(SND) SAFRANBOLU (ILBARIT KÖYÜ)
3 Temmuz 2024 Çarşamba
ANADOLU’NUN DERİNLERİNDE SÜRREALİST BİR RESSAM
ÜÇBÖLÜK KÖYÜ / SAFRANBOLU
Memleketin kuzeyini turlama harekatının sonlarına geldik artık. Daha doğrusu
kendimizi buna inandırmaya çalışıyoruz. Zira bugün gezinin otuzuncu günü ve
tamam gezmeyi de memleketi de seviyoruz falan filan ama insanın içine
fenalıklar geliyor. Ve lakin dönemiyoruz. Her sabah “bugün İstanbul’a bastırıp
gidiyoruz, tamam mı tamam” şeklinde bir anlaşma yapıyoruz sonra bir şey oluyor
biz yine dağlara köylere vuruyoruz ve dönüş yoluna bir türlü giremiyoruz.
Şu an Üçbölük Köyü’ndeyim. Eski adı Ilbarıt. Rumca diye değiştirmişler adını.
Hayatımda ilk defa duyduğum bir yer. Bulunma nedenimiz şu: Köyde sürrealist bir
ressam yaşıyormuş. Allah Allah di mi? Evet tam öyle. Biri anlattı, Manita
Bey’in kafasına bir takıldı, yoldan çıkış o çıkış. Köyün yeri: Safranbolu’dan Araç
yönüne giderken Yörük Köyü’nden hemen sonra sağa giriliyor, ormanın içinden
yarım saat gidiliyor, tepenin arkasında. Antik Paflagonya ülkesinin başladığı
yer...
İtiraf edeyim şaşkınlıktan ağzım açık kalmış durumda.. Kimsenin bilmediği bir
Safranbolu minyatürü ile karşı karşıyayız! Türkiye’nin en güzel on köyüne
rahatlıkla girer. Evlerin hepsi en az Safranbolu evleri kadar güzel, hepsi 3
katlı, hepsi sivri çatılı, hepsinin 3. katında ahşap bir balkon var, hepsi
bembeyaz badanalı, hepsi vadiye bakıyor, hepsi pırıl pırıl ve hiçbirinde tek
ama tek bir bozulma yok. Bir tanesi de eski tarz pencereyi çıkartıp yerine yeni
tarz PVC pencere takmamış. Bir tanesi de balkonu bir şeyle kapatmamış. Bir
tanesi de kepengini sökmemiş. “Betondan çirkin bina” kanserinin yayılmadığı
belki de tek Türk köyü! Üstelik turistik de değil! (Sonradan öğrendik: Rıfat
Ilfaz’ın Hababam Sınıfı romanında bizim İnek Şaban diye bildiğimiz ama romanda
Öküz Ahmet diye geçen o meşhur karakter bu köydenmiş.)
Fakat köyde insanı daha da şaşırtan ressamımız Recai Bey! Bu gezide
tanıştığımız en enteresan insan diyebilirim. Doğma büyüme Üçbölüklü, kendini
komple sanata vermiş bir insan. Resim, heykel, müzik... Ve nasıl sempatik,
nasıl mütevazı... Üstelik okumadığı kitap da yok. Tolstoy’undan Gombrich’ine
her şeyi okumuş.. Sıfır eğitime rağmen (veya bu sayede) resimleri acayip
başarılı. Nefis saz çalıyor, türkü söylüyor. Sazlarını kendisi yapıyor. İnat
ediyor eski ilkokulu kültür ve sanat evine çevirtiyor Safranbolu
Kaymakamlığına. Daha doğrusu izin alıyor, sonra da viran bir yeri kendi
elleriyle sanat galerisine çeviriyor. Uyduruk muyduruk değil ciddi bir sanat
galerisinden söz ediyorum! Spotlar, misinalarla tavana tutturulmuş çerçeveli
tablolar, atölye falan... İstanbul’daki bir sanat galerisinden tek bir şey
haricinde bir farkı yok. O tek şey de şu: İçerisi halı kaplı olduğu için
galeriye ayakkabılar çıkartılıp giriliyor. Heh!
Recai Demirsöz, bizim için nefis bir sürprizdi gerçekten. Yerim dar, daha fazla
yazamıyorum ama buralara gelirseniz ona mutlaka uğrayın. Yüreğine su serpmiş
olursunuz.(VATAN
GAZETESİ)
(ALINTI) SELAMİ ALKAN(SND) ILBARIT KÖYÜ/SAFRANBOLU
