizim yolumuzdur.
İnmesek’te, çıkmasak’da
O yol bizim yolumuzdur.
(Ahmet KUTSİ TACER)

SEN ILBARITLISIN.
Köpek kayasından kuş bakışı baktınmı.
Garaağacın dibinde efkarlanıp bir cigara yaktınmı.
Akyoldan .Ayronco doruğunu.ayronco doruğundan Şeremet doruğunu.Şeremet doruğundan İyük doruğunu.gördünmü.
Here kayadan.Yangal kayaya.Yangal kayadan Sivri kayaya.Sivri kayadan Ballı kayaya ballı kayadan.çatal kayaya selam çaktınmı.
Asmaltından üzüm.kirizmeden şeftalı.goccuğazdan.kiraz topladınmı….
Arpalıkta buğday.Çalıiçinde arpa.Saka köyünde mısır.Çehilde fiy ektinmi.
Kuzdan yanında.davar .Tabakevinde Killikte.Sarımeşelikte.sığır güttünmü.
Depe dağından Gadıbükü çamlığından .Delehmet çamlığından .Akkuşgilin çamlığından.mantar gıcı topladınmı.
Sen hiç Ayrancının muzipliğini.Emustonun sazından kemanından zurnasından çıkan nağmeleri dinledinmi.
Gülpınarında.aşağıpınarda.yenipınarda bostan suladınmı.
Aşağı harmanlarda düven sürdün.yukarı harmanlarda tınar savurdunmu.
Gıncırdakkapıda gıncırdağa bindin.yukarıdüzde top oynadınmı.
Yokuşbaşından dut.Toprakyakasından.Kovayanından Çardakkayadan ceviz yedinmi.
Arkadaşlarınla saklambaç oynayıp.elma dersem çık armut dersem çıkma dedinmi.
Bağılcada.Karaşerde Golonga yemeği yedinmi.
Vizviz tutan sığırların arkasından koştun.
Davullu düğünlerde.güreş tutup coştunmu.
Sen hiç elinde sırık ceviz dokudunmu
.mezarlığa gidip.ölmüşlerimiz için bir fatiha okudunmu.
O ZAMAN SEN ILBARITLISIN..
(not şiir değildir yalnızca köyümüzde mazimizi anımsatan kafiyelendirilmiş bir yazıdır.)
MİTHAT DEMİRSÖZ .Selami ALKAN (SND) Safranbolu / 2007

DOYUM OLMAZ BİZİM KÖYÜN TADINA.
Seher vakti çil horozlar öterken.
Ocaklar sobalar yakılıp bacalar tüterken.
İnekler sağılıp.tavuklar yemlenir.Ocakta çay demlenirken.
Doyum olmaz bizim köyün tadına.
Çiçekten çiçeğe arı uçarken.
Cızzık tutan sığırlar sağa sola kaçarken.
Zamanı gelip ot ekin biçerken.
Doyum olmaz bizim köyün tadına.
Çıkıp köpek kayasına kuş bakışı bakarken
Kaya diplerinde menekşeler çiğdemler açarken.
Akşam güneşi Delehmet çamlığından aşarken
Doyum olmaz bizim köyün tadına.
Gara ağacın dibinde hoş sohbet ederken.
Caminin önünde çaylar içilip Muhabbet yaparken.
Makaryosu.Şişmanı.Emüstoyu.Şeşonu.Bolpaçayı yad ederken.
Doyum olmaz bizim ILBARIT.ın tadına.
Mithat DEMİRSÖZ(İSTANBUL)

ESKİ TOPRAKLAR
AYRANCI ARPALIKTA ARPA BİÇERDİ
BİÇERKEN TÜRKÜ SÖYLER KENDİNDEN GEÇERDİ
DÜNYA ONUN OLSA, O BİRİNİ SEÇERDİ
YORULUNCA DEMLER ÇAYINI, SİGARASINI İÇERDİ

KAHVECİ KÖYÜN HASTALARINA İĞNE YAPARDI
NERDE HASTA ÇOCUK GÖRSE, HEMEN BAKARDI
KÖYDEN BİRİSİ GÖÇSE ÜZÜLÜR, AĞLARDI
SEVERDİ HERKESİ, ÇOK MUHTEREM ADAMDI

KARAMEHMET DURMADAN BAĞ KAZARDI
KUR’ANI HEM OKUR, HEMDE YAZARDI
KÖYÜN ÇOCUKLARINDA ÇOK EMEĞİ VARDI
O GİTTİ HERKES MAHZUN KALDI

EMMİUSTA ANLATIR ESKİ HİKAYELER
HERKES ONU CAN KULAĞIYLA DİNLER
HEM SAZ ÇALAR, HEM TÜRKÜ SÖYLER
KÖYE GELENLER ONU ÇOK SEVER

DAHA KİMLER VAR KİMLER SAYMAKLA BİTMEZ
ONLARI ANLATMAYA BİR ÖMÜR YETMEZ
SAYGI BİZDEN, SEVGİ BİZDEN OLSUN
KAYBETTİKLERİMİZİN KABİRLERİ NURLA DOLSUN.

(ORHAN ALKAN)(SELAMİ ALKAN)

KÖYÜM ILBARIT

ARTIK KÖYÜMÜZ ESKİSİ GİBİ DEĞİL
YUKARI HARMANDA TOP OYNANMIYOR
KESİLMİŞ KOVAYANIN SUYU
DEĞİŞMİŞ İNSANLARIMIZIN HUYU

GÜLPINARINDA KALMADI SUYUN SESİ
KARAAĞACIN DİBİNDE RÜZGARIN NEFESİ
BİLMEZ KİMSE MEŞHURDUR NESİ
KALMADI KİMSEDE KÖY HEVESİ

KİMSE ÇIKMIYOR KÖPEK KAYASINA
ARTIK GİDEN YOK TOPRAK YAKASINA
AŞIK DEĞİL KİMSE HAVASINA SUYUNA
KALMADI KİMSEDE KÖY HEVESİ

YUKARIDÜZDEN KÖYE BAKAN YOK
GINCIRDAK KAPI MAHZUNDUR ÇOK
SEVDADAN YANA HERSES TOK
KALMADI KİMSEDE KÖY HEVESİ

YONCALI DORUKTA İNEKLER OTLAMIYOR
KAYADİBİNİN ÇİĞDEMLERİNİ KİMSE KOKLAMIYOR
VİRAN DÜŞMÜŞ KÖYÜM KİMSE BAKMIYOR
KALMADI KİMSEDE KÖY HEVESİ

GELİN DOSTLAR BİRLİK OLALIM
KÖYÜMÜZE BİZ SAHİP ÇIKALIM
SEVELİM KÖYÜMÜZÜ HİÇ UNUTMAYALIM
YOKSA SİZDE DE Mİ KALMADI KÖY HEVESİ.

(ORHAN ALKAN)(SELAMİ ALKAN)

Sitemdeki yazıların kaynağı verilmemiş olanların kaynakları bilinmediğindendir. Hak sahipleri talep ettiği anda kaynağı yazılır ya da yazı siteden kaldırılır. Kendi yazılarımın altında ismim vardır. Bu sitedeki yazıların yasalara aykırı kullanımı siteyi değil kullanıcıyı bağlar. Bu site hiçbir menfaat gözetilmeksizin sadece bilgi sağlama amacıyla kurulmuştur ve ticari hiçbir çıkarı yoktur. Ziyaretçilerden tek talebim DUA’dır.İyi günler sizinle olsun.